INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 8 listopada 2010r. sygn. akt III SA/Gl 1604/10 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 17 lutego 2011r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 listopada 2009r. (data złożenia 25 listopada 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 stycznia 2010r. (data wpływu 11 stycznia 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług odnośnie opodatkowania otrzymanego odszkodowania za przejęcie nieruchomości stanowiącej własność Wnioskodawcy z mocy prawa przez Skarb Państwa pod drogi publiczne, w zakresie:

• uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług - jest nieprawidłowe,
• określenia podmiotu, na który należy wystawić fakturę VAT - jest prawidłowe,
• określenia momentu powstania obowiązku podatkowego - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 25 listopada 2009r. złożono ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w związku z otrzymanym odszkodowaniem za przejęcie nieruchomości stanowiącej własność Wnioskodawcy z mocy prawa przez Skarb Państwa pod drogi publiczne, w zakresie:

• uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług,
• określenia podmiotu, na który należy wystawić fakturę VAT,
• określenia momentu powstania obowiązku podatkowego.
  
  

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 stycznia 2010r. (data wpływu 11 stycznia 2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 22 grudnia 2009r. znak: IBPP1/443-1197/09/EA.

W dniu 12 marca 2010r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający z upoważnienia Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IBPP1/443-1197/09/EA uznając, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania otrzymanego odszkodowania za przejęcie nieruchomości stanowiącej własność Wnioskodawcy z mocy prawa przez Skarb Państwa pod drogi publiczne jest nieprawidłowe.

Wnioskodawca na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 12 marca 2010r. znak: IBPP1/443-1197/09/EA złożył skargę z dnia 10 maja 2010r., w której zażądał uchylenia zaskarżonej interpretacji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 8 listopada 2010r. sygn. akt III SA/Gl 1604/10 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 12 marca 2010r. znak: IBPP1/443-1197/09/EA.

Wskutek powyższego, wniosek z dnia 24 listopada 2009r. (data złożenia 25 listopada 2009r.), uzupełniony pismem z dnia 5 stycznia 2010r. (data wpływu 11 stycznia 2010r.), wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca na podstawie następujących ustaw:

1. Ustawa z dnia 10 kwietnia 2003r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych,
2. Ustawa z dnia 25 lipca 2008r. o zmianie ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw,

otrzymał, zgodnie z Decyzją z dnia 21 września 2009r. Nr xxx, wydaną przez Wojewodę X, odszkodowanie za nieruchomość stanowiącą własność Gminy, przejętą z mocy prawa przez Skarb Państwa pod drogi publiczne. Odszkodowanie wypłacone zostało na podstawie wyceny przejmowanego gruntu, dokonanej w wartości netto.

Wyżej wymienione odszkodowanie Wnioskodawca otrzymał w dniu 22 października 2009r.

Podmiotem władającym jak właściciel przedmiotową nieruchomością po przejęciu jej od Gminy jest Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad, działająca w imieniu Skarbu Państwa.

Przejęcie gruntu nastąpiło z mocy prawa w dniu 20 grudnia 2008r. Decyzja o ustaleniu lokalizacji drogi dotycząca przedmiotowej nieruchomości stała się ostateczna w dniu 19 grudnia 2008r. (Decyzja Wojewody X znak: xxx z dnia 1 grudnia 2008r.).

Z wydanej dla Wnioskodawcy decyzji o ustaleniu odszkodowania wynika, że przedmiotowa nieruchomość została przejęta z mocy prawa na własność Skarbu Państwa od Wnioskodawcy, na podstawie decyzji Wojewody z dnia 1 grudnia 2008r., ostatecznej w dniu 19 grudnia 2008r. Decyzja ta wydana została w trybie przepisów art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003r. – o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych (Dz. U. Nr 80, poz. 721 ze zm.), w związku z art. 6 ustawy z dnia 25 lipca 2008r. o zmianie ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 154, poz. 958).

W związku z powyższym zadano następujące pytania (pytanie Nr 3 ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 5 stycznia 2010r. – data wpływu 11 stycznia 2010r.):

1. Czy Gmina, w zakresie otrzymanego odszkodowania, jest podatnikiem podatku od towarów i usług...
2. Jeśli Gmina w opisanym przypadku jest podatnikiem, to dla kogo należy wystawić fakturę VAT, mając na uwadze, iż własność gruntu przeszła na Skarb Państwa, Decyzję w tej sprawie wydał Wojewoda X, odszkodowanie wypłaciła Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad...
3. Kiedy powstaje obowiązek podatkowy w przedstawionym stanie faktycznym, czy w chwili otrzymania odszkodowania, czy też w dniu kiedy decyzja Wojewody X ustalająca wysokość odszkodowania (decyzja Nr xxx) stała się ostateczna...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowiska w zakresie pytań Nr 2 i 3 ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 5 stycznia 2010r. – data wpływu 11 stycznia 2010r.),

Ad. 1. Zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług „nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych”.

