Powrót

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 grudnia 2012 r. (data wpływu 10 grudnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości obniżenia przychodu o wartość udzielonych rabatów przy sprzedaży leków refundowanych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości obniżenia przychodu o wartość udzielonych rabatów przy sprzedaży leków refundowanych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą – Aptekę. Działalność obejmuje sprzedaż produktów leczniczych (leków oraz innych niż leki produktów leczniczych), jak również innych wyrobów.

Na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca prowadzi księgi rachunkowe w rozumieniu ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości.

W stanie prawnym obowiązującym przed 1 stycznia 2012 r. (ustawa o cenach z dnia 5 lipca 2001 r.), Minister Zdrowia ustalał maksymalne detaliczne ceny leków objętych refundacją przez Narodowy Fundusz Zdrowia. Apteka mogła je sprzedawać za ceny równe urzędowym cenom maksymalnym albo za ceny niższe.

W praktyce wyjściowe ceny ofertowe ustalane przez Aptekę na leki refundowane były zbliżone do urzędowych cen maksymalnych. Jednak, w zależności od warunków zakupu uzyskanych przez Aptekę od dostawców hurtowych oraz od sytuacji rynkowej, okresowo Apteka faktycznie stosowała do wybranych leków ceny niższe od ceny ofertowej (cena transakcyjna).

Stosowanie ceny transakcyjnej było możliwe dzięki wprowadzeniu przez kierownika apteki opcjonalnej obniżonej ceny transakcyjnej do „karty produktu” w komputerowym systemie aptecznym. W momencie dokonywania sprzedaży leku, jeśli klient spełniał przesłanki do skorzystania z obniżonej ceny (tzn. jeśli był uprawniony do skorzystania z refundacji) był naliczany, za wiedzą i zgodą klienta, rabat – co prowadziło do zastosowania ceny transakcyjnej. Obniżki cen ofertowych do cen transakcyjnych następowały w momencie dokonywania sprzedaży. Oznacza to, że cena transakcyjna, jakiej Apteka faktycznie żądała od klienta za leki (i otrzymywała jej zapłatę) uwzględniała udzielony rabat. Innymi słowy, w takich sytuacjach Apteka nie żądała od klienta ceny ofertowej, lecz jedynie cenę transakcyjną.

Ponieważ sprzedaż dokonywana była na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, Apteka dokumentowała transakcje przy użyciu kas fiskalnych. Wystawiane przez Aptekę paragony fiskalne zawierały wszystkie niezbędne informacje, stosownie do właściwych przepisów (np. rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania). Należy wskazać, iż na paragonie fiskalnym dokumentującym sprzedaż, rabat nie był wykazywany osobno przy cenie każdego poszczególnego leku, do którego był naliczany (zgodnie z „kartami produktów” z systemu komputerowego), ale pomniejszał łączną, wykazaną na paragonie kwotę do zapłaty przez klienta. Innymi słowy, ujęte na paragonie pozycje sprzedaży zawierały wyszczególnienie leku oraz jego cenę ofertową (z podziałem na kwotę netto oraz VAT), czyli cenę bez rabatu. Następnie, łączna wartość wszystkich zakupionych towarów podsumowywana była na paragonie, zaś w dalszej jego części wykazywana była kwota udzielonego rabatu oraz kwota do zapłaty przez klienta obliczona z uwzględnieniem cen transakcyjnych leków (czyli z uwzględnieniem udzielonego rabatu). Te same dane uwidocznione są na wtórnikach drukowanych przez kasę fiskalną, które podlegają przechowywaniu przez Aptekę. Wykazana na paragonie kwota do zapłaty przez klienta, czyli kwota uwzględniająca udzielony rabat, była kwotą należną od klienta i kwotą, którą klient rzeczywiście uiszczał w kasie Apteki.

