INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 8 lutego 2011 r. (data wpływu 24 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od dochodu wydatków na cele rehabilitacyjne - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od dochodu wydatków na cele rehabilitacyjne.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące stan faktyczny.

W 2010 r. dokonała Pani wraz z mężem wymiany pieca centralnego ogrzewania w domu, w którym mieszkacie Państwo sami. Od kwietnia 2002 r. posiada Pani znaczny stopień niepełnosprawności, z powodu całkowitej utraty wzroku. Mąż Pani od 1 września 2004 r. ma ustalony przez Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności znaczny stopień niepełnosprawności, z powodu zaawansowanej cukrzycy z powikłaniami, w tym z całkowitą niewydolnością nerek oraz postępującym procesem obumierania tkanek, co spowodowało amputację obu stóp. Ogólne, cukrzycowe wycieńczenie organizmu, w tym szczególnie osłabienie serca powoduje, że mąż Pani nie jest w stanie samodzielnie się poruszać po mieszkaniu. Nadto postępuje również pocukrzycowa utrata wzroku. Wymiana pieca spowodowana była koniecznością usunięcia istotnej przeszkody, jaką była niemożność obsługi pieca i utrzymania temperatury w Państwa domu na stabilnym poziomie. Wymiana pieca jest dla Pani adaptacją budynku mieszkalnego do potrzeb wynikających z Państwa, bardzo poważnej niepełnosprawności. Do czasu wymiany pieca byli Państwo zmuszeni korzystać z pomocy osób trzecich, aby mieć zapewnione ogrzewanie w domu. Pani jako osoba niewidząca w ogóle nie mogła obsługiwać pieca, a mąż z uwagi na schorzenia związane z cukrzycą miał narastające trudności w poruszaniu się nie tylko po domu, ale również, nie mógł samodzielnie palić w piecu. W końcu całkowicie utracił możliwość jakiejkolwiek obsługi pieca. Piec mimo sprawności i dalszych możliwości technicznych ogrzewania, nie posiadał automatyki i nie mógł być przystosowany do nawet częściowo zautomatyzowanej obsługi. Nie było technicznej, czy ekonomicznej potrzeby wymiany pieca, a wyłącznie Państwa stan zdrowia miał wpływ na taką decyzję, gdyż często pozbawieni byli Państwo ciepła oraz cieplej wody użytkowej, co szczególnie z uwagi na utratę wzroku było bardzo dużym problemem, a nadto odbijało się negatywnie na zdrowiu Pani męża. Do poprzedniego pieca należało regularnie dokładać opał, drewno lub węgiel. Z powodu możliwości opalania drewnem, poprzedni piec był nawet bardziej ekonomiczny niż nowy. Zdarzało się, że zmuszeni byli Państwo czekać w nie ogrzanych pomieszczeniach, aż ktoś przyjdzie i dołoży opał do pieca. Piec, który został kupiony i zamontowany jest zautomatyzowany i bezobsługowy. Oznacza to, że w wyniku adaptacji ogrzewania dla potrzeb wynikających z Państwa niepełnosprawności wystarczy raz na kilka dni załadować piec (robi to Państwa syn) i mają Państwo ciepło w domu w sposób ciągły. Od tego też czasu Państwa stan zdrowia jest bardziej stabilny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki poniesione na adaptację budynku mieszkalnego do potrzeb wynikających z niepełnosprawności poprzez wymianę pieca mogą być odliczane od dochodu w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej w zeznaniu rocznym za 2010 rok...

