INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2011r. (data wpływu 4 lipca 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie uiszczenia podatku akcyzowego od samochodów osobowych zarejestrowanych poza granicami Polski przekazanych Wnioskodawcy do demontażu i utylizacji - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lipca 2011r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie uiszczenia podatku akcyzowego od samochodów osobowych zarejestrowanych poza granicami Polski przekazanych Wnioskodawcy do demontażu i utylizacji.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą jako stacja demontażu pojazdów. W ramach prowadzonej działalności przyjmuje do demontażu i/lub utylizacji również pojazdy dopuszczone do ruchu i zarejestrowane poza granicami Polski.

Pojazdy te posiadają zagraniczne tablice rejestracyjne oraz dokumenty rejestracyjne uprawniające do poruszania się po drogach (dopuszczające do ruchu).

1. Wnioskodawca przyjmuje pojazd zarejestrowany w innym kraju powypadkowy lub uszkodzony w inny sposób na terenie Polski, celem jego demontażu (właścicielem jest obywatel innego kraju). Pojazd przyjmowany jest nieodpłatnie.
2. Wnioskodawca przyjmuje pojazd zarejestrowany w innym kraju powypadkowy lub uszkodzony w inny sposób na terenie Polski, celem jego demontażu (właścicielem jest obywatel polski posiadający dokumenty zakupu danego pojazdu - faktura lub umowa zakupu). Pojazd przyjmowany jest nieodpłatnie.
3. Wnioskodawca przyjmuje pojazd zarejestrowany w innym kraju powypadkowy lub uszkodzony w inny sposób na terenie Polski, celem jego demontażu (właścicielem jest obywatel innego kraju). Pojazd przyjmowany jest odpłatnie wg naszej wyceny.
4. Wnioskodawca przyjmuje pojazd zarejestrowany w innym kraju powypadkowy lub uszkodzony w inny sposób na terenie Polski, celem jego demontażu (właścicielem jest obywatel polski posiadający dokumenty zakupu danego pojazdu - faktura lub umowa zakupu). Pojazd przyjmowany jest odpłatnie wg naszej wyceny.
   
   

Przekazanie pojazdu ma na celu jego wycofanie z ruchu, demontaż, utylizację oraz ewentualne pozyskanie niektórych części lub podzespołów nadających się do wprowadzenia na rynek część używanych w każdym z ww. wymienionych przypadków.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy jest obowiązek zapłaty podatku akcyzowego, a jeśli to, kto jest zobowiązany do jego odprowadzenia z tytułu nieodpłatnego przekazania lub sprzedaży na podstawie umowy sprzedaży na naszą rzecz (stacja demontażu i utylizacji) pojazdu silnikowego przywiezionego na terytorium RP z zagranicy w celach niehandlowych, niezarejestrowanego w naszym kraju...
2. Czy mamy obowiązek żądania dokumentów zapłaty podatku akcyzowego, jeśli taki jest konieczny.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie na jego rzecz zarejestrowanego poza granicami kraju pojazdu w celu jego wycofania z ruchu poprzez demontaż i utylizację, niezależnie od formy prawnej przekazania - czy będzie to nieodpłatne, czy też odpłatne - nie rodzi po jego stronie obowiązku uiszczenia podatku akcyzowego, ponieważ obowiązek zapłaty podatku akcyzowego spoczywa wyłącznie na osobie fizycznej, lub prawnej która wprowadziła pojazd na polski obszar celny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 100 ust. 1 cyt. ustawy, w przypadku samochodu osobowego przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. import samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym;
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym;
3. pierwsza sprzedaż na terytorium kraju samochodu osobowego niezarejestrowanego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym:
1. wyprodukowanego na terytorium kraju,
2. od którego nie została zapłacona akcyza z tytułu czynności, o których mowa w pkt 1 albo 2.

W przypadku samochodu osobowego przedmiotem opodatkowania jest również sprzedaż na terytorium kraju samochodu osobowego niezarestrowanego na terytorium kraju, następująca po sprzedaży, o której mowa w ust. 1 pkt 3, jeżeli wcześniej akcyza nie została zapłacona w należytej wysokości a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony – art. 100 ust. 2 ustawy.

