INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 stycznia 2011 r. (data wpływu 17 stycznia 2011 r.), uzupełnionym w dniach: 23 i 31 marca 2011 r. (daty wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku przy świadczeniu usług podnoszenia lub zdobywania kwalifikacji zawodowych w zakresie spawania - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 stycznia 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniach: 23 i 31 marca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku przy świadczeniu usług podnoszenia lub zdobywania kwalifikacji zawodowych w zakresie spawania.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniach, został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka świadczy usługi podnoszenia lub zdobywania kwalifikacji zawodowych w zakresie spawania. Została wpisana przez Wojewódzki Urząd Pracy do rejestru instytucji szkoleniowych, jako instytucja szkoleniowa, na podstawie art. 20 ust. 4 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 ze zm.). W 2010 r. Spółka korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Szkoli trzy rodzaje podmiotów:

1. osoby fizyczne, które zgłaszają się samodzielnie w celu zdobycia lub podwyższenia kwalifikacji i ponoszą koszty szkoleń z własnych środków,
2. firmy, które delegują swoich pracowników w celu podwyższenia kwalifikacji i opłacają szkolenia z własnych środków,
3. osoby bezrobotne oraz poszukujące pracy, skierowane na szkolenia finansowane przez Urząd Pracy, mające na celu zdobycie lub podniesienie kwalifikacji.

Spółka, w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, nie jest objęta systemem oświaty w zakresie kształcenia oraz nie uzyskała akredytacji na świadczenie przedmiotowych usług dla ww. grup. Z uwagi na dyspozycję przepisu art. 24 ust. 1 ustawy o systemie oświaty, grupa 721, t.j. formierze odlewniczy, spawacze, blacharze, monterzy konstrukcji metalowych i pokrewni – nie jest przypisana do żadnego z właściwych ministerstw i nie ma obowiązku podlegania pod system oświaty. Spółka prowadzi szkolenia zawodowe w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, t.j. na podstawie:

• ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym (Dz. U. Nr 122 poz.1321), art. 22 ust. 2, 3, 4,
• rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 18 lipca 2001 r. w sprawie trybu sprawdzania kwalifikacji wymaganych przy obsłudze i konserwacji urządzeń technicznych (Dz. U. Nr 79, poz. 849),
• rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 27 kwietnia 2000 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy pracach spawalniczych (Dz. U. Nr 40 poz. 470), § 27-28,
• rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. Nr 31 poz. 216), § 2.1 pkt 1, § 2.2, § 3 do 8,
• rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 27 kwietnia 2010 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania (Dz. U. Nr 82, poz. 537),
• ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 ze zm.),
• projektu PHARE 2000 - Krajowy system szkolenia zawodowego, komponent 2 - Opracowanie zbioru krajowych standardów kwalifikacji zawodowych opartych o analizę wymagań stanowisk pracy,
• standardów kwalifikacji zawodowych dla zawodu spawacza,
• normy PN-EN 287.1 Spawalnictwo. Egzaminowanie spawaczy.

Organizowane i przeprowadzane kursy w zakresie spawania składają się z części teoretycznej: dwa dni po 5 godzin i części praktycznej: osiem dni po 7 godzin, łącznie obejmują 66 godzin zajęć, których celem jest teoretyczne i praktyczne przygotowanie uczestników szkolenia do wykonywania zawodu spawacza. Każdy z rodzajów szkoleń ma własny program, zgodny z wytycznymi Polskiego Komitetu Normalizacyjnego, a certyfikowany na podstawie audytu i postępowania dopuszczeniowego przez "T." Sp. z o.o., zgodnie z wytycznymi zawartymi w DVS/1102, na podstawie licencji Polskiego Komitetu Normalizacyjnego. Szkolenia prowadzone są przez wysoko wykwalifikowaną kadrę. W trakcie szkoleń obowiązuje dziennik zajęć, który obejmuje datę realizacji szkolenia, godziny realizacji szkolenia, przedmiot, temat, liczbę godzin i podpis trenera prowadzącego szkolenie. Spółka, jako organizator szkolenia, zapewnia środki dydaktyczne w postaci książek i programów multimedialnych oraz zajęcia w spawalni wyposażonej w kabiny spawalnicze z wentylacją stanowiskową, sprzęt specjalistyczny do spawania oraz konieczny osprzęt.

