INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 września 2010r. (data wpływu 27 września 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 grudnia 2010r. (data wpływu 16 grudnia 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości ponownego skorzystania ze zwolnienia od podatku przez Wnioskodawcę świadczącego usługi geodezyjne i sporządzającego opinie dla sądu jako biegły sądowy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 września 2010r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości ponownego skorzystania ze zwolnienia od podatku przez Wnioskodawcę świadczącego usługi geodezyjne i sporządzającego opinie dla sądu jako biegły sądowy.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 grudnia 2010r. (data wpływu 16 grudnia 2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 25 listopada 2010r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca na dzień złożenia wniosku jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Od momentu utraty zwolnienia upłynęło kilka lat. W bieżącym roku Wnioskodawca osiągnie sprzedaż poniżej 100.000 zł. Wnioskodawca świadczy usługi geodezyjne oraz sporządza opinie na zlecenie sądu jako biegły sądowy wpisany na listę w Sądzie Okręgowym. W związku z powyższym Wnioskodawca zamierza ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarowi usług.

Działalność gospodarczą, o której mowa we wniosku, Wnioskodawca prowadzi od dnia 1 lutego 1989r. Opinie na zlecenie sądu jako biegły sądowy geodeta Wnioskodawca sporządza od dnia 1 lutego 1989r.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym od dnia 3 stycznia 2001r. - prawo do zwolnienia od podatku od towarów i usług Wnioskodawca utracił w dniu 28 grudnia 2000r. wskutek przekroczenia sprzedażą limitu uprawniającego do zwolnienia z opodatkowania.

Opinie na zlecenie sądu jako biegły sądowy geodeta Wnioskodawca sporządza w zakresie geodezyjnym.

W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca prawdopodobnie nie wykonuje/nie zamierza wykonywać którejkolwiek z czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT.

W ramach prowadzonej działalności geodezyjnej oraz w zakresie czynności wykonywanych jako biegły sądowy tj. sporządzając opinie geodezyjne, według oceny Wnioskodawcy nie wykonuje on/nie zamierza wykonywać usług o charakterze doradczym, usług rzeczoznawstwa oraz porad w ramach wykonywanych przez siebie czynności.

Wnioskodawca w roku 2009 osiągnął obrót w kwocie 88 294,93 zł a w roku 2010 do dnia 27 września 2010r. 64 789,78 zł.

Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę i ich klasyfikacja według PKWiU:

• 74.20.73-00.00 usługi w zakresie wykonywania pomiarów powierzchni ziemi,
• 74.20.74-00.00 usługi w zakresie sporządzania map.
  
  

Wnioskodawca pragnie zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 113 ust. 13 pkt 2 nie powołuje symbolu PKWiU lecz posługuje się szeroko rozumianym pojęciem „doradztwa”. Rozstrzygnięcie ostateczne opodatkowania lub zwolnienia usługi odbywa się na innej płaszczyźnie a nie tylko i wyłącznie poprzez zaklasyfikowanie jej według PKWiU.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy świadcząc usługi geodezyjne i sporządzając opinie dla sądu jako biegły sądowy Wnioskodawca może skorzystać ponownie ze zwolnienia...

Zdaniem Wnioskodawcy, może on ponownie skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług przy nie przekroczeniu limitu określonego w art. 113 ust. 1 świadcząc usługi geodezyjne i sporządzając opinie dla sądu jako biegły sądowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy o VAT usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

W myśl § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.) do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.).

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 powołanej ustawy zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Należy zauważyć, że art. 113 ust. 1 od dnia 1 stycznia 2011r. na podstawie art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 2 grudnia 2009r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 215, poz. 1666), otrzyma brzmienie - zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Jednakże art. 2 ust. 1 ww. ustawy z dnia 2 grudnia 2009r. wskazuje, iż kwotę o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, dla 2010r. przyjmuje się w wysokości 100.000 zł.

Jak stanowi art. 2 ust. 4 cyt. wyżej ustawy, w 2011r. podatnicy, u których łączna wartość sprzedaży opodatkowanej w 2010r. była wyższa niż 100.000 zł i nie przekroczyła 150.000 zł, mogą skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego w terminie do dnia 15 stycznia 2011r., z zastrzeżeniem ust. 5.

Stosownie do art. 113 ust. 2 ustawy o VAT, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Zgodnie z art. 113 ust. 11 ww. ustawy podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Przepis art. 113 ust. 11 ustawy o VAT został zmieniony - z dniem 1 stycznia 2009r. - przez art. 1 pkt 59 lit. c ustawy z dnia 7 listopada 2008r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209 poz. 1320).

Do dnia 31 grudnia 2008r. przepis ten stanowił, że podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może dopiero po upływie 3 lat, licząc od końca miesiąca, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Ponadto na mocy art. 113 ust. 13 ustawy o VAT zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 40.10.10) i wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym,
   3. nowych środków transportu,
   4. terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę;
2. świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie;
3. niemających siedziby lub miejsca zamieszkania na terytorium kraju.
   
