INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2011r. (data wpływu do Organu – 15 marca 2011r.), uzupełnionym w dniu 23 i 30 maja 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia spadku w Niemczech – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 marca 2011r.wpłynął do Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia spadku w Niemczech.

Z uwagi na stwierdzone braki formalne wniosku pismem z dnia 19 maja 2011r. znak: IBPBII/1/436-182/11/MCZ wezwano wnioskodawczynię do ich uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 23 maja 2011r. (uiszczenie opłaty) i w dniu 30 maja 2011r. (pozostałe braki formalne).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni nabyła spadek po obywatelu Niemiec zmarłym w dniu 05 września 2005r. Ze zmarłym wnioskodawczyni nie łączyło żadne pokrewieństwo. Spadek został nabyty na mocy testamentu sporządzonego przez F.K. - obywatela RFN w dniu 02 marca 1999r. we Frankfurcie nad Menem i postanowienia Naczelnego Sądu Krajowego we Frankfurcie nad Menem (Oberlandesgericht Frankfurt am Maim) z dnia 20 lipca 2009r. (sąd trzeciej instancji), którym oddalono zażalenie dzieci spadkodawcy na postanowienie wydane przez Krajowy Sąd we Frankfurt nad Menem (Zivilkammer Landgericht Frankfurt am Main) z dnia 18 kwietnia 2006r. (sąd drugiej instancji), dotyczące uznania wnioskodawczyni jedyną spadkobierczynią zmarłego F.K. oraz na mocy decyzji Sądu Rejonowego we Frankfurcie nad Menem (Amtsgericht Frankfurt am Main) - do którego powróciła sprawa - noszącej datę wydania 15 października 2009r. (sąd pierwszej instancji), wskazanej w postanowieniu Sądu z dnia 20 sierpnia 2009r. Daty uprawomocnienia się powołanych wyżej orzeczeń i decyzji nie są wnioskodawczyni znane. Wnioskodawczyni jedynie może przypuszczać, że był to okres powyżej 60 dni, gdyż dopiero w styczniu 2010r. nastąpiły dalsze działania zmierzające do ustalania masy spadkowej, jak również rozpoczęła się korespondencja w sprawie z adwokatem strony przeciwnej. Dokumentem, z którego ostatecznie i jednoznacznie wynika nabycie spadku przez wnioskodawczynię, jest wyżej wspomniane pismo (decyzja) Sądu Rejonowego we Frankfurcie nad Menem z dnia 15 października 2009r. (Sąd Spadkowy Sądu Rejonowego we Frankfurcie nad Menem).

Przedmiot spadku stanowiły: jednostki udziałowe w niemieckich funduszach inwestycyjnych oraz niewielkie sumy w gotówce na kontach zmarłego. Administratorowi spadku udało się ustalić, iż zmarły posiadał kilka kont, w tym jedno konto operacyjne, z którego dokonywał wypłat i na które wpływały wpłaty oraz konta tak zwane rozliczeniowe, na których były drobne sumy wynikające z prowadzonych przez niego transakcji zbywania i nabywania papierów wartościowych, akcji i jednostek udziałowych.

Masa spadkowa obciążona jest zachowkiem na rzecz dzieci zmarłego: syna i córki oraz zobowiązaniami zaciągniętymi przez zmarłego, podlegającymi spłacie w ramach pozostawionej masy spadkowej i należnością na rzecz tamtejszego Skarbu Państwa. W chwili obecnej wciąż jeszcze trwają rozliczenia oraz ustalenia wysokości zobowiązań, co sprawia, że ostateczna wysokość wypłat w ramach masy spadkowej, w tym także zachowku, nie została jeszcze w pełni ustalona.

Ponieważ według prawa niemieckiego zachowek przysługujący dzieciom zmarłego musiał być wypłacony w gotówce w oparciu o inwentaryzację pozostawionej masy spadkowej, pełnomocnik wnioskodawczyni po wyczerpaniu gotówki, zaczął stopniowo sprzedawać udziały w funduszach inwestycyjnych celem:

• zaspokojenia roszczeń wynikających z pozostawionych przez zmarłego zobowiązań finansowych,
• wypłaty wspomnianego zachowku i
• uregulowania w imieniu wnioskodawczyni podatku od spadku na terenie RFN-u, ustalonego przez tamtejszy Urząd Skarbowy decyzją z dnia 19 października 2010r.
  
