INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 04 marca 2011 r. (data wpływu do tut. Organu 10 marca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup gadżetów opatrzonych logo firmy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2011 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup gadżetów opatrzonych logo firmy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności zajmuje się sprzedażą oferowanych przez siebie produktów (pościele, kołdry, materace). Produkty te są sprzedawane na prowadzonych przez Wnioskodawcę prezentacjach handlowych prowadzonych na terenie całego kraju. Przybyłym na prezentacje uczestnikom będą wręczane prezenty w postaci:

• saszetek z kamykami bursztynu zapakowanych w opakowania z informacją o właściwościach bursztynu oraz przepisie na nalewkę z wykorzystaniem kamyków bursztynu. Na opakowaniu tym widnieje również logo firmy z danymi tele-adresowymi (koszt zakupu – 1,22 zł netto),
• parasoliki z logo firmy (koszt zakupu – 2,85 zł netto),
• ciśnieniomierz z logo firmy (koszt zakupu – 13,50 zł netto),
• termometr z logo firmy (koszt zakupu – 2,85 zł netto).
  
  

Prezenty te Wnioskodawca zaliczył do małych prezentów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Ich wręczanie służy zachęceniu do zakupu wyrobów oferowanych przez Wnioskodawcę, przywiązaniu do marki (logo), co ma spowodować zwiększenie sprzedaży. Przedmioty te to nie ekskluzywne upominki, którymi podatnik obdarowuje wybranych kontrahentów, lecz proste przedmioty, które mogą być zostać przy okazji wykorzystane przez obdarowanego na co dzień.

Wręczanie tego rodzaju prezentów ma na celu budowę wizerunku firmy oraz reklamowanie jej znaku towarowego co integralnie wiąże się z reklamowaniem firmy.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy ww. wydatki można zaliczyć do wydatków poniesionych na reklamę firmy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, rodzaj i charakter oraz cel przekazania zakupionych artykułów, jak również ich wartość materialna wskazują na to, że poniesione wydatki można zaliczyć do wydatków na cele reklamy niepublicznej, w związku z tym można je potraktować jako koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W szczególności rodzaj tych wydatków nie wskazuje na wystawność czy wytworność w wyniku, których można by tego rodzaju działania uznać za wydatki reprezentacyjne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z przepisu tego wynika zatem, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami (tzn. wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie ich poniesienia podatnik może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów), w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Co istotne również, muszą być to wydatki, dzięki którym podatnik może osiągnąć przychód podlegający opodatkowaniu.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej.

Ponadto, dla możliwości uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu, konieczne jest jego właściwe udokumentowanie. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie reguluje sposobu prawidłowego dokumentowania kosztów. Mocą art. 9 ust. 1 nakłada ona jednak na podatników obowiązek prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy(…), przy czym odrębnymi przepisami dotyczącymi prowadzenia ewidencji rachunkowej są przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.).

Jednocześnie należy mieć na uwadze, iż stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Rozróżnienie poniesionych wydatków na mające charakter reklamy i reprezentacji ma ważne znaczenie z punktu widzenia możliwości ich zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Wydatki na reprezentację pomimo, iż spełniają przesłanki zawarte w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, na mocy cyt. powyżej art. 16 ust. 1 pkt 28 tej ustawy podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów.

Z uwagi na fakt, iż przepisy prawa podatkowego nie definiują ani pojęcia „reprezentacji” ani „reklamy” należy – zgodnie z zasadami wykładni językowej przepisów prawa – odnieść się do definicji słownikowej tych pojęć. W Słowniku Języka Polskiego PWN pojęcia te zostały zdefiniowane następująco:

„Reklama”:

• działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług,
• plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp. służące temu celowi.
  
  

„Reprezentacja” to „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną”.