Jeżeli w stosunku do samochodu osobowego powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności podlegającej opodatkowaniu to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości – art. 100 ust. 3.

Zgodnie z art. 100 ust. 5 ww. ustawy na potrzeby niniejszego działu za sprzedaż samochodu osobowego uznaje się jego:

1. sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
2. zamianę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
3. wydanie w zamian za wierzytelności;
4. wydanie w miejsce świadczenia pieniężnego;
5. darowiznę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
6. wydanie w zamian za dokonanie określonej czynności;
7. przekazanie lub wykorzystanie na potrzeby reprezentacji albo reklamy;
8. przekazanie przez podatnika na potrzeby osobiste podatnika, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także zatrudnionych przez niego pracowników oraz byłych pracowników;
9. użycie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.
   
   

W myśl powyższych przepisów jeżeli w stosunku do nabywanego samochodu powstał obowiązek w związku z wykonaniem jednej z czynności podlegającej opodatkowaniu to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości.

Mając powyższe na uwadze w pierwszej kolejności należy rozważyć sytuację, w której Wnioskodawca nabywa samochody osobowe zarejestrowane poza terytorium Unii Europejskiej (na terytorium państw trzecich) czyli samochody nie dopuszczone w myśl przepisów celnych do swobodnego obrotu na terytorium Unii Europejskiej.

Przez import samochodu osobowego, zgodnie z art. 2 pkt 7 lit a ww. ustawy rozumie się przywóz samochodu osobowego z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 101 ust. 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy z tytułu importu samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym powstaje z dniem powstania długu celnego w rozumieniu przepisów prawa celnego.

W myśl zaś art. 102 ust. 1 ww. ustawy podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna mniemająca oboiści prawnej, która dokonuje czynności, o których mowa w art. 100 ust. 1 i ust. 2.

Mając na uwadze powyższe przepisy i przedstawione zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, iż importem jest samo przemieszczenie samochodu osobowego z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju. Definicja importu kładzie nacisk przede wszystkim na czynność faktyczną, czyli przywóz towaru. Nie odnosi się ona jednak do podmiotu dokonującego importu ani własności rzeczy. Dla zaistnienia importu nie ma zatem znaczenia cel przywozu, czy też stosunek prawny, w ramach którego dokonano przywozu. Jeśli towar został faktycznie przywieziony to miał miejsce import.

W efekcie opodatkowaniu akcyzą będzie podlegał sam przywóz pojazdu bez konieczności dokonywania jakiejkolwiek czynności prawnej. Należy jednak pamiętać, że w przypadku importu obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym powstaje dopiero w momencie powstania długu celnego. Tym samym art. 101 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym określa zasady rządzące powstaniem obowiązku podatkowego w przypadku importu towaru. Przepis ten nie ma charakteru samodzielnego, lecz w znacznej mierze odwołuje się do instytucji prawa celnego. Rozwiązanie to jest konsekwencją tego, że podatek akcyzowy z tytułu importu pełni w tym przypadku rolę zbliżona do pobieranych z tytułu importu ceł. Tak więc odwołanie się ustawodawcy do pojęć prawa celnego oraz powiązania powstania obowiązku podatkowego z tytułu akcyzy z chwila powstania długu celnego służy ujednoliceniu, a co za tym idzie – uproszczeniu procedur związanych z pobieraniem opłat z tytułu powstania długu celnego.

Stosownie do powyższego, w przypadku nabycia samochodu osobowego niezarejestrowanego na terytororium kraju, przywiezionego z terytorium państwa trzeciego w pierwszej kolejności winna zostać uregulowana sytuacja celna nabytego samochodu osobowego (towaru niewspólnotowego). Należy bowiem mieć na uwadze, iż na pozostawionym na terytorium Unii Europejskiej towarze niewspólnotowym w związku z jego importem powstał dług celny w rozumieniu przepisów prawa celnego. Tym samym jeżeli Wnioskodawca w związku nabyciem przedmiotowego samochodu osobowego stanie się dłużnikiem tego długu celnego, na podstawie przepisów prawa celnego, to względem Wnioskodawcy powstanie również obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym z tytułu importu samochodu osobowego (art. 101 ust. 1 ww. ustawy) oraz będzie on zobligowany do zapłaty podatku akcyzowego z tytułu tego importu. Nie ma znaczenia przy tym, że Wnioskodawca nie dokonał fizycznego przywozu samochodu na terytorium Polski, gdyż import samochodu nastąpił i powstał w stosunku do niego dług celny. Tym samym w przedmiotowym przypadku nie ma znaczenia czy Wnioskodawca nabył samochód osobowy, zarejestrowany poza terytorium Unii Europejskiej, odpłatnie czy też nie odpłatnie.

