INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 stycznia 2011 r. (data wpływu 13 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej dla szkoleń w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 stycznia 2011 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej dla szkoleń w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jest Pan osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług doradztwa i szkoleń w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (w tym usług ściśle związanych z zapewnieniem bezpieczeństwa i higieny pracy, t.j. wykonywaniem dokumentacji w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przed pożarem, udzielania pierwszej pomocy, itp. w zakresie wyłącznie określonym przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy). Jest Pan podatnikiem podatku od towarów i usług.

Działalność gospodarczą prowadzi Pan zgodnie z posiadanym wpisem do ewidencji działalności gospodarczej (PKD 2008), której przedmiotem są:

1. Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania - kod PKD 70.22.Z
2. Pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej nie sklasyfikowane - kod PKD 85.59.B.

Usługi świadczone w zakresie doradztwa opodatkowane są obecnie, t.j. od 1 stycznia 2011 r. 23% stawką podatku od towarów i usług i nie korzystają ze zwolnienia, natomiast przedmiotem złożonego przez Pana wniosku jest świadczenie usług szkoleniowych w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy.

W latach ubiegłych korzystał Pan ze zwolnienia od tego podatku w zakresie usług szkoleń BHP, na podstawie z art. 43 ust. 1 pkt 1 w zw. z załącznikiem nr 4 do ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r.

W dniu 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, która wprowadziła zmiany m.in. dotyczące zwolnień niektórych usług od podatku od towarów i usług. W treści znowelizowanej ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. w art. 43 ust. 1 pkt 29 wskazano usługi, które korzystają ze zwolnienia, t.j. usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zawodowego inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26, które są prowadzone w formach i na zasadach określonych w odrębnych przepisach, a także świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z nimi związane.

Usługa szkolenia w dziedzinie BHP określona jest w PKWiU pod nr 85.59.19.0 - usługi w zakresie pozaszkolnych form edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane.

Prowadzona przez Pana działalność w zakresie szkoleń BHP realizowana jest ściśle w oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004 r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. Nr 180, poz. 1860 ze zm.), zatem prowadzona jest w formach i na zasadach określonych w odrębnych przepisach. Przedmiotowe rozporządzenie wskazuje również jednoznacznie, kto taką działalność szkoleniową może prowadzić, jako jednostka szkoleniowa.

Jedną z form działalności uprawnionej do prowadzenia szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy jest działalność osoby fizycznej lub prawnej prowadzącej działalność oświatową na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, czyli jednostka szkoleniowa prowadzona w formie działalności gospodarczej, a nie objęta systemem oświaty.

Uzyskiwanie wiedzy i umiejętności w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy i okresowe jej potwierdzanie na - co najmniej dostatecznym - poziomie jest niezbędne i obowiązkowe, które to wymagania określa treść Kodeksu pracy w Dziale X „Bezpieczeństwo i higiena pracy”, rozdział VIII „Szkolenie”.

Ponadto zgodnie z treścią ww. rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004 r., szkolenie w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy ma na celu aktualizację i ugruntowanie wiedzy i umiejętności w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy. Podnoszenie kwalifikacji i uzyskiwanie umiejętności w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy jest nieodłącznym elementem kształcenia zawodowego pracownika.

Jednocześnie w przepisach rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. Nr 31, poz. 216), mowa jest o kwalifikacjach zawodowych, które to kwalifikacje są szeregiem układów wiadomości i umiejętności niezbędnych do wykonywania zadań zawodowych, stąd wniosek, że przekazywanie wiedzy i doskonalenie umiejętności w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy jest formą kształcenia i doskonalenia zawodowego ściśle związaną z rodzajem wykonywanej pracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy świadczenie usług w zakresie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (PKWiU 85.59.19.0 - usługi w zakresie pozaszkolnych form edukacji, gdzie indziej nie sklasyfikowane), które są realizowane przez osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, w tym działalność szkoleniową w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy na zasadach określonych w przepisach o swobodzie działalności gospodarczej oraz na podstawie przepisów odrębnych (w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu od dnia 1 stycznia 2011 r.), t.j. rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004 r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. Nr 180, poz. 1860 ze zm.) - korzysta ze zwolnienia z podatku od podatku od towarów od dnia 1 stycznia 2011 r....