Obniżki cen ofertowych stosowane były wyłącznie w odniesieniu do leków objętych refundacją przez Narodowy Fundusz Zdrowia (opodatkowanych przed dniem 1 stycznia 2011 r. 7% stawką VAT, zaś po tej dacie 8% stawką VAT). Warto podkreślić, że w sytuacji, gdy klient oprócz leku nabywał jednocześnie również produkty opodatkowane podstawową stawką VAT (22% do końca 2010 r. i 23% od 2011 r.), to na paragonie wykazywana była jedna kwota rabatu, bez rozbicia na kwotę netto i podatek (oraz bez przyporządkowania do poszczególnych pozycji towarów wydanych klientowi). Innymi słowy, jedna kwota rabatu prowadziła do określenia kwoty do zapłaty za wszystkie produkty objęte paragonem. Jednak w praktyce kwota rabatu odnosiła się wyłącznie do leków opodatkowanych 7% albo 8% stawką VAT, a nie do towarów opodatkowanych podstawową stawką VAT (22% albo 23%), czy też ze stawką obniżoną (3% albo 5%) – na produkty sprzedawane ze stawkami 22% (23%) lub 3% (5%) nie były udzielane rabaty.

Należy podkreślić, iż na skutek braku możliwości ingerowania w pamięć fiskalną kasy fiskalnej, wartość udzielanych rabatów nie była uwidoczniona na raporcie dobowym z kasy fiskalnej (raport dobowy stanowi podsumowanie danych zawartych w części fiskalnej paragonu, a tym samym w pamięci fiskalnej kasy). Wynika to z okoliczności, iż kwota udzielonych rabatów ujmowana była w części informacyjnej, a nie w części fiskalnej kasy. Z tego powodu powstawała różnica pomiędzy raportem fiskalnym (który pokazywał jedynie wartość obrotu, jaki powstałby w Aptece, gdyby nic zostały udzielone rabaty) oraz rzeczywistym obrotem liczonym na podstawie cen transakcyjnych (faktycznie należnych Aptece kwot).

Ponieważ jednak Apteka pracuje przy użyciu zintegrowanego systemu informatycznego przeznaczonego dla aptek, który steruje drukarkami fiskalnymi, wartość udzielonych rabatów, a tym samym ceny transakcyjne rzeczywiście należne od klientów, odzwierciedlone są w ewidencji komputerowej. Na sporządzonych na jej podstawie zestawieniach komputerowych dziennych i miesięcznych wykazywane są kwoty sprzedaży oraz kwoty udzielonych rabatów, a co za tym idzie kwoty faktycznie osiągniętego przez Aptekę obrotu i przychodu.

Na podstawie posiadanych danych i prowadzonych ksiąg rachunkowych Wnioskodawca jest w stanie w sposób prawidłowy i nie budzący wątpliwości przyporządkować kwotę udzielonych rabatów do zrealizowanego obrotu opodatkowanego określoną stawką VAT w poszczególnych okresach rozliczeniowych (jak wskazano powyżej, wszystkie rabaty dotyczyły sprzedaży leków opodatkowanych stawką 7%, a po 1 stycznia 2011 r., 8% stawką VAT). Ponadto, wartość udzielonych rabatów jest możliwa do ustalenia poprzez sporządzenie dziennego, miesięcznego lub okresowego zestawienia z paragonów fiskalnych (wtórniki wydanych paragonów). Jednocześnie, w sytuacjach gdy cena za leki regulowana była przez klienta w formie zapłaty kartą kredytową, Apteka jest w stanie wykazać, iż rzeczywiście uiszczona kwota korespondowała z kwotami wykazywanymi na paragonie uwzględniającymi udzielone rabaty, czyli odpowiadała cenom transakcyjnym, a nie cenom ofertowym.

Z uwagi na wątpliwości, co do sposobu ustalania wysokości obrotu i przychodu, Wnioskodawca ustalał te wartości w oparciu o kwoty cen ofertowych (a więc cen nieuwzględniających rabaty). Oznacza to, że Wnioskodawca ustalał wysokość obrotu i przychodu w wysokościach wyższych niż te, które były należne Aptece z uwagi na treść zawieranych umów sprzedaży oraz wyższych, niż kwoty faktycznie otrzymane od klientów. Zdaniem Wnioskodawcy takie postępowanie było jednak nieprawidłowe, gdyż należności (wierzytelności) oraz kwoty faktycznie uzyskiwane z tytułu sprzedaży leków refundowanych nie były równe cenom ofertowym, lecz cenom transakcyjnymn uwzględniającym udzielone klientom rabaty.

