INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 lipca 2011r. (data wpływu 25 lipca 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 sierpnia 2011r. (data wpływu 23 sierpnia 2011r.), pismem z dnia 5 września 2011r. oraz z dnia 8 września 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania usług przy zastosowaniu kasy rejestrującej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lipca 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania usług przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 sierpnia 2011r. (data wpływu 23 sierpnia 2011r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 10 sierpnia 2011r. znak: IBPP4/443-1168/11/EJ, pismem z dnia 5 września 2011r. oraz z dnia 8 września 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca działający na podstawie ustawy z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej (t.j. Dz. U. Nr 175, poz. 1362 ze zm.) oraz związanymi przepisami prawa, świadczy dla mieszkańców usługi pomocy społecznej wraz z zakwaterowaniem (Dział 87 PKWiU z 2008r.). Usługi te są świadczone na podstawie decyzji wydawanych przez (na ogół) Miejskie Ośrodki Pomocy Społecznej. Z decyzji takiej wynika między innymi, iż „opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej wnosi mieszkaniec domu…” (art. 61 ustawy o pomocy społecznej). Pozostałą część odpłatności ponoszą odpowiednio zobowiązani do alimentacji i/lub ośrodki pomocy społecznej. Odpłatność zgodnie z ww. decyzjami uiszczana na konta bankowe.

Przychody Wnioskodawcy z tego tytułu wyniosły:

• w roku 2010: 2.117.828,53 zł,
• w roku 2011 (do dnia 31.03.): 526.886,61 zł i są wyższe od 40.000 zł w roku.
  
  

Pozostaje bezsporne, że Wnioskodawca zwolniony jest z podatku VAT na podstawie art. 43 pkt 1 ust. 22 (ustawa o VAT z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług ze zm).

W 2010r. Domu Pomocy Społecznej objęte były zwolnieniem z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (§ 2 oraz poz. 26 z załącznika do rozporządzenia w sprawie czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania Dz. U. 224 poz. 1797 z dnia 23 grudnia 2009r.).

Na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010r. (Dz. U. Nr 138, poz. 930) usługi w zakresie opieki społecznej tracą zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących z dniem 30 kwietnia 2011r., gdyż dział 87 PKWiU z 2008 nie jest wymieniony w załączniku do rozporządzenia.

Liczba odbiorców jest większa od 20, a ilość transakcji realizowanych w ciągu roku jest większa niż 50, zatem nie mają zastosowania szczególne czynności wymienione w poz. 34 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010r. (Dz. U. Nr 138, poz. 930).

Z drugiej strony (art. 43 ust. 1 pkt 22 oraz art. 111 ust. 1 i ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zauważyć należy, że kasy fiskalne służą do rejestracji obrotu i związanych z nim kwot podatku VAT. Stąd też, skoro Wnioskodawca świadczył będzie wyłącznie usługi pomocy społecznej zwolnione od VAT, to w takiej sytuacji z tytułu tychże usług nigdy nie wystąpi kwota podatku związanego z obrotem, w związku z czym nie ma potrzeby prowadzenia ewidencji z użyciem kasy. Zauważyć trzeba, że rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. nr 138, poz. 930) odnosi się jedynie do tych czynności, które co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

