INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2010 r. (data wpływu 20 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako firma usług serwisowych instalacyjno-budowlanych. Wykonuje usługi ogólnobudowlane, montażowe, instalacyjne, konserwacyjne. Między innymi świadczy usługi w budynkach internatowych i kwaterach internatowych zarządzanych przez XXXX. Budynki, o których mowa przeznaczone są do tymczasowego zakwaterowania przez kadrę wojskową, znajdują się poza terenem koszar. Według PKOB mieszczą się w grupowaniu 1.11.113.1130.

Do chwili obecnej faktury za wykonane usługi w tych obiektach Zainteresowany wystawia stosując stawkę podatku VAT w wysokości 22%, zgodnie z postanowieniem Naczelnika Urzędu Skarbowego. Postanowienie to zostało wdane po złożeniu przez Wnioskodawcę zapytania, ponieważ miał on wątpliwości, jaką stawkę podatku VAT stosować – 7% czy 22%. Naczelnik Urzędu Skarbowego uznał, że winna być stosowana stawka podatku w wysokości 22%. Wydając swoją decyzję powołał się na: ustawę z dnia 11 marca 2004 r. – art. 2 pkt 12 i art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a i ust. 2, rozporządzenie z dnia 27 kwietnia 2004 r. – § 5 ust. 1, rozporządzenie z dnia 28 stycznia 2005 r. – § 1 pkt 7 lit. b poz. 20 załącznika nr 1. Według tego postanowienia, winna być stosowana stawka 22%, ponieważ budynki internatów znajdują się poza terenem koszar.

W dniu 3 sierpnia 2010 r. Wnioskodawca uczestniczył w przetargu na świadczenie usług pogotowia technicznego, bieżącą konserwację oraz wykonywanie niezbędnych napraw w internatach i kwaterach internatowych. Oferta Zainteresowanego została odrzucona, ponieważ zamawiający uznał, że w złożonej ofercie zastosował błędną stawkę podatku VAT, zamiast 7% przy wyliczeniu Zainteresowany zastosował stawkę 22%. Zamawiający podejmując decyzję o odrzuceniu oferty powołał się na rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r., w którym to, według zamawiającego, ustawodawca nie zawęża już obiektów budownictwa mieszkaniowego do konkretnych obiektów, jak w rozporządzeniu z dnia 28 stycznia 2005 r., co pozwala na obniżenie stawki podatku do 7% na usługi budowlane wykonywane w internatach i kwaterach internatowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaką stawkę podatku VAT, 7% czy 22%, powinien stosować Wnioskodawca wystawiając faktury za usługi budowlane wykonywane w budynkach internatów oraz kwaterach internatowych, przeznaczonych do tymczasowego zakwaterowania kadry wojskowej, znajdujących się poza terenem koszar, sklasyfikowanych w PKOB jako 1.11.113.1130...

Zdaniem Wnioskodawcy, powinna być stosowana stawka podatku VAT w wysokości 22%, ponieważ rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. mówi o obniżeniu stawki podatku do wysokości 7% do dnia 31 grudnia 2010 r. na roboty budowlane oraz remonty i roboty konserwacyjne dotyczące obiektów budownictwa mieszkaniowego, ale odwołuje się przy tym do art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., co zdaniem Zainteresowanego oznacza, że postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego jest nadal aktualne.

Rozporządzenie z dnia 24 grudnia 2009 r., zdaniem Wnioskodawcy, nie wyklucza rozporządzenia z dnia 28 stycznia 2005 r., które mówi o obniżeniu stawki do wysokości 7% tylko w budynkach mieszkalnych na terenie koszar, a budynki, w których Zainteresowany wykonuje usługi znajdują się poza terenem koszar i zamieszkiwanie w nich ma charakter tymczasowy, co powoduje, że obiekty te nie spełniają kryterium budynku mieszkalnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast według art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119 (art. 8 ust. 3 ustawy).

Stosownie do zapisu art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

I tak, na mocy art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b (art. 41 ust. 12a ustawy).

W myśl art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Stosownie do § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 ze zm.), w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r. stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% w odniesieniu do:

1. robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiektów sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych,
2. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale12,

   - w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.

Z unormowań zawartych w przytoczonych przepisach wynika, że 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem.