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenie usług szkoleniowych w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (PKWiU 85.59.19.0 - usługi w zakresie pozaszkolnych form edukacji, gdzie indziej nie sklasyfikowane), realizowane przez osobę fizyczną prowadzącą działalność szkoleniową w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, na zasadach określonych w przepisach o swobodzie działalności gospodarczej, t.j. jednostkę szkoleniową nie objętą systemem oświaty, która realizuje usługi szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy w formach i na zasadach określonych w przepisach rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004 r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. Nr 180, poz. 1860, ze zm.), korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r.

Wymagania dotyczące treści i realizacji programów szkolenia, t.j. sposób i zasady organizacji szkolenia, jego formę, treści, rodzaje, grupy szkoleniowe, wymagania dla wykładowców, sposób dokumentowania szkolenia, etc., określił Minister Gospodarki i Pracy w przepisie odrębnym stanowiącym delegację art. 237⁵ ustawy Kodeks pracy.

Wskazał Pan, że wymagania w zakresie organizacji szkoleń w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy są analogiczne, jak wymagania w przypadku uzyskiwania wiedzy ogólnej, kształcenia zawodowego, uzyskiwania i podnoszenia kwalifikacji dorosłych. Ponadto szkolenie w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy jest obligatoryjne, co wynika wprost z ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 1998 r., Nr 91, poz. 94 ze zm.). Zatem szkolenie w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy nie ma dla pracodawcy charakteru dobrowolnego. Jednocześnie zauważyć należy, iż nie wykonanie przez pracodawcę obowiązku przeszkolenia pracownika w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, i dopuszczenie go do samodzielnej pracy w zakładzie stanowi wykroczenie, zaś w sytuacji wystąpienia istotnego zagrożenia dla zdrowia lub życia pracownika, bądź wystąpienia wypadku pracownika, który nie będąc przeszkolony w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy został dopuszczony do pracy, może w sytuacjach szczególnych stanowić znamiona popełnienia przestępstwa z art. 220 Kodeksu karnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1, wprowadzonym do ustawy art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionym art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a) ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Z kolei w świetle ust. 1 pkt 29 ww. artykułu, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

• oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane;

Powyższe regulacje stanowią implementacje prawa unijnego, gdyż w świetle art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej z dnia 28 listopada 2006 r. (Dz. Urz. UE. L. Nr 347), zwolnione jest kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie;

Cytowany przepis umiejscowiony został w rozdziale 2 tego aktu, zatytułowanym „Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym”, co oznacza, iż usługi szkoleniowe na gruncie Dyrektywy VAT podlegają zwolnieniu od podatku wyłącznie, gdy są wykonywane w interesie publicznym, tzn. wypełniają obowiązki, jakie ciążą na danym państwie wobec jego obywateli. W żadnym przepisie Dyrektywy nie została jednak wskazana definicja „interesu publicznego”, nie zostały również określone podmioty, które mogą działać „w interesie publicznym”. Oznacza to, że zarówno komercyjne przedsiębiorstwa jaki i niekomercyjne organizacje mogą prowadzić działalność z zakresu „interesu publicznego”.

W tym kontekście wskazać należy - co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej - że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 szóstej dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika„(wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

Ponadto należy zaznaczyć, iż w dniu 1 lipca 2006 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 288 str. 1). Ww. akt, jako rozporządzenie, wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio .

Oznacza to, iż z dniem 1 lipca 2006 r. przepisy tego rozporządzenia stały się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Polski, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych – Wspólny system podatku wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC ze zm.) (Dz. Urz. UE. L 145/1 ze zm.).

Analiza cytowanych regulacji prowadzi do wniosku, iż dla zastosowania zwolnienia od podatku w pierwszej kolejności istotne jest uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, a następnie spełnienie dodatkowych warunków np. uzyskanie ww. akredytacji na dany rodzaj szkolenia.

Krajowe przepisy z zakresu podatku od towarów i usług nie definiują pojęć „kształcenie zawodowe” i „przekwalifikowanie zawodowe”, wobec tego należy odwołać się do regulacji prawa unijnego.

