INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2011 r. (data wpływu do tut. BKIP 24 maja 2011 r.), uzupełnionym w dniu 26 lipca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do wartości początkowej nowej inwestycji wydatków związanych z wyburzaniem budynków lub budowli (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 maja 2011 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do wartości początkowej nowej inwestycji wydatków związanych z wyburzaniem budynków lub budowli.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 22 lipca 2011 r. Znak IBPBI/2/423-607/11/SD wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano w dniu 26 lipca 2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest podatnikiem zarejestrowanym w Polsce i prowadzącym na jej obszarze działalność gospodarczą w sektorze handlu detalicznego. Spółka prowadzi działalność handlową w utworzonych w tym celu hipermarketach.

Spółka systematycznie rozwija swoją działalność i otwiera nowe placówki handlowe. W tym celu wyszukuje i kupuje odpowiednie nieruchomości. Zdarza się, że zakupiona nieruchomość jest zabudowana budynkami lub budowlami. W niektórych przypadkach budynki te mogą być przyjmowane do ewidencji środków trwałych, w innych Spółka uznaje, że nie są one przydatne do prowadzenia działalności gospodarczej i w konsekwencji nie traktuje ich jako środków trwałych dla celów podatku dochodowego.

Na etapie budowy hipermarketu Spółka zwykle likwiduje znajdujące się na gruncie budynki lub budowle poprzez ich wyburzenie. Dotyczy to przede wszystkim tych budynków i budowli, które nie były przyjęte w ewidencji jako środki trwałe. Może się jednak również zdarzyć, że budynek lub budowla stanowiąca środek trwały wskutek późniejszych analiz zostanie uznana za nieprzydatną (lub też jej adaptacja, czy modernizacja okaże się zbyt kosztowna) i w konsekwencji ten budynek/budowla jest likwidowana przez Spółkę. Likwidacja w takim przypadku nie jest dokonywana na skutek zmiany rodzaju działalności (Spółka nie zmienia i nie zamierza zmieniać swojego głównego rodzaju działalności, którym jest działalność handlowa prowadzona w hipermarketach).

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy koszty prac związanych z wyburzeniem (w obu wymienionych przypadkach, tj. zarówno, gdy wyburzany jest środek trwały, jak i gdy wyburzany jest budynek/budowla nie zaliczane do środków trwałych) należy traktować jako element wartości początkowej nowej inwestycji (hipermarketu)... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3)

Zdaniem Spółki, koszt prac (usług) rozbiórkowych może być zaliczony do wartości początkowej nowego środka trwałego. Takie podejście prezentują organy podatkowe i sądy administracyjne (przykładowo WSA w Krakowie w wyroku z 14 kwietnia 2008 r., Sygn. I SA/Kr 1265/07) i Spółka nie chce z tym stanowiskiem polemizować.

Mając na uwadze treść zaprezentowanego uzasadnienia stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe. Spółka wnosi o potwierdzenie tej prawidłowości w interpretacji indywidualnej, o którą występuje niniejszym wnioskiem.

Spółka jednocześnie pragnie zauważyć, że zbliżonej do wyżej omówionej kwestii dotyczyło pismo wyjaśniające otrzymane przez Spółkę od Urzędu Skarbowego w dniu 15 maja 2000 r. Pismo to jednak było wydane w innym stanie prawnym (art. 16g ustawy o pdop, od 2000 r. zmienił się kilkukrotnie), nie rozwiązywało kwestii w sposób kompleksowy i nie było wydane w trybie wiążących interpretacji indywidualnych (który wówczas nie istniał). Było to tylko pismo o charakterze informacyjno-wyjaśniającym. Tym samym Spółka uważa, że wynikający z art. 14b § 5 Ordynacji podatkowej, wymóg, zgodnie z którym sprawa, o którą pyta podatnik, nie może zostać wcześniej rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej jest dochowany. Sprawa bowiem nie została rozstrzygnięta co do istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego. Spółka informuje o tym piśmie jedynie z ostrożności procesowej i w celu uniknięcia ewentualnych zarzutów w tym względzie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej „ustawa o pdop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Powyższe oznacza, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, pod tym jednak warunkiem, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma, bądź też może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów lub służyć zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów. Kosztami zatem będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka systematycznie rozwija swoją działalność i otwiera nowe placówki handlowe. W tym celu wyszukuje i kupuje odpowiednie nieruchomości. Na etapie budowy hipermarketu Spółka zwykle likwiduje znajdujące się na gruncie budynki lub budowle poprzez ich wyburzenie. Dotyczy to przede wszystkim tych budynków i budowli, które nie były przyjęte w ewidencji jako środki trwałe. Może się jednak również zdarzyć, że budynek lub budowla stanowiąca środek trwały wskutek późniejszych analiz zostanie uznana za nieprzydatną (lub też jej adaptacja, czy modernizacja okaże się zbyt kosztowna) i w konsekwencji ten budynek/budowla jest likwidowana przez Spółkę.

Z powyższego wynika, iż celem wyburzenia istniejących budynków/budowli jest wytworzenie nowych środków trwałych. A skoro tak, to koszty prac związanych z wyburzeniem istniejących na niej budynków i budowli, winny być elementem inwestycji, która powstanie w miejscu wyburzonych budynków.

Stosownie do art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o pdop, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14 w razie wytworzenia we własnym zakresie, uważa się koszt wytworzenia.

W myśl natomiast art. 16g ust. 4 ustawy o pdop, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

W świetle powyższych przepisów, stwierdzić należy, iż poniesione przez Spółkę wydatki związane z wyburzeniem zarówno, gdy wyburzany jest środek trwały, jak i gdy wyburzany jest budynek/budowla nie zaliczane do środków trwałych, należy traktować jako element wartości początkowej nowej inwestycji.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w sprawie będącej przedmiotem pytań oznaczonych we wniosku Nr 1 i Nr 2 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.