Wnioskodawca otrzymał odszkodowanie na podstawie Decyzji Wojewody X. W sprawie odszkodowania nie została zawarta umowa cywilnoprawna, a tylko w zakresie czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych Gmina jest podatnikiem podatku VAT. Nie można również stwierdzić, iż odszkodowanie jest świadczeniem wzajemnym wymaganym przez przepisy ustawy o VAT.

W związku z powyższym w zakresie przedmiotowego odszkodowania Wnioskodawca nie występuje jako podatnik VAT, a otrzymane odszkodowanie nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wzajemne przejęcia majątku pomiędzy organami administracji rządowej i samorządowej dokonywane w celu realizacji zadań publicznych nie mogą być traktowane jako obrót gospodarczy opodatkowany podatkiem od towarów i usług.

Należy jednocześnie podkreślić, że Wnioskodawca otrzymał odszkodowanie w wysokości równej wycenie dokonanej przez rzeczoznawcę majątkowego. Wycena dokonywana jest w wartości netto, do której w momencie transakcji - a ta w opisanej sprawie nie miała miejsca, gdyż wypłata odszkodowania nastąpiła na podstawie decyzji administracyjnej - doliczany jest podatek od towarów i usług.

Ad.2. Jeśli Wnioskodawca w opisanym stanie faktycznym jest podatnikiem - fakturę należy wystawić dla Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad.

Ad. 3. W przedstawionym stanie faktycznym obowiązek podatkowy może powstać najwcześniej w dniu otrzymania kwoty odszkodowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

• uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług - jest nieprawidłowe,
• określenia podmiotu, na który należy wystawić fakturę VAT - jest prawidłowe,
• określenia momentu powstania obowiązku podatkowego - jest nieprawidłowe.
  
  

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się - zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r. - rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez dostawę towarów na terytorium kraju rozumie się - w myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT - przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – stosownie do art. 15 ust. 2 cyt. ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Konieczność implementacji przepisów prawa wspólnotowego do prawa krajowego wymusiła na ustawodawcy odrębne określenie statusu organów władzy publicznej. I tak na podstawie art. 15 ust. 6 ww. ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z przytoczonego przepisu wynika, że organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy działają w charakterze podatników tylko wtedy, gdy:

• wykonują czynności, które nie mieszczą się w ramach ich zadań albo
• wykonują czynności, które wprawdzie mieszczą się w ramach ich zadań, jednak są wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych.
  
  

Zgodnie z przepisem § 13 ust. 1 pkt 11 obowiązującego od dnia 1 grudnia 2008r. do dnia 31 grudnia 2009r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336 ze zm.), jednostki samorządu terytorialnego korzystają ze zwolnienia od podatku w zakresie czynności związanych z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywanych w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej (art. 7 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczonych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze (art. 29 ust. 2 ustawy o VAT). Ponadto, zgodnie z treścią art. 29 ust. 9 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008r., w przypadku wykonania czynności, o których mowa w art. 5, dla których nie została określona cena, podstawą opodatkowania jest wartość rynkowa towarów lub usług pomniejszona o kwotę podatku, z zastrzeżeniem ust. 10 i 12.

Jednocześnie, zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001r. o cenach (Dz. U. Nr 97, poz. 1050 ze zm.), ceną jest wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę; w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym.

W myśl art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Zgodnie z art. 19 ust. 4 cyt. ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2011r., podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Jak stanowi art. 2 pkt 22 ustawy o VAT ilekroć w ustawie jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.) fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, że na podstawie:

• ustawy z dnia 10 kwietnia 2003r. – o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych (Dz. U. Nr 80, poz. 721 ze zm.) oraz
• ustawy z dnia 25 lipca 2008r. o zmianie ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 154, poz. 958),

Wnioskodawca otrzymał, zgodnie z Decyzją z dnia 21 września 2009r., wydaną przez Wojewodę, odszkodowanie za nieruchomość stanowiącą własność Gminy, przejętą z mocy prawa przez Skarb Państwa pod drogi publiczne. Odszkodowanie wypłacone zostało na podstawie wyceny przejmowanego gruntu, dokonanej w wartości netto.

Wyżej wymienione odszkodowanie Wnioskodawca otrzymał w dniu 22 października 2009r.

Podmiotem władającym jak właściciel przedmiotową nieruchomością po przejęciu jej od Gminy jest Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad, działająca w imieniu Skarbu Państwa.

Przejęcie gruntu nastąpiło z mocy prawa w dniu 20 grudnia 2008r. Decyzja o ustaleniu lokalizacji drogi dotycząca przedmiotowej nieruchomości stała się ostateczna w dniu 19 grudnia 2008r. (Decyzja Wojewody z dnia 1 grudnia 2008r.).

