INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2010 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 8 listopada 2010 r., do Biura KIP w Lesznie 10 listopada 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 9 grudnia 2010 r. (data wpływu 15 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania samochodów osobowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania samochodów osobowych.

Pismem z dnia 9 grudnia 2010 r. (data wpływu 15 grudnia 2010 r.) uzupełniono ww. wniosek o brakujący podpis Wnioskodawczyni.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

We wrześniu 2001 r. Zainteresowana nabyła na terenie Niemiec w autohausie samochód ciężarowy. Ciężarowy charakter pojazdu potwierdzają następujące dokumenty:

1. Fahrzeugbrief - dokument będący odpowiednikiem polskiej karty pojazdu,
2. Fahrzeugschein - dokument będący odpowiednikiem polskiego dowodu rejestracyjnego.

W świetle powyższych dokumentów, urzędy niemieckie zaklasyfikowały ten pojazd jako samochód ciężarowy, 2 osobowy, z zamkniętą skrzynią. Ładowność pojazdu wynosi 575 kg. W wydziale komunikacji w Polsce również samochód został zarejestrowany jako samochód ciężarowy. Zainteresowana samochód zakwalifikowała do kodu CN 8704 i w związku z jego pierwszą rejestracją odprowadziła VAT od wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu. Z informacji uzyskanych w urzędzie celnym dowiedziała się, że nie musi opłacać akcyzy ponieważ nie podlegają akcyzie samochody ciężarowe.

Po zarejestrowaniu samochodu w Polsce Wnioskodawczyni przeprowadziła badania w Okręgowej Stacji Kontroli Pojazdów i na podstawie wydanego zaświadczenia, wydział komunikacji dokonał w dowodzie rejestracyjnym wpisu „VAT-1”. Zaświadczenie zostało też przesłane do urzędu skarbowego.

Jednakże użytkowanie tego samochodu sprawiało wiele trudności, szczególnie w warunkach górskich, ponieważ przewożone artykuły spożywcze i inne rzeczy (sprzęt komputerowy, multimedialny) potrzebne do prowadzonej działalności przesuwały się w skrzyni, dekoncentrując kierowcę, co w efekcie mogłoby spowodować kolizje drogowe. W związku z tym, podjęła ona decyzję o dokonaniu w pojeździe przeróbki polegającej na montażu dodatkowych 2 siedzeń oraz usunięciu trwałej przegrody za pierwszym rzędem siedzeń i zamontowaniu przegrody za drugim miejscem siedzeń. Po dokonaniu tych przeróbek, pojazd ten pełni tę samą funkcję czyli jest zasadniczo przeznaczony do przewozu towarów i spełnia kryteria samochodu ciężarowego w świetle przepisów o ruchu drogowym. (Jednocześnie Zainteresowana informuje, że dysponuje samochodem osobowym, który jest wykorzystywany głównie do przewozu osób).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w sytuacji, gdy po zarejestrowaniu pojazdu nie będącego samochodem osobowym w rozumieniu art. 100 ust. 4 ustawy o podatku akcyzowym dokonano w tym pojeździe przeróbki polegającej na wmontowaniu dodatkowych siedzeń i zmiany miejsca zamontowania przegrody powstanie obowiązek zapłaty podatku akcyzowego...

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z ustawą z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11 ze zm.), zwanej dalej ustawą, decydującym kryterium klasyfikacyjnym pojazdu jest jego przeznaczenie. Powinno to być kryterium, które w pierwszej kolejności brane jest pod uwagę w procesie kwalifikacji do tego, a nie innego kodu CN. Zasada ta została potwierdzona w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 28 kwietnia 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 271/08.

O przeznaczeniu pojazdu niewątpliwie świadczą jego obiektywne cechy. I tak, samochód, przystosowany do przewozu maksymalnie 2 osób, trwała przegroda za pierwszym rzędem siedzeń i ładowność powyżej 500 kg świadczy, iż przeznaczony jest on zasadniczo do przewozu towarów. Oznacza to, że w każdym przypadku, część dopuszczalnej ładowności przypadająca na kierowcę i pasażera (około 160 kg) jest niższa od części przypadającej na towary (wynoszącej ponad 340 kg).

Istotna jest także klasyfikacja tych pojazdów dokonana przez właściwe organy urzędowe kraju ich pochodzenia. Z otrzymanych dokumentów wynika, iż na podstawie niemieckich uregulowań wewnętrznych jest to samochód ciężarowy. Dodatkowym dowodem potwierdzającym spełnienie przez ten pojazd warunków określanych przez polskie normy i regulacje dla samochodów ciężarowych jest dokument z badania przeprowadzonego przez Okręgową Stację Kontroli Pojazdów.

W świetle powyższego, zważywszy na cechy i przeznaczenie zakupionego przez Wnioskodawczynię pojazdu należy stwierdzić, że nie ma obiektywnych podstaw, aby uznać, iż na etapie wewnątrzwspólnotowego nabycia i do czasu jego przeróbki spełniał on definicję samochodu osobowego, określoną w art. 100 ust. 4 ustawy.

Tym samym w odniesieniu do wyżej wskazanego pojazdu, po stronie polskiego nabywcy nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku akcyzowego na podstawie art. 100 ust. 2 ustawy.

Dokonanie w pojeździe, nie będącym samochodem osobowym, przeróbki polegające na wmontowaniu dodatkowych siedzeń zostaną dokonane po rejestracji tego pojazdu na terytorium Polski, zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Nie powstanie obowiązek zapłaty podatku akcyzowego z tego tytułu ponieważ w dalszym ciągu przeznaczenie samochodu będzie takie same i będzie to samochód ciężarowy.

W świetle ustawy o podatku akcyzowym, obowiązek podatkowy w zakresie podatku akcyzowego powstaje wyłącznie w odniesieniu do samochodów osobowych niezarejestrowanych na terytorium Polski.

Przepisy ustawy w tym zakresie są wystarczająco precyzyjne i jednoznaczne, dlatego też w celu dokonania ich interpretacji, wystarczająca jest wykładnia gramatyczna. W związku z tym, bez znaczenia dla opodatkowania podatkiem akcyzowym pozostaje okoliczność dokonania zmian w samochodzie ciężarowym jeśli zmiany te następują już po jego rejestracji na terenie kraju i w świetle przepisów o ruchu drogowym będzie to w dalszym ciągu samochód ciężarowy.

Takie stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacji z dnia 24 czerwca 2005 r. wydanej przez Urząd Celny w Krakowie, znak 351000-RPA-91103-22/05 oraz interpretacji indywidualnej z dnia 15 września 2009 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie znak IPPP3/443-678/09-5/KB.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.