INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 czerwca 2011 r. (data wpływu 13 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu nienależnie pobranego wynagrodzenia za 2010 r. i za I kwartał 2011 r. oraz zwrotu składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne – jest:

• prawidłowe – w części dotyczącej interpretacji wyrażenia „zwrotów nienależnie pobranych świadczeń”, o którym mowa w art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

• prawidłowe – w części dotyczącej sposobu rozliczenia wynagrodzenia nienależnie wypłaconego pracownikowi za I kwartał 2011 r. ,

• nieprawidłowe – w pozostałej części.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 13 czerwca 2011 r. w Izbie Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku - Białej został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu nienależnie pobranego wynagrodzenia za 2010 r. i za I kwartał 2011 r. oraz zwrotu składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, pismem z dnia 20 czerwca 2011 r. Nr IBPBII/1/415-605/11/AA, na podstawie art. 170 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), stosownie do § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), przekazał ww. wniosek celem załatwienia wg właściwości do Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim.

Wyjaśnić bowiem należy, iż zgodnie z § 2 i § 5a ww. rozporządzenia, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi jest upoważniony do wydawania w imieniu ministra właściwego do spraw finansów publicznych interpretacji indywidualnych, jeżeli wnioskodawca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w województwie: lubelskim, łódzkim, opolskim lub świętokrzyskim.

W analizowanym przypadku, właściwym miejscowo organem do wydania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego od dnia 1 kwietnia 2011 r. jest Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w 2010 r. oraz w I kwartale 2011 r., jako pracodawca wypłacił pracownikowi zawyżone wynagrodzenie za pracę. Miesięcznie zawyżone o kwotę 1.741,06 zł brutto.

W kwocie tej za jeden miesiąc zawierają się:

• składki na ubezpieczenie społeczne 13,71% w kwocie 238,69 zł,

• składka zdrowotna 9% w kwocie 135,21 zł w tym 7,75% w kwocie 116,43 zł,

• zaliczka na podatek dochodowy 18% w kwocie 270,36 zł, po potrąceniu składki zdrowotnej 7,75% w kwocie 116,43 zł,

w wyniku tych obliczeń otrzymujemy kwotę netto 1.213.16 zł.

Zawyżony przychód za 2010 r. został uwzględniony w wystawionej pracownikowi informacji o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11 oraz za 2011 r. została pobrana i przekazana do Urzędu Skarbowego zaliczka za miesiące styczeń, luty i marzec 2011 r.

W miesiącu czerwcu 2011 r. pracodawca (wnioskodawca) ustalił, że wynagrodzenie wypłacone pracownikowi za 2010 r. i za I kwartał 2011 r. jest świadczeniem nienależnie pobranym. W związku z powyższym pracodawca (Wnioskodawca), zwrócił się do pracownika z prośbą o zwrot zawyżonego wypłaconego wynagrodzenia. Pracownik na piśmie zobowiązał się do zwrotu nienależnie pobranego wynagrodzenia i na podstawie noty obciążeniowej wpłaci jednorazowo ze środków własnych do kasy pracodawcy wynagrodzenie za 2010 r., natomiast wynagrodzenie za 2011 r. zostanie skorygowane w bieżącej liście płac.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

• Czy, w wyrażeniu zwrot nienależnie pobranego świadczenia w kwotach uwzględniających pobrany podatek dochodowy art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mieści się wyłącznie wynagrodzenie netto wraz z zaliczką na podatek dochodowy, czy też, również składka na ubezpieczenie zdrowotne i ubezpieczenie społeczne, czyli całe wynagrodzenie brutto...

• W jakiej kwocie, pracownik powinien zwrócić nienależnie pobrane wynagrodzenie: brutto kwotę 1.741,06 zł, czy netto kwotę 1.231,16 zł, powiększoną o zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych w kwocie 154 zł, łącznie kwotę 1.367,06 zł...

• Czy zwrócone przez ZUS nadpłacone przez pracownika składki na ubezpieczenie społeczne w kwocie 238,69 zł i zdrowotne w kwocie 135,21 zł, należy doliczyć w miesiącu zwrotu do uzyskanych przez pracownika przychodów ze stosunku pracy i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych...

