INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19.09.2010r. (data wpływu 08.11.2010r.) uzupełnione pismem z dnia 08.02.2011r. (data wpływu 14.02.2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej przepisów Ordynacji podatkowej w zakresie określenia dnia zaliczenia zwrotu podatku VAT na poczet zobowiązań podatkowych wynikających z podatku dochodowego od osób fizycznych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08.11.2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej przepisów Ordynacji podatkowej w zakresie określenia dnia zaliczenia zwrotu podatku VAT na poczet zobowiązań podatkowych wynikających z podatku dochodowego od osób fizycznych. Przedmiotowy wniosek zawierał braki w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym. W związku z czym tut. Organ podatkowy pismem z dnia 20.01.2011r. znak IPPP2/443-857/10-2/MM wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku o powyższe braki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność jako osoba fizyczna. Wraz ze zbliżającym się terminem rozliczenia podatku dochodowego za rok ubiegły Wnioskodawca składa wraz z bieżącym zeznaniem podatkowym VAT-7, w którym wykazuje odpowiednią nadpłatę podatku VAT, informację - deklarację, w myśl art. 3 pkt 5 Ordynacji podatkowej, będącą jednocześnie wnioskiem w myśl art. 76a pkt 2 § 2 Ordynacji podatkowej, o zaliczeniu nadpłaty podatku VAT na poczet zobowiązań wynikających z różnych zeznań podatkowych PIT w trybie art. 76 Ordynacji podatkowej.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, co następuje:

1. Wnioskodawca składa deklarację VAT-7.
2. Zainteresowany wraz z deklaracją dla potrzeb rozliczenia podatku VAT składa wniosek w formie pisemnego oświadczenia.
3. Dzień zaliczenia Wnioskodawca rozumie datę, z którą po wykonaniu czynności rejestracyjnych, kontrolnych w urzędzie zostanie zaliczona wykazana w złożonym wraz deklaracją oświadczeniu nadpłata. Poprzez określenie chwili złożenia tejże deklaracji Wnioskodawca ma na myśli datę wpływu deklaracji do kancelarii urzędu.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaki będzie dzień zaliczenia nadpłaty podatku VAT określonej w zeznaniach VAT-7 na poczet zobowiązań podatkowych wynikających z zeznań podatkowych PIT-36L i PIT-38...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ponieważ wniosek opisany w artykule 76a pkt 2 § 2 Ordynacji podatkowej nie posiada zdefiniowanej ustawowo lub w drodze rozporządzenia formy – druku, za wniosek taki należy uznać każdą deklarację podatnika w myśl art. 3 pkt 5, a zatem zgodnie z art. 76a pkt 2 Ordynacji podatkowej zaliczenie nadpłaty podatku następuje z chwilą złożenia tejże deklaracji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 pkt 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zwanej dalej „Ordynacją podatkową”, ilekroć w ustawie jest mowa o zwrocie podatku – rozumie się przez to zwrot różnicy podatku lub zwrot podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, a także inne formy zwrotu podatku przewidziane w przepisach prawa podatkowego.

Z treści art. 5 Ordynacji podatkowej wynika z kolei, iż zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonym w przepisach prawa podatkowego.

Art. 59 § 1 pkt 4 Ordynacji podatkowej stanowi, iż zobowiązanie podatkowe wygasa w całości lub w części wskutek zaliczenia nadpłaty lub zaliczenia zwrotu podatku.

Stosownie do art. 76 § 1 Ordynacji podatkowej, nadpłaty wraz z ich oprocentowaniem podlegają zaliczeniu z urzędu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę, odsetek za zwłokę określonych w decyzji, o której mowa w art. 53a, oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w razie ich braku podlegają zwrotowi z urzędu, chyba że podatnik złoży wniosek o zaliczenie nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych, z zastrzeżeniem § 2.

Zgodnie z art. 76 § 2 Ordynacji podatkowej nadpłaty, których wysokość nie przekracza wysokości kosztów upomnienia w postępowaniu egzekucyjnym, podlegają z urzędu zaliczeniu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę, odsetek za zwłokę określonych w decyzji, o której mowa w art. 53a, oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w razie ich braku - na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych, chyba że podatnik wystąpi o ich zwrot.

W myśl art. 76a § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej zaliczenie nadpłaty na poczet zaległości podatkowych następuje z dniem powstania nadpłaty – w przypadkach, o których mowa w art. 73 § 1 pkt 1-3 i 5 oraz § 2.