  

W chwili obecnej z upłynnionych (umorzonych) udziałów zostały już pokryte wszystkie zobowiązania finansowe, podatek spadkowy oraz znaczna część wypłat z tytułu zachowku. Według oświadczenia adwokata wnioskodawczyni, administratora masy spadkowej, pozostała część masy spadkowej przypadającej wnioskodawczyni (po wypłaceniu w pełni zachowku dzieciom zmarłego) składa się wyłącznie z jednostek udziałowych w niemieckich funduszach inwestycyjnych. Wnioskodawczyni nie chciałaby ich spieniężać; ma zamiar, o ile to możliwe z prawnego punktu widzenia, pozostawić jednostki udziałowe w tychże funduszach w dotychczasowej instytucji i sprzedać je dopiero w momencie, gdy ich wartość osiągnie stan sprzed kryzysu rynków finansowych, który w międzyczasie miał miejsce.

Wnioskodawczyni jest obywatelką Rzeczpospolitej Polskiej i nie posiadam żadnego innego obywatelstwa; nie jest obywatelką Niemiec. Zarówno w chwili otwarcia testamentu, całego procesu spadkowego, jak i w momencie decyzji o nabyciu spadku przez cały czas mieszkała na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej i tu miała miejsce stałego zameldowania.

Dla celów rozliczeniowych wnioskodawczyni była zmuszona założyć konto rozliczeniowe w Niemczech, którym ma prawo dysponować reprezentujący ją adwokat na podstawie udzielonego mu stosownego upoważnienia. Istnieją również konta zmarłego, które będzie można zlikwidować dopiero w momencie całkowitego rozliczenia masy spadkowej i spłaty wszystkich zobowiązań obciążających masę spadkową. Kontami tymi dysponuje również reprezentujący wnioskodawczynię prawnik na podstawie wyżej wspomnianego pełnomocnictwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wnioskodawczyni może w myśl obowiązujących przepisów pozostawić odziedziczony spadek w dotychczasowej formie, tzn. w jednostkach udziałowych w funduszach inwestycyjnych akcyjnych, nie spieniężając ich przez najbliższe lata...
2. Czy może pozostawić odziedziczone udziały na terenie Niemiec w dotychczasowej instytucji zarządzającej przedmiotowymi funduszami...
3. Czy wnioskodawczyni składa w Polsce, w tutejszym Urzędzie Skarbowym, jakiekolwiek dokumenty stwierdzające fakt objęcia przeze nią przedmiotowego spadku... Jeśli tak, jakie dokumenty należy złożyć, w jakim terminie i gdzie...
4. Czy, biorąc pod uwagę fakt, iż stosowny podatek od spadku został już uiszczony na terenie Niemiec, wnioskodawczyni podlega również jakiemukolwiek opodatkowaniu z tego tytułu na terenie Polski...
5. Czy w przypadku ewentualnego zaistnienia obowiązku podatkowego od nabytego spadku na terenie Polski, podatek ten będzie obowiązywał również w przypadku, gdy nie nastąpi spieniężenie wyżej wspomnianych jednostek udziałowych i wnioskodawczyni pozostawi je w dotychczasowej formie w funduszach w Niemczech, w dotychczasowej instytucji zarządzającej...
6. W jakim momencie w przypadku, o którym mowa w punkcie 5, powstaje dla wnioskodawczyni obowiązek podatkowy...
   
   

Zdaniem wnioskodawczyni, nie podlega ona na terenie Polski żadnemu obowiązkowi podatkowemu od spadku, który pozostanie na terenie Niemiec w formie jednostek uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Na wstępie należy zaznaczyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest wyłącznie ocena stanowiska wnioskodawczyni dotycząca podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia spadku w Niemczech (pytania nr 3-6). W pozostałym zakresie, tj. sposobu rozporządzenia majątkiem nabytym tytułem spadku (pytania nr 1 i 2), wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie w dniu 19 maja 2011r. znak: IBPBII/1/436-258/11/MCZ.