• Czy i na podstawie jakiego dokumentu, pracownik powinien doliczyć w zeznaniu rocznym odliczoną od podatku w roku poprzednim składkę na ubezpieczenie zdrowotne 7,75% w kwocie 116,43 zł...
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, jeśli chodzi o zawyżone wynagrodzenie za 2010 r.:

Pracownik powinien zwrócić pracodawcy kwotę netto powiększoną o pobraną zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, czyli kwotę 1.231,06 zł + 154 zł, łącznie 1.367,06 zł. Następnie pracodawca z dniem zwrotu, wystawi pracownikowi zaświadczenie o kwocie dokonanego zwrotu, a pracownik rozliczy zwróconą pracodawcy kwotę 1.367,06 zł w zeznaniu rocznym PIT-0 w rubryce zwrot nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Pracodawca nie będzie korygował deklaracji PIT4R i PIT-11 za rok 2010, bowiem w momencie ich sporządzenia odzwierciedlały one stan faktyczny. Pracodawca dokona korekty dokumentów rozliczeniowych ZUS za 2010 r. i w ten sposób na konto pracodawcy zostaną zwrócone składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne, wcześniej potrącone pracownikowi w kwoce 135,21 zł składka zdrowotna i 238,69 zł składki na ubezpieczenie społeczne. Zwrócone przez ZUS składki na ubezpieczenie społeczne w kwocie 238,69 zł i ubezpieczenie zdrowotne 135,21 zł, będą stanowiły w miesiącu zwrotu przychód ze stosunku pracy po stronie pracownika. W związku z tym pracodawca, doliczy kwotę składki na ubezpieczenie społeczne 238,69 zł i kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne 9%-135,21 zł do przychodów pracownika i odprowadzi od zwróconych pracownikowi składek, zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych. Przychód z tytułu zwróconych składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne, nie będzie już stanowił podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne w 2011 r.

Jeśli chodzi o zwróconą przez ZUS składkę na ubezpieczenie zdrowotne to w części 7,75% odliczonej od podatku w 2010 r. w kwocie 116,43 zł, pracownik doliczy do podatku w rocznym zeznaniu podatkowym za 2011 r., bowiem kwotę tę uprzednio odliczył od podatku.

Natomiast, jeśli chodzi o zawyżone wynagrodzenie w roku 2011, pracodawca potrąci zawyżone wynagrodzenie z bieżącej listy płac, co spowoduje zmniejszenie zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz korektę składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne za 2011 rok i znajdzie odzwierciedlenie w wystawionej za 2011 r. deklaracji PIT-11 oraz deklaracji rozliczeniowej ZUS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe – w części dotyczącej interpretacji wyrażenia „zwrotów nienależnie pobranych świadczeń”, o którym mowa w art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

• prawidłowe – w części dotyczącej sposobu rozliczenia wynagrodzenia nienależnie wypłaconego pracownikowi za I kwartał 2011 r. ,

• nieprawidłowe – w pozostałej części.
  
  

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Natomiast przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przepisu art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ww. ustawy wynika, iż podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 27b ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008r. Nr 164, poz. 1027 ze zm.) pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych - obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Przy czym kwota składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którą zmniejsza się podatek, nie może przekroczyć 7,75% podstawy wymiaru tej składki (art. 27b ust. 2 ww. ustawy).

Wysokość wydatków na cele określone w ust. 1 ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie (art. 27b ust. 3 ww. ustawy).

Z treści art. 31 ww. ustawy wynika, iż osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W myśl art. 32 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) lub pkt 2a. Jeżeli świadczenia w naturze, świadczenia ponoszone za podatnika lub inne nieodpłatne świadczenia przysługują podatnikowi za okres dłuższy niż miesiąc, przy obliczaniu zaliczek za poszczególne miesiące przyjmuje się ich wartość w wysokości przypadającej na jeden miesiąc. Jeżeli nie jest możliwe określenie, jaka część tych świadczeń przypada na jeden miesiąc, a doliczenie całej wartości w miesiącu ich uzyskania spowodowałoby niewspółmiernie wysoką zaliczkę w stosunku do wypłaty pieniężnej, zakład pracy, na wniosek podatnika, ograniczy pobór zaliczki za dany miesiąc i pobierze pozostałą część zaliczki w następnych miesiącach roku podatkowego (art. 32 ust. 2 ww. ustawy).