Szkolenie kończy się egzaminem, poprzez wydanie zaświadczenia o ukończeniu kursu oraz Książeczki Spawacza, według normy EN 287-1 z właściwymi wpisami dotyczącymi metod spawania oraz zakresu uprawnień, a ponadto wpisem do rejestru spawaczy "T.". Uzyskane uprawnienia dają kwalifikacje Europejskiego Spawacza Ręcznego w danej metodzie, do wykonywania zawodu spawacza honorowane w całej Unii Europejskiej.

Szkolenia na rzecz osób kierowanych przez Powiatowy Urząd Pracy, finansowane są w 100% ze środków publicznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka w dalszym ciągu może korzystać ze zwolnienia od podatku przy świadczeniu usług w zakresie kształcenia lub przekwalifikowania zawodowego...

Zdaniem Wnioskodawcy, ma prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ organizowane przez Spółkę kursy są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1, wprowadzonym do ustawy art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionym art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a) ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Z kolei w świetle ust. 1 pkt 29 ww. artykułu, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

• oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Ponadto, stosownie do treści § 13 ust. 1 pkt 20, obowiązującego do dnia 5 kwietnia 2011 r., rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649 ze zm.), zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Od dnia 6 kwietnia 2011 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392), w którym przedmiotowe zwolnienie uregulowane jest w tożsamy sposób w § 13 ust. 1 pkt 20.

Powyższe regulacje stanowią implementacje prawa unijnego, gdyż w świetle art. 132 ust. 1 lit. i) obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L. Nr 347, str. 1 ze zm.), zwolnione jest m. in. kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Cytowany przepis umiejscowiony został w rozdziale 2 tego aktu, zatytułowanym „Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym”, co oznacza, iż usługi szkoleniowe na gruncie Dyrektywy VAT podlegają zwolnieniu od podatku wyłącznie, gdy są wykonywane w interesie publicznym, tzn. wypełniają obowiązki, jakie ciążą na danym państwie wobec jego obywateli. W żadnym przepisie Dyrektywy nie została jednak wskazana definicja „interesu publicznego”, nie zostały również określone podmioty, które mogą działać „w interesie publicznym”. Oznacza to, że zarówno komercyjne przedsiębiorstwa jaki i niekomercyjne organizacje mogą prowadzić działalność z zakresu „interesu publicznego”.

W tym kontekście wskazać należy - co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej - że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Szóstej Dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika” (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

Ponadto należy zaznaczyć, iż w dniu 1 lipca 2006 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 288 str. 1). Ww. akt, jako rozporządzenie, wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio .

Oznacza to, iż z dniem 1 lipca 2006 r. przepisy tego rozporządzenia stały się częścią porządku prawnego obowiązującego na terytorium Polski, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych – Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC ze zm.) (Dz. Urz. UE. L 145/1 ze zm.).

Krajowe przepisy z zakresu podatku od towarów i usług nie definiują pojęć „kształcenie zawodowe” i „przekwalifikowanie zawodowe”, wobec tego należy odwołać się do regulacji prawa unijnego.

Przepis art. 14 ww. rozporządzenia nr 1777/2005 bezpośrednio wyjaśnia, co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu, usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i) Dyrektywy 77/388/EWG (analogiczne zwolnienie zawiera art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE Rady), obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

Analiza cytowanych regulacji prowadzi do wniosku, iż dla zastosowania zwolnienia od podatku w pierwszej kolejności istotne jest uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, a następnie spełnienie dodatkowych warunków, jak np. prowadzenie danego szkolenia w formie i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub też jego finansowanie w co najmniej 70% ze środków publicznych.

Wykonywanie każdego zawodu związane jest z koniecznością poznania przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, a także nabycia umiejętności wykonywania pracy w sposób bezpieczny, niezbędnych do jej podjęcia i wykonywania w danym zakładzie pracy i na określonym stanowisku pracy.

Zgodnie z dyspozycją art. 237³ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. Nr 24, poz. 141 ze zm.), nie wolno dopuścić pracownika do pracy, do której wykonywania nie posiada on wymaganych kwalifikacji lub potrzebnych umiejętności, a także dostatecznej znajomości przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy.