Jako, że opisane we wniosku nabycie tytułem spadku nastąpiło w dniu 05 września 2005r., tj. przed 01 stycznia 2007r. w niniejszej sprawie zastosowanie mają przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006r. Zgodnie bowiem z treścią art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2006r. Nr 222, poz. 1629) do nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych, które nastąpiło przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym przed dniem 01 stycznia 2007r.

Zgodnie z art. 1 ust. ustawy z dnia 28 lipca 1983r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2004r. Nr 142, poz. 1514 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym przed 01 stycznia 2007r. podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej "podatkiem", podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. spadku.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera definicji pojęcia „spadek”, dlatego należy w tym zakresie odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). W myśl art. 922 § 1 tej ustawy przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Na spadek składa się ogół praw i obowiązków należących do zmarłego w chwili jego śmierci, które ze swej istoty mogą przejść na jego następców prawnych. Nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami.

Zgodnie z art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwila śmierci spadkodawcy. Natomiast zgodnie z art. 925 Kodeksu cywilnego spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że nabycie spadku przez spadkobiercę następuje z chwilą śmierci spadkodawcy.

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż co do zasady opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jednakże w art. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn ustawodawca przewidział wyjątek od tej zasady.

Stosownie do art. 2 ww. ustawy nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z powyższym w sytuacji nabycia w spadku przedmiotów lub praw majątkowych znajdujących się lub wykonywanych za granicą, czynnikiem decydującym o podleganiu ustawie o podatku od spadków i darowizn jest posiadanie przez spadkobiercę obywatelstwa polskiego lub stałego miejsca pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w chwili otwarcia spadku. Zatem spadkobierca, który w chwili otwarciu spadku był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn od nabytej własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz od nabytej własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą.

W tym miejscu należy zaznaczyć, iż pomiędzy Rzeczypospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec nie została zawarta żadna umowa, w której uregulowane byłyby zasady unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków majątkowych (podatku od spadku).

Stosownie bowiem do przepisów art. 2 umowy zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisanej w Berlinie 14 maja 2003r. (Dz. U. z 2005r., Nr 12, poz. 90) ww. umowa dotyczy podatków od dochodu i od majątku, bez względu na sposób ich poboru, które pobiera się na rzecz Umawiającego się Państwa lub jego jednostek terytorialnych. Za podatki od dochodu i od majątku uważa się wszystkie podatki, które pobiera się od całego dochodu, od całego majątku albo od części dochodu lub majątku, włączając podatki od zysku z przeniesienia własności majątku ruchomego lub nieruchomego, podatki od ogólnych kwot wynagrodzeń wypłacanych przez przedsiębiorstwa, jak również podatki od przyrostu majątku.

Zgodnie z art. 2 ust. 3 umowy do aktualnie istniejących podatków, których dotyczy umowa, należą w szczególności:

1. w Republice Federalnej Niemiec:
• podatek dochodowy (Einkommensteuer),
• podatek od osób prawnych (Körperschaftsteuer) i
• podatek od działalności przemysłowej i handlowej (Gewerbesteuer),w tym domiary pobierane od każdego z tych podatków (zwane dalej "podatkiem niemieckim");
2. w Rzeczypospolitej Polskiej:
• podatek dochodowy od osób fizycznych i
• podatek dochodowy od osób prawnych.

Wobec powyższego umowa ta dotyczy wyłącznie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, co oznacza, że ma ona zastosowanie w Polsce jedynie do podatków dochodowych tj. podatku dochodowego od osób fizycznych i podatku dochodowego od osób prawnych. W powołanym przepisie nie został natomiast wymieniony podatek od spadków i darowizn, który jest wprawdzie podatkiem majątkowym, ale uiszczanym nie od zysków majątkowych.

Stanowisko to potwierdza również analiza zapisów Modelowej Konwencji OECD, będącej wzorem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę i Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są co prawda źródłem powszechnie obowiązującego prawa, jednakże stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

W świetle Komentarza do art. 22 Konwencji Modelowej, opodatkowanie majątku, o którym mowa w tym artykule dotyczy tylko podatków od majątku, z wyłączeniem podatków od majątku nieruchomego, spadków i darowizn, i z przeniesienia zobowiązań (pkt 1 Komentarza do art. 22 Konwencji Modelowej).