Przepis art. 14 ww. rozporządzenia bezpośrednio wskazuje co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu, usługi te obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

Szkolenie z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy może dotyczyć pracodawcy, pracowników służby bhp, innych pracowników oraz instruktorów i wykładowców tematyki bhp. Szkolenia z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy adresowane do pracodawcy, pracowników służb bhp, instruktorów i wykładowców tematyki bhp, są usługami kształcenia zawodowego. Przedmiotowe szkolenia są usługami kształcenia zawodowego również wówczas, gdy dotyczą pracowników pracodawcy niebędących służbą bhp, mają bowiem na celu zapewnienie uczestnikom poznanie przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, a także nabycie umiejętności wykonywania pracy w sposób bezpieczny, niezbędnych do podjęcia i wykonywania pracy w danym zakładzie pracy i na określonym stanowisku pracy.

Znajomość przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy jest warunkiem niezbędnym do wykonywania pracy. Każdy pracodawca ma obowiązek zapewnić pracownikowi odbycie, odpowiedniego do rodzaju wykonywanej pracy szkolenia, w tym przekazać mu informacje i instrukcje dotyczące zajmowanego stanowiska pracy lub wykonywanej pracy. Obowiązek przeszkolenia podwładnych w zakresie zasad bezpieczeństwa i higieny pracy nałożony został na pracodawcę ustawą z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. Nr 24, poz. 141 ze zm.).

Zgodnie z art. 237³ § 1 tego aktu, nie wolno dopuścić pracownika do pracy, do której wykonywania nie posiada on wymaganych kwalifikacji lub potrzebnych umiejętności, a także dostatecznej znajomości przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy.

Szkolenia w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy nie mogą odbywać się w zupełnie dowolnej formie. Szczegółowe zasady organizacji i przeprowadzania szkoleń z tego zakresu zostały określone w rozporządzeniu Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004 r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. Nr 180, poz. 1860), które określa:

1. szczegółowe zasady szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy,
2. zakres szkolenia,
3. wymagania dotyczące treści i realizacji szkolenia,
4. sposób dokumentowania szkolenia oraz
5. przypadki, w których pracodawcy i pracownicy mogą być zwolnieni z określonych rodzajów szkolenia.

Zgodnie z § 1a ust. 2 lit. e) cytowanego rozporządzenia, przez jednostkę organizacyjną prowadzącą działalność szkoleniową w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy rozumie się osobę prawną lub fizyczną prowadzącą działalność oświatową na zasadach określonych w przepisach o swobodzie działalności gospodarczej, jeżeli prowadzi działalność szkoleniową w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy.

Stosownie do § 3 ww. rozporządzenia szkolenie zapewnia uczestnikom:

1. zaznajomienie się z czynnikami środowiska pracy mogącymi powodować zagrożenia dla bezpieczeństwa i zdrowia pracowników podczas pracy oraz z odpowiednimi środkami i działaniami zapobiegawczymi;
2. poznanie przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy w zakresie niezbędnym do wykonywania pracy w zakładzie pracy i na określonym stanowisku pracy, a także związanych z pracą obowiązków i odpowiedzialności w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy;
3. nabycie umiejętności wykonywania pracy w sposób bezpieczny dla siebie i innych osób, postępowania w sytuacjach awaryjnych oraz udzielania pomocy osobie, która uległa wypadkowi.

Zgodnie natomiast z § 4 ust. 1 rozporządzenia, szkolenie może być organizowane przez pracodawców lub przez jednostki organizacyjne prowadzące działalność szkoleniową w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, które zostały sprecyzowane w § 1a pkt 2 rozporządzenia, czyli m.in. osoby prawne lub fizyczne prowadzące działalność oświatową na zasadach określonych w przepisach o swobodzie działalności gospodarczej, które na zlecenie pracodawcy prowadzą działalność szkoleniową w dziedzinie BHP.

Szkolenie jest prowadzone jako szkolenie wstępne i szkolenie okresowe (§ 6 rozporządzenia).

Jak wynika z treści złożonego wniosku, jest Pan osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie prowadzenia m.in. szkoleń w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, posiadającą status podatnika podatku od towarów i usług. Przedmiotową działalność prowadzi Pan na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, a nie przepisów dotyczących jednostek objętych systemem oświaty. Swoje czynności wykonuje Pan w oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004 r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy.

Na tym tle powziął Pan wątpliwość dotyczącą zasadności zwolnienia od podatku od towarów i usług ww. czynności.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane regulacje z zakresu podatku od towarów i usług potwierdzić należy, iż od 1 stycznia 2011 r. świadczone przez Pana usługi szkolenia w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.