Szkolenia w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy nie mogą odbywać się w zupełnie dowolnej formie. Szczegółowe zasady organizacji i przeprowadzania szkoleń z tego zakresu zostały określone w rozporządzeniu Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004 r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. Nr 180, poz. 1860 ), które określa:

1. szczegółowe zasady szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy,
2. zakres szkolenia,
3. wymagania dotyczące treści i realizacji szkolenia,
4. sposób dokumentowania szkolenia oraz
5. przypadki, w których pracodawcy i pracownicy mogą być zwolnieni z określonych rodzajów szkolenia.

Zgodnie z § 1a ust. 2 lit. e) cyt. rozporządzenia z dnia 27 lipca 2004 r., przez jednostkę organizacyjną prowadzącą działalność szkoleniową w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy rozumie się osobę prawną lub fizyczną prowadzącą działalność oświatową na zasadach określonych w przepisach o swobodzie działalności gospodarczej, jeżeli prowadzi działalność szkoleniową w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy.

Stosownie do § 3 ww. rozporządzenia, szkolenie zapewnia uczestnikom:

1. zaznajomienie się z czynnikami środowiska pracy mogącymi powodować zagrożenia dla bezpieczeństwa i zdrowia pracowników podczas pracy oraz z odpowiednimi środkami i działaniami zapobiegawczymi;
2. poznanie przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy w zakresie niezbędnym do wykonywania pracy w zakładzie pracy i na określonym stanowisku pracy, a także związanych z pracą obowiązków i odpowiedzialności w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy;
3. nabycie umiejętności wykonywania pracy w sposób bezpieczny dla siebie i innych osób, postępowania w sytuacjach awaryjnych oraz udzielania pomocy osobie, która uległa wypadkowi.

W myśl § 4 ust. 1 tego rozporządzenia, szkolenie może być organizowane przez pracodawców lub przez jednostki organizacyjne prowadzące działalność szkoleniową w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, które zostały sprecyzowane w § 1a pkt 2 rozporządzenia, czyli m.in. osoby prawne lub fizyczne prowadzące działalność oświatową na zasadach określonych w przepisach o swobodzie działalności gospodarczej, które na zlecenie pracodawcy prowadzą działalność szkoleniową w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy.

Zdobycie kwalifikacji spawalniczych – stosownie do treści § 3 pkt 11 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 27 kwietnia 2000 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy pracach spawalniczych (Dz. U. Nr 40, poz. 470) – następuje poprzez ukończenie odpowiedniego przeszkolenia teoretycznego i praktycznego w zakresie spawalnictwa, potwierdzone egzaminem oraz dokumentem upoważniającym do wykonywania prac spawalniczych.

Zgodnie z § 27 ww. rozporządzenia, prace spawalnicze powinny być wykonywane przez osoby posiadające „Zaświadczenie o ukończeniu szkolenia” albo „Świadectwo egzaminu spawacza” lub „Książkę spawacza”, wystawiane w trybie określonym w odrębnych przepisach i Polskich Normach, z uwzględnieniem przepisu § 28.

W oparciu o § 28 tego rozporządzenia, osoby wykonujące:

1. ręczne cięcie termiczne,
2. zgrzewanie,
3. ręczne lutowanie,
4. zmechanizowane i automatyczne wykonywanie prac spawalniczych

• powinny wykazać się co najmniej zaświadczeniem o ukończeniu szkolenia w zakresie określonym w odrębnych przepisach i Polskich Normach.

Z powołanych przepisów wynika, że przeprowadzane w tym kierunku szkolenia są usługami kształcenia zawodowego, mającymi na celu zdobycie odpowiednich kwalifikacji zawodowych, w tym wiedzy z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy, niezbędnych do wykonywania zawodu spawacza.

Powyższe potwierdza treść art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym (Dz. U. Nr 122, poz. 1321 ze zm.), zgodnie z którym, osoby wykonujące czynności spawania, zgrzewania, lutowania oraz przeróbkę plastyczną i obróbkę cieplną w toku wytwarzania, naprawy i modernizacji urządzeń technicznych oraz wytwarzania elementów stosowanych do wytwarzania, naprawy lub modernizacji tych urządzeń obowiązane są posiadać zaświadczenia kwalifikacyjne potwierdzające umiejętność praktycznego wykonywania tych czynności oraz znajomość warunków technicznych dozoru technicznego, norm i przepisów prawnych w tym zakresie. W myśl ust. 3 tego artykułu, przepis ust. 2 stosuje się do osób obsługujących i konserwujących urządzenia techniczne.

