INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2011 r. (data wpływu 22 kwietnia 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 lipca 2011 r. (data wpływu 25 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentu potwierdzającego, iż przewoźnicy nieposiadający siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju, są uznani w państwie swojej siedziby za wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentu potwierdzającego, iż przewoźnicy nieposiadający siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju, są uznani w państwie swojej siedziby za wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 18 lipca 2011 r. (data wpływu 25 lipca 2011 r.) o przeformułowanie pytania, stanowiska własnego oraz brakującą opłatę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka świadczy usługi związane z obsługą startu, lądowania, parkowania, obsługą pasażerów i ładunków oraz inne o podobnym charakterze na rzecz przewoźników lotniczych i innych podmiotów wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym, zgodnie z art. 83 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dokonuje ona również dostaw towarów służących zaopatrzeniu środków transportu lotniczego używanych przez przewoźników lotniczych wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym (tankowanie statków powietrznych), zgodnie z art. 83 ust. 1 pkt 18 ustawy.

Jako dokumentację, o której mowa w art. 83 ust. 2 ustawy, potwierdzającą prawo do zastosowania stawki podatku 0%, do dnia 31 marca 2011 r. Wnioskodawca stosował, podpisane przez osoby uprawnione do reprezentowania podmiotów nabywających usługi i towary, oświadczenia potwierdzające, iż dany podmiot w zakresie prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, wykonuje głównie rejsy w transporcie międzynarodowym w rozumieniu przepisów ustawy i Dyrektywy UE 2006/112/WE, przy czym udział rejsów w ruchu międzynarodowym stanowi więcej niż 60% ogólnej ilości rejsów.

Stosowanie oświadczeń jako dokumentów wystarczających do potwierdzenia uprawnień do stosowania preferencyjnej stawki VAT, zostało wielokrotnie potwierdzone przez Ministerstwo Finansów w udzielonych interpretacjach.

Zastosowanie powyższego oświadczenia miało miejsce w następujących przypadkach:

1. Dostawy towarów służących zaopatrzeniu środków transportu lotniczego podmiotom posiadającym miejsce zamieszkania, siedziby lub miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, sprzedawane są:
   - z zastosowaniem 0% VAT – po podpisaniu stosownego oświadczenia, że dany przewoźnik lotniczy jest nabywcą towarów i usług świadczonych przez Zainteresowanego, a w zakresie prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, wykonuje głównie rejsy w transporcie międzynarodowym (udział rejsów w ruchu międzynarodowym stanowi więcej niż 60% ogólnej ilości rejsów);
   - z zastosowaniem stawki 23% VAT – przy braku stosownego oświadczenia;
2. Dostawy towarów służących zaopatrzeniu środków transportu lotniczego podmiotom nieposiadającym miejsca zamieszkania, siedziby lub miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju, sprzedawane są:
   - z zastosowaniem 0% VAT – po podpisaniu stosownego oświadczenia, że dany przewoźnik lotniczy jest nabywcą towarów i usług świadczonych przez Spółkę, a w zakresie prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, wykonuje głównie rejsy w transporcie międzynarodowym (udział rejsów w ruchu międzynarodowym stanowi więcej niż 60% ogólnej ilości rejsów);
   - z zastosowaniem stawki 23% VAT – przy braku stosownego oświadczenia.

Od dnia 1 kwietnia 2011 r. zapisy art. 83 ustawy uległy zmianie, w związku ze zmianą ustawy o podatku towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. z 2011 r. Nr 64, poz. 332). W szczególności zmieniono brzmienie art. 83 ust. 1 pkt 8 i 18 oraz doprecyzowano warunki jakie należy spełnić łącznie aby można zastosować stawkę VAT 0%, poprzez dodanie do art. 83 ust. 1a do 1f.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie sprecyzowane ostatecznie w odpowiedzi na wezwanie.

Jaki dokument Spółka może uznać za potwierdzenie, iż przewoźnicy lotniczy nieposiadający siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju, są uznani w państwie swojej siedziby za wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym...

