INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2011r. (data wpływu 18 kwietnia 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 czerwca 2011r. (data wpływu 24 czerwca 2011r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki VAT obowiązującej dla usług prowadzenia szkoleń BHP – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 kwietnia 2011r. wpłynął do tutejszego organu wniosek z dnia 14 kwietnia 2011r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki VAT obowiązującej dla usług prowadzenia szkoleń BHP.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 czerwca 2011r. będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu Nr IBPP1/443-659/11/AL z dnia 15 czerwca 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Zagadnienie dotyczy stanu faktycznego i prawnego obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011r.

Przedsiębiorstwo prowadzi szkolenia z zakresu BHP dla pracowników na zlecenie pracodawców. Dotychczas podmiot traktował tę usługę jako opodatkowaną stawką 23% kwalifikując ją wg PKWiU jako 85.59.19 - usługi w zakresie pozaszkolnych form edukacji gdzie indziej nie sklasyfikowane.

Powstaje jednak wątpliwość, czy w powyższym przypadku nie znajduje zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, przewidujący zwolnienie od podatku dla usług kształcenia zawodowego prowadzonego w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 21 czerwca 2011r. Wnioskodawca wskazał, iż Zleceniodawcą szkoleń będących przedmiotem usługi są podmioty zatrudniające pracowników tj. pracodawcy, którzy są jednocześnie stroną umowy.

Szkoleniem obejmowane są osoby podejmujące pracę oraz osoby pozostające w stosunku pracy w zakresie szkoleń okresowych. Podstawą prawną jest art. 237³ Kodeksu pracy. Szczegółowy zakres szkoleń wynika z rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004r.

Uczestnikiem szkoleń są wyłącznie pracownicy podmiotu zlecającego szkolenie.

Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty.

Jednostka prowadzi działalność na podstawie przepisów o działalności gospodarczej w związku z art. 83a ust. 2 ustawy o systemie oświaty.

Art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług nie znajduje zastosowania ponieważ Wnioskodawca nie jest jednostką objętą przepisami ustawy o systemie oświaty. Zatem świadczone usługi są usługami innymi niż wymienione we wskazanym przepisie.

Klasyfikacja wg PKWiU 85.59.19 - usługi w zakresie pozaszkolnych form edukacji gdzie indziej nie sklasyfikowane.

Podstawą prawną jest art. 237³ Kodeksu pracy. Szczegółowy zakres określają przepisy rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. Nr 180 poz. 1860, Nr 116 z 2005r. poz. 972; Nr 196 z 2007r. poz. 1420). Przepisem umożliwiającym prowadzenie takich szkoleń jest § 1a pkt 2 lit. e oraz § 4 ust. 1 wskazanego rozporządzenia.

Jako jednostka nie objęta systemem oświaty Wnioskodawca nie posiada również akredytacji w rozumieniu ustawy o systemie oświaty.

Finansowanie odbywa się ze środków zlecającego, tj. pracodawcy. Istnieje możliwość, że szkolenia finansowane są ze środków publicznych bowiem wśród podmiotów zlecających są jednostki objęte przepisami ustawy o finansach publicznych, min. urzędy gmin, miast itp. jednostki.

Nabyta wiedza wykorzystywana jest w trakcie wykonywania pracy i ma na celu zapobieganie wypadkom przy pracy w trakcie wykonywania czynności na danym stanowisku. Zakres szkoleń dotyczy zasad ogólnych dotyczących bezpieczeństwa przeciwpożarowego oraz zasad ogólnych związanych z bezpieczeństwem i higieną pracy oraz zasad szczegółowych związanych bezpośrednio z czynnościami wykonywanymi na danym stanowisku pracy zgodnie z celem zakreślonym we wskazanych wyżej przepisach Kodeksu pracy oraz rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004r.

Ponadto na pytanie tut. organu zawarte w punkcie 9 wezwania z dnia 15 czerwca 2011r. cyt.: „W jaki sposób osoby biorące udział w szkoleniach będą wykorzystywały nabytą wiedzę w ramach wykonywanego zawodu...

Czy jest to nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem uczestników szkoleń czy jest to nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych...” Wnioskodawca wskazał, iż zakres został wskazany w części H złożonego wniosku jako uzasadnienie własnego stanowiska.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zastosowanie stawki w wysokości 23% jest działaniem prawidłowym... Czy w sprawie nie znajduje zastosowania przepis art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług przewidujący zwolnienie dla szkolenia zawodowego...