Zdaniem Wnioskodawczyni wydatki na zakup pieca mogą być odliczane w ramach ulgi rehabilitacyjnej, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zakup pieca stanowi wydatek ułatwiający wykonywanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Wnioskodawczyni uważa, iż wydatki poniesione na zakup pieca ułatwiają Jej wykonywanie podstawowych czynności życiowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2010 r. podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy, stanowi że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

1. adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
2. przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
3. zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego,
4. zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
5. odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym,
6. odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne,
7. opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nie przekraczającej w roku podatkowym 2.280 zł,
8. utrzymanie przez osoby niewidome, o których mowa w pkt 7, psa przewodnika – w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty określonej w pkt 7,
9. opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa,
10. opłacenie tłumacza języka migowego,
11. kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25 roku życia,
12. leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo),
13. odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:



1. osoby niepełnosprawnej - karetką transportu sanitarnego,
2. osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 - również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a),


14. używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł,
15. odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:



1. na turnusie rehabilitacyjnym,
2. w zakładach, o których mowa w pkt 6,
3. na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11.

Ponadto wydatki te, zgodnie z art. 26 ust. 7b tejże ustawy, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Wysokość wydatków na cele określone w ust. 7a ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14. (ust. 7c)

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ww. ustawy warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób nie określają szczegółowo jakiego rodzaju wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie podlegają odliczeniu.

Opierając się na literalnym brzmieniu tych przepisów zauważyć należy, iż adaptacja oznacza przystosowanie czegoś do innego użytku, przeróbkę dla nadania czemuś jakiegoś charakteru. Adaptacja budynku to zatem nic innego jak przerobienie budynku w taki sposób, aby umożliwić osobie niepełnosprawnej sprawne poruszanie się po nim, ułatwienie jej dostępu do określonych pomieszczeń i urządzeń.

W świetle powyższego, aby dokonać odliczenia od dochodu na podstawie powołanych przepisów adaptacja lub wyposażenie budynku mieszkalnego musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej funkcjonowanie w danym budynku mieszkalnym i jednocześnie być związana (związane) z rodzajem jej niepełnosprawności. Zakres i rodzaje robót związanych z taką adaptacją lub wyposażeniem jest uzależniony więc bezpośrednio od charakteru niepełnosprawności.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż jest Pani osobą niewidząca i nie mogła obsługiwać pieca, a mąż z uwagi na schorzenia związane z cukrzycą miał narastające trudności w poruszaniu się nie tylko po domu, ale również, nie mógł samodzielnie palić w piecu. Piec mimo sprawności i dalszych możliwości technicznych ogrzewania, nie posiadał automatyki i nie mógł być przystosowany do nawet częściowo zautomatyzowanej obsługi. Nie było technicznej, czy ekonomicznej potrzeby wymiany pieca, a wyłącznie Pani jak i męża stan zdrowia miał wpływ na taką decyzję, gdyż często pozbawieni byli Państwo ciepła oraz cieplej wody użytkowej. Do poprzedniego pieca należało regularnie dokładać opał, drewno lub węgiel. Z powodu możliwości opalania drewnem, poprzedni piec był nawet bardziej ekonomiczny niż nowy. Zdarzało się, że zmuszeni byli Państwo czekać w nieogrzanych pomieszczeniach, aż ktoś przyjdzie i dołoży opał do pieca. Piec, który został kupiony i zamontowany jest zautomatyzowany i bezobsługowy. Oznacza to, że w wyniku adaptacji ogrzewania dla potrzeb wynikających z niepełnosprawności wystarczy raz na kilka dni załadować piec (robi to Państwa syn) i mają Państwo ciepło w domu w sposób ciągły. Od tego też czasu Państwa stan zdrowia jest bardziej stabilny.

Zmiana systemu ogrzewania t.j. montaż pieca zautomatyzowanego i bezobsługowego zwiększa walory użytkowe budynku, ułatwia wykonywanie podstawowych czynności życiowych i zapewnia warunki do prawidłowego funkcjonowania osoby niepełnosprawnej.

Poniesione nakłady należy uznać za wydatki, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem ww. wydatki poniesione przez Panią będą mogły zostać zaliczone do wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne, o ile zostaną spełnione pozostałe warunki (przytoczone wyżej), określone w art. 26 ust. 7b, 7c i 7d ww. ustawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zmianami). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.