Przewoźnicy, w szczególności z siedzibą poza Unią Europejską, oświadczają, że ich kraje nie badają zakresu ich działalności pod względem kierunków przewozów. Jednocześnie – część państw w Unii Europejskiej (np.: Niemcy, Austria, Francja, Szwajcaria) posiada listy przewoźników lotniczych opublikowane przez Ministerstwa Finansów, które wskazują, że dany przewoźnik wykonuje głównie przewozy międzynarodowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, fakt posiadania siedziby (zarządu) poza terytorium kraju uprawnia przewoźnika (legitymującego się koncesją) do zastosowania przez niego preferencyjnej stawki podatku VAT 0%. Dodatkowym (nieobowiązkowym) dokumentem może być oświadczenie, w którym deklaruje, że wykonuje przewozy głównie w transporcie międzynarodowym i spełnia warunki wymienione w art. 83 ust 1a lub inne dokumenty, wydane przez władze kraju siedziby lub publikowane przez nie listy przewoźników.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi związane z obsługą startu, lądowania, parkowania, obsługą pasażerów i ładunków oraz inne o podobnym charakterze na rzecz przewoźników lotniczych i innych podmiotów wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym, zgodnie z art. 83 ust. 1 pkt 8 ustawy. Dokonuje również dostaw towarów służących zaopatrzeniu środków transportu lotniczego używanych przez przewoźników lotniczych wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym (tankowanie statków powietrznych), zgodnie z art. 83 ust. 1 pkt 18 ustawy.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki obniżone oraz zwolnienia od podatku.

Jednym z wyjątków od stosowania podstawowej stawki podatku jest art. 83 ustawy, w którym wskazane zostały czynności, dla których stosuje się stawkę 0%.

W dniu 1 kwietnia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332). Zmiana przepisów objęła zmianę art. 83 ustawy. M.in. zmianie uległo brzmienie przepisów art. 83 ust. 1 pkt 8 i 18, jak również przepisy tego artykułu zostały uzupełnione o nowe ust. 1a do 1f.

Zgodnie z art. 83 ust. 1 pkt 8 ustawy, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do usług związanych z obsługą startu, lądowania, parkowania, obsługą pasażerów i ładunków oraz innych o podobnym charakterze usług świadczonych na rzecz przewoźników lotniczych wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym.

W myśl art. 83 ust. 1 pkt 18 ustawy, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do dostaw towarów służących zaopatrzeniu środków transportu lotniczego używanych przez przewoźników lotniczych wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym.

Natomiast art. 83 ust. 2 ustawy wskazuje, iż opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0% podlegają czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 7-18 i 20-22, w przypadku prowadzenia przez podatnika dokumentacji, z której jednoznacznie wynika, że czynności te zostały wykonane przy zachowaniu warunków określonych w tym przepisie.

Zaznaczyć należy, że stosownie do art. 83 ust. 1a ustawy, przez przewoźników lotniczych wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym, o którym mowa w ust. 1 pkt 5-8, 13, 16 i 18, rozumie się przewoźników lotniczych, u których udział:

1. przychodów z działalności w transporcie międzynarodowym w przewozach ogółem,
2. zrealizowanej liczby lotów w transporcie międzynarodowym w przewozach ogółem,
3. liczby pasażerów lub ilości przewożonych towarów, lub ilości przewożonych przesyłek w transporcie międzynarodowym w przewozach ogółem

– wynosił w każdej z tych trzech kategorii w poprzednim roku podatkowym co najmniej 60%.

W przypadku przewoźników lotniczych rozpoczynających w trakcie danego roku podatkowego działalność polegającą na międzynarodowych przewozach lotniczych określenie udziału w każdej z trzech kategorii, o których mowa w ust. 1a, jest dokonywane na podstawie danych prognozowanych na dany rok podatkowy (art. 83 ust. 1b ustawy).

Art. 83 ust. 1c ustawy wskazuje, że Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego ogłasza do dnia 31 marca danego roku podatkowego, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Urzędu Lotnictwa Cywilnego, listę przewoźników lotniczych wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym, na okres od dnia 1 kwietnia danego roku podatkowego do dnia 31 marca następnego roku podatkowego, na podstawie danych uzyskanych od przewoźników lotniczych.

Stosownie do art. 83 ust. 1d ustawy, przewoźnicy lotniczy przekazują Prezesowi Urzędu Lotnictwa Cywilnego dane potwierdzające spełnienie kryteriów, o których mowa w ust. 1a, najpóźniej do dnia 20 lutego danego roku podatkowego.

Na wniosek przewoźnika rozpoczynającego działalność w trakcie danego roku podatkowego, Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego uwzględnia tego przewoźnika na liście przewoźników lotniczych wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym, jeżeli spełnia kryteria, o których mowa w ust. 1a, na podstawie prognozowanych danych uzyskanych od tego przewoźnika. Wpis na listę jest dokonywany na okres od pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu ogłoszenia obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Urzędu Lotnictwa Cywilnego do dnia 31 marca następnego roku podatkowego (art. 83 ust. 1e ustawy).

Zgodnie z art. 83 ust. 1f ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2011 r., przez przewoźników lotniczych wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym, o których mowa w ust. 1 pkt 5-8, 13, 16 i 18, rozumie się również przewoźników lotniczych nieposiadających siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju, uznanych w państwie swojej siedziby za wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym.

