INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2011 r. (data wpływu do tut. BKIP 15 kwietnia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 21 czerwca i 13 lipca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy w związku z zawarciem umowy o tzw. „zmianę dłużnika" (przejęcie długów) i umowy o „świadczenie zamiast wypełnienia" nie powstaje dla spółki na moment dokonania tych czynności obowiązek rozpoznania przychodu podatkowego na gruncie ustawy o CIT (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 kwietnia 2011 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy w związku z zawarciem umowy o tzw. „zmianę dłużnika" (przejęcie długów) i umowy o „świadczenia zamiast wypełnienia" nie powstaje dla spółki na moment dokonania tych czynności obowiązek rozpoznania przychodu podatkowego na gruncie ustawy o CIT.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 10 czerwca 2011 r. Znak: IBPBI/2/423-421/11/MO, IBPBI/2/423-422/11/MO, IBPBI/2/423-423/11/MO wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano w dniach 21 czerwca i 13 lipca 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka akcyjna (dalej „Spółka A” lub „Spółka”) przejęła dług spółki z o.o. (dalej „Spółka B”), który ta ostatnia posiadała z tytułu pożyczek udzielonych jej przez spółkę zagraniczną. Przejęcie to nastąpiło na podstawie art. 519 § 1 i § 2 pkt 2 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) jako tzw. „zmiana dłużnika". Na kwotę długu składała się kwota główna pożyczek i odsetki naliczone, ale nie zapłacone przez Spółkę B aż do momentu zawarcia umowy o „zmianę dłużnika". W zamian za przejęcie długu przez Spółkę, Spółka B przekazała jej pożyczki zawarte pomiędzy Spółką B a inną spółką krajową. W tym zakresie Spółka B skorzystała z instytucji „datio in solutum" (świadczenie zamiast wypełnienia) przewidzianej w art. 453 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny. Na tę kwotę składała się kwota główna pożyczek i odsetki naliczone, ale nie zapłacone przez spółkę krajową aż do momentu zawarcia umowy o „świadczenie zamiast wypełnienia". Przy czym kwoty te były równe w ramach każdego z długów, toteż czynności te nie wymagały po stronie Spółki A i Spółki B powstania dodatkowych przepływów pieniężnych. Ostatecznie, Spółka B przestała być dłużnikiem spółki zagranicznej i wierzycielem spółki krajowej, zaś w to miejsce wstąpiła zamiast niej Spółka A.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w związku z zawarciem umowy o tzw. „zmianę dłużnika" (przejęcie długów) i umowy o „świadczenia zamiast wypełnienia" nie powstaje dla spółki na moment dokonania tych czynności obowiązek rozpoznania przychodu podatkowego na gruncie ustawy o CIT... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej „ustawa o CIT”), odnosi się do przychodu podatkowego między innymi w art. 12 gdzie wskazuje, które kategorie są traktowane jako taki przychód, a które kategorie nie są. Jako taka natomiast, ustawa o CIT nie zawiera definicji przychodu wobec czego można się odwołać w tym względzie do poglądu doktryny prawa podatkowego. Zgodnie z tym poglądem, przychodem podatkowym jest trwałe zwiększenie majątku podatnika, które może wyrażać się w zwiększeniu jego aktywów lub zmniejszeniu jego pasywów (w kategoriach bilansowych). O tym więc, czy w wyniku takich czynności po stronie Spółki powstanie obowiązek rozpoznania przychodu podatkowego, czy taki obowiązek nie powstanie rozstrzyga kwestia trwałego zwiększenia majątku Spółki lub też jej brak. W rezultacie opisanych czynności sytuacja bilansowa Spółki wyglądała jak następuje: po stronie aktywów w kategorii „należności od jednostek powiązanych" pojawiła się kwota główna z tytułu pożyczek do innej spółki krajowej, natomiast po stronie pasywów w kategorii „zobowiązania do jednostek powiązanych" pojawiła się kwota główna z tytułu pożyczek od spółki zagranicznej. Per saldo, nastąpił zatem równoczesny wzrost po stronie aktywów oraz po stronie pasywów spółki. Finalnie:

• w chwili spłaty kwoty głównej pożyczek od spółki krajowej będzie następować dla spółki zmniejszanie się aktywów w kategorii „należności od jednostek powiązanych";
• w chwili spłaty kwoty głównej pożyczek do spółki zagranicznej będzie następować dla spółki zmniejszanie się pasywów w kategorii „zobowiązania do jednostek powiązanych";

czyli nastąpi równoczesny spadek po stronie aktywów oraz pasywów Spółki. Podsumowując, pomimo występowania pewnych ruchów po stronie aktywów i pasywów spółki, żadne z nich nie będą skutkować trwałym zwiększeniem się majątku Spółki, co przekładając na kategorie podatkowe sprawi, że na moment zawarciem umowy o tzw. „zmianę dłużnika" (przejęcie długów) oraz towarzyszącej jej umowy o „świadczenia zamiast wypełnienia" nie powstaje dla Spółki obowiązek rozpoznania przychodu podatkowego na gruncie ustawy o CIT. To samo stanowisko prezentuje Dyrektor IS w Katowicach w piśmie z 25 czerwca 2009 r. (sygn. IBPBI/2/423-366/09/CzP), piśmie z 14 lutego 2008 r. (sygn. IBPB3/423-273/07/NG) i Dyrektor IS w Poznaniu w piśmie z 29 stycznia 2009 r. (ILPB3/423-701/08/-2/MM).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że odnośnie spraw będących przedmiotem oznaczonych we wniosku pytań nr 2 i 3, wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.