INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz.770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, reprezentowanego przez pełnomocnika – doradcę podatkowego, przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2010 r. (data wpływu 23 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwrotu nienależnie pobranego świadczenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwrotu nienależnie pobranego świadczenia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, obywatel Japonii (dalej: Pracownik), począwszy od czerwca 2008 r. wykonuje pracę w Polsce w ramach oddelegowania do spółki XX Sp. z o.o. w X (dalej: XX lub Spółka). w okresie oddelegowania do XX Pracownik pozostaje zatrudniony oraz wynagradzany w ramach zagranicznego (japońskiego) stosunku pracy ze spółką YY z siedzibą w Japonii (dalej: YY Japonia lub Japoński Pracodawca).

Należy podkreślić, iż Wnioskodawca nie nawiązał żadnego stosunku pracy ani stosunku cywilnoprawnego z polską spółką – XX, do której został oddelegowany. Jedyne źródło Jego przychodów w okresie oddelegowania do Polski stanowił (i nadal stanowi) japoński stosunek pracy z Japońskim Pracodawcą.

Japoński Pracodawca zobowiązał się zapewnić Pracownikowi dodatkowe świadczenie w postaci finansowania w imieniu Wnioskodawcy należnego podatku dochodowego od osób fizycznych w Polsce (dalej: podatek PIT) w związku z przychodami uzyskiwanymi za pracę wykonywaną w okresie oddelegowania do Polski, do którego opłacania zgodnie z przepisami prawa podatkowego obowiązującego w Polsce, zobowiązany był Zainteresowany. Intencją Japońskiego Pracodawcy było zagwarantowanie Pracownikowi takiego poziomu wynagrodzenia, aby nie ponosił on żadnych ekonomicznych skutków obciążeń publicznoprawnych z tytułu różnic w ciężarze opodatkowania japońskim podatkiem dochodowym w porównaniu do wysokości opodatkowania polskim podatkiem PIT w Polsce.

Na mocy umowy zawartej pomiędzy spółkami XX oraz Japońskim Pracodawcą (Paying Agency Agreement, dalej: Umowa), XX, działając na zlecenie i w imieniu Japońskiego Pracodawcy, zobowiązała się do wpłacania do polskiego urzędu skarbowego należnych w Polsce zobowiązań z tytułu podatku PIT Pracownika, w tym miesięcznych zaliczek na podatek PIT oraz rocznego podatku PIT od przychodów uzyskiwanych przez Pracownika z japońskiego stosunku pracy z YY Japonia.

W wykonaniu postanowień ww. Umowy, działając na zlecenie i na rzecz YY Japonia, XX dokonywała do urzędu skarbowego – w imieniu Pracownika – płatności miesięcznych zaliczek na podatek PIT od przychodów uzyskanych z japońskiego stosunku pracy z YY Japonia, w tym za rok podatkowy 2008 r. (którego dotyczy niniejszy wniosek) – na zasadach określonych w art. 44 ust. 1a oraz ust. 3a ustawy o podatku PIT – oraz dokonała również zapłaty rocznego podatku PIT (różnicy do dopłaty) wynikającego z rocznego zeznania podatkowego PIT-36 za 2008 r. w ustawowym terminie, tj. w kwietniu 2009 r. (zgodnie z art. 45 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku PIT).

Zapłacony w imieniu Pracownika ww. podatek PIT za 2008 r., tj. zarówno zaliczki na podatek PIT od przychodów uzyskiwanych z japońskiego stosunku pracy, jak i podatek roczny PIT (różnica do dopłaty wynikająca z rocznego zeznania podatkowego PIT-36 za 2008 r.), stanowił dla Pracownika dodatkowe świadczenie (przychód) podlegający opodatkowaniu podatkiem PIT w Polsce w kwotach faktycznie zapłaconych do urzędu skarbowego przez Spółkę (dalej: Świadczenie z tytułu PIT) w miesiącu (i odpowiednio w roku podatkowym) ich faktycznego postawienia do dyspozycji Pracownikowi, tj. dokonania faktycznej zapłaty zaliczek na podatek PIT i odpowiednio podatku rocznego do urzędu skarbowego w imieniu Pracownika przez XX na zlecenie YY Japonia.

