INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia z dnia 04.09.2009 r. (data wpływu 09.09.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazywania towarów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09.09.2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przekazywania towarów nieodpłatnie oraz za 0,01 zł w ramach programu lojalnościowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest handel detaliczny. W celu zachęcenia klientów do częstego dokonywania zakupów w sklepie został stworzony program lojalnościowy. W ramach programu klienci otrzymują punkty uzależnione od wielkości dokonanych zakupów, im większy zakup, tym większa liczba punktów. Zebrane punkty są wymieniane na określone towary znajdujące się w ofercie programu. Spółka przekazuje wybrane przez klienta towary zwane nagrodami nieodpłatnie, lub za 0,01 zł w zależności od tego czy poza wymianą punktów na nagrody są zakupowane inne towary z oferty sklepu. Przekazanie nagród za jeden grosz lub nieodpłatnie sprzyja promocji i reklamie sklepu. Dotychczas Spółka traktowała przekazanie tych towarów w ramach akcji lojalnościowej, jako czynności podlegające VAT tak samo jak dostawę towarów o charakterze odpłatnym.

Obecnie Spółka ma wątpliwości czy postępuje właściwie. Wątpliwości wynikają z wydanego w przedmiotowej sprawie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20.11.2007 roku sygn. akt IIISA/Wa1268/07.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. nr 54 poz. 535 z poźn. zm.), warunkiem uznania nieodpłatnego przekazania towarów za podlegające VAT jest brak związku przekazania z prowadzoną działalnością.

Przekazanie nagród w ramach programu lojalnościowego ma związek z prowadzoną działalnością, towary przekazywane są w celu promocji i reklamy przedsiębiorstwa.

W piśmie będącym uzupełnieniem do wniosku Spółka sprecyzowała stan faktyczny stwierdzając, że przysługiwało jej prawo do odliczenia podatku naliczonego w stosunku do towarów, które przekazywane są jako nagrody.

Jednostkowa cena nabycia (bez podatku VAT) towarów przekazanych jako nagrody, jest równa cenie za jaką towar jest nabywany, zgodnie z ceną rynkową oferowaną od dostawcy towarów. Cena ta jest taka sama jak wartość nabycia towarów sprzedawanych w sklepie bez udziału tych towarów w programie lojalnościowym. Na przykład, jeżeli Spółka kupi szklankę za 3 zł netto, to sprzeda ją w cenie detalicznej za 3,50 netto lub wyda w ramach programu lojalnościowego nieodpłatnie lub za 0,01 zł. W każdym z tych przypadków koszt własny sprzedaży będzie równy cenie nabycia i wyniesie 3 zł.

Spółka w ramach programu lojalnościowego wydaje klientom karty, na których są zbierane punkty, które można później wymienić na towary znajdujące się w katalogu akcji lojalnościowej. Każda karta jest identyfikowana z danym posiadaczem tej karty w celu przyporządkowania punktów do osoby. Dane te znajdują się w naszym systemie handlowym. Każda karta ma numer, pod którym zawarte są dane posiadacza karty, a w tym imię, nazwisko i adres zamieszkania. Dane te nie są weryfikowane, wprowadzane do systemu są tylko na podstawie oświadczenia klienta.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym przekazanie nieodpłatne lub za jeden grosz nagród w ramach programu lojalnościowego rodzi obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy przekazanie nieodpłatnie lub za jeden grosz nagród w programie lojalnościowym, nie rodzi obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług. Przekazanie nagród w ramach programu lojalnościowego ma związek z prowadzoną działalnością, towary przekazywane są w celu promocji i reklamy przedsiębiorstwa. Spółka stworzyła program lojalnościowy w celu uatrakcyjnienia swojej oferty. W ramach programu klienci otrzymują punkty, których liczba zależy od ilości nabytych towarów, a następnie wymieniają je na nagrody. Spółka przekazuje nagrody nieodpłatnie lub za 0,01 zł, gdyż uważa, że takie czynności sprzyjają promocji i reklamie przedsiębiorstwa. Zatem takie przekazanie ma związek z prowadzonym przedsiębiorstwem i nie podlega opodatkowaniu VAT.

