Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/436-367/12/AŻ
z 1 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2012 r. (data wpływu do tut. Biura – 25 października 2012 r.), uzupełnionym w dniach 11 i 15 stycznia 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych działu spadku ze zniesieniem współwłasności - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 października 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych działu spadku ze zniesieniem współwłasności.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 07 stycznia 2013 r. znak: IBPB II/1/436-367/12/AŻ i IBPB II/1/436-368/12/AŻ wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 11 stycznia 2013 r. (uiszczenie dodatkowej opłaty) oraz w dniu 15 stycznia 2013 r. (data wpływu pisemnego uzupełnienia).

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 20 października 2007 r. zmarł ojciec Wnioskodawczyni – nie pozostawił testamentu. Nabycie spadku stwierdzono na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia sporządzonego w dniu 15 czerwca 2011 r. przed notariuszem, w ten sposób, że spadek po ojcu Wnioskodawczyni na podstawie ustawy dziedziczą: Wnioskodawczyni, jej siostra oraz matka - po 1/3 części każda z nich. Dnia 28 czerwca 2011 r. każda z nich złożyła w Urzędzie Skarbowym deklarację SD-Z2, określając wielkość udziału jako 1/6.

W dniu 09 marca 2012 r. odbyła się w Sądzie Rejonowym rozprawa w sprawie z wniosku Wnioskodawczyni, jej siostry i matki o dział spadku, podział majątku wspólnego i zniesienie współwłasności. Sąd postanowił w drodze postanowienia:

1. ustalić, że w skład majątku wspólnego byłych małżonków – matki i ojca Wnioskodawczyni wchodzi:
   
   1. prawo własności niezabudowanej nieruchomości, stanowiącej działki oznaczone numerami geodezyjnymi: 1003/12 i 1003/14 o łącznej powierzchni 0,3480 ha oraz prawo własności niezabudowanej nieruchomości, stanowiącej działki oznaczone numerami geodezyjnymi: 1004/1 o powierzchni 0,1288 ha i 1004/2 o powierzchni 0,4524 ha - całość nieruchomości posiada wartość 100.000,00 zł,
      
   2. prawo własności zabudowanej nieruchomości, stanowiącej działki oznaczone numerami geodezyjnymi: 1042/2 i 1042/3 o łącznej powierzchni 1,2169 ha oraz prawo własności niezabudowanej nieruchomości, stanowiącej działkę oznaczoną numerem geodezyjnym: 1148/2 o powierzchni 0,1764 ha - całość nieruchomości posiada wartość 400.000,00 zł,
      
   3. środki pieniężne - oszczędności w kwocie 200.000,00 zł, będące w posiadaniu matki Wnioskodawczyni,
      
   4. samochód osobowy marki Toyota Corolla rok produkcji 2003 o wartości: 23.000,00 zł,
      
   5. samochód osobowy marki Fiat Panda rok produkcji 2004 o wartości 13.000,00 zł,
      
   6. motor marki MZ 250 rok produkcji 1979 o wartości 500,00 złotych,
      
   7. przyczepa Niewiadów rok produkcji 1992 o wartości 500,00 złotych.
2. ustalić, że w skład spadku po ojcu Wnioskodawczyni, zmarłym dnia 20 października 2007 r., po którym stwierdzono nabycie spadku na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia sporządzonego w dniu 15 czerwca 2011 r. przed notariuszem, wchodzi ½ prawa własności nieruchomości i ruchomości bliżej wymienionych w punkcie 1 postanowienia,
   
3. dokonać działu spadku po ojcu Wnioskodawczyni, podziału majątku wspólnego byłych małżonków oraz zniesienia współwłasności nieruchomości w ten sposób, że przyznać na rzecz:
   
   1. siostry Wnioskodawczyni - prawo własności nieruchomości stanowiących działki oznaczone numerami geodezyjnymi 1003/12, 1003/14, 1004/1, 1004/2, bliżej opisane w punkcie la postanowienia oraz prawo własności ruchomości bliżej opisanych w punkcie 1f, 1g, 1h postanowienia, bez spłat i dopłat dla pozostałych uczestników – Wnioskodawczyń,
      
   2. Wnioskodawczyni - prawo własności nieruchomości stanowiących działki oznaczone numerami geodezyjnymi: 1042/2, 1042/3, 1148/2 bliżej opisane w punkcie 1b postanowienia, bez spłat i dopłat dla pozostałych uczestników – Wnioskodawczyń,
      
   3. matki Wnioskodawczyni - prawo własności samochodu osobowego marki Toyota Corolla rok produkcji 2003,
4. ustanowić na rzecz matki Wnioskodawczyni dożywotnią, osobistą i bezpłatną służebność mieszkania na parterze budynku mieszkalnego, znajdującego się na działkach o numerze 1042/2 i 1042/3, bliżej opisanych w punkcie 1b postanowienia oraz dożywotnie i bezpłatne prawo korzystania z tych działek i budynków gospodarczych znajdujących się na tych działkach i ustalić wartość roczną ustanowionej służebności na kwotę 1.800,00 zł,
   
5. nakazać pobrać od matki Wnioskodawczyni na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego opłatę sądową w kwocie 300,00 zł,
   
6. nakazać matce Wnioskodawczyni aby w terminie do dnia 31 grudnia 2012 r. wpłaciła siostrze Wnioskodawczyni kwotę 200.000,00 zł tytułem spłaty wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku opóźnienia w zapłacie tej kwoty w zakreślonym terminie,
   
7. ustalić, że w pozostałym zakresie wnioskodawczynie ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie.
   