Ww. Świadczenie z tytułu PIT zostało rozpoznane oraz opodatkowane jako przychód podatkowy Pracownika uzyskany z zagranicznego stosunku pracy – w rozumieniu art. 12 ustawy o podatku PIT – i zostało ujęte najpierw w podstawie opodatkowania dla celów miesięcznych zaliczek na podatek PIT (rozliczone zgodnie z przepisem art. 44 ust. 1a i 3a ustawy o podatku PIT), a następnie opodatkowane i rozliczone w ramach rocznego zeznania podatkowego PIT-36 Pracownika (zgodnie z art. 45 ust. 1 oraz ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku PIT).

W wyniku dokonanej przez YY Japonia oraz XX na przełomie 2009 r. i 2010 r. weryfikacji kosztów wynagrodzeń uzyskiwanych przez oddelegowanego Pracownika za okresy przeszłe - a przyjmowanych dla celów obliczeń zobowiązań podatkowych PIT w Polsce – okazało się, że część wynagrodzenia postawionego do dyspozycji Pracownikowi przez Japońskiego Pracodawcę została ujęta (pomyłkowo) podwójnie w wartości przychodów podatkowych ze stosunku pracy. w rezultacie, w rozliczeniu podatkowym za 2008 r. doszło do zawyżenia wartości uzyskanych przez Pracownika przychodów (a zatem i dochodów) z japońskiego stosunku pracy, zadeklarowanych w pierwotnie złożonym rocznym zeznaniu podatkowym

PIT-36 za 2008 r. w wysokości wyższej od faktycznie uzyskanej przez Pracownika.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym powyżej stanie faktycznym, kwota nadpłaty w podatku PIT za 2008 r. zwrócona przez Pracownika spółce XX w czerwcu 2010 r., stanowiąca uprzednio – jako świadczenie z tytułu PIT – część przychodu Pracownika, który został opodatkowany podatkiem PIT, będzie mogła zostać odliczona od dochodu Pracownika podlegającego opodatkowaniu w Polsce za rok podatkowy 2010 jako zwrot świadczenia pobranego nienależnie w rozumieniu przepisu art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku PIT...

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do przepisu art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku PIT, odliczeniu od dochodu podlegają kwoty „dokonanych w roku podatkowym zwrotów nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększały dochód podlegający opodatkowaniu, w kwotach uwzględniających pobrany podatek, jeżeli zwroty te nie zostały potrącone przez płatnika”.

W ocenie Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym należy uznać, iż spełnione zostały przesłanki do zastosowania odliczenia od dochodu w ramach rocznego zeznania podatkowego za 2010 r. na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku PIT, co zostanie wykazane poniżej.

W uzasadnieniu swojego stanowiska, Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z powyższą regulacją zawartą w przepisie art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku PIT, dla celów zastosowania omawianego odliczenia od dochodu uzyskanego w 2010 r., powinny zostać spełnione następujące przesłanki:

1. świadczenie musiało okazać się świadczeniem pobranym nienależnie,
2. w roku podatkowym 2010 musiał mieć miejsce zwrot ww. świadczenia,
3. ww. świadczenie uprzednio (tj. np. w 2008 r. i 2009 r.) zwiększyło dochód podlegający opodatkowaniu dla celów podatku PIT w Polsce.

Dodatkowo należy nadmienić, iż w przedstawionym stanie faktycznym dokonany zwrot „nienależnie pobranego świadczenia” nie został potrącony przez płatnika, z tego też względu warunek zawarty w ostatnim zdaniu cytowanego wyżej przepisu art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku PIT nie wymaga uzasadnienia.

Z uwagi na powyższe, zawyżenie wartości uzyskanych przez Pracownika przychodów (a zatem i dochodów) z japońskiego stosunku pracy, zadeklarowanych w pierwotnie złożonym rocznym zeznaniu podatkowym za 2008 r. w wysokości wyższej od faktycznie uzyskanej, powstała nadpłata w podatku PIT za 2008 r.