W dniu 04.12.2009r. wydana została interpretacja indywidualna nr IPPP1-443-868/09-6/JL, w której stanowisko Wnioskodawcy uznane zostało za nieprawidłowe. Interpretacja ta – w części dotyczącej opodatkowania nieodpłatnego przekazywania towarów - była przedmiotem skargi Spółki. Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18.11.2010r. sygn. III SA/Wa 835/10 uchylono zaskarżoną interpretację indywidualną nr IPPP1-443-868/09-6/JL z dnia 04.12.2009r. w części dotyczącej opodatkowania nieodpłatnego przekazywania towarów.

W ww. wyroku WSA w Warszawie z dnia 18.11.2010r. sygn. III SA/Wa 835/10, Sąd stwierdził m.in., że przepisy art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005 r., nie dają podstaw do przyjęcia, odmiennie niż było to przed tą datą, że w warunkach określonych w tych przepisach za odpłatną dostawę towarów należy uznawać także przekazanie towarów bez wynagrodzenia na cele związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem.

Sąd wyjaśnił również, że Spółka zaskarżyła, wydaną w dniu 4 grudnia 2009 r. interpretację indywidualną w całości natomiast na rozprawie pełnomocnik Spółki ograniczył skargę jedynie do jednego problemu - nieodpłatnego przekazania towarów na cele programu lojalnościowego i wnosił o uchylenie interpretacji jedynie w tej części. Oznaczało to, że zgodził się z interpretacją Ministra Finansów w pozostałej części. Sąd uchylił interpretację w części popieranej przez pełnomocnika Spółki, uznając, iż w pozostałej brak było skargi osoby uprawnionej.

Zdaniem Sądu przedmiot opodatkowania, zgodnie z art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, musi wynikać z przepisów ustawowych, a skoro dany stan z przepisów tych nie wynika, to należy uznać go za pozostający poza zakresem opodatkowania. Zdaniem Sądu stanowisko Ministra Finansów nie jest prawidłowe i narusza przepis art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, w brzmieniu z daty wniosku to jest z września 2009r. Przepis stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 „rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:” i tu następuje wyliczenie stosownych i cytowanych już przypadków. W wyniku zastosowania do przepisu wykładni a, contario, należy w opinii Sądu dojść do wniosku, że nie jest opodatkowana dostawa towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Oznacza to, że taka dostawa, w rozumieniu cytowanego przepisu, jest obojętna podatkowo. Przemawia za tym i ten argument, że gdyby ratio legis przepisu, byłoby objęcie przekazania zarówno towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem jak i na cele z nim niezwiązane, wówczas ustawodawca wskazałby, że ma to być każde przekazanie, a nie ujęte jako związane i „niezwiązane” - z prowadzonym przedsiębiorstwem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w części dotyczącej opodatkowania nieodpłatnego przekazywania towarów uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlega między innymi odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Ustawodawca dla celów podatku od towarów i usług zrównał z odpłatną dostawą towarów niektóre nieodpłatne czynności. I tak, zgodnie z treścią art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Jak stanowi art. 7 ust. 3 cyt. ustawy o VAT przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Zauważyć jednocześnie należy, iż stosownie do przepisu art. 7 ust. 4 ustawy o VAT przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.), jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.
   
   

Z powołanego wyżej przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT wynika, iż nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu ustawy nieodpłatne przekazanie towarów na cele związane z przedsiębiorstwem prowadzonym przez podatnika, nawet jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie tych towarów. Natomiast wszelkie przekazanie towarów bez wynagrodzenia na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem należy uznać za dostawę towarów.

W analizowanym stanie faktycznym, Spółka w celu zachęcenia klientów do częstego dokonywania zakupów w sklepie stworzyła program lojalnościowy. W ramach programu klienci otrzymują punkty uzależnione od wielkości dokonanych zakupów. Zebrane punkty są wymieniane na określone towary znajdujące się w ofercie programu. Między innymi Spółka przekazuje wybrane przez klienta towary zwane nagrodami nieodpłatnie.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz argumentację przedstawioną powyżej należy uznać, iż przekazywanie klientom towarów nieodpłatnie, w ramach programu lojalnościowego jest działaniem ściśle związanym z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem, gdyż jest nakierowane na zwiększenie sprzedaży znajdujących się w jej ofercie towarów handlowych oraz ma na celu promocję i reklamę. W związku z tym opisane we wniosku nieodpłatne przekazywanie towarów w ramach programu lojalnościowego nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy w tej kwestii należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.