INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2011r. (data wpływu do tut. Biura – 23 lutego 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodu uczestników biorących udział w spotkaniach świadczeń dotyczących kosztów zakwaterowania i wyżywienia sfinansowanego ze środków obrotowych wnioskodawcy - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lutego 2011r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie zaliczenia do przychodu uczestników biorących udział w spotkaniach świadczeń dotyczących kosztów zakwaterowania i wyżywienia sfinansowanego ze środków obrotowych wnioskodawcy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony m.in. następujący stan faktyczny:

W dniach 22-24 stycznia 2010r. oraz w dniach 21-22 stycznia 2011r. odbyły się w ramach działalności statutowej wyjazdowe spotkania zarządu głównego wnioskodawcy (Stowarzyszenia) z członkami zarządów podległych jednostek organizacyjnych.

Celem spotkania były następujące zagadnienia:

• omówienie działalności merytorycznej wnioskodawcy w roku zakończonym,
• przewidywane inicjatywy i przedsięwzięcia w roku bieżącym,
• struktura i finanse wnioskodawcy,
• obieg dokumentów i inne bieżące sprawy wnioskodawcy.
  
  

Wymienione spotkania miały charakter szkoleniowy. Uczestnicy (działający społecznie i nie pobierający wynagrodzenia) korzystali z bezpłatnych noclegów i wyżywienia sfinansowanego ze środków obrotowych wnioskodawcy. Majątek wnioskodawcy i jego jednostek organizacyjnych zgodnie z § 56 Statutu powstaje głównie ze składek członkowskich, darowizn oraz dochodów z działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionych wyżej faktów wnioskodawca ma obowiązek obciążyć uczestników spotkania podatkiem dochodowym od osób fizycznych i wystawić po zakończeniu roku deklarację PIT-8C...

Zdaniem wnioskodawcy, przedmiotowe spotkania wpisują się w działalność statutową Stowarzyszenia i ukierunkowane są na omówienie sprawozdawczości i planu działania na kolejny rok kalendarzowy w zakresie merytorycznym, organizacyjnym i finansowym oraz na konsultacje merytoryczne w ramach wszystkich ogniw Stowarzyszenia. Zebranie wszystkich uczestników dwudniowego spotkania w jednym miejscu wymagało zapewnienia warunków socjalnych typu wyżywienie i nocleg. Uczestnicy spotkania pełnią swoje funkcje na rzecz wnioskodawcy społecznie. W związku z powyższym poniesione koszty organizacyjne typu zakwaterowanie i wyżywienie na czas trwania spotkania zdaniem wnioskodawcy nie powinny stanowić dochodów uczestników, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie powinno się obciążać uczestników podatkiem dochodowym od osób fizyrcznych i wystawiać PIT-8C.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Na wstępie zaznaczyć należy, iż niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodu uczestników biorących udział w spotkaniach świadczeń dotyczących kosztów zakwaterowania i wyżywienia sfinansowanego ze środków obrotowych wnioskodawcy.

W pozostałym zakresie tj. dotyczącym zaliczenia do przychodu uczestników, szkoleń, seminariów, narad, konferencji świadczeń w postaci kosztów jakie z tego tytułu poniósł wnioskodawca, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie Znak: IBPBII/1/415-183/11/BD.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Wyrazem jej praktycznej realizacji jest art. 11 ust. 1 ww. ustawy, z którego treści wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Należy zauważyć, iż w praktyce, w pojęciu przychodu mieści się każda realna korzyść, jaką uzyskał bądź uzyska podatnik. Do tych korzyści zaliczyć należy również wartość wyżywienia oraz zakwaterowania zapewnionego przez wnioskodawcę uczestnikom spotkania wyjazdowego. Stanowią one, co do zasady, przychód podatkowy. Na gruncie prawa podatkowego przychodem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest każda forma przysporzenia majątkowego, tzn. zarówno pieniężna, jak i niepieniężna.

