INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 7 września 2010 r. (data wpływu 16 września 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zabezpieczenia akcyzowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zabezpieczenia akcyzowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca dla zagwarantowania pokrycia zobowiązań podatkowych z tytułu prowadzenia składu podatkowego złożył zabezpieczenie generalne równe maksymalnej kwocie miesięcznych zobowiązań podatkowych mogących powstać w przypadku naruszenia warunków zwolnienia od akcyzy wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 32. Zainteresowany udokumentował dysponowanie majątkiem pozwalającym na pełne wywiązanie się z zobowiązań podatkowych odpowiadających zabezpieczeniu generalnemu.

Wnioskodawca zamierza wystąpić z wnioskiem o wyrażenie zgody na złożenie zabezpieczenia ryczałtowego, o którym mowa w art. 65 ust. 8 ustawy o podatku akcyzowym.

W związku ze zmniejszeniem wymagalnego zabezpieczenia do 30% zabezpieczenia generalnego (zgodnie z art. 65 ust. 9 ustawy) Zainteresowany zamierza, po uzyskaniu wspomnianej zgody, zwiększyć zakres prowadzonej działalności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku uzyskania zgody na zabezpieczenie ryczałtowe, wystarczające jest by podatnik, zamierzający zwiększyć zakres prowadzonej działalności, dysponował majątkiem pozwalającym na 30% wywiązanie się z zobowiązań podatkowych...

Zdaniem Wnioskodawcy, cel istnienia przepisu art. 65 ust. 9 ustawy, sprowadza się do tego, by umożliwiać podatnikom nie posiadającym zaległości i zasługującym na zaufanie, prowadzenie działalności w szerszym zakresie bez ponoszenia dodatkowych kosztów. Zainteresowany uważa, iż nie musi wykazywać się posiadaniem majątku pozwalającym na 100% wywiązanie się z zobowiązań podatkowych lecz wystarczy, że wykaże się majątkiem pozwalającym na 30% wywiązanie się z zobowiązań podatkowych.

Wnioskodawca twierdzi, iż żaden z przepisów podatkowych nie przewiduje wprost istnienia obowiązku wykazywania przez niego majątku pozwalającego na 100% wywiązanie się z zobowiązań podatkowych. Zatem, zdaniem Zainteresowanego, organy podatkowe nie mają uprawnienia do żądania od podatnika spełnienia takiego wymogu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zasady opodatkowania wyrobów akcyzowych podatkiem akcyzowym, tj. zasady i tryb wprowadzania do obrotu wyrobów objętych akcyzą oraz zwolnienia od akcyzy, określa ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. u. z 2009 r. Nr 3, poz. 11 ze zm.), zwana dalej ustawą.

Zgodnie z art. 63 ust. 1 pkt 1 ustawy, podmiot prowadzący skład podatkowy jest obowiązany do złożenia zabezpieczenia akcyzowego w kwocie pokrywającej powstałe albo mogące powstać zobowiązanie podatkowe.

Zabezpieczenie akcyzowe może być złożone na czas oznaczony albo nieoznaczony, dla zagwarantowania pokrycia jednego albo wielu zobowiązań podatkowych (art. 63 ust. 2 ustawy).

Na mocy art. 65 ust. 1 pkt 1 ustawy, podmiotami obowiązanymi do złożenia zabezpieczenia akcyzowego są:

1. podmiot prowadzący skład podatkowy,
2. zarejestrowany odbiorca, z wyłączeniem zarejestrowanego odbiorcy posiadającego zezwolenie na jednorazowe nabycie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany odbiorca,
3. zarejestrowany wysyłający,
4. podmiot pośredniczący,
5. podatnik, o którym mowa w art. 13 ust. 3

   - składają one zabezpieczenie w formie zabezpieczenia generalnego w celu zagwarantowania pokrycia wielu zobowiązań podatkowych, z zastrzeżeniem ust. 8.