Zdaniem Wnioskodawcy stosowanie do przepisów § 1a pkt 2 lit. e rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004r. ze zmianami podmiotami uprawnionymi do ich przeprowadzenia są również osoby prowadzące działalność na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, które nie są zobligowane do stosowania przepisów ustawy z dnia 7 września 1991r. o systemie oświaty, co znajduje swoje potwierdzenie w art. 83a ust. 2 tej ustawy.

Szkolenia BHP z istoty swojej związane są bezpośrednio z wykonywaniem pracy, wykonywaniem zawodu, a ich istotą jest podnoszenie kwalifikacji w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy każdego zatrudnionego. Wskazać należy, że obowiązek szkolenia pracowników w tym zakresie wynika wprost z przepisów prawa pracy na etapie wstępnym tj. przed dopuszczeniem do pracy oraz przeprowadzanie szkoleń okresowych i stanowiskowych.

Dokonując takiej interpretacji (rozszerzającej) można dojść do wniosku, że zwolnienie przewidziane we wskazanym wyżej przepisie ustawy o VAT takie powinno być stosowane.

Literalnie jednak, trudno nazwać szkoleniem zawodowym zmierzającym do podnoszenia kwalifikacji szkolenie BHP. Bez względu na fakt uczestnictwa w takim szkoleniu kwalifikacje zawodowe pracownika pozostają na niezmienionym poziomie. Nie można mylić faktu przygotowania do pracy na określonym stanowisku pracy (w ujęciu rzeczowym) i wskazaniu zagrożeń i niebezpieczeństw związanych z wykonywaną pracą związanych z reguły z obsługą urządzeń ze zdobywaniem dodatkowych kwalifikacji (w ujęciu obiektywnym) potwierdzonych stosownym świadectwem, dyplomem czy zaświadczeniem. Doskonalenie zawodowe zaś traktować należy jako zdobycie dodatkowej wiedzy w ramach posiadanego zawodu lub wykonywanej pracy. Szkolenia BHP takiej wiedzy nie przekazują, a ich zakres jest oderwany od kwalifikacji pracowników.

Biorąc pod uwagę powyższe stosowanie stawki 23% jest prawidłowe i uzasadnione obowiązującym stanem prawnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe … oraz jednostki badawczo – rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

-oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub,
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

-oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Z uregulowań zawartych w wyżej cytowanych przepisach wynika, iż dla oceny tego czy usługi z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy świadczone przez Wnioskodawcę są zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy, konieczne jest stwierdzenie:

1. czy są to usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego;
2. czy są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.
   
   

Ponadto zgodnie z treścią § 13 ust. 1 pkt 19 i 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649 ze zm.), obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 5 kwietnia 2011r., zwalnia się od podatku:

• usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane,
• usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.
  
  

W myśl natomiast § 13 ust. 1 pkt 19 i 20, obowiązującego od dnia 6 kwietnia 2011r., rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2010r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.) zwalnia się od podatku:

• usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze oraz świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane,
• usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.
  
  

W tym miejscu wskazać należy, iż w dniu 1 lipca 2006r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 288, s. 1). Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2006r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych – Wspólny system podatku wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EWG ze zm.).

Przepis art. 14 ww. rozporządzenia nr 1777/2005 wyjaśnia co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i) dyrektywy 77/388/EWG (analogiczne zwolnienie zawiera art. 132 ust. 1 lit. i obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.), obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

Od dnia 1 lipca 2011r. obowiązuje natomiast rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011r., ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 77, s. 1). Zgodnie z art. 44 tego rozporządzenia, usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Szkolenie z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy może dotyczyć pracodawcy, pracowników służby bhp, innych pracowników oraz instruktorów i wykładowców tematyki bhp. Szkolenia z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy adresowane do pracodawcy, pracowników służb bhp, instruktorów i wykładowców tematyki bhp są usługami kształcenia zawodowego.

Przedmiotowe szkolenia są usługami kształcenia zawodowego również wówczas, gdy dotyczą pracowników pracodawcy niebędących służbą bhp, mają one bowiem na celu zapewnienie uczestnikom poznanie przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, a także nabycie umiejętności wykonywania pracy w sposób bezpieczny, niezbędnych do podjęcia i wykonywania pracy w danym zakładzie pracy i na określonym stanowisku pracy.