Jak wynika z powyższego, przepisy powołanej umowy nie mają zastosowania do nabytego spadku, zatem zapłacenie w Niemczech określonej kwoty podatku od spadku oraz innych kosztów związanych z nabyciem majątku od spadkodawcy zgodnie z prawem niemieckim, nie zwalnia od uiszczenia należnego podatku według prawa polskiego.

Z treści wniosku wynika, że wnioskodawczyni nabyła spadek po obywatelu Niemiec zmarłym w dniu 05 września 2005r. Wnioskodawczyni jest obywatelką Rzeczpospolitej Polskiej i nie posiada żadnego innego obywatelstwa. Zarówno w chwili otwarcia testamentu, całego procesu spadkowego, jak i w momencie decyzji o nabyciu spadku przez cały czas mieszkała na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej i tu miała miejsce stałego zameldowania.

Zatem do nabycia przedmiotowego spadku mają – jak już wyżej wskazano - zastosowanie przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006r.

W świetle art. 5 powołanej ustawy, obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych(…).

W przypadku nabycia majątku spadkodawcy w drodze dziedziczenia obowiązek podatkowy powstaje z chwilą przyjęcia spadku - art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 4 tej ustawy w przypadku nabycia, które nie zostało zgłoszone do opodatkowania, a następnie nabycie to stwierdzono pismem obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma. Jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, to obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia.

Stosownie do art. 17a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru (SD-3). Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania. Dokumenty te zostały określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2006r. w sprawie zeznań podatkowych składanych przez podatników podatku od spadków i darowizn (Dz. U. Nr 139, poz. 988 ze zm.).

Stosownie do treści § 3 tegoż rozporządzenia podatnicy podatku od spadków i darowizn obowiązani są dołączyć do zeznania dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania potwierdzające:

1. nabycie rzeczy lub praw majątkowych, w szczególności: orzeczenie sądu, testament, umowę, ugodę, zaświadczenie banku o nabyciu praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładcy lub zaświadczenie towarzystwa funduszy inwestycyjnych o nabyciu jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci;
2. posiadanie przez zbywcę tytułu prawnego do rzeczy lub praw majątkowych wymienionych w zeznaniu, w szczególności: wypis z księgi wieczystej, umowę sprzedaży, zaświadczenie spółdzielni mieszkaniowej;
3. istnienie długów i ciężarów, obciążających nabyte rzeczy lub prawa majątkowe, a przy nabyciu w drodze zasiedzenia poniesienie nakładów na rzecz przez nabywcę podczas biegu zasiedzenia, w szczególności: faktury dotyczące kosztów ostatniej choroby oraz pogrzebu spadkodawcy, wypis z księgi wieczystej potwierdzający obciążenie nieruchomości hipoteką, zaświadczenie spółdzielni mieszkaniowej potwierdzające istnienie długów związanych ze spółdzielczymi prawami do lokali, zaświadczenie o zastawie sądowym, faktury dokumentujące poniesienie nakładów na rzecz przez nabywcę podczas biegu zasiedzenia.
   
   

Organem podatkowym właściwym miejscowo, do którego należy złożyć zeznanie w przypadku nabycia spadku położonego poza granicami Rzeczpospolitej Polskiej jest organ ustalony zgodnie z § 7 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005r. w sprawie właściwości organów podatkowych (Dz. U. Nr 165, poz. 1371) Zgodnie z jego uregulowaniami właściwość miejscową w sprawach nabycia, które w całości lub w części dotyczy rzeczy położonych za granicą lub praw majątkowych podlegających wykonaniu za granicą ustala się według miejsca zamieszkania nabywcy w dniu powstania obowiązku podatkowego, a w przypadku braku takiego miejsca - według ostatniego miejsca jego pobytu w tym dniu.