W piśmie z dnia 17 sierpnia 2011r. Wnioskodawca wskazał dodatkowo, że jest właścicielem rachunku bankowego depozytowego. Na rachunku tym przechowywane są środki pieniężne łącznie wszystkich mieszkańców domu. Środki pieniężne mieszkańców Domu tzn. ich renty: rodzinne, inwalidzkie, socjalne, zasiłek stały, emerytura są przekazywane przez ZUS na konto Wnioskodawcy – 65% tej renty, zaś 35% na konto depozytowe. Środki pieniężne wpływają również poprzez opiekuna prawnego lub przez pocztę do kasy depozytów. Opiekunowie prawni również wpłacają te „końcówki” na konto depozytowe. Wszystkie powyższe wpłaty są opatrzone informacją którego mieszkańca dotyczą i księgowane w Księdze Handlowej, w której każdy mieszkaniec Domu ma przyporządkowany swój numer. Najczęściej kwoty „końcówek” wpłacane do kasy są wykorzystywane na bieżące potrzeby mieszkańców, ponieważ są to niewielkie kwoty. Środki finansowe mieszkańca opatrzone są informacją ZUS-u lub opiekuna prawnego wpłaty na konkretnego mieszkańca. ZUS stosuje to za pomocą podawania numeru renty mieszkańca. Opiekunowie prawni imienia i nazwiska osoby dla której przeznaczone są środki finansowe. Podstawą do rozliczania 70% środków pieniężnych mieszkańca (odpłatność za pobyt w DPS) jest decyzja Centrum Pomocy Rodzinie (mieszkańcy przyjęci do DPS przed 1 stycznia 2004r.) lub miejskich i gminnych Ośrodków Pomocy Społecznej (mieszkańcy przyjęci do DPS po 1 stycznia 2004r.). Księgowość DPS prowadzi analizę finansową każdego mieszkańca również w Księdze Handlowej księgując wszystkie wpłaty każdego mieszkańca, porównując je z decyzjami PCPR, GOPS, MOPS. Na tej podstawie co miesiąc sporządza zestawienie obejmujące wszystkich mieszkańców kwotą na „+” lub „-. Zestawienie to otrzymuje pracownik prowadzący Księgę Handlową depozytów. Sporządza polecenie księgowania, które jest podstawą dodania lub odjęcia mieszkańcowi wyliczonej kwoty. Księgowość Wnioskodawcy bilansując „+” i „- różnicę wpłaca przelewem bankowym na konto depozytowe mieszkańców. Wszyscy mieszkańcy mają swoje środki finansowe na rachunku bankowym depozytowym. Kasa depozytowa obsługuje wpłaty „końcówek” (30% lub 35% renty) przekazywane z ZUS-u za pośrednictwem poczty lub bezpośrednio wpłacane do kasy przez opiekunów prawnych, którzy od ZUS-u otrzymują „końcówki” mieszkańca DPS.

W piśmie z dnia 8 września 2011r. Wnioskodawca wyjaśnił ponadto, że kasa depozytowa nie zajmuje się tą częścią renty mieszkańca, która stanowi odpłatność za pobyt w DPS. Z ewidencji dowodów dokumentujących transakcję jednoznacznie wynika jakiej konkretnie transakcji ona dotyczy. Wnioskodawca nie rozpoczął ewidencjonowania świadczonych usług z zakresu pomocy społecznej przed dniem 1 stycznia 2011r. Na bankowym dowodzie wpłaty dokumentującym wpłatę środków mieszkańca DPS widnieje Wnioskodawca. Wpłacającym do banku jest Wnioskodawca. Rozliczanie mieszkańca za pobyt w DPS następuje wyłącznie w obrocie bankowym. Obrót gotówkowy w tym zakresie nie występuje.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma obowiązek posiadać kasę fiskalną, jeżeli wpływy z tytułu odpłatności wnoszone są bezgotówkowo na rachunek bankowy Wnioskodawcy przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej (podopiecznych i ich rodziny)...

Zdaniem Wnioskodawcy, Dom Pomocy Społecznej, działający na podstawie umowy podpisanej ze Starostą, corocznie anektowanej na realizację zadania z zakresu pomocy społecznej zgodnie z ustawą z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej przeznaczonego dla 83 osób niepełnosprawnych intelektualnie w gminie Z. (osoby z decyzjami sprzed 2004r.) oraz z umowami z gminami: w S., C., W., N., T., K. Na realizację zadania Wnioskodawca otrzymuje dofinansowanie na częściowe pokrycie kosztów utrzymania mieszkańców Domu. Kolejne dofinansowanie przekazywane jest przez ZUS, KRUS lub GOPS na wskazane przez Wnioskodawcę konto. Różnica między kosztem utrzymania a ww. wpłatami winna być pokryta z tzw. końcówki mieszkańca przez niego. Wnioskodawca operacje te wykonuje bezgotówkowo z konta depozytowego mieszkańców na konto Wnioskodawcy na podstawie przygotowanego zestawienia przez księgowość Wnioskodawcy. „Końcówki” rent wpływają na konto depozytowe mieszkańców lub są wpłacane do kasy depozytowej i nie są łączone z pozostałymi składnikami pieniężnymi. Jest to osobna księgowość prowadzona przez pracownika socjalnego Domu z uwagi na to, że osoby niepełnosprawne intelektualnie w stopniu umiarkowanym i znacznym czyli mieszkańcy Domu z racji swoich deficytów nie są w stanie własnoręcznie gospodarować swoimi funduszami.

