INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t. j. z 2005 roku Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 maja 2011 roku (data wpływu 04.05.2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie ustalania ubytków i niedoborów wyrobów akcyzowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2011 roku został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie ustalania ubytków i niedoborów wyrobów akcyzowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie obrotu gazem płynnym (CN 2711 12 97, 2711 13 97). Od 2007 roku posiada status podmiotu prowadzącego skład podatkowy, natomiast w grudniu 2010 r. rozpoczęła faktyczne wykonywanie działalności również jako zarejestrowany wysyłający. W trakcie przemieszczania wyrobów akcyzowych w ramach procedury zawieszenia poboru akcyzy Spółka - zarejestrowany wysyłający - notuje wystąpienie ubytków wyrobów akcyzowych. Ubytki wyrobów akcyzowych, co do zasady, podlegają opodatkowaniu podatkiem akcyzowym. Spółka wystąpiła do właściwego naczelnika urzędu celnego o ustalenie dopuszczalnych norm ubytków.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sformułowanie zawarte w treści § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 lutego 2009 roku, w sprawie maksymalnych norm dopuszczalnych ubytków i dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych: "powstałe ubytki rozlicza się w wysokości równej rzeczywistym stratom wyrobów akcyzowych", należy rozumieć w ten sposób, że do czasu ustalenia przez właściwego naczelnika urzędu celnego norm dopuszczalnych ubytków, nie dłużej jednak niż przez okres sześciu miesięcy, licząc od miesiąca następującego po miesiącu, w którym rozpoczęto przewóz, nie należy odprowadzać podatku akcyzowego od całości ubytków powstałych w tym okresie, gdyż jako dopuszczalne ubytki uważa się pełne rzeczywiste straty wyrobów akcyzowych...

Zdaniem Wnioskodawcy sformułowanie zawarte w treści § 9 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie maksymalnych norm dopuszczalnych ubytków i dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych: "powstałe ubytki rozlicza się w wysokości równej rzeczywistym stratom wyrobów akcyzowych", należy rozumieć w ten sposób, że do czasu ustalenia przez właściwego naczelnika urzędu celnego norm dopuszczalnych ubytków, nie dłużej jednak niż przez okres sześciu miesięcy, licząc od miesiąca następującego po miesiącu, w którym rozpoczęto przewóz, nie należy odprowadzać podatku akcyzowego od całości ubytków powstałych w tym okresie, gdyż jako dopuszczalne ubytki uważa się pełne rzeczywiste straty wyrobów akcyzowych.

Z przepisu tego można odczytać, że przez sześć miesięcy podatnik może uznawać rzeczywiste straty wyrobów akcyzowych za dopuszczalne ubytki. W związku z tym we wskazanym okresie, nie jest zobowiązany do naliczania i płacenia podatku akcyzowego od powstałych ubytków.

Wydając rozporządzenie Minister Finansów miał na celu łagodniejsze potraktowanie podmiotów rozpoczynających działalność gospodarczą związaną z wyrobami akcyzowymi. Jest to niejako "ulga" pozwalająca nieobciążać podmiotu podatkiem od ubytków do momentu ustalenia norm, nie dłużej niż przez 6 miesięcy. Jest to też okres, który zostanie wzięty, jako bazowy do ustalenia norm ubytków.

Gdyby, na gruncie systemu prawa akcyzowego, chcieć rozumieć dyrektywę "powstałe ubytki rozlicza się w wysokości równej rzeczywistym stratom wyrobów akcyzowych" w ten sposób, że przez okres 6 miesięcy podatnik byłby zobowiązany do naliczania i płacenia podatku akcyzowego o rzeczywistej wysokości powstałych ubytków. Istnienie takiego przepisu nie byłoby uzasadnione z punktu widzenia logiki systemowej i prawodawczej, gdyż ubytki wyrobów akcyzowych są opodatkowane z zasady, dlatego też nie trzeba byłoby wprowadzania szczególnego okresu 6 miesięcy, podczas których ubytki te podlegałyby podatkowi akcyzowemu. W związku z tym stanowisko podatnika jest uzasadnione i znajduje oparcie w obowiązujących przepisach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 roku o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11 ze zm.), przedmiotem opodatkowania akcyzą są również ubytki wyrobów akcyzowych lub całkowite zniszczenie wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 20.

Natomiast w myśl definicji wynikającej z art. 2 ust. 1 pkt 20 ustawy, ubytki wyrobów akcyzowych są to wszelkie straty:

1. wyrobów akcyzowych, określonych w załączniku nr 2 do ustawy, objętych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, powstałe podczas stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, z wyłączeniem strat powstałych podczas produkcji wyrobów energetycznych lub wyrobów tytoniowych,
2. objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na przeznaczenie:

• napojów alkoholowych,
• wyrobów energetycznych przemieszczanych, a w przypadku podmiotu pośredniczącego, również magazynowanych;

Zgodnie z art. 85 ust. 1 pkt 1 ustawy, właściwy naczelnik urzędu celnego ustala, w drodze decyzji, dla poszczególnych podmiotów, na ich wniosek normy dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych.

Jednakże zgodnie z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 lutego 2009 roku w sprawie maksymalnych norm dopuszczalnych ubytków i dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych (Dz. U. Nr 32, poz. 242), w przypadku rozpoczęcia przez podatnika działalności gospodarczej w zakresie wyrobów akcyzowych, do czasu ustalenia przez właściwego naczelnika urzędu celnego norm dopuszczalnych ubytków, powstałe ubytki rozlicza się w wysokości równej rzeczywistym stratom wyrobów akcyzowych, nie dłużej jednak niż przez okres sześciu miesięcy, licząc od miesiąca następującego po miesiącu, w którym rozpoczęto produkcję, magazynowanie, przerób, zużycie lub przewóz.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Spółka rozpoczynając działalność jako zarejestrowany wysyłający dokonuje obrotu gazem płynnym. W związku z tym wystąpiła do właściwego naczelnika urzędu celnego z wnioskiem o wydanie decyzji w sprawie dopuszczalnych norm ubytków wyrobów akcyzowych. W związku z brzmieniem § 9 cytowanego rozporządzenia Spółka stoi na stanowisku, iż do czasu ustalenia przez naczelnika urzędu celnego norm dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych, nie dłużej jednak niż przez okres sześciu miesięcy, licząc od miesiąca następującego po miesiącu, w którym rozpoczęto przewóz, nie należy odprowadzać podatku akcyzowego od całości ubytków powstałych w tym okresie.

Zatem w ocenie tut. organu, w opisanej sytuacji na podstawie § 9 przytoczonego rozporządzenia, Spółka będzie mogła w przypadku rozpoczęcia działalności jako zarejestrowany wysyłający, do czasu otrzymania przez nią decyzji określającej wysokość dopuszczalnych norm ubytków, jakie mogą powstawać przy przewozie gazu (nie dłużej jednak niż przez okres 6 miesięcy od momentu rozpoczęcia tej działalności), rozliczać ubytki w wysokości równej rzeczywistym stratom tych wyrobów, w związku z czym uznano stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.