INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2011r. (data wpływu do Organu – 19 stycznia 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie limitu należności wynikającego z umowy na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

• w części dotyczącej poboru podatku (zaliczki) od kwoty netto wynikającej z faktury - jest prawidłowe,
• w części dotyczącej sposobu obliczania limitu 200 zł – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 19 stycznia 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie limitu należności wynikającego z umowy na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wykonując dyspozycję płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w przypadku wypłat dla ławników, biegłych, mediatorów, kuratorów, adwokatów, tłumaczy, których kwota rachunku nie przekracza 200 zł pobiera zryczałtowany podatek zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ławnicy, biegli, mediatorzy, kuratorzy, adwokaci i tłumacze nie są pracownikami Sądu. Sąd nie zawiera z nimi żadnych umów. Kwota do zapłaty wynika z postanowienia wydanego przez sędziego. Sąd wzywając ww. osoby nie określa kwoty jaką otrzyma wezwany po wykonaniu zlecenia, natomiast otrzymuje rachunek lub fakturę z wyliczoną już kwotą na podstawie stawek godzinowych wskazanych w ustawach, odrębnie dla każdej grupy wezwanych. Sędzia akceptując kwotę rachunku lub faktury wydaje wyrok lub postanowienie. W zakresie wypłat dla ławników określona jest wartość rekompensaty za każdą odbytą rozprawę. Dla ławników podstawą wypłaty jest zarządzenie sędziego, którego kwota jest uzależniona od ilości rozpraw, w których uczestniczył ławnik. Zarządzenie wystawione może być do jednej lub kilku różnych spraw na które zostaje powołany ławnik. W pozostałych przypadkach na podstawie prawomocnego wyroku lub postanowienia sędzia wydaje zarządzenie do wypłaty, które kieruje do oddziału finansowego celem realizacji.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy kwota 200 zł, o której mowa w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest kwotą brutto przyznanego wynagrodzenia ławnikom, biegłym, mediatorom, tłumaczom, adwokatom i kuratorom czy kwotą netto (bez VAT)...
   
   

Oddział finansowy wnioskodawcy ustala podstawę opodatkowania w przypadku faktur od kwoty netto (bez VAT) w przypadku rachunków od kwoty brutto. Limit liczony jest od kwot brutto zarówno rachunków jak i faktur. Kwota brutto faktury jest zgodna z kwotą wykazaną na postanowieniu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) identyfikuje jako osobne źródło przychodu działalność wykonywaną osobiście.

Do tej kategorii przychodów stosownie do treści art. 13 pkt 5 ww. ustawy należy zakwalifikować przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7; a zatem również przychody ławników sądowych.

W myśl art. 13 pkt 6 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się m.in. przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Do tej kategorii przychodów zaliczyć należy przychody otrzymywane przez biegłych, tłumaczy, adwokatów, kuratorów, mediatorów w związku z czynnościami wykonywanymi na zlecenie sądu.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do końca 2010r., od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli suma należności określonych w umowie lub w umowach zawartych z osobą niebędącą pracownikiem płatnika z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł - w wysokości 18% przychodu.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż oddział finansowy wnioskodawcy ustala podstawę opodatkowania w przypadku faktur od kwoty netto (bez VAT) w przypadku rachunków od kwoty brutto. Limit liczony jest od kwot brutto zarówno rachunków jak i faktur. Kwota brutto faktury jest zgodna z kwotą wykazaną na postanowieniu.

Wnioskodawca w przedmiotowej sprawie nie mógł zastosować ryczałtu w wysokości 18% do opodatkowania przychodu jaki uzyskali w 2010r. ławnicy, biegli, mediatorzy, kuratorzy, adwokaci i tłumacze, gdyż nie są to przychody opodatkowane na zasadach określonych w art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy ale przychody, o których mowa w art. 13 pkt 5 i pkt 6 ww. ustawy, od których zaliczki pobierane są na zasadach określonych zgodnie z art. 41 ww. ustawy. Zmiana kwalifikacji przychodów nie ma wpływu na przyjęcie od jakiej kwoty należy pobrać zaliczkę na podatek lub podatek ryczałtowy.

Należy zgodzić się ze stanowiskiem wnioskodawcy, iż do obliczenia zaliczki w przypadku przychodów określonych w art. 13 pkt 5 i pkt 6 ww. ustawy prawidłowym jest ustalenie w przypadku faktur podstawy opodatkowania od wartości netto wystawionej faktury, natomiast w przypadku rachunków od kwoty brutto.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Natomiast w odniesieniu do sposobu obliczenia limitu 200 zł wynikającego z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy wyjaśnić, że skoro przychodem, od którego należy pobrać podatek jest w przypadku faktur kwota netto to również obliczenie limitu 200 zł winno nastąpić według kwoty netto a nie brutto. Wobec tego stanowisko wnioskodawcy w tej części należało uznać za nieprawidłowe.

Obliczenie limitu powinno nastąpić z uwzględnieniem kwoty brutto wyłącznie w przypadku rachunków, natomiast w przypadku faktur z uwzględnieniem kwoty netto.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.