Stosownie do treści art. 32 ust. 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3 zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej w tym miesiącu przez zakład pracy ze środków podatnika.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w 2010 roku oraz w I kwartale 2011 roku, Wnioskodawca wypłacił pracownikowi zawyżone wynagrodzenie za pracę. Zawyżony przychód z tytułu wynagrodzenia za 2010 r. został uwzględniony w wystawionej pracownikowi informacji o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11 ponadto, za 2011 r. została pobrana i przekazana do Urzędu Skarbowego zaliczka za miesiące: styczeń, luty i marzec 2011 r. Pracownik na piśmie, zobowiązał się Wnioskodawcy do zwrotu nienależnie pobranego (wypłaconego) wynagrodzenia w ten sposób, iż na podstawie noty obciążeniowej w 2011 roku, dokona wpłaty jednorazowo, ze środków własnych do kasy Wnioskodawcy wynagrodzenia wypłaconego nienależnie za 2010 r. Natomiast wynagrodzenie wypłacone nienależnie za I kwartał 2011 r., zostanie przez Wnioskodawcę/Płatnika skorygowane w bieżącej liście płac. Po otrzymaniu od pracownika zwrotu nienależnie wypłaconego mu wynagrodzenia, Wnioskodawca dokona korekty dokumentów rozliczeniowych ZUS.

Należy wskazać, iż ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, wprowadził procedurę określającą sposób zachowania się płatnika, w przypadku dokonania przez pracownika, zwrotu nienależnie pobranego świadczenia.

W sytuacji, gdy zwrotu nienależnie pobranego świadczenia dokona pracownik na rzecz pracodawcy w roku podatkowym, w którym nienależne świadczenie zostało pracownikowi wypłacone, płatnik (Wnioskodawca), rozliczy dokonany zwrot stosownie do art. 41b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 41b ww. ustawy, jeżeli podatnik dokonał zwrotu nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, przy ustalaniu wysokości podatku (zaliczki) płatnicy, o których mowa w art. 31, 33, 35 i 41, odejmują od dochodu kwotę dokonanych zwrotów, łącznie z pobranym podatkiem (zaliczką).

Powyższy przepis realizuje zasadę uwzględniania podatnikowi kwot przez niego zwróconych w możliwie najkrótszym czasie, czyli w rozliczeniach związanych z obliczeniem zaliczek na podatek. Płatnik, któremu pracownik zwrócił na skutek różnych okoliczności kwotę przez niego wcześniej wypłaconą, obowiązany jest zatem pomniejszać miesięczny dochód ustalany dla celów obliczenia zaliczki, o dokonany przez pracownika zwrot. Jeżeli kwota dokonanego zwrotu przekracza dochód danego miesiąca, płatnik może o powstałą różnicę pomniejszyć dochód z miesiąca następnego, aż do pełnego pomniejszenia. Przy czym, powyższe pomniejszenia mogą być stosowane przez płatnika wyłącznie w tym roku podatkowym, w którym podatnik dokonał zwrotu.

W sytuacji, gdy zwrotu nienależnie pobranego świadczenia dokona pracownik po upływie roku podatkowego, w którym nienależne świadczenie otrzymał, płatnik (Wnioskodawca) nie rozliczy podatnikowi ww. zwrotu. W tym wypadku uprawnienie do rozliczenia świadczenia przysługuje samemu podatnikowi na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy, który dokona tego poprzez odliczenie świadczenia od dochodu w zeznaniu rocznym, składanym za rok podatkowy, w którym dokonał zwrotu nienależnie pobranego wynagrodzenia, na podstawie dowodu potwierdzającego wpłatę (przelew, przekaz), ewentualnie na podstawie wystawionego przez pracodawcę zaświadczenia.

