INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2010r. (data wpływu do tut. Biura 14 grudnia 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu określenia wartości początkowej zakupionego środka trwałego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 grudnia 2010r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu określenia wartości początkowej zakupionego środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Od maja 2009 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, opodatkowaną podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zdarzenia gospodarcze ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. W 2002 r. nabył wraz z żoną używany samochód osobowy za kwotę 25.000 zł. Posiada z żoną ustawową wspólność majątkową. W dowodzie rejestracyjnym oboje małżonkowie są wskazani jako właściciele samochodu. Samochód został nabyty od osoby prawnej, gdzie był uprzednio użytkowany przez okres około 3 lat. Począwszy od stycznia 2011r. Wnioskodawca zamierza wprowadzić samochód do ewidencji środków trwałych i wykorzystywać go wyłącznie na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Jako wartość początkową środka trwałego zamierza przyjąć jego cenę nabycia tj. kwotę 25.000 zł. Od momentu nabycia przez Wnioskodawcę samochodu, do dnia złożenia wniosku, nie był on amortyzowany i nie był wykorzystywany dla potrzeb działalności gospodarczej (był wykorzystywany wyłącznie dla potrzeb prywatnych).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca postąpi prawidłowo wprowadzając w styczniu 2011 r. przedmiotowy samochód do ewidencji środków trwałych i określając jego wartość początkową w wysokości 25.000 zł (tj. ceny nabycia w roku 2002), od której zamierza dokonywać odpisów amortyzacyjnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest wartość początkowa. Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 1 updof, za wartość początkową środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem ust. 2-18 uważa się w razie nabycia w drodze kupna – cenę nabycia.

Zgodnie z art. 22g ust. 3 updof za cenę nabycia, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania (…) oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek VAT nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu uptiu.

Natomiast zgodnie z zapisem art. 22g ust. 8 updof, jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych nabytych przez podatnika przed dniem założenia ewidencji, wartość początkową tych środków trwałych przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika.

Samochód osobowy został nabyty przez Wnioskodawcę za określoną cenę, a na potwierdzenie tego dysponuje On fakturą dokumentującą ten zakup. W przedmiotowej sprawie nie dochodzi do sytuacji, w której określenie ceny nabycia środka trwałego nie jest możliwe, gdyż cena nabycia jest znana. Zatem zgodnie z generalną zasadą określonąw art. 22g ust. 1 pkt 1 updof, wartością początkową środka trwałego jest cena nabycia wskazana w umowie sprzedaży.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że postąpi prawidłowo ustalając wartość początkową samochodu w wysokości 25.000 zł.

Na potwierdzenie prezentowanego stanowiska, we wniosku powołano interpretacje indywidualne znak:

• IPPB1/415-1403/08-2/IF,
• IPPB1/415-53/10/ESZ,
• IPPB1/415-389/10-2/EC,
• IPPB1/415-604/10-3/KS.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie zauważyć należy, iż w myśl art. 22g ust. 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.