W tym miejscu należy podkreślić, iż w powyższej sytuacji zasadniczą kwestią jest ustalenie czy Wnioskodawca będąc w posiadaniu samochodu osobowego przywiezionego z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju, względem którego nie został uregulowany status celny może zostać uznany za dłużnika długu celnego od przedmiotowego samochodu.

Powyższego ustalenia tut. organ nie może jednakże dokonać, gdyż zagadnienie to należy do zakresu przepisów prawa celnego co do których właściwym organem udzielającym takiej informacji jest organ celny.

Zgodnie z powyższym rozstrzygnięcie czy względem Wnioskodawcy będącego w posiadaniu samochodu osobowego zarejestrowane poza terytorium kraju, powstanie dług celny (z dniem powstania którego powstaje obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym) może zostać rozstrzygnięte jedynie w drodze postępowania celnego, które leży poza zakresem niniejszej interpretacji, udzielanej zgodnie z art. 14b Ordynacji podatkowej jedynie w stosunku do przepisów prawa podatkowego.

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca w celu ochrony własnych interesów, w przypadku nabycia samochodu osobowego zarejestrowanego poza terytorium Unii Europejskiej, powinien posiadać dokument celny, z którego wynikać powinno, iż względem samochodu została uregulowana sytuacja celna towaru tj. towar nabył status towaru wspólnotowego i dług celny już powstał i został określony na wcześniejszym etapie obrotu. W przeciwnym bowiem przypadku Wnioskodawca może zostać uznany za podatnika podatku akcyzowego zobowiązanego do jego zapłaty.

Mając powyższe na uwadze - w zakresie nabycia przez Wnioskodawcę samochodu zarejestrowanego poza terytorium Unii Europejskiej, którego sytuacja celna nie została uregulowana - stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Natomiast w kwestii nabycia przez Wnioskodawcę na terytorium kraju samochodów zarejestrowanych na terytorium Unii Europejskiej zauważyć należy, i zgodnie z art. 2 ust. ust. 1 pkr 9 ww. ustawy nabycie wewnatrzwspólnotowe to przemieszczenie samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju.

Zgodnie z cyt. wyżej art. 100 ust. 1 pkt 2 ustawy w przypadku samochodu osobowego przedmiotem opodatkowania akcyzą jest nabycie wewnatrzwspólnotowe samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Przedmiotem opodatkowania jest również, w myśl art. 100 ust. 1 pkt 3 lit. b pierwsza sprzedaż na terytorium kraju samochodu osobowego niezarejstrowanego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym od którego nie została zapłacona akcyza z tytułu czynności, o której mowa w pkt 1 albo 2.

W myśl zaś art. 102 ust. 1 ww. ustawy podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna mniemająca osobowści prawnej, która dokonuje czynności, o których mowa w art. 100 ust. 1 lub 2.

Stosownie do powyższego ogólną zasadą jest, że podatnikiem podatku akcyzowego jest podmiot, który dokonał wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu osobowego.

W przedmiotowej sprawie należy jednak, zwrócić szczególną uwagę na art. 101 ust. 2 pkt 2 cyt. wyżej ustawy o podatku akcyzowym.

W myśl tego przepisu obowiązek podatkowy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym powstaje z dniem nabycia prawa rozporządzania samochodem jak właściciel – jeżeli nabycie prawa do rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel nastąpiło po przemieszczeniu samochodu osobowego na terytorium kraju.