Zgodnie z przyjętą linią orzecznictwa na gruncie prawa podatkowego pod pojęciem reklamy rozumieć należy ogół działań podatnika zmierzających do rozpowszechniania pochlebnych informacji o firmie, zaletach jej towarów bądź usług, informacji o miejscach i możliwościach ich nabycia - w celu zwrócenia uwagi na towar lub usługę i zachęcenia do ich zakupu. Reklama może mieć charakter publiczny lub niepubliczny. Od reklamy należy odróżnić również informację handlową o towarach i firmie (np. zawiadomienie o istnieniu firmy, oferowanych produktach i ich cenach). Różni się ona od reklamy tym, iż nie zawiera w sobie elementów wartościujących przedmiot sprzedaży, ani zachęcających do jego nabycia. Wydatki te, podobnie jak wydatki na reklamę, stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowią koszty uzyskania przychodów.

Przenosząc definicję słownikową na grunt ustaw podatkowych, za reprezentację uznaje się natomiast „występowanie w imieniu podatnika (firmy), wiążące się z okazałością i wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów” (Brzeziński B., Kalinowski M., Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, Warszawa 1997, str. 159).

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego należy zauważyć, że podstawowym problemem w przedmiotowej sprawie jest rozstrzygnięcie czy wymienione wydatki ukierunkowane będą na reprezentowanie firmy oraz budowanie jej prestiżu (reprezentacja), czy też mają na celu zachęcanie klientów do nabywania oferowanych towarów. Przy czym reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Za logo uznać należy znak handlowy o charakterze graficznym, używany przez daną firmę do identyfikowania marki swojego produktu lub oferowanych usług oraz odróżniania ich od innych (por. J. Thomas Russell, W. Ronald Lane, Reklama według Ottona Kleppnera; Wydawnictwo FELBERG SJA, 2000 r., s. 621). Logo może obejmować zarówno nazwę przedsiębiorcy, jej skrót, jak też nazwę konkretnego produktu lub usługi. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana jest bowiem z daną firmą oraz oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia. Zatem wydatek na tego rodzaju reklamę stanowi koszt uzyskania przychodów.

W przypadku oferowania klientom prezentów z logo firmy co do zasady mamy do czynienia z reklamą, polegającą na promowaniu przedsiębiorstwa bez konieczności jednoczesnego bezpośredniego promowania oferowanych towarów bądź usług. Ocena charakteru wydatku (cel reprezentacyjny czy reklamowy) możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków, ich jednostkowej wartości, ustalenia kręgu obdarowanych, okoliczności wręczania prezentów, itp. i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji, jaką będzie spełniać w firmie.

Należy zauważyć, że w przypadku przekazywania gadżetów o wyższej wartości wyselekcjonowanym klientom, mimo iż będą one oznakowane logo firmy - gdy celem wydatku jest tworzenie pozytywnego wizerunku firmy i budowa odpowiednich relacji z klientami - wydatki takie będą miały charakter reprezentacyjny i w efekcie na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy nie będą mogły zostać uznane za koszty uzyskania przychodów.

Natomiast w przypadku upominków o niewielkiej wartości należy stwierdzić, iż co do zasady drobne gadżety nie mają charakteru reprezentacyjnego – ich obecność jest dziś bowiem tak powszechna, że nie przyczynia się w znacznym stopniu do budowy wizerunku firmy (to ich brak może uchodzić za odstępstwo od zwyczajowego postępowania).

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, iż Spółka ponosi wydatki na różnego rodzaju gadżety opatrzone logo firmy, których jednostkowa wartość nie przekracza kilkunastu złotych. Ww. gadżety reklamowe przekazywane są klientom lub potencjalnym klientom (podczas prowadzonych prezentacji).

Reasumując, jeżeli wręczane przez Wnioskodawcę prezenty są opatrzone w sposób trwały logo firmy, ich wartość jednostkowa jest stosunkowo niska, nie mają charakteru okazałości, to wydatki poniesione na ich nabycie stanowić będą, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, koszt uzyskania przychodów, pod warunkiem, że zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Wskazać należy bowiem, iż umieszczenie znaku firmowego przedsiębiorcy na jakimkolwiek produkcie przekazywanym klientom bądź potencjalnym klientom, nie może przesądzać o jego charakterze reklamowym, a tym samym przesądzać o możliwości zaliczenia jego wartości do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego stanowisko Spółki, iż wydatki na zakup wskazanych we wniosków gadżetów opatrzonych logo firmy wręczanych klientom (potencjalnym klientom) podczas prezentacji towarów mogą zostać zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.