W związku z powyższym, dnia 1 marca 2010 r. spółka XX oraz oddelegowany Pracownik zawarli w formie ustnej umowę (która została następnie potwierdzona w formie pisemnej w dniu 20 września 2010 r.; dalej: Porozumienie), iż w opisanej sytuacji powstania nadpłaty w podatku PIT Pracownik zobowiązał się podjąć niezbędne starania w celu uzyskania od urzędu skarbowego przysługującego zwrotu nadpłaty podatku PIT (§ 1 Porozumienia). Ponadto na podstawie § 2 Porozumienia w sytuacji faktycznego otrzymania przez Pracownika od urzędu skarbowego zwrotu nadpłaty podatku PIT Pracownik zobowiązał się do przekazania (dokonania zwrotu) na rzecz XX kwoty nadpłaty podatku PIT w wysokości otrzymanej z urzędu skarbowego.

W świetle powyższego, w marcu 2010 r. Pracownik, wypełniając ww. zobowiązania umowne, złożył do właściwego urzędu skarbowego korektę rocznego zeznania podatkowego za 2008 r. wraz z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty podatku PIT za 2008 r. w kwietniu 2010 r. urząd skarbowy uznał zasadność zwrotu na rzecz Pracownika kwoty nadpłaty podatku PIT za 2008 r., dokonując przelewu środków pieniężnych (nadpłaty podatku PIT za 2008 r.). Dnia 1 czerwca 2010 r. Pracownik dokonał zwrotu ww. kwoty nadpłaty na rachunek bankowy Spółki.

Dla oceny, czy w omawianej sytuacji wypełniony został pierwszy z ww. warunków, decydujące jest dokonanie wykładni pojęcia świadczenia pobranego nienaIeżnie. Jako, że na gruncie przepisów ustawy o podatku PIT nie została sformułowana definicja ww. terminu, dla celów jego interpretacji można posłużyć się wykładnią literalną opartą na definicji słownikowej pojęcia „należny”. Zgodnie z definicją słownika języka polskiego (http://sjp.pwn.pl) pojęcie nienależny oznacza .„nienależący się komuś lub czemuś”, podczas gdy „należny” rozumie się jako „przysługujący komuś lub czemuś”. w kontekście powyższego, pojęcie „nienależny” powinno odnosić się do świadczenia, które „nie przysługuje”.

Należy podkreślić, iż zgodnie z § 2 Porozumienia „w sytuacji faktycznego otrzymania przez Japońskiego Pracownika od urzędu skarbowego zwrotu nadpłaty podatku PIT japoński Pracownik zobowiązuje się do przekazania (dokonania zwrotu) na rzecz XX kwoty nadpłaty podatku PIT w wysokości otrzymanej z urzędu skarbowego”. Mając natomiast na uwadze, że podmiotem stawiającym do dyspozycji Pracownikowi środki na pokrycie zobowiązań podatkowych PIT za 2008 r. była spółka XX (działająca na zlecenie i w imieniu Japońskiego Pracodawcy), uzyskany przez niego w 2010 r. z urzędu skarbowego zwrot kwoty nadpłaty w podatku PIT za rok 2008 stawał się w rezultacie świadczeniem, które Pracownikowi w takiej wysokości de facto nie przysługiwało.

Fakt „nieprzysługiwania” Pracownikowi takiego świadczenia należy również wywodzić z ustaleń, zgodnie z którymi Japoński Pracodawca zobowiązał się do zapewnienia Pracownikowi takiego poziomu wynagrodzenia, aby nie ponosił on żadnych ekonomicznych skutków obciążeń publicznoprawnych, tj. tak aby w związku z wykonywaniem pracy przez Pracownika w Polsce i obowiązkiem zapłaty podatku PIT należnego w Polsce, poziom jego wynagrodzenia nie uległ zmianie – nie zwiększył się ani nie zmniejszył. w związku z powyższym, Japoński Pracodawca w szczególności zobowiązał się zapewnić Pracownikowi dodatkowe świadczenie w postaci finansowania w imieniu Pracownika należnego podatku PIT, tj. świadczenie z tytułu PIT.