Zgodnie z art. 7 ustawy o podatku od spadków i darowizn podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Do długów i ciężarów zalicza się również koszty ostatniej choroby spadkodawcy, jeżeli nie zostały pokryte za jego życia i z jego majątku, koszty pogrzebu spadkodawcy, łącznie z nagrobkiem, w takim zakresie, w jakim koszty te odpowiadają zwyczajom przyjętym w danym środowisku, koszty postępowania spadkowego, wynagrodzenie wykonawcy testamentu, obowiązki wykonania zapisów oraz poleceń zamieszczonych w testamencie, wypłaty z tytułu zachowku oraz inne obowiązki wynikające z przepisów Kodeksu cywilnego dotyczących spadków – art. 7 ust. 3 ustawy.

Konstrukcja art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn wskazuje, że w każdym wypadku podstawą opodatkowania jest czysta wartość przedmiotu opodatkowania. Kolejne przepisy tegoż artykułu potwierdzają jedynie, że ustawa ustanawia wszelkie możliwości zaliczenia do ciężarów i długów takich należności, które spadkobierca poniósł lub zobowiązany będzie ponieść. Dokonane wyliczenia nie mają zatem charakteru zamkniętego i nie ograniczają możliwości potrąceń w szerszym zakresie np. uwzględniając zapłacony od nabycia spadku w innym państwie podatek.

W myśl art. 9 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę zaliczonego do III grupy podatkowej, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej - 4.902 zł.

Wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca – art. 14 ust. 1 ww. ustawy.

Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 3 ww. ustawy do III grupy podatkowej zalicza się innych nabywców, tj. m. in. nabywców, którzy nie są spokrewnieni ze zbywcą majątku (spadkodawcą).

Stosownie do art. 15 ust. 1 pkt 3 podatek oblicza się od nadwyżki podstawy opodatkowania ponad kwotę wolną od podatku, według następujących skal:

Tabela – załącznik PDF – strona „6”

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, że jeżeli wnioskodawczyni w dniu nabycia spadku (05 września 2005r.) była obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej to spadek nabyty w Niemczech podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem od spadków i darowizn.

Podatek zapłacony przez spadkobierczynię w kraju spadkodawcy od nabycia majątku położonego w Niemczech, jak również to, że majątek nadal pozostaje poza granicami Rzeczpospolitej Polskiej, nie zwalniają wnioskodawczyni od zapłacenia podatku od spadków i darowizn w Polsce. Jednak podatek zapłacony zgodnie z przepisami prawa w Niemczech jako ciężar nabytego spadku podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn w Polsce zgodnie z postanowieniami powołanego wyżej art. 7 ust. 1 i ust. 3 ww. ustawy. Podobnie ciężarem spadku (pomniejszającym podstawę opodatkowania) są wypłaty zachowku oraz inne obowiązki wynikające w przepisów Kodeksu cywilnego dotyczących spadków.

Wobec tego po uprawomocnieniu się postanowienia Sądu o stwierdzeniu nabycia spadku wnioskodawczyni, stosownie do powołanego wyżej przepisu art. 17a ust. 1 tejże ustawy była zobowiązana złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego (daty uprawomocnienia się orzeczenia Sądu o nabyciu spadku z dnia 15 października 2009r. – skoro, jak stwierdza wnioskodawczyni, ten właśnie dokument jest dokumentem z którego ostatecznie i jednoznacznie wynika nabycie spadku), właściwemu ze względy na swoje miejsce zamieszkania naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych (formularz SD-3) i w zeznaniu tym wykazać majątek nabyty w spadku po obywatelu Niemiec. Do zeznania podatkowego należy dołączyć dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania, o których mowa powyżej, tj. wymienionych w treści § 3 rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2006r.

W zeznaniu podatkowym spadkobierca, zgodnie z powołanym wyżej art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, wykazuje wartość (wyrażoną w pieniądzu) nabytych w Niemczech rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów, ustaloną według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia (w dniu 05 września 2005r.) i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego (z dnia uprawomocnienia się orzeczenia Sądu o nabyciu spadku z dnia 15 października 2009r.) W związku z tym fakt spieniężenia lub nie spieniężenia nabytego w spadku majątku, jak również to, że nabyty majątek pozostaje poza granicami Polski, nie ma wpływu na opodatkowania nabycia tytułem spadku własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą

W świetle przedstawionych przepisów stanowisko wnioskodawczyni w sprawie dotyczącej opodatkowania spadku położonego poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej uznać należy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.