Jednocześnie, jak stanowi art. 102 ust. 2 w przypadkach, o którym mowa w art. 100 ust. 2 pkt 1 i 2, jeżeli przemieszczenie samochodu osobowego z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju dokonał inny podmiot niż podmiot, który nabył prawo rozporządzenia samochodem osobowym jak właściciel, podatkiem jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna mniemająca osobowości prawnej, która nabyła prawo rozporządzania samochodem jak właściciel.

Powyższe oznacza, iż ustawodawca przewidział szczególny przypadek, w którym za podatnika podatku akcyzowego z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego uznaje się osobę, która nabyła prawo do rozporządzania tym samochodem jak właściciel na terytorium kraju, nawet jeśli inny podmiot dokonał jego faktycznego przemieszczenia z terytorium państwa członkowskiego.

Wprowadzenie tych szczegółowych zasad w odniesieniu do samochodów osobowych nabywanych wewnatrzwspólnotowo miało na celu zapewnienie, iż w każdym przypadku wewnątrzwspólnotwego nabycia (przemieszczenia na terytorium kraju) i nabycia na terytorium kraju prawa rozporządzanie samochodem osobowym jak właściciel, akcyza zostanie zapłacona.

W przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszedłem Wnioskodawca nabywając samochody osobowe zarejestrowane na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska nabywa prawo do dysponowania nimi jak właściciel. Równocześnie zaznaczyć należy, iż prawo do dysponowania samochodem jak właściciel nie zależy od tego czy nabycie tego samochodu nastąpiło odpłatnie czy też nieodpłatnie.

W tym miejscu należy mieć na uwadze cyt. wyżej art. 100 ust. 3, który stanowi, iż jeżeli w stosunku do samochodu osobowego powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej czynności podlegającej opodatkowaniu to nie powstanie obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należytej wysokości.

Jak stanowi zaś art. 109 ust. 3 ustawy w przypadku sprzedaży (darowiznę dla potrzeb podatku akcyzowego uznaje się za sprzedaż – art. 100 ust. 5 pkt 5 ustawy) nabytego wewnątrzwspólnowoto samochodu osobowego, niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju, sprzedawca jest obowiązany przekazać nabywcy dokument potwierdzający zapłatę akcyzy na terytorium kraju lub dokument potwierdzający brak obowiązku zapłaty akcyzy na terytorium kraju.

Stosownie do powyższego otrzymanie przez Wnioskodawcę od podmiotu przekazującego mu samochodów osobowy, dokumentu potwierdzającego zapłatę podatku akcyzowego, będzie podstawą do uznania, iż podatek akcyzowy od samochodu został zadeklarowany i zapłacony na wcześniejszym etapie obrotu. Tym samym w takim przypadku Wnioskodawca nie zostanie uznany za podatnika podatku akcyzowego zobowiązanego do zapłaty akcyzy od samochodu osobowego. Niezbędnym jest zatem dla ochrony własnych interesów żądanie przez Wnioskodawcę ww. dokumentu.

Reasumując, nabywane przez Wnioskodawcę samochody osobowe podlegają przepisom ustawy o podatku akcyzowym. Stosownie do powołanych wyżej przepisów w przedstawionym zdarzeniu przyszłym co do zasady przedmiotem opodatkowania będzie wewnątrzwspólnotowe nabycie samochodów osobowych niezarejestrowanych na terytorium kraju, a nie zakup samochodów osobowych w celu ich demontażu. W sytuacji natomiast gdy przez podmiot który przemieścił samochód osobowy na terytorium kraju nie została zadeklarowana i zapłacona akcyza, Wnioskodawca na podstawie przepisu szczególnego, o którym mowa w art. 101 ust. 2 pkt 2 i art. 102 ust. ustawy, nabywając prawo rozporządzania samochodem jak właściciel może stać się podatnikiem podatku akcyzowego zobowiązanym do uiszczenia należnej akcyzy od wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu osobowego. Tym samym w celu ochrony własnych interesów (np. podczas ewentualnej kontroli podatkowej lub postępowania podatkowego) w interesie Wnioskodawcy jest posiadanie dokumentu z którego wynika, że akcyza od nabytego samochodu została zadeklarowana i zapłacona na wcześniejszym etapie obrotu.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.