W związku z powyższym – w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych – zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko, że w przedstawionym stanie faktycznym za przychód należny, w rozumieniu art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z tytułu sprzedaży leków refundowanych trzeba uznać wartość netto (bez należnego podatku VAT) cen transakcyjnych, tj. cen ofertowych, pomniejszonych o faktycznie udzielone rabaty, udokumentowane w opisany we wniosku sposób...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Ustęp lc tego artykułu przewiduje, że za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. le, lh i li, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności.

Przychodami są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, ostatecznie i faktycznie powiększające aktywa podatnika. W przypadku przychodów z działalności powstają one już w momencie, kiedy stają się należne, niezależnie od momentu ich faktycznego otrzymania. Przychodami należnymi są należności stanowiące efekt prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, których wydania podatnik może żądać od kontrahenta. Innymi słowy, przychód powstaje na skutek zaistnienia wierzytelności, czyli nabycia przez podatnika uprawnienia do żądania spełnienia świadczenia z określonego stosunku zobowiązaniowego przysługującego wierzycielowi wobec dłużnika.

Z kolei „bonifikata” to zniżka, odstępstwo od ustalonej ceny towaru, zwłaszcza w celach reklamowych, opust, rabat. Bonifikata przyznawana jest w momencie wykonywania transakcji, zwykle gdy nabywca spełni określony warunek (dokonuje zakupu w okresie promocji, kupuje określoną ilość towarów, itd.), ale możliwe jest również zmniejszenie należności, gdy po sprzedaży zajdą okoliczności, których nie można było przewidzieć w dniu sprzedaży. Natomiast skonto jest zmniejszeniem sumy należności przyznawanym nabywcy towaru w razie zapłaty należności przed umówionym terminem.

W omawianym stanie faktycznym do cen ofertowych były stosowane rabaty udzielane nie po zawarciu transakcji, lecz przed dokonaniem sprzedaży. Skutkiem tego w umowach sprzedaży zawieranych pomiędzy Apteką a klientami stosowano ceny transakcyjne, czyli ceny niższe od cen ofertowych. Innymi słowy, Aptece były należne wyłącznie przychody odpowiadające wartości netto cen transakcyjnych, a w żadnym momencie należnością z tytułu sprzedaży leków refundowanych (na rzecz klientów uprawnionych do skorzystania z refundacji) nie były kwoty równe cenom ofertowym. W konsekwencji, Apteka powinna obliczać przychód podatkowy, w celu późniejszego ustalenia podstawy opodatkowania, opierając się na wartościach netto cen transakcyjnych, a nie cen ofertowych.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie regulują kwestii dokumentowania wysokości kwot przychodów należnych, ani udzielanych bonifikat. Zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników, którzy prowadzą księgi rachunkowe, za dochód z działalności gospodarczej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg. Natomiast art. 24a ust. 1 tej ustawy stanowi, że osoby fizyczne wykonujące działalność gospodarczą są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy.

Ewidencja księgowa jest zatem podporządkowana potrzebom podatkowym w tym sensie, że dla potrzeb podatkowych jest wykorzystywany ten sam system ewidencyjny. W postępowaniu podatkowym ewidencja pełni wyłącznie rolę dowodową (por. podobnie wyrok WSA w Warszawie z dnia 12 maja 2004 r., sygnatura akt III SA 11/03). Przepisy ustawy o rachunkowości nie rozstrzygają natomiast ani o wysokości podatków, ani też nie mogą być podstawą oceny, czy podatnik zachował przepisy materialno-prawne zawarte w ustawach podatkowych, dotyczą one bowiem jedynie technicznych sposobów rejestrowania zdarzeń gospodarczych.