   

Ww. postanowienie uprawomocniło się dnia 30 marca 2012 r.

W związku z ww. postanowieniem Wnioskodawczyni nie złożyła w urzędzie skarbowym ani formularza SD-Z2 ani SD-3, bowiem dostała z urzędu skarbowego informację, iż składanie takich formularzy jest niepotrzebne. Złożenie w dniu 28 czerwca 2011 r. formularza SD-Z2 jest wystarczające.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni musi zapłacić podatek od spadków i darowizn lub podatek od czynności cywilnoprawnych za dom i działkę (pkt 1b), do których otrzymała prawo własności z tytułu postanowienia z dnia 09 marca 2012 r., jeśli tak to jaką kwotę?

Zdaniem Wnioskodawczyni, jako, że dział spadku i zniesienie współwłasności następuje między osobami zaliczonymi do pierwszej grupy podatkowej i tzw. grupy zerowej - podatek nie jest należny od wartości uzyskanych ponad należny udział w majątku.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, iż w postanowieniu sądowym nie ma informacji czy zniesienie współwłasności jest odpłatne lub nieodpłatne z wyjątkiem dożywotniej służebności o wskazanej wartości (1.800,00 zł rocznie).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni tylko w zakresie podatku od spadków i darowizn. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku od czynności cywilnoprawnych, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
2. darowizny, polecenia darczyńcy;
3. zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.
   
   

Ponadto, zgodnie z art. 1 ust. 2 ww. ustawy podatkowi od spadków i darowizn podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładcy na wypadek jego śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn określony w art. 1 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn jest katalogiem zamkniętym. Wobec tego wymienione w nim tytuły nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych stanowią jedyne przypadki podlegające opodatkowaniu tym podatkiem.

Ponieważ przepisy ww. ustawy nie definiują pojęć: spadek czy dział spadku oraz współwłasność, należy odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

W myśl przepisu art. 922 § 1 ww. Kodeksu cywilnego przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Stosownie do art. 925 w zw. z art. 924 Kodeksu cywilnego spadkobierca nabywa spadek z chwilą śmierci spadkodawcy. Jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych (art. 1035 cyt. ustawy).

Zgodnie z zapisem art. 1037 § 1 Kodeksu cywilnego dział spadku może nastąpić na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Zatem do momentu zniesienia współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku. Na podstawie art. 1038 § 1 Kodeksu cywilnego sądowy dział spadku powinien obejmować cały spadek. Jednakże z ważnych powodów może być ograniczony do części spadku. § 2 wskazuje, iż umowny dział spadku może objąć cały spadek lub być ograniczony do części spadku.

Dział spadku jest zatem instytucją odrębną od dziedziczenia (nabycia spadku), który mogą ale nie muszą dokonać spadkobiercy po nabyciu spadku.

Natomiast zgodnie z art. 195 ustawy Kodeks cywilny przez współwłasność należy rozumieć stan, gdy własność tej same rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Co oznacza, że każdemu ze współwłaścicieli przysługują wszystkie atrybuty prawa własności (tzn. wszystkie uprawnienia składające się na własność). Z kolei niepodzielność oznacza, że każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy, a nie do jej części odpowiadającej udziałowi.

W myśl art. 210 zd. 1 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Sposoby wyjścia ze stanu współwłasności regulują postanowienia art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego.

W świetle wyżej powołanych przepisów zniesienie współwłasności może nastąpić w drodze umowy między współwłaścicielami albo, w braku zgody między współwłaścicielami, na podstawie orzeczenia sądu.

W ramach wymienionych trybów ustawodawca przewiduje trzy sposoby zniesienia współwłasności:

1. podział rzeczy wspólnej, czyli np. podzielenie jednej nieruchomości na kilka mniejszych (tzw. podział fizyczny),
2. przyznanie rzeczy jednemu lub niektórym ze współwłaścicieli,
3. sprzedaż rzeczy wspólnej (tzw. podział cywilny).
   
   

Jak z powyższego wynika opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn może podlegać jedynie nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych wymienionych w ww. art. 1 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Tym samym nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych z innych tytułów, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Podatkowi od spadków i darowizn podlega zniesienie współwłasności dokonane poprzez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli bez spłat i dopłat albo podział rzeczy bez dopłat polegający na przyznaniu każdemu (lub niektórym) ze współwłaścicieli wyodrębnionej jej części.

Zgodnie z art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 7 cytowanej ustawy przy nabyciu w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności obowiązek podatkowy powstaje z chwilą zawarcia umowy albo ugody lub uprawomocnienia się orzeczenia sądu, jeżeli ich skutkiem jest nieodpłatne zniesienie współwłasności.

