INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2011r. (data wpływu do tut. Biura – 02 marca 2011r.), uzupełnionym w dniu 31 maja 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu pracownikom kosztów zakupu okularów korekcyjnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02 marca 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu pracownikom kosztów zakupu okularów korekcyjnych.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 17 maja 2011r. wezwano wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 31 maja 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujące stan faktyczny:

Wnioskodawca na podstawie Zarządzenia Burmistrza Miasta dokonuje dofinansowania (zwrotu) kosztów zakupu okularów korygujących wzrok do kwoty 400 zł. Zwrotu wydatków dokonuje na podstawie wniosku pracownika (który jest integralną częścią Zarządzenia w sprawie zwrotu kosztów zakupu okularów), do którego do chwili obecnej załącznikiem była faktura wystawiona na pracownika i zapłacona przez pracownika. Pomimo, iż faktury te z reguły były wyższe niż 400 zł to pracownik otrzymywał zwrot tylko 400 zł, który to zwrot nie podlegał opodatkowaniu zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto wnioskodawca wskazuje, iż w księgach urzędu dokumentem źródłowym podlegającym księgowaniu jest wniosek pracownika oraz „nasz zwrot dla pracownika kwoty nie większej niż 400 zł.”

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jakim przypadku (tzn. czy faktura wystawiona na pracownika czy na pracodawcę) zwrot wcześniej poniesionych wydatków przez pracownika na zakup okularów korygujących wzrok (do pracy przy monitorze), będzie korzystał ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11...

Zdaniem wnioskodawcy przepisy wynikające z rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 grudnia 1998r. w prawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe (Dz. U. Nr 148, poz. 973) nie określają formy zapewnienia pracownikowi zleconych przez lekarza okularów, dlatego też w ocenie wnioskodawcy, to pracodawca określa sposób zaopatrzenia pracownika w okulary poprzez przyjęcie wewnętrznych uregulowań. Wnioskodawca stwierdza, iż jakakolwiek forma zapewnienia pracownikowi przez pracodawcę okularów korygujących wzrok (faktura na pracodawcę lub faktura na pracownika), jeśli jest tylko zgodna z uregulowaniami wewnętrznymi jest zgodna z przepisami powołanego wyżej rozporządzenia, a tym samym uprawnia do zastosowania zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca uważa, iż opisany przez niego stan faktyczny i dotychczasowe postępowanie było słuszne nie tylko biorąc pod uwagę przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ale również przepisy ustawy o rachunkowości, w myśl których w księgach rachunkowych każdej jednostki winny znaleźć się tylko te należności i zobowiązania, które tyczą się tej jednostki. Wnioskodawca stwierdza, że nie będzie to możliwe w sytuacji gdy faktura wystawiona na niego będzie na kwotę 500 zł a pracownik otrzyma zwrot kwoty 400 zł. Nie ma możliwości nie zaksięgowania pełnej kwoty zobowiązania, jeśli faktura będzie wystawiona na pracodawcę zamiast na pracownika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska wnioskodawcy w zakresie opodatkowania zwrotu pracownikom kosztów zakupu okularów korekcyjnych. W pozostałym zakresie wniosku - odnoszącym się do przepisów ustawy o rachunkowości - zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stosownie do treści art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl natomiast art. 12 ust. 1 powołanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Zgodnie z art. 2376 § 1 i 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie środki ochrony indywidualnej zabezpieczające przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy oraz informować go o sposobach posługiwania się tymi środkami. Pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi środki ochrony indywidualnej, które spełniają wymagania dotyczące oceny zgodności określone w odrębnych przepisach.

Przepis art. 23715 § 1 i 2 ww. Kodeksu pracy wskazuje natomiast, iż Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, ogólnie obowiązujące przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące prac wykonywanych w różnych gałęziach pracy oraz, że ministrowie właściwi dla określonych gałęzi pracy lub rodzajów prac w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej oraz Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określą, w drodze rozporządzenia przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące tych gałęzi lub prac.

Stosownie do powyższego przepisy § 8 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 01 grudnia 1998r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe (Dz. U. Nr 148, poz. 973) stanowią, iż:

• pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym na stanowiskach z monitorami ekranowymi profilaktyczną opiekę zdrowotną w zakresie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach, a także
• jest obowiązany zapewnić pracownikom okulary korygujące wzrok zgodnie z zaleceniem lekarza, jeżeli wyniki badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej, o której mowa w ust. 1 wykażą potrzebę ich stosowania podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego.
  
  

Jako, że przepisy ww. rozporządzenia nie określają formy zapewnienia pracownikowi zleconych okularów, to formę tę określa pracodawca. Kwestią zasadniczą w tym przypadku jest, aby pracownik został zaopatrzony w okulary korekcyjne zgodnie z zaleceniem lekarza. Zapewnienie pracownikowi okularów korekcyjnych poprzez zakupienie ich przez pracownika (w porozumieniu z pracodawcą) i następnie dokonanie zwrotu poniesionych wydatków na podstawie przedstawionej pracodawcy faktury wystawionej na pracownika stanowi spełnienie obowiązku jaki spoczywa na pracodawcy na podstawie art. 8 ust. 2 ww. rozporządzenia. Obowiązek ten będzie spełniony również wówczas, gdy pracodawca przekaże pracownikowi zlecone okulary, dokumentując ich zakup fakturą wystawioną na pracodawcę. Przy czym wysokość środków finansowych jakie pracodawca przeznacza na okulary korekcyjne powinna być tak skalkulowana aby umożliwić ich zakup zgodny z zaleceniem lekarza.

W świetle przytoczonych powyżej przepisów, uwzględniając uregulowania art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stwierdzić należy, iż wolna od podatku dochodowego jest m.in. wartość świadczeń rzeczowych wynikających z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy oraz ekwiwalenty za te świadczenia, wypłacane zgodnie z przepisami wydanymi przez Radę Ministrów lub właściwego ministra.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, iż przychód uzyskany przez pracownika w związku ze sfinansowaniem (zwrotem) kosztów zakupu okularów jest wolny od podatku dochodowego, jeżeli:

• badania okulistyczne przeprowadzone w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej wykażą potrzebę stosowania okularów korygujących wzrok podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego, co potwierdzi aktualne zaświadczenie lekarza medycyny pracy;
• zakup udokumentowany jest fakturą wystawioną na pracodawcę lub pracownika;
• pracownicy stosownie do § 2 pkt 4 rozporządzenia użytkują monitor ekranowy co najmniej przez połowę dobowego wymiaru czasu pracy.
  
  

Reasumując, bez względu na to czy faktura wystawiona jest na pracownika czy na pracodawcę, kwota zwrotu kosztów zakupu okularów korekcyjnych dla pracowników jest przychodem zwolnionym z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.