Przepis art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. stanowi bowiem, iż podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2,3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot: dokonanych w roku podatkowym zwrotów nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, w kwotach uwzględniających pobrany podatek dochodowy, jeżeli zwroty te nie zostały potrącone przez płatnika.

W myśl art. 26 ust. 7h ww. ustawy kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 5, przekraczająca kwotę dochodu, o którym mowa w ust. 1, może być odliczona od dochodu uzyskanego w najbliższych kolejno po sobie następujących 5 latach podatkowych.

W sytuacji, gdy płatnik nie dokonał - na podstawie art. 41b ustawy - potrącenia kwoty nienależnie pobranego świadczenia, a podatnik dokonał takiego zwrotu poprzez wpłatę dla płatnika z własnych środków - wówczas podatnikowi/pracownikowi będzie przysługiwało, wynikające z art. 26 ust. 1 pkt 5 tejże ustawy, prawo do pomniejszenia dochodu przed opodatkowaniem o kwotę dokonanego na rzecz płatnika zwrotu nienależnie pobranego świadczenia, na podstawie wystawionego przez płatnika potwierdzenia dokonania owego zwrotu.

Należy podkreślić, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie regulują wprost, czy zwrot nienależnie pobranych świadczeń powinien być dokonany w kwocie brutto, czy też w kwocie netto, jednakże precyzują w jaki sposób można odzyskać podatek dochodowy w przypadku dokonania zwrotu nienależnie pobranego świadczenia w kwocie brutto.

Zarówno art. 41b, jak i przepis art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczą sytuacji, w której zwracane przez podatnika nienależnie pobrane świadczenia uprzednio zwiększały dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, dlatego też zwrot ten dokonywany w kwocie - łącznie z pobranymi zaliczkami na podatek dochodowy - gwarantuje odzyskanie przez podatnika kwoty tych zaliczek.

Brak możliwości rozliczania przez płatnika kwoty zwrotów w latach następnych nie oznacza, iż powyższa kwota podatnikowi przepada. Bowiem ustawodawca w art. 26 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy ustanowił procedury dokonywania takich odliczeń bezpośrednio przez podatnika, pozwalające samodzielnie pomniejszyć podstawę obliczenia podatku o dokonane w roku podatkowym zwroty nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, w kwotach uwzględniających pobrany podatek dochodowy, jeżeli zwroty te nie zostały potrącone przez płatnika.

Zatem ustosunkowując się do podniesionej we wniosku kwestii, czy pracownik powinien zwrócić nienależnie pobrane wynagrodzenie w kwocie netto wraz z zaliczką na podatek dochodowy, lub też wraz ze składką na ubezpieczenie zdrowotne i ubezpieczenie społeczne, czyli całe wynagrodzenie brutto, należy uznać stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe. Z analizy treści wyżej powołanego art. 41b ww. ustawy, a także z przepisu art. 26 ust. 1 pkt 5 tej ustawy wynika, że pracownik dokonując zwrotu nienależnie otrzymanego wynagrodzenia, winien dokonać tego zwrotu w kwocie netto, powiększonej o zaliczkę na podatek dochodowy.

Zatem Wnioskodawca prawidłowo stwierdził we wniosku, iż wyrażenie „zwrotów nienależnie pobranych świadczeń”, o którym mowa w art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obejmuje kwotę netto wynagrodzenia, powiększoną o pobraną zaliczkę na podatek dochodowy,

