INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2011r. (data wpływu do tut. Biura – 18 lutego 2011r.), uzupełnionym w dniu 15 kwietnia 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia przez osobę niepełnosprawną wydatku na zakup zmywarki jako wydatku poniesionego na cele rehabilitacyjne – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia przez osobę niepełnosprawną wydatku na zakup zmywarki jako wydatku poniesionego na cele rehabilitacyjne.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 08 kwietnia 2011r. Znak: IBPBII/1/415-173/11/MZ wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 15 kwietnia 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną z orzeczonym na stałe umiarkowanym stopniem niepełnosprawności. Jest niedowidząca (na prawe oko nie widzi, lewe jest uszkodzone), ma jaskrę, cieśnie nadgarstkowe oraz uszkodzone lewe kolano – oczekuje na endoprotezę. Ponadto leczy się na schorzenia związane z kręgosłupem. Wnioskodawczyni mieszka razem z mężem, który nie jest w stanie udzielić jej pomocy, gdyż jest osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym z orzeczoną na stałe niezdolnością do samodzielnej egzystencji, cierpi on na choroby związane z układem krążenia, układem nerwowym, ruchu oraz na chorobę Alzheimera. Wnioskodawczyni złożyła wniosek do Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie o dofinansowanie zakupu zmywarki do naczyń, który został zaopiniowany pozytywnie, jednak z powodu braku środków finansowych dofinansowanie nie zostało wnioskodawczyni wypłacone. Używanie zmywarki powoduje, iż wnioskodawczyni ma czyste naczynia nie nadwyrężając oczu i kręgosłupa, dlatego zmywarka jest wnioskodawczyni niezbędna w życiu codziennym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wnioskodawczyni może odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatek w kwocie 1.199 zł poniesiony na zakup zmywarki...

Zdaniem wnioskodawczyni, może odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatek w kwocie 1.199 zł poniesiony na zakup zmywarki.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a - 4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b – 7g tego artykułu.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Na podstawie art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów orzeczono:
1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
2. znaczny stopień niepełnosprawności,
2. II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
1. całkowitą niezdolność do pracy albo
2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

Stosownie do treści art. 26 ust. 7 pkt 4 powołanej ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a cyt. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 3 ww. ustawy stanowi że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Mając na względzie powołane przepisy należy stwierdzić, że określenie „indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji” oznacza, że można zaliczyć do nich tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne, mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi o charakterze szczególnym (niestandardowym), konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej lub ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności. Jednocześnie taki sprzęt nie może zaliczać się do sprzętu gospodarstwa domowego. Oznacza to, że taki sprzęt musi posiadać określone przeznaczenie i właściwości.

Z uregulowań zawartych w ww. przepisie wynika zatem, że:

• pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek,
• zakupiony sprzęt musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz służyć przywracaniu sprawności organizmu i ułatwiać wykonywanie czynności życiowych,
• cechą zakupionego sprzętu musi być jego indywidualny charakter,
• zakupiony sprzęt nie może zaliczać się do sprzętu gospodarstwa domowego.
  
  

Do oceny powyższego pomocnym będzie oparcie się na zaświadczeniu lekarskim wystawionym przez lekarza specjalistę stosownie do stanu zdrowia konkretnej osoby niepełnosprawnej i potrzeb indywidualnej rehabilitacji.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że wnioskodawczyni posiadająca orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności poniosła wydatek w kwocie 1.199 zł na zakup zmywarki do naczyń. Używanie zmywarki powoduje, iż wnioskodawczyni ma czyste naczynia, nie nadwyręża oczu i kręgosłupa, dlatego zmywarka jest wnioskodawczyni niezbędna w życiu codziennym.

W przedmiotowej sprawie, możliwość odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej, wydatku na zakup zmywarki można jedynie ocenić poprzez analizę powołanego wyżej przepisu art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż faktem oczywistym jest w przedmiotowej sprawie, iż zakupiony sprzęt (zmywarka) ułatwia wykonywanie czynności mycia naczyń. Może służyć osobie niepełnosprawnej jako urządzenie niezbędne w życiu codziennym. Jednakże charakter tego wydatku nie mieści się w dyspozycji przepisu art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ ww. wyrób nie jest sprzętem, urządzeniem czy narzędziem technicznym niezbędnym w rehabilitacji i nie posiada cech indywidualnych. Nie kwestionując zatem przydatności zakupionej zmywarki, jak również odczucia wnioskodawczyni, iż używanie tej zmywarki wpływa na jej stan zdrowia (nie nadwyręża oczu, kręgosłupa), należy jednakże stwierdzić, iż urządzenie to mieści się w kategorii dóbr powszechnego użytku, z których w zwykły sposób korzystać może ogół osób niezależnie od faktu ewentualnej niepełnosprawności. Nie można więc stwierdzić, że zmywarka nosi znamiona urządzenia, które jest wykorzystywane stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Ponadto, zmywarka jest sprzętem zaliczającym się, ze względu na swoje zastosowanie i przeznaczenie, do sprzętu gospodarstwa domowego. Natomiast przepis art. 26 ust. 7a pkt 3 ww. ustawy wyraźnie wyłącza w swej treści wydatki na zakup i naprawę sprzętu gospodarstwa domowego z rodzaju wydatków podlegających odliczeniu od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Zatem wydatek poniesiony na zakup zmywarki czyli sprzętu gospodarstwa domowego nie mieści się w rodzaju wydatków branych pod uwagę przy rozpatrywaniu możliwości ich ewentualnego odliczenia. Tym samym na podstawie przepisu art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wnioskodawczyni nie może odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatku w kwocie 1.199 zł poniesionego na zakup zmywarki.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo należy dodać, iż z uwagi na fakt, iż z przedmiotowego wniosku nie wynika kiedy miał miejsce przedstawiony stan faktyczny, przywołano przepisy obowiązujące w dacie złożenia wniosku, gdyż na ten dzień stan faktyczny istniał. Podkreślić jednakże należy, iż przy zastosowaniu przepisów wcześniej obowiązujących również dokonanoby identycznego rozstrzygnięcia.

Do wniosku wnioskodawczyni dołączyła plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny załączonych dokumentów; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.