Znajomość przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy jest warunkiem niezbędnym do wykonywania pracy. Każdy pracodawca ma obowiązek zapewnić pracownikowi odbycie, odpowiedniego do rodzaju wykonywanej pracy szkolenia, w tym przekazać mu informacje i instrukcje dotyczące zajmowanego stanowiska pracy lub wykonywanej pracy.

Obowiązek przeszkolenia podwładnych w zakresie zasad bezpieczeństwa i higieny pracy nałożony został na pracodawcę ustawą z dnia 26 czerwca 1974r. – Kodeks pracy (t.j. Dz. U. 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), zwaną dalej Kodeks pracy.

Zgodnie z art. 1 Kodeksu pracy, kodeks ten określa prawa i obowiązki pracowników i pracodawców.

W myśl art. 2 Kodeksu pracy pracownikiem jest osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę.

Zgodnie z art. 237³ § 1 Kodeksu pracy, nie wolno dopuścić pracownika do pracy, do której wykonywania nie posiada on wymaganych kwalifikacji lub potrzebnych umiejętności, a także dostatecznej znajomości przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy.

Natomiast jak wynika z postanowień art. 237³ § 2 Kodeksu pracy pracodawca jest obowiązany zapewnić przeszkolenie pracownika w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy przed dopuszczeniem go do pracy oraz prowadzenie okresowych szkoleń w tym zakresie. Szkolenie pracownika przed dopuszczeniem do pracy nie jest wymagane w przypadku podjęcia przez niego pracy na tym samym stanowisku pracy, które zajmował u danego pracodawcy bezpośrednio przed nawiązaniem z tym pracodawcą kolejnej umowy o pracę.

W myśl art. 237³ § 2¹ Kodeksu pracy pracodawca jest obowiązany odbyć szkolenie w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy w zakresie niezbędnym do wykonywania ciążących na nim obowiązków. Szkolenie to powinno być okresowo powtarzane.

Zgodnie z art. 207 § 2 Kodeksu pracy pracodawca jest obowiązany chronić zdrowie i życie pracowników przez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki.

W szczególności pracodawca jest obowiązany:

1. organizować pracę w sposób zapewniający bezpieczne i higieniczne warunki pracy,
2. zapewniać przestrzeganie w zakładzie pracy przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, wydawać polecenia usunięcia uchybień w tym zakresie oraz kontrolować wykonanie tych poleceń,
3. reagować na potrzeby w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa i higieny pracy oraz dostosowywać środki podejmowane w celu doskonalenia istniejącego poziomu ochrony zdrowia i życia pracowników, biorąc pod uwagę zmieniające się warunki wykonywania pracy,
4. zapewnić rozwój spójnej polityki zapobiegającej wypadkom przy pracy i chorobom zawodowym uwzględniającej zagadnienia techniczne, organizację pracy, warunki pracy, stosunki społeczne oraz wpływ czynników środowiska pracy,
5. uwzględniać ochronę zdrowia młodocianych, pracownic w ciąży lub karmiących dziecko piersią oraz pracowników niepełnosprawnych w ramach podejmowanych działań profilaktycznych,
6. zapewniać wykonanie nakazów, wystąpień, decyzji i zarządzeń wydawanych przez organy nadzoru nad warunkami pracy,
7. zapewniać wykonanie zaleceń społecznego inspektora pracy.
   
   

Stosownie do art. 211 Kodeksu pracy przestrzeganie przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy jest podstawowym obowiązkiem pracownika. W szczególności pracownik jest obowiązany:

1. znać przepisy i zasady bezpieczeństwa i higieny pracy, brać udział w szkoleniu i instruktażu z tego zakresu oraz poddawać się wymaganym egzaminom sprawdzającym,
2. wykonywać pracę w sposób zgodny z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy oraz stosować się do wydawanych w tym zakresie poleceń i wskazówek przełożonych,
3. dbać o należyty stan maszyn, urządzeń, narzędzi i sprzętu oraz o porządek i ład w miejscu pracy,
4. stosować środki ochrony zbiorowej, a także używać przydzielonych środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, zgodnie z ich przeznaczeniem,
5. poddawać się wstępnym, okresowym i kontrolnym oraz innym zaleconym badaniom lekarskim i stosować się do wskazań lekarskich,
6. niezwłocznie zawiadomić przełożonego o zauważonym w zakładzie pracy wypadku albo zagrożeniu życia lub zdrowia ludzkiego oraz ostrzec współpracowników, a także inne osoby znajdujące się w rejonie zagrożenia, o grożącym im niebezpieczeństwie,
7. współdziałać z pracodawcą i przełożonymi w wypełnianiu obowiązków dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy.
   