Natomiast w wyrażeniu „zwrotów nienależnie pobranych świadczeń”, nie mieszczą się składki na ubezpieczenie społeczne. Kwota nadpłaconych składek na ubezpieczenie społeczne finansowana przez pracownika z tytułu zawyżonego wynagrodzenia za 2010 r., zwrócona przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych za pośrednictwem Wnioskodawcy (płatnika składek) stanowi dla pracownika przychód ze stosunku pracy. Stąd też, kwotę zwróconych składek, bez względu na to, czy jest to zwrot składek nienależnie pobranych od pracownika w ubiegłym roku podatkowym, czy też w bieżącym roku, pracodawca dolicza do wynagrodzenia i do pozostałych przychodów uzyskanych przez pracownika w miesiącu zwrotu i pobiera zaliczkę na podatek dochodowy, stosownie do postanowień powołanego powyżej art. 12 i art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Sytuacja zwrotu składek na ubezpieczenia zdrowotne, o których mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. Nr 210, poz. 2135 ze zm.), została unormowana w art. 45 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 45 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., jeżeli podatnik, obliczając podatek należny, dokonał odliczeń od dochodu, podstawy obliczenia podatku lub podatku, a następnie otrzymał zwrot odliczonych kwot (w całości lub w części), w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym otrzymał ten zwrot, dolicza odpowiednio kwoty poprzednio odliczone.

W związku z powyższym nadpłaconą kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne z tytułu zawyżonego wynagrodzenia za 2010 r. Wnioskodawca zwróci pracownikowi, zaś pracownik w rozliczeniu rocznym doliczy odpowiednio kwoty poprzednio odliczone. Należy zauważyć, iż w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie ma regulacji określającej, jaki dokument winien sporządzić w tej sytuacji płatnik (Wnioskodawca). Jednakże, dokonując pracownikowi takiego zwrotu płatnik, winien go o tym poinformować, mimo braku formalnego wzoru druku w tym zakresie. Należy więc przyjąć, że ma tu zastosowanie ogólna reguła postępowania podatkowego, w myśl której dowodem może być wszystko co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem - art. 180 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Może to być zatem pismo, informujące o kwocie zwróconej składki na ubezpieczenie zdrowotne, lub np. zaświadczenie wydane przez płatnika (Wnioskodawcę), informujące o wysokości odliczonych nienależnie składek na ubezpieczenie zdrowotne.

Natomiast, w odniesieniu do wynagrodzenia wypłaconego pracownikowi w zawyżonej wysokości za I kwartał 2011 r., należy zgodzić się z przedstawionym we wniosku stanowiskiem, iż Wnioskodawca potrąci zawyżone wynagrodzenie z bieżącej listy płac pracownika, co spowoduje zmniejszenie zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz korektę składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne za 2011 r. oraz znajdzie odzwierciedlenie w wystawionej za 2011 r. informacji PIT-11 i deklaracji rozliczeniowej ZUS.

Podkreślić należy, że tut. Organ wydając interpretację indywidualną, nie może odnieść się do wyliczeń przedstawionych we wniosku przez Wnioskodawcę. Prawidłowość bądź nieprawidłowość wyliczeń podlega weryfikacji przez właściwy organ podatkowy w prowadzonym przez siebie postępowaniu podatkowym.

Ponadto, tut. Organ wydając niniejszą interpretację nie ustosunkowuje się w niej do tego, czy Wnioskodawca ma prawo bądź nie, dokonać zwrotu pracownikowi nadpłaconych składek społecznych i zdrowotnych. Jak również, czy przychód z tytułu zwróconych składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne, nie będzie już stanowił podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne w 2011 r. Kwestie, te bowiem nie są uregulowane przepisami prawa podatkowego, a tylko do interpretacji takich przepisów, zgodnie z dyspozycją art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Organ jest uprawniony.

Zgodnie bowiem z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Stosownie do treści § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w związku z art. 14a § 6 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektorzy Izb Skarbowych upoważnieni są w imieniu ministra właściwego do spraw finansów publicznych do udzielania pisemnych interpretacji indywidualnych w zakresie przepisów prawa podatkowego w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa w sprawach pozostających we właściwości naczelników urzędów i dyrektorów izb skarbowych oraz naczelników urzędów i dyrektorów izb celnych.

Zgodnie z art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, pod pojęciem przepisów prawa podatkowego rozumie się przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych, przy czym mianem ustaw podatkowych – w rozumieniu art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej określa się ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Z powyższych regulacji wynika, że upoważniony Dyrektor Izby Skarbowej ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania ustaw podatkowych oraz wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych i ratyfikowanych umów międzynarodowych związanych z materią podatkową. Interpretacja natomiast to ocena prawna stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.