   

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, iż obecnie co do zasady, podatnik może ponownie skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy spełnione zostaną następujące warunki:

• od końca roku, w którym nastąpiła utrata prawa do zwolnienia od podatku lub rezygnacji z tego zwolnienia, musi upłynąć co najmniej rok,
• podatnik w poprzednim roku podatkowym nie może przekroczyć określonej wartości sprzedaży, wskazanej w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT,
• podatnik nie może wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT.
  
  

Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w art. 113 ust. 14 pkt 2 cyt. ustawy o VAT minister właściwy do spraw finansów publicznych określi w drodze rozporządzenia listę towarów i usług, o których mowa w ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

W wykonaniu delegacji ustawowej zawartej w art. 113 ust. 14 pkt 2 ww. ustawy Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.).

Zgodnie z § 26 ww. rozporządzenia Minister Finansów określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy – stanowiącą załącznik do ww. rozporządzenia. Pod poz. 37 załącznika do ww. rozporządzenia (bez względu na symbol PKWiU), ujęto „Doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego”.

Odnosząc się do czynności wykonywanych biegłego sądowego należy stwierdzić, że świadczenie usług na zlecenie sądów, mające charakter sporządzania opinii, niewątpliwie jest czynnością mieszczącą się w zakresie rzeczoznawstwa. Nie oznacza to jednak, że usługi te zawsze i bezwzględnie będą wyłączone ze zwolnienia od podatku VAT. Ze zwolnienia nie mogą bowiem korzystać ci podatnicy, którzy świadczą czynności wykonywane w ramach rzeczoznawstwa, które stanowią jednocześnie doradztwo – inne niż doradztwo rolnicze związane z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związane ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Jeżeli zatem usługi świadczone przez biegłego sądowego nie stanowią jednocześnie usług doradztwa, lecz tworzą jeden z dowodów mających istotne znaczenie w postępowaniu sądowym, należy uznać, że biegły może korzystać ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

Należy w tym miejscu zaznaczyć, iż konstrukcja prawna przedmiotu opodatkowania, stawek podatkowych i zwolnień podatkowych w ustawie o VAT opiera się na właściwych klasyfikacjach statystycznych, tj. Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Jak już wyżej wskazano, zgodnie z § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.).

Z tego też względu sprawa klasyfikacji statystycznej towarów i usług nabiera szczególnego znaczenia.

Należy podkreślić również, iż do zaklasyfikowania danego towaru bądź usługi do odpowiedniej grupy towarów czy też do weryfikacji wskazanej klasyfikacji, nie są kompetentne organy podatkowe. W myśl bowiem Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania: rodzaju prowadzonej działalności, wyrobu lub usługi, towaru, środka trwałego lub obiektu budowlanego zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku stwierdzić należy, że świadczenie usług określonych z nazwy w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, jako usługi doradztwa, wyłącza prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku, określonego w art. 113 ust. 1 ustawy. W konsekwencji o tym, czy wykonywane przez podatnika czynności mogą korzystać ze wspomnianego zwolnienia, decyduje ich zaklasyfikowanie do określonego grupowania PKWiU, jak również stan faktyczny konkretnej sprawy.

Wnioskodawca wskazał, iż czynności, które wykonuje są sklasyfikowane pod symbolami PKWiU:

• 74.20.73-00.00 usługi w zakresie wykonywania pomiarów powierzchni ziemi,
• 74.20.74-00.00 usługi w zakresie sporządzania map.
  
  

Wobec powyższego tut. organ dla celów niniejszego rozstrzygnięcia przyjął klasyfikację PKWiU wskazaną przez Wnioskodawcę.

Ponadto Wnioskodawca podał, iż w ramach działalności gospodarczej prawdopodobnie nie wykonuje/nie zamierza wykonywać którejkolwiek z czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT. W ramach prowadzonej działalności geodezyjnej oraz w zakresie czynności wykonywanych jako biegły sądowy tj. sporządzając opinie geodezyjne, według oceny Wnioskodawcy nie wykonuje on/nie zamierza wykonywać usług o charakterze doradczym, usług rzeczoznawstwa oraz porad w ramach wykonywanych przez siebie czynności.

Zatem jeżeli Wnioskodawca zarówno w ramach prowadzonej działalności geodezyjnej, jak również w zakresie czynności wykonywanych jako biegły sądowy, rzeczywiście nie wykonuje/nie będzie wykonywał usług o charakterze doradczym, usług rzeczoznawstwa stanowiących jednocześnie doradztwo – inne niż doradztwo rolnicze związane z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związane ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego, nie udziela/nie będzie udzielał porad w ramach świadczonych przez siebie usług, ani też nie wykonuje/nie będzie wykonywał innych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ww. ustawy, Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia od opodatkowania na podstawie i według zasad określonych przepisami art. 113 ust. 1 – 12 ustawy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym od dnia 3 stycznia 2001r. - prawo do zwolnienia od podatku od towarów i usług Wnioskodawca utracił w dniu 28 grudnia 2000r. wskutek przekroczenia sprzedażą limitu uprawniającego do zwolnienia z opodatkowania.