Przewoźnikiem lotniczym, stosownie do przepisu art. 2 pkt 16 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. Prawo lotnicze (Dz. U. z 2006 r. Nr 100, poz. 696 ze zm.) jest podmiot uprawniony do wykonywania przewozów lotniczych na podstawie koncesji - w przypadku polskiego przewoźnika lotniczego, lub na podstawie odpowiedniego aktu właściwego organu obcego państwa - w przypadku obcego przewoźnika lotniczego.

Na podstawie danych otrzymanych od przewoźników Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego sporządza listę przewoźników lotniczych, którzy spełniają powyższe kryteria.

Podmioty, które znajdą się na liście, są uprawnione do korzystania ze stawki 0% w stosunku do usług i dostawy towarów, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 8 i 18 ustawy od dnia 1 kwietnia danego roku podatkowego do dnia 31 marca następnego roku podatkowego. Lista publikowana jest w Dzienniku Urzędowym Urzędu Lotnictwa Cywilnego.

Biorąc pod uwagę powołany przepis art. 83 ust. 1f ustawy, na listę publikowaną przez Prezesa Urzędu mogą być zatem wpisani również przewoźnicy zagraniczni, o których mowa w ww. przepisie. Wpisanie przewoźnika nie posiadającego siedziby w stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania w Polsce na przedmiotową listę jest fakultatywne. W celu skorzystania ze stawki 0% w stosunku do usług i dostaw towarów wymienionych w art. 83 ust. 1 pkt 8 i 18 ustawy, taki przewoźnik może złożyć bezpośrednio swym kontrahentom dokument będący poświadczeniem, iż jest przewoźnikiem lotniczym wykonującym loty głównie w transporcie międzynarodowym.

Zatem w odniesieniu do tej grupy przewoźników, poświadczeniem tym może być wskazanie analogicznej, jak publikowana w Polsce, listy przewoźników wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym, na której dany przewoźnik jest umieszczony, a w przypadku państw, w których nie ma takiej listy dokumentem tym może być np. koncesja lub odpowiedni akt właściwego organu państwa siedziby przewoźnika uprawniający do wykonywania międzynarodowych przewozów lotniczych.

Tym samym, brak uwzględnienia przewoźnika zagranicznego nieposiadającego siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju na liście publikowanej przez Prezesa Urzędu nie wyklucza możliwości korzystania z preferencyjnej stawki 0% na czynności określone w art. 83 ust. 1 ustawy. Wystarczającym jest, aby przewoźnik zagraniczny dostarczył dokument potwierdzający, iż wykonuje głównie przewozy w transporcie międzynarodowym bezpośrednio swoim kontrahentom.

Z powyższych przepisów wynika, że jeżeli przewoźnik lotniczy nie posiada na terytorium Polski nie tylko siedziby (zarządu), ale również stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania, a przedstawiana przez niego koncesja dowodzi, iż w państwie swojej siedziby uprawniony jest on do wykonywania przewozów w transporcie międzynarodowym, stwierdzić należy, że taki dokument Spółka może uznać za potwierdzający, iż przewoźnik jest uznany w państwie swojej siedziby za wykonującego głównie przewozy w transporcie międzynarodowym.

W takiej sytuacji dodatkowym dokumentem może być oświadczenie, w którym deklaruje, że wykonuje przewozy głównie w transporcie międzynarodowym i spełnia warunki wymienione w art. 83 ust 1a lub inne dokumenty, wydane przez władze kraju siedziby lub publikowane przez nie listy przewoźników.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Informuje się, że od dnia 1 lipca 2011 r. przepis art. 83 ust. 1f ustawy obowiązuje w brzmieniu: przez przewoźników lotniczych wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym, o których mowa w ust. 1 pkt 5-8, 13, 16 i 18, rozumie się również przewoźników lotniczych nieposiadających siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, uznanych w państwie swojej siedziby za wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym.

W niniejszej interpretacji indywidualnej załatwiono wniosek w zakresie dokumentu potwierdzającego, iż przewoźnicy nieposiadający siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju, są uznania w państwie swojej siedziby za wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym. Natomiast w pozostałych kwestiach wydane zostały w dniu 5 sierpnia 2011 r. odrębne interpretacje indywidualne nr ILPP4/443-323/11-4/EWW, nr ILPP4/443-323/11-5/EWW, nr ILPP4/443-323/11-7/EWW i nr ILPP4/443-323/11-8/EWW oraz postanowienie nr ILPP4/443 323/11-9/EWW.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.