Świadczenia ponoszone za osoby biorące udział w spotkaniach wyjazdowych niewątpliwie należą do nieodpłatnych świadczeń, jakie te osoby otrzymują od wnioskodawcy. Ich pojęcia nie definiuje jednak ustawa o podatku dochodowym. Termin „świadczenie” pojawia się na gruncie Kodeksu cywilnego i zgodnie z art. 353 § 2 tego Kodeksu świadczenie może podlegać na działaniu albo na zaniechaniu. Dla celów podatkowych pojęcie „nieodpłatnego świadczenia” ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony, ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest nieodpłatne przysporzenie majątku danej osobie kosztem majątku innego podmiotu, mające konkretny wymiar finansowy.

Przedmiotem nieodpłatnych świadczeń nie są więc tylko rzeczy, lecz świadczone na rzecz podatnika usługi. Przychód może być wyrażony wyłącznie w pieniądzu. Stąd też przychodem są nie tyle same świadczenia, lecz ich wartość.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca w ramach działalności statutowej zorganizował wyjazdowe spotkania zarządu głównego Stowarzyszenia z członkami zarządów podległych jednostek organizacyjnych.

Celem spotkania były następujące zagadnienia:

• omówienie działalności merytorycznej wnioskodawcy w roku zakończonym,
• przewidywane inicjatywy i przedsięwzięcia w roku bieżącym,
• struktura i finanse wnioskodawcy,
• obieg dokumentów i inne bieżące sprawy wnioskodawcy.
  
  

Spotkania te miały charakter szkoleniowy, a uczestnicy (działający społecznie i nie pobierający wynagrodzenia) korzystali z bezpłatnych noclegów i wyżywienia sfinansowanego ze środków obrotowych wnioskodawcy.

O sposobie określania wartości nieodpłatnych świadczeń stanowi art. 11 ust. 2a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z którego wynika, iż wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Wobec powyższego należy stwierdzić, że sfinansowane przez wnioskodawcę koszty wyżywienia i zakwaterowania są dla ww. osób nieodpłatnym świadczeniem. Wartość tego świadczenia należy ustalać kierując się treścią art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu. Zatem przychodem tych osób będzie wartość wyżywienia i zakwaterowania, za które nie muszą płacić. Z tej też przyczyny wartość tychże świadczeń należy zaliczyć do przychodów, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie bowiem z treścią tego artykułu za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Ponieważ to wnioskodawca pokrywa za ww. osoby koszty wyżywienia i zakwaterowania, dlatego na wnioskodawcy ciąży obowiązek wynikający z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. sporządzenia na podstawie art. 42a tej ustawy informacji PIT-8C. Do sporządzenia informacji PIT-8C obowiązane są mianowicie osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego.

Podkreślić jednakże należy, iż z powyższego przepisu wynika, iż w informacji PIT-8C nie ujmuje się m.in. tych dochodów, które są zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 21 powyższej ustawy.

W przedstawionym stanie faktycznym wartość świadczeń przekazywanych uczestnikom spotkania może być jednak zwolniona z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem – do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Przy czym z przepisu art. 21 ust. 13 ww. ustawy wynika, iż przepis ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.
   
   

Należy zwrócić uwagę na to, iż w powołanym art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy ustawodawca posłużył się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”, dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów wnioskodawcy, oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

Odrębnymi przepisami, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy są przepisy odpowiednio:

• rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.),
• rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.).
  
  

Reasumując, nieodpłatne świadczenia w postaci zapewnienia zakwaterowania i wyżywienia osobom biorącym udział w spotkaniu wyjazdowym, tj. osobom niebędącym pracownikami wnioskodawcy, będą stanowić przychód tych osób z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten jednak zwolniony będzie z podatku dochodowego na podstawie powołanego powyżej art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) z zastrzeżeniem ust. 13, na zasadach i w granicach określonych przez powołane powyżej rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002r. Natomiast nadwyżka tych świadczeń ponad limity określone w ww. przepisach powoduje powstanie obowiązku podatkowego i tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychody z innych źródeł.

Wobec powyższego, stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.