W związku z tym, że wszystkie wpłaty wykonywane są bezgotówkowo na konto bankowe, zdaniem Wnioskodawcy bezzasadnym wydaje się wprowadzenie kas fiskalnych z których Wnioskodawca nigdy nie będzie korzystać.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. Nr 177, poz. 1054) zwanej dalej ustawą o VAT.

Zgodnie z regulacjami art. 111 ust. 1 ww. ustawy podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Z przepisu art. 111 ust. 1 wynika, iż podatnicy, wobec których powstał obowiązek w zakresie stosowania kas rejestrujących, są obowiązani za pośrednictwem tych urządzeń ewidencjonować obrót i kwoty podatku należnego. Należy jednak zauważyć, iż opodatkowanie transakcji podatkiem od towarów i usług nie jest kryterium determinującym powstanie obowiązku w zakresie prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Przedmiotowy obowiązek dotyczy bowiem również sytuacji, gdy czynności sprzedaży są zwolnione od podatku lub wykonuje je podatnik zwolniony od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy.

Z powyższego wynika, iż zamiarem ustawodawcy jest objęcie obowiązkiem prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej wszystkich podatników dokonujących sprzedaży na rzecz konkretnych nabywców, a mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych bez względu na to czy dokonywane transakcje podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT i czy są dokonywane przez podatników będących podatnikami czynnymi podatku od towarów i usług. Czynnikiem warunkującym obowiązek ewidencjonowania obrotów za pomocą kas rejestrujących przez podatnika podatku VAT jest sprzedaż na rzecz określonych podmiotów, a nie status podatnika jako „podatnika VAT czynnego” lub „podatnika VAT zwolnionego”, bowiem zgodnie z art. 15 ust. 1 podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Przechodząc natomiast do kwestii zwolnień należy wskazać, iż w art. 111 ust. 8 ustawy o VAT zawarto upoważnienie dla ministra właściwego do spraw finansów publicznych do zwolnienia w drodze rozporządzenia na czas określony niektórych grup podatników oraz niektórych czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1 ustawy, ze względu na rodzaj prowadzonej działalności lub wysokość obrotu.

Z dniem 1 stycznia 2011r. weszło w życie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. nr 138, poz. 930).

Stosownie do § 2 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012r. sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

W poz. 37 ww. załącznika do rozporządzenia wskazano, że czynnością zwolnioną z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej jest świadczenie usług, za które zapłata w całości następuje za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), pod warunkiem, że z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcję jednoznacznie wynika, jakiej transakcji zapłata dotyczyła, przy czym przepis ten nie dotyczy podatników, którzy rozpoczęli ewidencjonowanie tych usług przed dniem 1 stycznia 2011r.

Korzystanie z powyższego zwolnienia wymaga spełnienia określonych warunków wynikających wprost z zapisu tej regulacji.

Zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy można zatem stosować jeżeli:

• zapłata za świadczoną usługę w całości następuje za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-rozliczeniowej na rachunek bankowy podatnika,
• z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcje jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła,
• podatnik nie rozpoczął ewidencjonowania tych usług za pomocą kasy rejestrującej przed dniem 1 stycznia 2011r.
  
  

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca świadczy usługi pomocy społecznej wraz z zakwaterowaniem. Środki pieniężne mieszkańców Domu tj. renty rodzinne, inwalidzkie, socjalne, zasiłek stały, emerytura są przekazywane przez ZUS na konto bankowe Wnioskodawcy (65% tej renty), zaś 35% na konto depozytowe, poprzez opiekuna prawnego lub przez pocztę do kasy depozytów. Z ewidencji dowodów dokumentujących transakcję jednoznacznie wynika jakiej konkretnie transakcji ona dotyczy. Kasa depozytowa obsługuje wpłaty „końcówek” (30% lub 35% renty) przekazywane z ZUS za pośrednictwem poczty lub bezpośrednio wpłacane do kasy przez opiekunów prawnych, którzy od ZUS-u otrzymują „końcówki” mieszkańca DPS. Kasa depozytowa nie zajmuje się tą częścią renty mieszkańca, która stanowi odpłatność w DPS za pobyt (70% lub 65%). Rozliczanie mieszkańca za pobyt w DPS następuje wyłącznie w obrocie bankowym. Obrót gotówkowy w tym zakresie nie występuje. Wnioskodawca nie rozpoczął ewidencjonowania świadczonych usług z zakresu pomocy społecznej przed dniem 1 stycznia 2011r.

