INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2010 r. (data wpływu 16 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczeń wypłaconych pracownikom z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczeń wypłaconych, pracownikom z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność w zakresie wykonywania usług budowlanych t.j. posadzek przemysłowych. W miesiącu grudniu 2010 r. zatrudniał ponad 90 pracowników i w przyszłości zgodnie z jego oceną zatrudnienie nie zmniejszy się. Stosownie do przepisów ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych Wnioskodawca jest zobowiązany do utworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz dokonywania wpłat ze środków własnych, zwanymi odpisami na odrębny rachunek bankowy, które to odpisy są zaliczane do kosztów uzyskania przychodu, po spełnieniu warunków wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Środki zgromadzone na rachunku bankowym zakładowego funduszu świadczeń socjalnych są wykorzystywane na działalność socjalną. Między innymi w roku podatkowym 2010 r. nabyto z wyżej wymienionych środków finansowych paczki dla pracowników oraz wypłacono wszystkim zatrudnionym pracownikom, bez badania ich sytuacji materialnej oraz składania podań, zapomogi w różnych kwotach, nazwane przez Wnioskodawcę zapomogami świąteczno – zimowymi. W wielu przypadkach w roku podatkowym 2010 r. wartość paczek oraz zapomóg dla jednego pracownika przekroczyła kwotę 380 zł. Ilość wydanych dla pracownika paczek była zależna od ilości dzieci będących na jego utrzymaniu. Wnioskodawca jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w roku podatkowym 2010 r. postanowił, iż zaliczka na podatek dochodowy od wartości wydanych paczek pobierana będzie jedynie w sytuacji gdy wartość przedmiotowych paczek wydanych jednemu pracownikowi przekroczy w trakcie roku podatkowego 2010 kwotę 380 zł. Natomiast od całości wypłaconych zapomóg zostały pobrane zaliczki na podatek dochodowy, nawet w przypadku gdy wartość wydanej pracownikowi paczki oraz zapomogi nie przekraczała w 2010 r. kwoty 380 zł. Opisany powyżej sposób wydatkowania środków z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych będzie praktykowany przez Wnioskodawcę w następnych latach podatkowych.

Wobec powyższego zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych prawidłowo postąpił, w roku podatkowym 2010, nie zaliczając całości lub części kwoty wypłaconej pracownikowi zapomogi, sfinansowanej z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, do wartości otrzymanych przez pracownika świadczeń socjalnych zwolnionych z podatku dochodowego w kwocie nie wyżej niż 380 zł...
2. Czy Wnioskodawca jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, w następnych latach podatkowych, ustalając wysokość zaliczki na podatek dochodowy będzie miał prawo zaliczyć całość lub część kwoty wypłaconej pracownikowi zapomogi, która będzie finansowana z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, do wartości otrzymanych przez pracownika świadczeń socjalnych zwolnionych z podatku dochodowego, w kwocie nie wyżej niż 380 zł...

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytanie drugie. W pozostałym zakresie wniosek zostanie rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania drugiego, ustawodawca w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ściśle określił, iż wartość świadczeń socjalnych do kwoty 380 zł jest zwolniona z podatku dochodowego. W związku z tym, Wnioskodawca w następnych latach podatkowych ustalając wysokość zaliczki na podatek dochodowy będzie miał prawo zaliczyć całość lub część kwoty wypłaconej pracownikowi zapomogi, która będzie finansowana z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, do wartości otrzymanych przez pracownika świadczeń socjalnych zwolnionych z podatku dochodowego od osób fizycznych w danym roku podatkowym. Między innymi w roku podatkowym 2011 w kwocie nie wyżej niż 380 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powyższego wynika, iż przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenia majątkowe, takie jak świadczenia rzeczowe i pieniężne wypłacane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Do takich świadczeń na rzecz pracownika można zaliczyć świadczenie pieniężne wypłacone m.in. z tytułu „zapomogi świąteczno - zimowej”.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2009 r. wprowadzonym ustawą z dnia 17 lipca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 125, poz. 1037) i mającym zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2009 r. - zwalnia się od podatku dochodowego wartość otrzymywanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Przy czym zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t. jedn. Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 ze zm.) działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej – rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Podkreślić tutaj należy, iż istotną zmianą wprowadzoną na skutek nowelizacji art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zwolnienie z opodatkowania – przy warunkach ustawą przewidzianych – wartości świadczeń pieniężnych sfinansowanych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, iż przedmiotowym zwolnieniem objęte zostały świadczenia, które łącznie spełniają następujące przesłanki:

1. mają związek z finansowaniem działalności socjalnej, określonej w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych,
2. mają charakter świadczenia rzeczowego lub świadczenia pieniężnego,
3. źródłem ich finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,
4. wartość tych świadczeń (rzeczowych i pieniężnych) nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca, swoim pracownikom, w roku podatkowym 2010, wydał paczki oraz wypłacił wszystkim pracownikom, bez badania ich sytuacji materialnej oraz składania podań, zapomogi świąteczno - zimowe z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. W wielu przypadkach wartość paczek oraz zapomóg dla jednego pracownika przekroczyła kwotę 380 zł. Ilość wydanych dla pracownika paczek była zależna od ilości dzieci będących na jego utrzymaniu. Wnioskodawca jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy postanowił, iż zaliczka na podatek dochodowy od wartości wydanych paczek pobierana będzie jedynie w sytuacji gdy wartość przedmiotowych paczek wydanych jednemu pracownikowi przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę 380 zł. Natomiast od całości wypłaconych zapomóg zostały pobrane zaliczki na podatek dochodowy, nawet w przypadku gdy wartość wydanej pracownikowi paczki oraz zapomogi nie przekraczała kwoty 380 zł. Opisany powyżej sposób wydatkowania środków z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych będzie też praktykowany przez podatnika w następnych latach podatkowych.

Mając na uwadze zacytowane, wyżej przepisy - należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku wypłacane przez Wnioskodawcę na rzecz pracowników przedmiotowe zapomogi finansowane w całości ze środków z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, stanowić będą świadczenia o charakterze pieniężnym, do których ma zastosowanie zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym 380 zł., o ile ww. finansowanie mieści się w pojęciu działalności socjalnej, o której mowa w ustawie o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Wobec powyższego do wartości świadczeń otrzymanych przez pracownika w kwocie nieprzekraczającej 380 zł, podlegających zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy zaliczyć należy w całości lub w części kwoty wypłacanych zapomóg, finansowanych z zakładowego funduszy świadczeń socjalnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zmianami). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.