Stosownie do art. 65 ust. 8 ustawy, na wniosek podmiotu określonego w ust. 1, który spełnia warunki określone w art. 64 ust. 1 pkt 1, 3 i 4, właściwy naczelnik urzędu celnego wyraża zgodę na złożenie zabezpieczenia ryczałtowego dla zabezpieczenia wykonania zobowiązań podatkowych tego podmiotu. Przepisy art. 64 ust. 3-5, 8 i 9 oraz przepisy wydane na podstawie art. 64 ust. 10 dotyczące sposobu dokumentowania spełnienia warunków określonych w art. 64 ust. 1, w tym rodzaju dokumentów potwierdzających ich spełnienie, stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 65 ust. 9 ustawy, właściwy naczelnik urzędu celnego ustala wysokość zabezpieczenia ryczałtowego na poziomie 30% wysokości zabezpieczenia generalnego, do którego złożenia jest obowiązany podmiot składający wniosek o złożenie zabezpieczenia ryczałtowego.

Z powyższego wynika, iż organ podatkowy działając na wniosek ww. podmiotu wyraża zgodę na złożenie zabezpieczenia ryczałtowego. Jego wysokość to 30% wysokości zabezpieczenia generalnego, do którego złożenia zobowiązany jest podmiot składający wniosek o złożenie zabezpieczenia ryczałtowego.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy są postanowienia art. 65 ust. 9 ustawy, tj. wysokość składanego zabezpieczenia.

Ze wskazanych powyżej przepisów wynika, iż w przypadku zgody właściwego organu podatkowego, o której mowa w art. 65 ust. 8 ustawy, tj. na złożenie zabezpieczenia ryczałtowego, naczelnik urzędu celnego ustala w sposób określony w art. 65 ust. 9 ustawy, wysokość tego zabezpieczenia.

Żeby odpowiedzieć na zadane przez Zainteresowanego pytanie dodatkowo wskazać należy co najmniej na przepisy art. 65 ust. 2 ustawy oraz art. 67 ust. 1 ustawy.

Pierwszy z nich mówi, iż właściwy naczelnik urzędu celnego ustala wysokość zabezpieczenia generalnego, z uwzględnieniem ust. 3 lub 3a, na poziomie równym:

1. wysokości zobowiązań podatkowych, gdy kwota ta może zostać dokładnie obliczona przy przyjmowaniu zabezpieczenia;
2. szacunkowej kwocie maksymalnej wynikającej z mogących powstać zobowiązań podatkowych.

Zatem naczelnik urzędu celnego ustala wysokości zabezpieczenia generalnego w jeden ze wskazanych powyżej sposobów, które są de facto uzależnione od wysokości zobowiązań podatkowych (ustalanych w różny sposób).

Jeśli kwota ta jest już ustalona to wówczas podmiot - posiadający zgodę, o której mowa w art. 65 ust. 8 ustawy - składa zabezpieczenie akcyzowe na poziomie 30% wysokości tak ustalonego zabezpieczenia generalnego.

W tym miejscu konieczne jest przytoczenie postanowień art. 67 ust. 1 ustawy. Zgodnie z nim, zabezpieczenie akcyzowe może zostać złożone w formie:

1. depozytu w gotówce;
2. gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej;
3. czeku potwierdzonego przez osobę prawną mającą siedzibę na terytorium Unii Europejskiej lub terytorium państwa członkowskiego Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub przez oddział banku zagranicznego, którzy prowadzą na terytorium kraju działalność bankową w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. u. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, z późn. zm.);
4. weksla własnego;
5. innego dokumentu mającego wartość płatniczą.

Dodatkowo z przepisów art. 70 ust. 1 i ust. 2 ustawy wynika, iż podmioty obowiązane do złożenia zabezpieczenia akcyzowego mogą wybrać formę zabezpieczenia spośród form określonych w art. 67 ust. 1. Zabezpieczenie akcyzowe może być złożone w kilku formach określonych w art. 67 ust. 1, pod warunkiem że łącznie pokryją całą wymaganą kwotę zabezpieczenia akcyzowego.

Wybór formy składanego zabezpieczenia należy więc do podmiotu obowiązanego do jego złożenia.

Reasumując, ustawodawca umożliwił podmiotom, ubiegającym się o zabezpieczenie ryczałtowe, złożenie właściwemu naczelnikowi urzędu celnego, zabezpieczenia na poziomie 30% zabezpieczenia generalnego. Wnioskodawca będzie mógł, przy tym, w tym celu wykorzystać swój majątek (np. wybrać formę depozytu w gotówce lub weksla własnego wskazaną w art. 67 ust. 1 pkt 1 lub pkt 4 ustawy) zgodnie z art. 70 ustawy.

Dodatkowo zaznaczyć należy, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (przedstawionego stanowiska w kontekście zadanego pytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.