INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 1 grudnia 2010 r., sygn. akt I SA/Wr 1201/10 – stwierdza, że stanowisko Sp. z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2010 r. (data wpływu 4 maja 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 czerwca 2010 r. (data wpływu 1 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania materiałów promocyjnych oraz wyrobów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania materiałów promocyjnych oraz wyrobów. Dnia 1 lipca 2010 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka w celu informowania o sprzedawanych wyrobach przekazuje nieodpłatnie sprzedawcom (klientom) należące do Wnioskodawcy wyroby oraz materiały promocyjne. Są to działania zmierzające do zwiększenia sprzedaży wyrobów poprzez informowanie klientów o rodzajach tych wyrobów. Przekazane wyroby zostają zużywane przez klientów podczas prezentacji i pokazów organizowanych dla potencjalnych odbiorców. Podczas takich pokazów przekazywane są również materiały promocyjne, które również informują klientów o Spółce oraz wyrobach oferowanych klientom.

Dnia 1 lipca 2010 r. Zainteresowany uzupełnił wniosek o doprecyzowanie opisanego stanu faktycznego wskazując, iż przekazywane towary to: gładź szpachlowa, klej gipsowy, szpachel budowlany, gipsy dentystyczne, wylewka podłogowa itp.

Natomiast, w ramach materiałów promocyjnych Wnioskodawca przekazuje: ubrania robocze z logo firmy, kalendarze, banery reklamowe, flagi reklamowe, polary i koszulki z logo firmy, prezentery ścienne, parasolki itp.

Przy zakupie ww. materiałów promocyjnych oraz materiałów do wytworzenia wyrobów, Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT. Przekazane materiały promocyjne oraz wyroby nie kwalifikują się do drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, o których mowa w art. 7 ust. 3 ustawy o podatku VAT. Przekazane materiały promocyjne oraz wyroby nie kwalifikują się do uznania ich za prezenty o małej wartości, o których mowa w art. 7 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, także nie są próbkami określonymi w art. 7 ust. 7 ww. ustawy.

Ww. działania zmierzają do zwiększenia sprzedaży wyrobów poprzez informowanie o rodzajach tych wyrobów klientów. Przekazane wyroby zostają zużywane przez klientów podczas prezentacji i pokazów organizowanych dla potencjalnych odbiorców. Podczas takich pokazów przekazywane są również materiały promocyjne, które również informują klientów o Spółce i wyrobach oferowanych klientom.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy czynność nieodpłatnego przekazania w ramach działań promocyjnych, materiałów promocyjnych oraz wyrobów w celach promocyjnych – które są związane z prowadzonym przedsiębiorstwem – są dostawą towarów i podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne przekazanie wyrobów oraz materiałów promocyjnych należących do przedsiębiorstwa na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem nie jest dostawą towarów i nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT (istnieje natomiast możliwość odliczenia podatku VAT naliczonego w momencie zakupu materiałów promocyjnych).

Podobne stanowisko potwierdziły wyroki NSA:

1. z dnia 10 marca 2010 r., sygn. akt I FSK 1520/09,
2. z dnia 23 marca 2009 r., sygn. akt I FSP 6/08.
   
   

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 8 lipca 2010 r. interpretację indywidualną nr ILPP1/443-498/10-4/MK, w której stanowisko Wnioskodawcy uznał za nieprawidłowe.

W ww. interpretacji tut. Organ stwierdził, iż nieodpłatne przekazanie przez Zainteresowanego towarów (wyroby oraz materiały promocyjne) w ramach działań promocyjnych i reklamowych, stanowi dostawę i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, iż przekazywane nieodpłatnie towary nie stanowią przedmiotów określonych w art. 7 ust. 3 do ust. 7 ustawy (których dostawa podlegałaby wyłączeniu z opodatkowania), oraz ze względu na przysługujące Wnioskodawcy – względem przekazywanych nieodpłatnie towarów – prawo do odliczenia podatku naliczonego przy ich nabyciu.

Pismem z dnia 16 lipca 2010 r. (data wpływu 22 lipca 2010 r.) Kopalnia Gipsu i Anhydrytu Sp. z o.o. w Niwnicach wezwała Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego w imieniu Ministra Finansów do usunięcia naruszenia prawa i zmiany interpretacji indywidualnej z dnia 8 lipca 2010 r. nr ILPP1/443 498/10 4/MK.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu, stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym, Sp. z o.o. wniosła w dniu 10 września 2010 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu. Po rozpatrzeniu sprawy Sąd wydał wyrok w dniu 1 grudnia 2010 r., sygn. akt I SA/Wr 1201/10, w którym uchylił zaskarżoną interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 1 grudnia 2010 r., sygn. akt I SA/Wr 1201/10 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez dostawę towarów rozumie się również – w myśl art. 7 ust. 2 ustawy – przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

   - jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Jednocześnie z treści art. 7 ust. 3 ustawy wynika, iż nie uznaje się za dostawę towarów przekazywania drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Z literalnego brzemienia art. 7 ust. 2 ustawy wynika wprost, że odnosi się on do takiego przekazania towarów, które nastąpiło wyłącznie na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Oznacza to, że przepis ten pomija takie nieodpłatne przekazania towarów, które zostały dokonane na cele związane z przedsiębiorstwem prowadzonym przez podatnika. Przepis ust. 3 tego artykułu określa tylko rodzaje towarów których przekazanie wskazane w ust. 2 – czyli na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem – zostało wyłączone z zakresu przedmiotowego opodatkowania – jest to przepis szczególny zawierający wyjątki w stosunku do ust. 2.

Należy zatem uznać, że przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem, w świetle art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, nie stanowi dostawy towarów, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w celu informowania o sprzedawanych wyrobach przekazuje nieodpłatnie sprzedawcom (klientom) należące do Wnioskodawcy wyroby oraz materiały promocyjne. Są to działania zmierzające do zwiększenia sprzedaży wyrobów poprzez informowanie klientów o rodzajach tych wyrobów. Przekazywane towary to gładź szpachlowa, klej gipsowy, szpachel budowlany, gipsy dentystyczne, wylewka podłogowa itp. Natomiast, w ramach materiałów promocyjnych Wnioskodawca przekazuje: ubrania robocze z logo firmy, kalendarze, banery reklamowe, flagi reklamowe, polary i koszulki z logo firmy, prezentery ścienne, parasolki itp. Przekazane wyroby zostają zużywane przez klientów podczas prezentacji i pokazów organizowanych dla potencjalnych odbiorców. Przy zakupie ww. materiałów promocyjnych oraz materiałów do wytworzenia wyrobów, Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT. Przekazane materiały promocyjne oraz wyroby nie kwalifikują się do uznania ich za drukowane materiały reklamowe i informacyjne, o których mowa w art. 7 ust. 3 ustawy, a także za prezenty o małej wartości, o których mowa w art. 7 ust. 4 ustawy oraz za próbki określone w art. 7 ust. 7 ustawy.

Mając na uwadze treść przytoczonych wyżej przepisów oraz opisany we wniosku stan faktyczny stwierdza się, że w przedmiotowej sprawie czynność nieodpłatnego przekazania w ramach działań promocyjnych, które są związane z prowadzonym przedsiębiorstwem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.