Zgodnie z art. 139 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.) ze świadczeń pieniężnych określonych w ustawie - po odliczeniu składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz zaliczki i innych należności z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych - podlegają potrąceniu, z uwzględnieniem art. 141, należności m.in. z tytułu odpłatności za pobyt osób uprawnionych do świadczeń w domach pomocy społecznej, zakładach opiekuńczo-leczniczych lub zakładach pielęgnacyjno-opiekuńczych. Nadmienić należy, że zgodnie z powołanym przepisem organ rentowy dokonuje potrąceń na wniosek dyrektorów tych placówek.

Natomiast art. 140 ust. 4 pkt 3 ww. ustawy określa górną granicę tych potrąceń, stanowiąc, że potrącenia należności z tytułu odpłatności za pobyt osób uprawnionych do świadczeń w domach pomocy społecznej, zakładach opiekuńczo-leczniczych lub zakładach pielęgnacyjno-opiekuńczych nie mogą przekraczać 65% kwoty świadczenia.

Art. 60 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2007r. o pomocy społecznej (t.j. Dz. U. z 2009r. Nr 175, poz. 1362 ze zm.) stanowi, iż pobyt w domu pomocy społecznej jest odpłatny do wysokości średniego miesięcznego kosztu utrzymania.

Stosownie do art. 61 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy o pomocy społecznej, opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej wnosi mieszkaniec domu, nie więcej jednak niż 70% swojego dochodu, a w przypadku osób małoletnich przedstawiciel ustawowy z dochodów dziecka, nie więcej niż 70% tego dochodu.

Zgodnie z art. 62 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej mieszkaniec domu wnosi opłatę do kasy domu lub na jego rachunek bankowy. Za jego zgodą opłata może być potrącana:

1. z emerytury lub renty mieszkańca domu - przez właściwy organ emerytalno-rentowy, zgodnie z odrębnymi przepisami;
2. z zasiłku stałego mieszkańca domu - przez ośrodek pomocy społecznej dokonujący wypłaty świadczenia; opłatę za pobyt ośrodek pomocy społecznej przekazuje na rachunek bankowy domu pomocy społecznej.
   
   

Analiza przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy wskazuje, że odpłatność za pobyt (65% lub 70% dochodu każdego mieszkańca) wpływa na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Wszelkiego rodzaju zobowiązania mieszkańców względem Wnioskodawcy odbywają się bezgotówkowo tzn. są przeksięgowywane bezpośrednio z konta depozytowego lub wpływają bezpośrednio na konto bankowe Wnioskodawcy. Wpłaty gotówkowe za usługi nie występują.

W świetle wyżej wskazanych przepisów prawnych stwierdzić należy, iż prawo do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących na mocy § 2 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z poz. 37 ww. załącznika do rozporządzenia, przysługuje w sytuacji, gdy zapłata za świadczone usługi w całości następuje za pośrednictwem poczty lub banku na rachunek bankowy podatnika, bez względu na rodzaj wykonywanej usługi. Istotne jest, aby było możliwe zidentyfikowanie transakcji, której zapłata dotyczy.

Wobec powyższego należy uznać, iż Wnioskodawca świadcząc usługi o których mowa we wniosku, za które otrzyma w całości zapłatę przelewem na rachunek bankowy, a z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcje jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła, ma prawo do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej do dnia 31 grudnia 2012 r.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy nadmienić, że zgodnie z art. 14b § 3 cyt. w sentencji ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, a w szczególności wnoszenia przez mieszkańców Domu dopłat do kwot należnych za pobyt do kasy Domu, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.