   

Jak wynika z art. 207¹ § 1 Kodeksu pracy pracodawca jest obowiązany przekazywać pracownikom informacje o:

1. zagrożeniach dla zdrowia i życia występujących w zakładzie pracy, na poszczególnych stanowiskach pracy i przy wykonywanych pracach, w tym o zasadach postępowania w przypadku awarii i innych sytuacji zagrażających zdrowiu i życiu pracowników,
2. działaniach ochronnych i zapobiegawczych podjętych w celu wyeliminowania lub ograniczenia zagrożeń, o których mowa w pkt 1,
3. pracownikach wyznaczonych do:
1. udzielania pierwszej pomocy,
2. wykonywania działań w zakresie zwalczania pożarów i ewakuacji pracowników.

Obowiązki określone w art. 207 § 2 stosuje się odpowiednio do przedsiębiorców niebędących pracodawcami, organizujących pracę wykonywaną przez osoby fizyczne:

1. na innej podstawie niż stosunek pracy,
2. prowadzące na własny rachunek działalność gospodarczą (art. 304 § 3 Kodeksu pracy).
   
   

Jak wynika z delegacji ustawowej zawartej art. 237⁵ Kodeksu pracy Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, zakres tego szkolenia, wymagania dotyczące treści i realizacji programów szkolenia, sposób dokumentowania szkolenia oraz przypadki, w których pracodawcy lub pracownicy mogą być zwolnieni z określonych rodzajów szkolenia.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w przepisie art. 237⁵ Kodeksu pracy Minister Gospodarki i Pracy wydał rozporządzenie z dnia 27 lipca 2004r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. Nr 180, poz. 1860 ze zm.), które to rozporządzenie określa:

1. szczegółowe zasady szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy;
2. zakres szkolenia;
3. wymagania dotyczące treści i realizacji szkolenia;
4. sposób dokumentowania szkolenia oraz
5. przypadki, w których pracodawcy i pracownicy mogą być zwolnieni z określonych rodzajów szkolenia.
   
   

Zgodnie z § 1a pkt 2 lit. e ww. rozporządzenia, przez jednostkę organizacyjną prowadzącą działalność szkoleniową w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy rozumie się osobę prawną lub fizyczną prowadzącą działalność oświatową na zasadach określonych w przepisach o swobodzie działalności gospodarczej, jeżeli prowadzi działalność szkoleniową w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy.

Stosownie do § 3 ww. rozporządzenia szkolenie zapewnia uczestnikom:

1. zaznajomienie się z czynnikami środowiska pracy mogącymi powodować zagrożenia dla bezpieczeństwa i zdrowia pracowników podczas pracy oraz z odpowiednimi środkami i działaniami zapobiegawczymi;
2. poznanie przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy w zakresie niezbędnym do wykonywania pracy w zakładzie pracy i na określonym stanowisku pracy, a także związanych z pracą obowiązków i odpowiedzialności w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy;
3. nabycie umiejętności wykonywania pracy w sposób bezpieczny dla siebie i innych osób, postępowania w sytuacjach awaryjnych oraz udzielania pomocy osobie, która uległa wypadkowi.
   
   

Zgodnie natomiast z § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia szkolenie może być organizowane przez pracodawców lub, na ich zlecenie, przez jednostki organizacyjne prowadzące działalność szkoleniową w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, które zostały sprecyzowane w § 1a pkt 2 rozporządzenia, czyli m.in. osoby prawne lub fizyczne prowadzące działalność oświatową na zasadach określonych w przepisach o swobodzie działalności gospodarczej, które na zlecenie pracodawcy prowadzą działalność szkoleniową w dziedzinie BHP.

Szkolenie jest prowadzone jako szkolenie wstępne i szkolenie okresowe (§ 6 rozporządzenia).

Jak wynika z § 8 ww. rozporządzenia szkolenie wstępne jest przeprowadzane w formie instruktażu według programów opracowanych dla poszczególnych grup stanowisk i obejmuje:

1. szkolenie wstępne ogólne, zwane dalej „instruktażem ogólnym”;
2. szkolenie wstępne na stanowisku pracy, zwane dalej „instruktażem stanowiskowym”.
   