W celu wypełnienia powyższego zobowiązania Japoński Pracodawca zlecił spółce XX dokonywanie do urzędu skarbowego w imieniu Pracownika płatności miesięcznych zaliczek na podatek PIT od przychodów uzyskanych z japońskiego stosunku pracy z YY Japonia, w tym za rok podatkowy 2008 r. – którego dotyczy niniejszy wniosek – oraz płatności rocznego podatku PIT wynikającego z rocznego zeznania podatkowego PIT-36 za 2008 r.

XX, działając na zlecenie Japońskiego Pracodawcy, pierwotnie, tj. przed dokonaniem korekty rocznego zeznania podatkowego PIT-36 Pracownika za 2008 r. dokonała zapłaty do urzędu skarbowego w imieniu Pracownika kwot zobowiązań w podatku PIT za 2008 r., w tym z tytułu zaliczek na podatek PIT oraz podatku rocznego PIT do dopłaty wynikającego z pierwotnie złożonego zeznania podatkowego Pracownika, od przychodów uzyskanych przez Pracownika ze stosunku pracy z Japońskim Pracodawcą w wysokości faktycznie postawionej do dyspozycji Pracownikowi, tj. od pierwotnej wartości przychodów „przed korektą”. Powyższe świadczenie z tytułu PIT, obliczone od ww. pierwotnej wartości przychodów „przed korektą”, w wysokości faktycznie zapłaconej do urzędu skarbowego w imieniu Pracownika przez XX (działającego na zlecenie i w imieniu YY Japonia), zostało opodatkowane jako przychód podatkowy Pracownika uzyskany z japońskiego stosunku pracy (w rozumieniu art. 12 ustawy o podatku PIT) i zostało ujęte najpierw w podstawie opodatkowania dla celów miesięcznych zaliczek na podatek PIT (rozliczone zgodnie z przepisem art. 44 ust. 1a i 3a ustawy o podatku PIT), a następnie opodatkowane i rozliczone w ramach rocznego zeznania podatkowego PIT-36 Pracownika (zgodnie z art. 45 ust. 1 oraz ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku PIT).

W wyniku dokonanej przez YY Japonia oraz XX na przełomie 2009 r. i 2010 r. weryfikacji kosztów wynagrodzeń uzyskiwanych przez oddelegowanego Pracownika za okresy przeszłe - a przyjmowanych pierwotnie dla celów obliczeń zobowiązań podatkowych PIT w Polsce – okazało się, że część wynagrodzenia postawionego do dyspozycji Pracownikowi przez Japońskiego Pracodawcę została ujęta (pomyłkowo) podwójnie w wartości wynagrodzeń (przychodów podatkowych) ze stosunku pracy. w rezultacie, w pierwotnym rozliczeniu podatkowym za 2008 r. doszło do zawyżenia wartości uzyskanych przez Pracownika wynagrodzeń, tj. przychodów (a zatem i dochodów) z japońskiego stosunku pracy, zadeklarowanych w pierwotnie złożonym rocznym zeznaniu podatkowym PIT-36 za 2008 r. w wysokości wyższej od faktycznie uzyskanej przez Pracownika.

W związku z powyższym zawyżeniem wartości uzyskanych przez Pracownika przychodów (a zatem i dochodów) z japońskiego stosunku pracy, zadeklarowanych w pierwotnie złożonym rocznym zeznaniu podatkowym za 2008 r. w wysokości wyższej od faktycznie uzyskanej, powstała nadpłata w podatku PIT za 2008 r., tj. kwota podatku zapłaconego do urzędu skarbowego w wysokości wyższej od należnej.

Zdaniem Zainteresowanego, powyższa nadpłata w podatku PIT stanowiła de facto równowartość części przychodów Pracownika z tytułu uprzednio opodatkowanego świadczenia z tytułu PIT, która w wyniku dokonanej korekty rocznego rozliczenia podatkowego za 2008 r. stała się kwotą nienależną Pracownikowi, tj. zapłaconą przez XX w imieniu Japońskiego Pracodawcy do urzędu skarbowego (a zatem postawioną uprzednio do dyspozycji Pracownika) w wysokości wyższej od należnej.