Z kolei art. 76a § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej zaliczenie nadpłaty na poczet zaległości podatkowych następuje z dniem złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty.

Zgodnie z art. 76b ustawy, przepisy art. 76, art. 76a, art. 77b i art. 80 stosuje się odpowiednio do zwrotu podatku (…).

Jak wynika z powyższego, nadpłaty wraz z ich oprocentowaniem są zaliczane z urzędu między innymi na poczet zobowiązań lub zaległości podatkowych, zaś na wniosek możliwe jest także zaliczenie nadpłat (w całości lub w części) na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych podatnika. Ponadto z przepisów tych wynika, że w stosunku do podatników rozliczających się z podatku VAT w trybie miesięcznym ustawodawca nie posługuje się terminem nadpłaty jako określeniem nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, a jedynie zwrotem podatku.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w związku ze zbliżającym się terminem rozliczenia podatku dochodowego za rok ubiegły składa wraz z bieżącym zeznaniem podatkowym deklarację VAT-7, w której wykazuje odpowiednią nadpłatę podatku VAT. Z uzupełnienia do wniosku wynika, iż Wnioskodawca składa deklarację VAT-7, do której załącza wniosek w formie pisemnego oświadczenia, z którego wynika prośba o zaliczenie zwrotu podatku VAT w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych wynikających z podatku dochodowego od osób fizycznych. Jako dzień zaliczenia nadpłaty Wnioskodawca rozumie datę, z którą po wykonaniu czynności rejestracyjnych, kontrolnych w urzędzie zostanie zaliczona wykazana w złożonym wraz deklaracją oświadczeniu nadpłata. Poprzez określenie chwila złożenia tejże deklaracji Wnioskodawca ma na myśli datę wpływu deklaracji do kancelarii urzędu. Przedmiotem zapytania Wnioskodawcy jest kwestia dnia zaliczenia nadpłaty podatku VAT określonej w zeznaniach VAT-7 na poczet zobowiązań podatkowych wynikających z zeznań podatkowych PIT-36L i PIT-38.

W świetle powołanych przepisów i w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny tut. Organ podatkowy stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe. Wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy nie znajdzie zastosowania tutaj przepis art. 76a § 2 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, który w swej treści odnosi się do wniosku o stwierdzenie nadpłaty, co nie koreluje z wnioskiem, o którym mowa w art. 76 § 1 in fine Ordynacji podatkowej – wnioskiem o zaliczenie nadpłaty (zwrotu podatku) w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych. Kluczową rolę w rozwiązaniu wskazanego we wniosku problemu odgrywają przepisy art. 76 § 1, a także art. 76b ustawy Ordynacja podatkowa. Z konstrukcji tych przepisów wynika, iż zwrot podatku wynikający z deklaracji VAT-7 ulega zaliczeniu z urzędu na poczet zaległych oraz bieżących zobowiązań podatkowych. Natomiast w sytuacji, gdy wolą podatnika jest zaliczenie zwrotu podatku na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych winien wraz z deklaracją podatkową złożyć stosowny wniosek, z którego treści wynika, iż taki zwrot chce zarachować na poczet zobowiązań wynikających z innych podatków. Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca składa deklaracje VAT-7, do której załącza wniosek w formie pisemnego oświadczenia, z którego wynika prośba o zaliczenie zwrotu podatku VAT w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych wynikających z podatku dochodowego od osób fizycznych. Dzień zaliczenia Wnioskodawca rozumie datę, z którą po wykonaniu czynności rejestracyjnych, kontrolnych w urzędzie zostanie zaliczona wykazana w złożonym wraz deklaracją oświadczeniu nadpłata. Poprzez określenie chwila złożenia tejże deklaracji Wnioskodawca ma na myśli datę wpływu deklaracji do kancelarii urzędu.

Biorąc pod uwagę wskazane powyżej przepisy, w szczególności treść art. 76 § 1, a także art. 76b ustawy Ordynacja podatkowa, tut. Organ podatkowy jest zdania, iż zaliczenie nadwyżki podatku naliczonego nad należnym wynikającej z deklaracji VAT-7, na poczet zobowiązań podatkowych wynikających z podatku dochodowego od osób fizycznych, nastąpi w momencie złożenia tej deklaracji, czyli wpływu do urzędu skarbowego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do tak przedstawionego stanu faktycznego, z uwagi na podanie błędnych podstaw prawnych, a także z uwagi na posługiwanie się niewłaściwą terminologią (zaliczenie nadpłaty podatku wynikającej z deklaracji podatkowej VAT-7), należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-ego Maja 10, 09-402 Płock.