   

W myśl § 9 ust. 1 ww. rozporządzenia instruktaż ogólny powinien zapewnić uczestnikom szkolenia zapoznanie się z podstawowymi przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy zawartymi w Kodeksie pracy, w układach zbiorowych pracy lub w regulaminach pracy, z przepisami oraz zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy obowiązującymi w danym zakładzie pracy, a także z zasadami udzielania pierwszej pomocy w razie wypadku.

Zgodnie z § 9 ust. 2 ww. rozporządzenia instruktaż stanowiskowy powinien zapewnić uczestnikom szkolenia zapoznanie się z czynnikami środowiska pracy występującymi na ich stanowiskach pracy i ryzykiem zawodowym związanym z wykonywaną pracą, sposobami ochrony przed zagrożeniami, jakie mogą powodować te czynniki, oraz metodami bezpiecznego wykonywania pracy na tych stanowiskach.

Jak stanowi § 10 ust. 1 ww. rozporządzenia instruktaż ogólny odbywają, przed dopuszczeniem do wykonywania pracy, nowo zatrudnieni pracownicy, studenci odbywający u pracodawcy praktykę studencką oraz uczniowie szkół zawodowych zatrudnieni w celu praktycznej nauki zawodu.

Instruktaż ogólny prowadzi pracownik służby bezpieczeństwa i higieny pracy, osoba wykonująca u pracodawcy zadania tej służby albo pracodawca, który sam wykonuje takie zadania, lub pracownik wyznaczony przez pracodawcę posiadający zasób wiedzy i umiejętności zapewniający właściwą realizację programu instruktażu, mający aktualne zaświadczenie o ukończeniu wymaganego szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy. (§ 10 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Zgodnie z § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia szkolenie okresowe ma na celu aktualizację i ugruntowanie wiedzy i umiejętności w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz zaznajomienie uczestników szkolenia z nowymi rozwiązaniami techniczno-organizacyjnymi w tym zakresie.

W myśl § 14 ust. 2 ww. rozporządzenia szkolenie okresowe odbywają:

1. osoby będące pracodawcami oraz inne osoby kierujące pracownikami, w szczególności kierownicy, mistrzowie i brygadziści;
2. pracownicy zatrudnieni na stanowiskach robotniczych;
3. pracownicy inżynieryjno-techniczni, w tym projektanci, konstruktorzy maszyn i innych urządzeń technicznych, technolodzy i organizatorzy produkcji;
4. pracownicy służby bezpieczeństwa i higieny pracy i inne osoby wykonujące zadania tej służby;
5. pracownicy administracyjno-biurowi i inni niewymienieni w pkt 1-4, których charakter pracy wiąże się z narażeniem na czynniki szkodliwe dla zdrowia, uciążliwe lub niebezpieczne albo z odpowiedzialnością w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy.
   
   

W myśl § 15 ust. 1 ww. rozporządzenia szkolenie okresowe pracowników zatrudnionych na stanowiskach robotniczych przeprowadza się w formie instruktażu, nie rzadziej niż raz na 3 lata, a na stanowiskach, na których są wykonywane prace szczególnie niebezpieczne, nie rzadziej niż raz w roku.

Szkolenie okresowe osób wymienionych w § 14 ust. 2 pkt 1 i 3-5 powinno być przeprowadzane w formie kursu, seminarium lub samokształcenia kierowanego nie rzadziej niż raz na 5 lat, a w przypadku pracowników administracyjno-biurowych nie rzadziej niż raz na 6 lat (§ 15 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Należy również wskazać, iż ramowe programy szkolenia BHP w tym: ramowy program instruktażu ogólnego, ramowy program instruktażu stanowiskowego, ramowy program szkolenia okresowego pracowników zatrudnionych na stanowiskach robotniczych, ramowy program szkolenia okresowego pracowników inżynieryjno-technicznych, ramowy program szkolenia okresowego pracowników służby bezpieczeństwa i higieny pracy i osób wykonujących zadania tej służby, ramowy program szkolenia okresowego pracowników administracyjno-biurowych i innych, o których mowa w § 14 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia został wskazany w załączniku nr 1 do cyt. rozporządzenia w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy.

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, w ramach której przeprowadza szkolenia z zakresu BHP.

Zleceniodawcą szkoleń będących przedmiotem usługi są podmioty zatrudniające pracowników tj. pracodawcy, którzy są jednocześnie stroną umowy. Uczestnikiem szkoleń są wyłącznie pracownicy podmiotu zlecającego szkolenie.