Należy podkreślić, że dane wskazujące na wysokość cen transakcyjnych, czyli dane, z których wynika faktyczna kwota obrotów/przychodów osiąganych z tytułu sprzedaży produktów leczniczych podlegających refundacji, wynikają z zapisów dokonanych w księgach rachunkowych prowadzonych przez Wnioskodawcę. Innymi słowy, z ksiąg rachunkowych można wywnioskować rzeczywisty przebieg operacji gospodarczych, czyli sprzedaży produktów leczniczych podlegających refundacji za ceny transakcyjne.

Z dziennych i miesięcznych raportów, wynikających z wykorzystywanego przez Wnioskodawcę systemu komputerowego, wynikają bowiem kwoty sprzedaży oraz kwoty udzielonych rabatów, a co za tym idzie kwoty faktycznie osiągniętego przez Aptekę obrotu i przychodu, wynikające ze stosowania cen transakcyjnych. Te same dane wynikają z dziennego, miesięcznego lub okresowego zestawienia z paragonów fiskalnych (wtórników wydanych paragonów), czyli z części informacyjnej paragonów fiskalnych. Te raporty i zestawienia są podstawą do dokonywania zapisów w księgach rachunkowych na równi z innymi dokumentami, np. fiskalnymi raportami dobowymi z kas fiskalnych, czy ich okresowymi zestawieniami.

Przepisy ustawy o rachunkowości nie wprowadzają bowiem zamkniętego katalogu dowodów księgowych, a ponadto dopuszczają używanie dowodów wewnętrznych. W szczególności należy podkreślić, że do udokumentowania rabatów i cen transakcyjnych nie jest niezbędny raport dobowy kasy fiskalnej (część fiskalna), gdyż nie wynika to z żadnego konkretnego przepisu – ani ustawy o rachunkowości, ani ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Księgi rachunkowe Wnioskodawcy prowadzone są zgodnie z zasadami wynikającymi z odrębnych przepisów, tj. ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości. Zapisy dokonywane w księgach oraz towarzysząca im dokumentacja (raporty, zestawienia, itd.) odzwierciedlają stan rzeczywisty, czyli faktyczny przebieg operacji gospodarczych (w tym przypadku wynikają z nich zarówno ceny ofertowe, udzielone rabaty, a w konsekwencji także ceny transakcyjne). Bonifikaty udzielane przez Wnioskodawcę uwidocznione na paragonie w tzw. części niefiskalnej oraz rejestrowane przez komputerowy system sprzedaży i wyszczególniane w zestawieniach mogą samodzielnie stanowić rzetelny dowód księgowy (odzwierciedlający rzeczywisty przebieg operacji gospodarczych).

Na poparcie stanowiska Wnioskodawcy można przytoczyć wyroki oraz interpretacje podatkowe wydane w analogicznych stanach faktycznych i prawnych: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 13 grudnia 2011 r. (sygnatura akt I SA/Kr 1725/11), wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 16 listopada 2011 r. (sygnatura akt I SA/Łd 915/10), utrzymany w mocy wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 listopada 2012 r. (sygnatura akt II FSK 605/11), wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 28 listopada 2012 r. (sygnatura akt I SA/Łd 1188/12), interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 28 lipca 2010 r. nr ILPB3/423-312/09/10-S/MC; została ona wydana w związku z wykonaniem wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 16 lutego 2010 r. (sygnatura akt I SA/Po 1004/09), interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 22 września 2011 r. nr IPTPB3/423-119/11-2/TR, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 15 lipca 2008 r. nr ITPBl/415-261/08/MM, decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 2 lipca 2007 r. nr 1-2/4150/IN-98/PUSŁ-G/07/BM.

Wnioskodawca zdaje sobie sprawę, że wspomniane wyroki, decyzje i interpretacje były wydawane w indywidualnych sprawach podatników i rozstrzygnięcia tam zapadłe nie są wiążące dla organu podatkowego w sprawie niniejszego wniosku. Jednak z uwagi na potrzebę zapewnienia jednolitej wykładni prawa podatkowego oraz prowadzenia przez organy podatkowe spraw w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych, zdaniem Wnioskodawcy cytowane wyroki i akty administracyjne organów podatkowych należy wziąć pod uwagę, gdyż zapadały one w analogicznych stanach faktycznych, co niniejszy wniosek.