W świetle powyższego – w opinii Wnioskodawcy – należy przyjąć, iż uznanie przez urząd skarbowy zasadności wnioskowanej nadpłaty w podatku PIT za 2008 r. wynikającej z ww. korekty rocznego rozliczenia podatkowego Pracownika za 2008 r. oraz dokonanie przez urząd skarbowy zwrotu nadpłaty w podatku PIT skutkowało tym, że równowartość świadczenia z tytułu PIT odpowiadająca kwocie uzyskanej przez Pracownika nadpłaty stała się świadczeniem „nieprzysługującym”, czyli świadczeniem pobranym nienależnie.

Jednocześnie Zainteresowany zauważa, że gdyby w przypadku uzyskania przez Pracownika prawa do zwrotu nadpłaty w podatku PIT od właściwego urzędu skarbowego doszło do zatrzymania tej nadpłaty (tych środków) przez Pracownika, sytuacja ekonomiczna Pracownika uległaby niewątpliwemu polepszeniu – a w efekcie byłaby niezgodna z intencją Japońskiego Pracodawcy oraz warunkami oddelegowania Pracownika do Polski (zobowiązaniem do zapewnienia Pracownikowi takiego wynagrodzenia, aby w związku z wykonywaniem pracy przez Pracownika w Polsce i obowiązkiem zapłaty podatku PIT należnego w Polsce, poziom Jego wynagrodzenia nie uległ zmianie – nie zwiększył się ani nie zmniejszył). Pracownik uzyskałby wówczas dodatkowe przysporzenie majątkowe (środki) w wysokości części świadczenia z tytułu PIT, które zostało mu postawione do dyspozycji w wysokości wyższej od należnej, co byłoby niezgodne z intencją Japońskiego Pracodawcy, jak i Pracownika, który godził się na ww. określone warunki oddelegowania.

W ocenie Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym spełnienie przesłanki wymienionej w ww. pkt 2 nie powinno budzić żadnych wątpliwości, iż w 2010 r., tj. roku podatkowym, w którym przysługuje Pracownikowi - podatnikowi prawo do odliczenia od dochodu zwrotu nienależnie pobranych świadczeń miał miejsce zwrot ww. świadczenia. Zwrot środków (nadpłaty w podatku PIT) uzyskanych z urzędu skarbowego został dokonany przez Pracownika na rachunek bankowy Spółki dnia 1 czerwca 2010 r.

Zwrot nadpłaty podatku PIT za 2008 r. dokonany przez Pracownika na rachunek bankowy XX stanowiło de facto przekazanie części świadczenia z tytułu PIT, które stało się nienależne (co zostało wykazane powyżej).

W odniesieniu do spełnienia przesłanki wymienionej powyżej w pkt 3, należy wskazać, iż zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 ustawy o podatku PIT jako przychody ze stosunku pracy (w tym przychody ze stosunku pracy z zagranicy) uważa się „(...) wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.”

Jak już zostało wskazane powyżej, faktycznie zapłacony w imieniu Pracownika podatek PIT za 2008 r., tj. zarówno zaliczki na podatek PIT od przychodów uzyskiwanych z japońskiego stosunku pracy (płacone w ciągu roku 2008 r. zgodnie z przepisem art. 44 ust. 1a i 3a ustawy o podatku PIT), jak i podatek roczny PIT (różnica do dopłaty wynikająca z rocznego zeznania podatkowego PIT-36 za 2008 r. zapłacona zgodnie z art. 45 ust. 1 oraz ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku PIT w kwietniu 2009 r.), stanowił dla Pracownika przychód uzyskany ze stosunku pracy z Japońskim Pracodawcą w rozumieniu ww. art. 12 ust. 1 ustawy o podatku PIT jako dodatkowe świadczenie podlegające opodatkowaniu podatkiem PIT w Polsce – świadczenie z tytułu PIT.

Ww. świadczenie z tytułu PIT zostało opodatkowane (jako przychód podatkowy Pracownika uzyskany z zagranicznego stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ustawy o podatku PIT) i ujęte najpierw w podstawie opodatkowania dla celów miesięcznych zaliczek na podatek PIT, a następnie opodatkowane i rozliczone w ramach rocznego zeznania podatkowego PIT-36 Pracownika w kwotach faktycznie (pierwotnie) zapłaconych do urzędu skarbowego przez Spółkę w miesiącu (i odpowiednio roku podatkowym) ich faktycznego postawienia do dyspozycji Pracownikowi (tj. dokonania faktycznej zapłaty zaliczek na podatek PIT w roku 2008 i odpowiednio podatku rocznego do urzędu skarbowego w imieniu Pracownika przez XXX na zlecenie YY Japonia w roku 2009).