Szkoleniem obejmowane są osoby podejmujące pracę oraz osoby pozostające w stosunku pracy w zakresie szkoleń okresowych.

Podstawą prawną dla przeprowadzanych przez Wnioskodawcę szkoleń jest art. 237³ Kodeksu pracy. Szczegółowy zakres szkoleń wynika z rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. Nr 180 poz. 1860 ze zm.). Przepisem umożliwiającym prowadzenie takich szkoleń przez Wnioskodawcę jest § 1a pkt 2 lit. e oraz § 4 ust. 1 wskazanego rozporządzenia.

Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty.

Na przeprowadzane szkolenia Wnioskodawca nie posiada akredytacji w rozumieniu ustawy o systemie oświaty.

Finansowanie odbywa się ze środków zlecającego, tj. pracodawcy. Istnieje możliwość, że szkolenia finansowane są ze środków publicznych bowiem wśród podmiotów zlecających są jednostki objęte przepisami ustawy o finansach publicznych, min. urzędy gmin, miast itp. jednostki.

Nabyta wiedza wykorzystywana jest w trakcie wykonywania pracy i ma na celu zapobieganie wypadkom przy pracy w trakcie wykonywania czynności na danym stanowisku. Zakres szkoleń dotyczy zasad ogólnych dotyczących bezpieczeństwa przeciwpożarowego oraz zasad ogólnych związanych z bezpieczeństwem i higieną pracy oraz zasad szczegółowych związanych bezpośrednio z czynnościami wykonywanymi na danym stanowisku pracy zgodnie z celem zakreślonym we wskazanych wyżej przepisach Kodeksu pracy oraz rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004r.

Odnosząc przedstawiony wyżej stan faktyczny do powołanych w sprawie przepisów prawa stwierdzić należy, iż Wnioskodawca dla świadczonych przez siebie usług, nie może skorzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 znowelizowanej ustawy, gdyż nie jest podmiotem wymienionym w tym przepisie.

Jak wskazano powyżej, aby dane usługi mogły korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT muszą być usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego oraz muszą być prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. A zatem muszą być spełnione obie przesłanki łącznie.

Analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego wskazać należy, iż usługi szkolenia w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy spełniają definicję usług kształcenia zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług. Szkolenia te mają na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy niezbędnej do celów zawodowych.

Stwierdzić bowiem należy, iż szkolenie z zakresu BHP adresowane do pracowników, jest kształceniem zawodowym tych osób, bowiem zaznajomienie ich z podstawowymi przepisami z zakresu BHP, zasadami obowiązującymi w zakładzie pracy, z zagrożeniem czynnikami występującymi w procesach pracy oraz zasadami i metodami likwidacji lub ograniczenia oddziaływania tych czynników na pracowników, zasadami postępowania w razie wypadku w czasie pracy i w sytuacjach zagrożeń (np. pożaru, awarii), w tym zasady udzielania pierwszej pomocy w razie wypadku jest bezwzględnie konieczne dla bezpiecznego i właściwego (higienicznego) wykonania pracy na powierzonym im stanowisku, jak również w obrębie całego zakładu pracy.

Zatem spełniona jest pierwsza przesłanka tj. usługi realizowane w ramach szkoleń BHP są usługami kształcenia zawodowego.

Spełniona jest również druga przesłanka, warunkująca prawo do zwolnienia, a mianowicie szkolenia te przeprowadzane są w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Prowadzone przez Wnioskodawcę szkolenia w zakresie BHP wykonuje on jako osoba fizyczna prowadząca działalność oświatową na zasadach określonych w przepisach o swobodzie działalności gospodarczej, a jednocześnie zasady organizowania i przeprowadzania ww. szkoleń zostały ściśle uregulowane w przepisach Kodeksu pracy oraz rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż od 1 stycznia 2011r. usługi szkolenia w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotów zatrudniających pracowników, adresowane do osób podejmujących pracę oraz osób pozostających w stosunku pracy, korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto zauważyć należy, iż w zakresie, w jakim prowadzone przez Wnioskodawcę szkolenia z zakresu BHP są finansowane ze środków publicznych, mogą również korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż szkolenie BHP trudno nazwać szkoleniem zawodowym zmierzającym do podnoszenia kwalifikacji uznać należy za nieprawidłowe.

Tym samym za nieprawidłowe uznać należy również stanowisko Wnioskodawcy, iż świadczenie usług szkoleniowych z zakresu BHP winno być opodatkowana 23% stawką podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.