Z kolei celem właściwego zdefiniowania pojęcia obiektu budownictwa mieszkaniowego i co się z tym wiąże stosowania odpowiedniej stawki podatkowej, należy uwzględniać regulacje wynikające z przywołanego art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z treścią art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Przywołane przepisy wskazują, iż usługa budowlana i budowlano-montażowa w obiektach mieszkalnych oznaczonych symbolem PKOB – 111 (Budynki mieszkalne jednorodzinne), PKOB – 112 (Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe) oraz PKOB – 113 (Budynki zbiorowego zamieszkania), podlega opodatkowaniu według stawki 7% pod warunkiem, że usługa wykonywana jest wyłącznie w lokalach mieszkalnych znajdujących się w tych budynkach, a nie w lokalach użytkowych. Preferencyjna stawka opodatkowania ze względu na zapisy zawarte w powołanym wyżej § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r., znajduje zastosowanie niezależnie od powierzchni użytkowej budynków mieszkalnych jednorodzinnych lub powierzchni lokali mieszkalnych wchodzących w skład budynków o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowych.

Natomiast z uregulowań zawartych w art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego – należy rozumieć:

1. budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
2. budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
3. obiekt małej architektury.

Przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia roboty budowlano-montażowe, dlatego też należy również odwołać się do przepisów prawa budowlanego. Zgodnie z art. 3 pkt 7 ustawy Prawo budowlane, przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca wykonuje usługi ogólnobudowlane, montażowe, instalacyjne, konserwacyjne m.in. w budynkach internatowych i kwaterach internatowych. Budynki te przeznaczone są do tymczasowego zakwaterowania przez kadrę wojskową, znajdują się poza terenem koszar. Zainteresowany zaklasyfikował przedmiotowe budynki do grupowania PKOB 1.11.113.1130.

Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych PKOB (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych, klasa 1130 – Budynki zbiorowego zamieszkania obejmuje:

• budynki zbiorowego zamieszkania, w tym domy mieszkalne dla ludzi starszych, studentów, dzieci i innych grup społecznych, np. domy opieki społecznej, hotele robotnicze, internaty i bursy szkolne, domy studenckie, domy dziecka, domy dla bezdomnych itp.,

• budynki mieszkalne na terenie koszar, zakładów karnych i poprawczych, aresztów śledczych,

• budynki rezydencji prezydenckich i biskupich.
  
  

Jak wynika z ww. rozporządzenia, klasa 1130, którą wskazał Wnioskodawca jako właściwą dla budynków będących przedmiotem wniosku obejmuje m.in. internaty oraz budynki mieszkalne na terenie koszar. Zainteresowany we wniosku wskazał, iż budynki te są obiektami internatowymi i kwaterami internatowymi.

Zatem budynki internatowe zostały wymienione przez ustawodawcę w dziale 11 PKOB, do którego odwołuje się art. 2 pkt 12 ustawy wskazując obiekty budownictwa mieszkaniowego dla potrzeb ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe oraz powołane regulacje prawne należy stwierdzić, iż o ile budynki internatowe i kwatery internatowe sklasyfikowane są według symbolu 1130 PKOB, wypełniają definicję budownictwa mieszkaniowego zawartą w art. 2 pkt 12 ustawy, wobec czego stosownie do powołanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzenia z dnia 24 grudnia 2009 r., wskazane we wniosku roboty dotyczące tych budynków opodatkowane będą stawką podatku w wysokości 7%.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych należy stwierdzić, że Wnioskodawca wystawiając faktury za usługi budowlane wykonywane w budynkach internatów oraz kwaterach internatowych, przeznaczonych do tymczasowego zakwaterowania kadry wojskowej, znajdujących się poza terenem koszar, sklasyfikowanych w PKOB jako 1.11.113.1130, winien opodatkować świadczone usługi według preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług w wysokości 7%.

Ponadto tut. Organ wyjaśnia, iż w dniu 27 kwietnia 2004 r. Minister Finansów wydał rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970). Powyższy akt wykonawczy zmieniony został m.in. rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 28 stycznia 2005 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 17, poz. 150).

W dniu 28 listopada 2008 r. Minister Finansów wydał rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), które uchyliło rozporządzenia z dnia 27 kwietnia 2004 r. oraz z dnia 28 stycznia 2005 r.

W stanie prawnym, którego dotyczy złożony wniosek zastosowanie ma aktualnie obowiązujące rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 ze zm.), które w momencie wejścia w życie z dniem 1 stycznia 2010 r. uchyliło również rozporządzenie z dnia 28 listopada 2008 r.

Zatem, nieprawidłowe jest twierdzenie Wnioskodawcy, iż rozporządzenie z dnia 24 grudnia 2009 r. nie wyklucza rozporządzenia z dnia 28 stycznia 2005 r.

Dodatkowo podkreślić należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności dokonanego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania wskazanych we wniosku budynków według PKOB. Należy bowiem zauważyć, że tut. Organ nie jest właściwy do weryfikacji poprawności dokonanej klasyfikacji budynków według PKOB, gdyż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje towary i usługi według zasad określonych w klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.