W świetle powyższego oraz z uwagi na fakt, iż uzyskaną przez Pracownika nadpłatę w podatku PIT należy de facto uznać za równowartość części przychodów Pracownika z tytułu uprzednio opodatkowanego świadczenia z tytułu PIT, która jako nienależne świadczenie została następnie zwrócona przez Pracownika spółce XX (co zostało wykazane powyżej w uzasadnieniu przesłanki wymienionej w pkt 1, spełniona jest również przesłanka wskazana w pkt 3, tj. warunek, aby „świadczenie nienależne” zwiększyło uprzednio dochód podlegający opodatkowaniu.

Dodatkowo należy podkreślić, iż gdyby hipotetycznie uznać, że w opisanej sytuacji nie można zastosować odliczenia od dochodu kwoty odpowiadającej nadpłacie podatku (w roku podatkowym 2010, tj. w roku, w którym nastąpił zwrot ww. nadpłaty w podatku PIT - świadczenia z tytułu PIT), wówczas doszłoby do opodatkowania części przychodów ze stosunku pracy, których Pracownik de facto (w ostatecznym rozrachunku) nie uzyskał. Zwracając bowiem na rzecz Spółki kwotę nadpłaty w podatku PIT, Pracownik ostatecznie nie uzyskał trwałego przysporzenia majątkowego w wysokości, które uprzednio jako świadczenie z tytułu PIT zostało opodatkowane, a które jest elementem koniecznym dla uznania powstania przychodu podatkowego. Jednocześnie Pracownik byłby wówczas zmuszony do poniesienia ciężaru podatkowego od wartości takiego – nieuzyskanego w sposób trwały – przysporzenia, którego nie zatrzymał do własnej dyspozycji, ale zwrócił Spółce.

W ocenie Wnioskodawcy, regulacja zawarta w przepisie art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku PIT powinna być interpretowana jako narzędzie, które ma za zadanie zapobiegać wystąpieniu sytuacji nakładania ciężaru finansowego na wartości, które okazały się przysporzeniami majątkowymi otrzymanymi wprawdzie faktycznie, ale wyłącznie „przejściowo”, tj. w sposób nietrwały (tak jak to opisano powyżej), gdyż następnie okazały się nienależne zostały zwrócone przez Pracownika.

W świetle powyższego, należy uznać, iż zostały spełnione wszystkie przesłanki wskazane w przepisie art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku PIT, co uzasadnia wniosek, iż w przedmiotowej sytuacji miał miejsce zwrot przez Pracownika świadczenia pobranego nienależnie w wysokości odpowiadającej nadpłacie podatku PIT za 2008 r. zwróconej przez Pracownika Spółce w czerwcu 2010 r. w konsekwencji, zasadne jest odliczenie od dochodu ww. kwoty dokonanego zwrotu w ramach rocznego rozliczenia podatkowego za 2010 r.

Końcowo, na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca wskazuje, iż Minister Finansów w wydawanych interpretacjach indywidualnych w sprawach analogicznych do przedstawionej w niniejszym wniosku uznawał za prawidłowe stanowisko wnioskodawców, iż zwrot świadczeń z tytułu podatku PIT (zwróconej nadpłaty w podatku dochodowym) dokonany przez podatnika może być odliczony od dochodu podatnika jako zwrot świadczenia pobranego nienależnie w rozumieniu przepisu art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku PIT. Przykładowo stanowisko takie przedstawił m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu (działający z upoważnienia Ministra Finansów) w interpretacji indywidualnej nr ILPB2/415-330/09-2/JK z dnia 23 czerwca 2009 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu należy stwierdzić, iż wydana została w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Ponadto, tut. Organ pragnie nadmienić, że dokumenty dołączone przez Wnioskodawcę do wniosku nie podlegają analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.