Urządzenia techniczne, przy których obsłudze i konserwacji wymagane jest posiadanie stosownych kwalifikacji, zostały wymienione w załączniku nr 2 do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 18 lipca 2001 r. w sprawie trybu sprawdzania kwalifikacji wymaganych przy obsłudze i konserwacji urządzeń technicznych (Dz. U. Nr 79, poz. 849 ze zm.).

Szkolenia mogą być przeprowadzane m.in. przez instytucje szkoleniowe, które na podstawie przepisu art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 ze zm.), są instytucjami rynku pracy realizującymi zadania określone w tej ustawie.

Instytucjami szkoleniowymi są publiczne i niepubliczne podmioty prowadzące na podstawie odrębnych przepisów edukację pozaszkolną (ust. 5 powołanego artykułu).

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, instytucja szkoleniowa oferująca szkolenia dla bezrobotnych i poszukujących pracy może uzyskać zlecenie finansowane ze środków publicznych na prowadzenie tych szkoleń po wpisie do rejestru instytucji szkoleniowych prowadzonego przez wojewódzki urząd pracy właściwy ze względu na siedzibę instytucji szkoleniowej.

Na podstawie ust. 3 tego artykułu, instytucja szkoleniowa może ubiegać się o wpis do rejestru instytucji szkoleniowych po złożeniu wniosku o wpis wraz z informacją o:

1. tematyce prowadzonych szkoleń;
2. kadrze prowadzącej szkolenia;
3. bazie lokalowej, jej wyposażeniu i środkach dydaktycznych;
4. metodach oceny jakości szkoleń;
5. liczbie bezrobotnych i poszukujących pracy objętych szkoleniami w okresie ostatniego roku;
6. udzielonej nieodpłatnie pomocy uczestnikom i absolwentom szkolenia lub przygotowania zawodowego dorosłych polegającej na informowaniu o sytuacji na rynku pracy i zapotrzebowaniu na kwalifikacje.

Na podstawie art. 40 ust. 1 cyt. ustawy, starosta inicjuje, organizuje i finansuje z Funduszu Pracy szkolenia bezrobotnych w celu podniesienia ich kwalifikacji zawodowych i innych kwalifikacji zwiększających szansę na podjęcie lub utrzymanie zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub działalności gospodarczej, w szczególności w przypadku:

1. braku kwalifikacji zawodowych;
2. konieczności zmiany lub uzupełnienia kwalifikacji;
3. utraty zdolności do wykonywania pracy w dotychczas wykonywanym zawodzie;
4. braku umiejętności aktywnego poszukiwania pracy.

Z kolei przepis § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 27 kwietnia 2010 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania (Dz. U. Nr 82, poz. 537), określa klasyfikację zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy, stanowiącą załącznik do ww. rozporządzenia. W myśl § 2 pkt 2, klasyfikacja ta jest stosowana m.in. w zakresie szkolenia zawodowego. Zawód spawacza został uwzględniony w załączniku, o którym mowa powyżej, pod poz. 7212.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka świadczy usługi podnoszenia lub zdobywania kwalifikacji zawodowych w zakresie spawania. Została wpisana przez Wojewódzki Urząd Pracy do rejestru instytucji szkoleniowych, jako instytucja szkoleniowa. Zajmuje się szkoleniem trzech grup podmiotów, t.j.:

1. osób fizycznych, które zgłaszają się samodzielnie w celu zdobycia lub podwyższenia kwalifikacji i ponoszą koszty szkoleń z własnych środków,
2. firm, które delegują swoich pracowników w celu podwyższenia kwalifikacji i opłacają szkolenia z własnych środków,
3. osób bezrobotnych oraz poszukujących pracy, które chcą zdobyć lub podnieść kwalifikacje, szkolenia są w całości finansowane przez Urząd Pracy ze środków publicznych.

