INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2011 r. (data wpływu 26 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (wspólnik spółki jawnej) rozlicza się na zasadach ogólnych, prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Spółka posiada w środkach trwałych samochód osobowy, który został ubezpieczony ubezpieczeniem dobrowolnym tzw. ubezpieczeniem komunikacyjnym - minicasco (MC). Samochód uległ wypadkowi komunikacyjnemu, sprawcą był Wnioskodawca (wspólnik Spółki). Samochód trafił do warsztatu zajmującego się naprawą. Zgodnie z art. 22 ust. 1 kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 48 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody te nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszty naprawy powypadkowej stanowią koszt uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 23 ust. 1 pkt 48 w myśl którego, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów straty powstałe w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz koszty ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody te nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym, nie uzależnia możliwości zaliczenia poniesionych kosztów remontów powypadkowych od konkretnego rodzaju ubezpieczenia dobrowolnego.

Warunkiem jest by pojazd:

1. był samochodem,
2. był objęty dobrowolnym ubezpieczeniem.

Bez znaczenia pozostaje fakt, czy ubezpieczenie przewiduje odszkodowanie w tej sytuacji, czy podatnik uzyska przychód z tytułu posiadanej polisy ubezpieczeniowej.

Ubezpieczenie minicasco (MC) obejmujące m.in. kradzież pojazdu lub jego części czy wyposażenia, uszkodzenie po kradzieży lub próbie kradzieży, zderzenia z osobami, zwierzętami, działania osób trzecich - w tym włamania, zdarzenia losowych takich jak powódź, pożar, działania czynników chemicznych, termicznych - należy traktować jako dobrowolne.

Zdaniem Wnioskodawcy, spełniony został warunek wynikający z art. 22 ust. 1 w związku z art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych - objęcia samochodu ubezpieczeniem dobrowolnym, wobec czego poniesione koszty naprawy powypadkowej można uznać za koszt uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Możliwość zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów w działalności gospodarczej należy oceniać w kontekście art. 22 ust. 1 i art. 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.).

Zgodnie z definicją kosztów uzyskania przychodów zawartą w art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

W myśl uregulowań zawartych w przepisie art. 23 ust. 1 pkt 48 cyt. ustawy, do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym.

Należy zauważyć, że ww. przepis uzależnia możliwość zaliczenia poniesionych kosztów remontów powypadkowych od objęcia samochodu ubezpieczeniem dobrowolnym, natomiast nie warunkuje jej koniecznością uzyskania odszkodowania (przychodu) z tego ubezpieczenia.

Z powyższej regulacji wynika zatem, iż jedynym kryterium wyłączającym możliwość zaliczenia wydatków związanych z remontem powypadkowym samochodu do kosztów uzyskania przychodów jest brak dobrowolnego ubezpieczenia samochodu. Jeżeli zatem samochód wykorzystywany przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej, który uległ uszkodzeniu w wyniku wypadku, był objęty ubezpieczeniem dobrowolnym, jest możliwe zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z naprawą powypadkową tego pojazdu.

Reasumując, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy stwierdzające, iż objęcie samochodu ubezpieczeniem dobrowolnym powoduje, iż koszty naprawy powypadkowej samochodu osobowego wykorzystywanego w prowadzonej w formie spółki jawnej działalności gospodarczej stanowią koszt uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.