Stosownie do zapisu art. 7 ust. 6 ustawy o podatku od spadków i darowizn przy nabyciu w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności podstawę opodatkowania stanowi wartość rzeczy lub praw majątkowych, w części przekraczającej wartość udziału we współwłasności, który przed jej zniesieniem przysługiwał nabywcy. Przepis ten powinien być stosowany łącznie z przepisem art. 7 ust. 1 w myśl którego, podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.

Przy nabyciu w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności podstawę opodatkowania stanowi wartość rzeczy lub praw majątkowych, w części przekraczającej wartość udziału we współwłasności, który przed jej zniesieniem przysługiwał nabywcy – art. 7 ust. 6 ww. ustawy.

W oparciu o art. 8 ust. 1 ww. ustawy wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w wysokości określonej przez nabywcę, jeżeli odpowiada ona wartości rynkowej tych rzeczy i praw. Wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych zgodnie z art. 8 ust. 3 wskazanej ustawy, określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia powstania obowiązku podatkowego.

Przy obliczeniu podatku od nieodpłatnego zniesienia współwłasności ma także zastosowanie zasada kumulacji nabytych od tej samej osoby wartości rzeczy i praw majątkowych w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, oraz odliczenia kwoty wolnej od podatku (art. 9 ustawy).

Zgodnie z treścią art. 14 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca.

W myśl art. 14 ust. 2 ww. ustawy zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy do I grupy podatkowej zalicza się małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Niezależnie od powyższego wskazać należy, iż dla osób należących do najbliższej rodziny ustawodawca przewidział szczególne zwolnienie określone w treści art. 4a cyt. ustawy. Zgodnie z brzmieniem art. 4a ust. 1 pkt 1 tejże ustawy zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-8 i ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia w terminie 6 miesięcy a od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4.

Zgłoszenie o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych winno być dokonane na formularzu SD-Z2 określonym przez Ministra Finansów w rozporządzeniu z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych (Dz. U. Nr 243, poz. 1762 ze zm.).

W przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1 i 2, nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych podlega opodatkowaniu na zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej - art. 4a ust. 3 powołanej ustawy.

W myśl art. 4a ust. 4 przedmiotowej ustawy obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków jedynie, gdy:

1. wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, nie przekracza kwoty określonej w art. 9 ust. 1 pkt 1 lub
2. gdy nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 4 pkt 15 ustawy o podatku od spadków i darowizn zwalnia się od podatku nabycie przez osoby zaliczone do I grupy podatkowej własności rzeczy lub praw majątkowych w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności.

Z treści opisu stanu faktycznego dokonanego we wniosku wynika jednoznacznie – wbrew twierdzeniu Wnioskodawczyni zawartym w treści jej stanowiska – iż na podstawie postanowienia Sądu z dnia 09 marca 2012 r. dokonano działu spadku i zniesienia współwłasności bez spłat i dopłat. W wyniku podziału majątku spadkowego i zniesienia współwłasności majątku Wnioskodawczyni otrzymała prawo własności nieruchomości stanowiących działki oznaczone numerami geodezyjnymi: 1042/2, 1042/3, 1148/2 bez obowiązku spłat i dopłat na rzecz pozostałych spadkobierczyń (tj. matki i siostry). Wskazane nieruchomości zostały obciążone dożywotnią, osobistą i bezpłatną służebnością na rzecz matki Wnioskodawczyni.

Mając na uwadze przywołane przepisy podzielić należy stanowisko Wnioskodawczyni, iż nie powinna być obciążona podatkiem od spadków i darowizn w związku z ww. nabyciem. Przy czym wskazać należy, iż nabycie w części przypadającej tytułem działu spadku nie podlega w ogóle regulacjom ustawy o podatku od spadków i darowizn. Nie ma więc znaczenia – na gruncie tegoż podatku – pomiędzy jakimi osobami (z której grupy podatkowej) nastąpił podział majątku poprzez dział spadku.

Przechodząc do kwestii nabycia ww. nieruchomości w drodze zniesienia współwłasności wskazać należy, iż ustawa o podatku od spadków i darowizn w art. 4a przewiduje dla wskazanych osób - w tym rodzeństwa i rodziców - zwolnienie z opodatkowania nabycia m.in. tytułem nieodpłatnego zniesienia współwłasności. Zwolnienie z art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn może mieć jednak zastosowanie jedynie w przypadku spełnienia określonych w tym przepisie przesłanek.

Gdyby jednak wskazane w treści tego zwolnienia przesłanki nie zostały spełnione, wówczas przedmiotowe nabycie byłoby zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 15 ww. ustawy. Tym samym z tytułu przedmiotowego nabycia na Wnioskodawczyni nie ciąży obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, który stanowi, że Minister Finansów, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), została wydana wyłącznie dla Wnioskodawczyni.

Do wniosku Wnioskodawczyni dołączyła plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny (weryfikacji) dołączanych do wniosku dokumentów; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię w treści wniosku i jej stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.