Reasumując, ponieważ przychodami należnymi dla celów podatkowych są wyłącznie kwoty będące wierzytelnościami (należnościami) podatnika, w analizowanej sytuacji za przychody można uznać wyłącznie kwoty netto cen transakcyjnych stosowanych do sprzedaży leków objętych refundacją. Fakt stosowania cen transakcyjnych zamiast cen ofertowych (czyli, innymi słowy, fakt udzielania przez Aptekę rabatów), wynika z posiadanej przez Wnioskodawcę dokumentacji rzetelnie oddającej rzeczywisty przebieg operacji gospodarczych i będącej częścią ksiąg rachunkowych Wnioskodawcy. Nie zmienia tego faktu nieuwzględnianie rabatów (cen transakcyjnych) w części fiskalnej paragonów z kas fiskalnych, gdyż żadne przepisy prawa nie stanowią, że obrót (dla celów VAT) czy przychód (dla celów podatku dochodowego) musi wynikać właśnie z tych dokumentów księgowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Ustawy podatkowe nie definiują pojęcia „rabat” czy „bonifikata”, a zatem należy odnieść się do definicji słownikowych. Zgodnie z definicją słownikową „rabat” – to obniżenie ceny jakiegoś towaru o pewną kwotę, zaś „bonifikata” – to zmniejszenie ustalonej ceny towaru lub usługi (Słownik języka polskiego, http://sjp.pwn.pl).

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że przychodem z tytułu prowadzenia apteki są kwoty należne z tytułu sprzedaży leków, po wyłączeniu wartości udzielonych rabatów, bonifikat. Wartość udzielonych rabatów pomniejsza więc przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. W praktyce przychodem apteki są faktycznie osiągnięte utargi dzienne ze sprzedaży leków i produktów farmaceutycznych. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdza się, że rabat należy zastosować do tej części należności, która naliczana jest w momencie sprzedaży leku, tj. bez uwzględnienia części ceny objętej refundacją. Tak naliczony rabat, po pomniejszeniu należnego podatku VAT, stanowi – co do zasady – podstawę uprawniającą do zmniejszenia przychodu będącego wynikiem dokonanej sprzedaży.

Zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników, którzy prowadzą księgi rachunkowe, za dochód z działalności gospodarczej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg, zmniejszony o dochody wolne od podatku i zwiększony o wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Szczególne zasady ustalania dochodu wiążą się ze wskazaniem, że za dochód z działalności gospodarczej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg. Prawidłowo prowadzona księga to taka księga rachunkowa, która jest prowadzona rzetelnie, bezbłędnie, sprawdzalnie i bieżąco, co wynika z art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r o rachunkowości (t. jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.). Cechy, o których mowa wyżej, zostały zdefiniowane odpowiednio w art. 24 ust. 2-5 ustawy o rachunkowości.

Dane zawarte w księdze rachunkowej służą ustaleniu podstawy opodatkowania, dlatego muszą wykazywać przychód, koszty uzyskania przychodu, dochody wolne od podatku dochodowego.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym wskazano, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą – Aptekę. Działalność obejmuje sprzedaż produktów leczniczych (leków oraz innych niż leki produktów leczniczych). Zdarzenia gospodarcze dla celów podatku dochodowego ewidencjonuje w księgach rachunkowych.