Wnioskodawca w roku 2009 osiągnął obrót w kwocie 88 294,93 zł a w roku 2010 do dnia 27 września 2010r. 64 789,78 zł. W 2010 roku Wnioskodawca osiągnie sprzedaż poniżej 100.000 zł.

W odniesieniu do możliwości ponownego skorzystania przez Wnioskodawcę ze zwolnienia z podatku na podstawie należy wskazać, iż zgodnie z cytowanym powyżej art. 113 ust. 11 ww. ustawy podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1. Brzmienie ww. przepisu ustawy o VAT zostało zmienione na mocy ustawy z dnia 7 listopada 2008r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw. Do dnia 31 grudnia 2008r. brzmienie tego artykułu było następujące: „Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może dopiero po upływie 3 lat, licząc od końca miesiąca, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.” Jednakże z dniem 1 stycznia 2009r. okres 3-letniej karencji do ponownego wyboru zwolnienia został skrócony do roku. Ten roczny okres jest liczony obecnie od końca roku, w którym podatnik utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia.

Wobec braku przepisów przejściowych i zasady stosowania nowego prawa, przyjąć należy, że podatnik, który utracił prawo do zwolnienia bądź zrezygnował ze zwolnienia przed dniem 1 stycznia 2009r., może ponownie skorzystać ze zwolnienia po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia bądź zrezygnował ze zwolnienia.

Ze względu na fakt, iż Wnioskodawca utracił prawo do korzystania ze zwolnienia w grudniu 2000r., Wnioskodawca będzie mógł, co do zasady, od początku roku 2011 skorzystać ponownie ze zwolnienia wskazanego w tym przepisie, o ile wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy łącznie w 2010r. kwoty 100.000 zł (do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku) oraz jeżeli Wnioskodawca nie wykonuje/nie będzie wykonywał usług o charakterze doradczym ani nie udziela/nie będzie udzielał porad prawnych.

Podkreślić w tym miejscu należy, że powrót do zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT możliwy jest wyłącznie od początku danego roku podatkowego, tj. od 1 stycznia, nie jest tym samym możliwy wybór zwolnienia od dowolnego miesiąca w danym roku podatkowym.

O ponownym wyborze zwolnienia Wnioskodawca powinien poinformować właściwego naczelnika urzędu skarbowego deklarując zmianę w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R, zgodnie z przepisem art. 96 ust. 12. Przepis ten nakazuje bowiem zgłosić zmianę danych zawartych w zgłoszeniu rejestracyjnym w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana. Zatem w zaistniałej sytuacji Wnioskodawca chcąc ponownie wybrać zwolnienie winien złożyć takie zgłoszenie aktualizacyjne najpóźniej do dnia 7 stycznia 2011r. Pomimo tego, że powyższe zgłoszenie o ponownym skorzystaniu ze zwolnienia winno być złożone do dnia 7 stycznia 2011r. zwolnienie, w przypadku dokonania przez podatnika takiego wyboru, ma zastosowanie od dnia 1 stycznia tego roku. Przewidziany bowiem termin w przepisie art. 96 ust. 12 jest jedynie terminem na poinformowanie właściwego organu podatkowego o skorzystaniu ze zwolnienia podmiotowego.

Jednocześnie w związku ze zmianą kwoty uprawniającej do zwolnienia (art. 2 ust. 4 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług), jeżeli łączna wartość sprzedaży opodatkowanej Wnioskodawcy w 2010r. będzie wyższa niż 100.000 zł ale nie przekroczy 150.000 zł, Wnioskodawca będzie mógł również skorzystać ponownie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 w związku z art. 113 ust. 11 ustawy o VAT, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego w terminie, o którym mowa w art. 96 ust. 12 ustawy o VAT.

Zatem w przedmiotowej sprawie skorzystanie ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 w związku z art. 113 ust. 11 ustawy o VAT będzie możliwe od dnia 1 stycznia 2011r., o ile Wnioskodawca spełni wszystkie warunki uprawniające go do skorzystania z takiego zwolnienia wynikające z obowiązujących w tym zakresie przepisów, o których mowa w niniejszej interpretacji indywidualnej.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, iż „może on ponownie skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług przy nie przekroczeniu limitu określonego w art. 113 ust. 1 świadcząc usługi geodezyjne i sporządzając opinie dla sądu jako biegły sądowy” należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa cyt. w sentencji, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego (w szczególności w przypadku, jeżeli Wnioskodawca wykonywałby jakiegokolwiek rodzaju usługi doradcze z wyjątkiem doradztwa rolniczego, o którym mowa w poz. 37 załącznika do ww. rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku (…) lub w przypadku zmiany klasyfikacji świadczonych usług) lub zmiany stanu prawnego.

Nadmienia się, iż w pozostałym zakresie zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.