Spółka, w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, nie jest objęta systemem oświaty w zakresie kształcenia oraz nie uzyskała akredytacji na świadczenie przedmiotowych usług dla ww. grup. Prowadzi szkolenia zawodowe w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Kursy w zakresie spawania składają się z części teoretycznej i praktycznej, których celem jest przygotowanie uczestników szkolenia do wykonywania zawodu spawacza. Każdy z rodzajów szkoleń ma własny program, zgodny z wytycznymi Polskiego Komitetu Normalizacyjnego, na podstawie licencji . Szkolenia prowadzone są przez wysoko wykwalifikowaną kadrę. W ich trakcie obowiązuje dziennik zajęć, który obejmuje datę realizacji szkolenia, czas trwania szkolenia, przedmiot, temat, liczbę godzin i podpis trenera prowadzącego szkolenie. Spółka, jako organizator szkolenia, zapewnia środki dydaktyczne w postaci książek i programów multimedialnych oraz zajęcia w spawalni wyposażonej w kabiny spawalnicze z wentylacją stanowiskową, sprzęt specjalistyczny do spawania oraz konieczny osprzęt.

Szkolenie kończy się egzaminem, poprzez wydanie zaświadczenia o ukończeniu kursu oraz Książeczki Spawacza z właściwymi wpisami dotyczącymi metod spawania oraz zakresu uprawnień, a ponadto wpisem do rejestru spawaczy. Uzyskane uprawnienia dają kwalifikacje Europejskiego Spawacza Ręcznego w danej metodzie, do wykonywania zawodu spawacza.

Mając na uwadze powyższe oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że z uwagi na to, iż Spółka nie jest jednostką objętą systemem oświaty, wykonując usługi polegające na przeprowadzaniu szkoleń spawaczy, nie może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednakże mając na uwadze dyspozycję przepisu ust. 1 pkt 29 ww. artykułu, należy przeanalizować, czy świadczone przez Spółkę usługi mogą zostać uznane za usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, a następnie, czy spełniono dodatkowe warunki, wynikające z tego przepisu, np. prowadzenie danego szkolenia w formie i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach oraz jego finansowanie w całości ze środków publicznych.

Z okoliczności sprawy wynika, iż usługi prowadzenia szkoleń osób zatrudnianych w zawodzie spawacza, spełniają definicję usług kształcenia zawodowego, o których mowa w powyższym przepisie. Osoby wykonujące ten zawód obowiązane są posiadać kwalifikacje w tej dziedzinie, potwierdzone co najmniej zaświadczeniem o ukończeniu szkolenia w tym zakresie. Prowadzone przez Spółkę kursy mają zatem na celu uzyskanie wiedzy niezbędnej do celów zawodowych oraz uprawnień kwalifikujących do wykonywania zawodu spawacza.

Skorzystanie ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit a) ww. ustawy, uwarunkowane jest jednak koniecznością prowadzenia szkoleń w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. W niniejszej sprawie Spółka, prowadząc szkolenia w formie i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, spełniła również tę przesłankę.

Dodatkowo został jednak spełniony warunek przesądzający o możliwości zastosowania zwolnienia od podatku w zakresie prowadzenia przez Spółkę kursów spawania dla osób bezrobotnych oraz poszukujących pracy, które chcą zdobyć lub podnieść kwalifikacje spawacza, wynikający z ust. 1 pkt 29 lit. c) tego artykułu, bowiem szkolenia, obejmujące tę grupę podmiotów, są w całości finansowane ze środków publicznych.

Ponieważ Spółka nie uzyskała w zakresie świadczonych usług akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, nie znalazło w przedmiotowym przypadku zastosowania zwolnienie wynikające z ust. 1 pkt 29 lit. b) omawianego artykułu.

W konsekwencji, świadczone przez Spółkę usługi podnoszenia lub zdobywania kwalifikacji zawodowych w zakresie spawania, od dnia 1 stycznia 2011 r. korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast szkolenia finansowane ze środków publicznych, zwolnione są na podstawie ust. 1 pkt 29 lit. c) tego artykułu, wyłącznie w zakresie, w jakim są w 100% finansowane z tych środków.

Końcowo informuje się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. W związku z tym niniejszą interpretację wydano w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku, a załączone do wniosku kserokopie dokumentów nie były przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.