Odnosząc przedstawiony wyżej stan faktyczny do powołanych w sprawie przepisów prawa stwierdzić należy, iż we wskazanych okolicznościach miała miejsce dostawa towarów, tj. nieruchomości należącej do Wnioskodawcy w zamian za odszkodowanie, a zatem czynność do której wprost odnosi się art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. W tym przypadku odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną – objętą opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

W analizowanym przypadku w roli organu władzy publicznej wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej występuje organ dokonujący wywłaszczenia. Organem tym może być wojewoda lub starosta (na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami w brzmieniu obowiązującym w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym – t. j. Dz. U. z 2004r. Nr 261, poz. 2603 ze zm. oraz ustawy z dnia 10 kwietnia 2003r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych w brzmieniu obowiązującym w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym), dokonujący wywłaszczenia w imieniu Skarbu Państwa. Czynność wykonywana przez organ dokonujący wywłaszczenia nie stanowi dostawy towaru, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podmiotem, który dokonuje dostawy towaru jest dotychczasowy właściciel nieruchomości, czyli Gmina. Zbywając nieruchomość Wnioskodawca nie realizuje ani zadań własnych, ani zadań zleconych.

Ani organ władzy publicznej (wójt, burmistrz), ani urząd obsługujący ten organ (urząd gminy) wydając nieruchomość za odszkodowaniem nie może skorzystać z wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Zarówno organy władzy publicznej, jak i urzędy obsługujące te organy nie są uznawane za podatników w zakresie czynności, które mieszczą się w ramach zadań, dla realizacji których zostały one powołane, dodatkowo pod warunkiem, że czynności te nie są wykonywane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. W przypadku przeniesienia z mocy prawa prawa własności nieruchomości nie są realizowane zadania, dla realizacji których organy te zostały powołane.

Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego nie może również skorzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w przepisie § 13 ust. 1 pkt 11 cyt. wyżej rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Dokonując przeniesienia prawa do rozporządzania nieruchomością Gmina nie realizuje ani zadań własnych, ani zadań zleconych przez organ administracji rządowej.

Zatem przedmiotowa czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawca w odniesieniu do ww. czynności dostawy nieruchomości występuje jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż „w zakresie przedmiotowego odszkodowania Gmina nie występuje jako podatnik VAT, a otrzymane odszkodowanie nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług” należało uznać za nieprawidłowe.

Odnośnie pytania nr 2 należy zauważyć, iż stosownie do art. 106 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2011r., podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, ust. 4 i ust. 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Według art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług, a zatem wydanie nieruchomości za odszkodowaniem powinien udokumentować fakturą.

Jak wynika z wniosku podmiotem władającym jak właściciel przedmiotową nieruchomością po przejęciu jej od Wnioskodawcy, który jednocześnie wypłacił odszkodowanie, jest Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad, działająca w imieniu Skarbu Państwa. Tak więc z powyższego wynika, iż nabywcą nieruchomości jest Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad, zatem Wnioskodawca winien wystawić fakturę VAT dla Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż fakturę należy wystawić dla Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad, należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do trzeciego z pytań Wnioskodawcy należy zauważyć, iż w rozpatrywanej sprawie decyzja o ustaleniu lokalizacji drogi dotycząca przedmiotowej nieruchomości stała się ostateczna w dniu 19 grudnia 2008r. (Decyzja Wojewody X znak: xxx z dnia 1 grudnia 2008r.), a odszkodowanie Gmina otrzymała w dniu 22 października 2009r. zgodnie z Decyzją z dnia 21 września 2009r. Nr xxx, wydaną przez Wojewodę X, ustalającą odszkodowanie za tę nieruchomość.

W świetle powyższego, w przedmiotowej sprawie dostawę towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT należy uznać za dokonaną z momentem uprawomocnienia się decyzji ustalającej wysokość odszkodowania, bowiem dopiero z chwilą przyznania odszkodowania i ustalenia jego ostatecznej wysokości czynność ta nabiera odpłatnego charakteru.

Odnosząc zatem przedstawiony stan faktyczny do powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że przeniesienie z mocy prawa własności nieruchomości w zamian za odszkodowanie stanowi odpłatną dostawę towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, jednakże zdarzeniem przesądzającym o uznaniu przeniesienia prawa własności nieruchomości w zamian za odszkodowanie za czynność mającą odpłatny charakter jest uprawomocnienie się decyzji ustalającej wysokość odszkodowania.

W związku z powyższym, na podstawie cytowanego wyżej § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. Wnioskodawca obowiązany był wystawić fakturę nie później niż 7 dnia od dnia uprawomocnienia się decyzji o ustaleniu wysokości odszkodowania.

Natomiast obowiązek podatkowy na podstawie art. 19 ust. 4 cyt. ustawy, powstał z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (czyli licząc od dnia w którym uprawomocniła się decyzja ustalająca wysokość odszkodowania).

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że w przedstawionym stanie faktycznym obowiązek podatkowy może powstać najwcześniej w dniu otrzymania kwoty odszkodowania należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.