W zależności od warunków zakupu uzyskanych przez Aptekę od dostawców hurtowych oraz od sytuacji rynkowej, okresowo Apteka stosowała do wybranych leków ceny niższe od ceny ofertowej poprzez naliczany, za wiedzą i zgodą klienta, rabat – co prowadziło do zastosowania ceny transakcyjnej. Obniżki cen ofertowych do cen transakcyjnych następowały w momencie dokonywania sprzedaży. Sprzedaż dokonywana była na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, wobec tego Apteka dokumentowała transakcje przy użyciu kas fiskalnych. Na paragonie fiskalnym, dokumentującym sprzedaż, rabat nie był wykazywany osobno przy cenie każdego poszczególnego leku, do którego był naliczany, ale pomniejszał łączną, wykazaną na paragonie kwotę do zapłaty przez klienta. Następnie, łączna wartość wszystkich zakupionych towarów podsumowywana była na paragonie, zaś w dalszej jego części wykazywana była kwota udzielonego rabatu oraz kwota do zapłaty przez klienta obliczona z uwzględnieniem cen transakcyjnych leków (czyli z uwzględnieniem udzielonego rabatu). Te same dane uwidocznione są na wtórnikach drukowanych przez kasę fiskalną, które podlegają przechowywaniu przez Aptekę. Wykazana na paragonie kwota do zapłaty przez klienta, czyli kwota uwzględniająca udzielony rabat, była kwotą należną od klienta i kwotą, którą klient rzeczywiście uiszczał w kasie Apteki.

W związku z tym, że Apteka pracuje przy użyciu zintegrowanego systemu informatycznego przeznaczonego dla aptek, który steruje drukarkami fiskalnymi, wartość udzielonych rabatów, a tym samym ceny transakcyjne rzeczywiście należne od klientów, odzwierciedlone są w ewidencji komputerowej. Na sporządzonych na jej podstawie zestawieniach komputerowych dziennych i miesięcznych wykazywane są kwoty sprzedaży oraz kwoty udzielonych rabatów, a co za tym idzie kwoty faktycznie osiągniętego przez Aptekę obrotu i przychodu.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie regulują kwestii dokumentowania rabatów, bonifikat. Co do zasady rabat czy bonifikata bezspornie pomniejsza przychód. Jednakże, aby mogły one zostać odzwierciedlone w prowadzonych przez aptekę księgach rachunkowych, muszą być udokumentowane prawidłowym i rzetelnym dowodem księgowym. A zatem jeżeli prowadzona dokumentacja księgowa na gruncie przepisów o rachunkowości stanowi dla Wnioskodawcy dowody księgowe, będące podstawą ujęcia widniejących na nich wartości w księgach rachunkowych, to taki sposób udokumentowania udzielenia rabatów jest wystarczający dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych.

Mając powyższe na uwadze, w świetle wyżej powołanych przepisów prawa, stanowisko Wnioskodawcy stwierdzające, iż uzyskiwany przychód z tytułu sprzedaży leków powinien być pomniejszany o kwotę udzielonych rabatów – należało uznać za prawidłowe, bowiem wniosek taki wynika z literalnego brzmienia art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie wskazać należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji – zgodnie z treścią wniosku – jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie prawidłowego stosowania normy prawnej zawartej w art. 14 ust. 1 ustawy w odniesieniu do możliwości obniżenia przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej o udzielone rabaty. Mając na uwadze fakt, iż przedmiotowy wniosek dotyczył pomniejszania przychodu o wartość udzielonych rabatów oraz zakres oceny stanu faktycznego zawarty we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczony przez treść żądanego pytania zastrzec należy, iż interpretacja ta nie dotyczy oceny prawnej w części dotyczącej dokumentowania w księgach rachunkowych sprzedaży oraz wartości udzielonych rabatów na podstawie prowadzonej dokumentacji księgowej. Innymi słowy przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie możliwości obniżenia przychodu o udzielone rabaty, a nie sposobu i prawidłowości dokumentowania udzielonych rabatów, uprawniających do jego prawidłowego ustalenia. Na marginesie jedynie należy wskazać, że nie budzi wątpliwości to, że przychód winien być ustalony na podstawie prowadzonej dokumentacji księgowej.

Końcowo, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków sądów administracyjnych oraz interpretacji organów podatkowych wskazać należy, iż rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw, podatników w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego i nie mają mocy powszechnie obowiązującej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Powrót