INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 września 2010r. (data wpływu 16 września 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia kwoty netto za usługę transportową i podatku VAT w przypadku ustalenia przez strony transakcji wartości usługi w Euro oraz nieustalenia kursu do przeliczenia stawki na walutę polską – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 września 2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia kwoty netto za usługę transportową i podatku VAT w przypadku ustalenia przez strony transakcji wartości usługi w Euro oraz nieustalenia kursu do przeliczenia stawki na walutę polską.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca świadczy usługi transportowe i spedycyjne na podstawie zleceń otrzymanych od kontrahentów. W przypadku kontrahentów polskich w zleceniach umówione wynagrodzenie za usługę transportową:

1. podawane jest w EURO ze wskazaniem kursu po jakim należy dokonać przeliczenia kwoty na fakturze w PLN (najczęściej jest to kurs średni NBP z dnia rozpoczęcia transportu). W takim przypadku kiedy strony ustaliły w zleceniu kurs po jakim nastąpi wycena usługi, na fakturze podawana jest umówiona kwota ustalona w EURO jako netto, kwota netto w PLN wg wskazanego w zleceniu kursu, kwota VAT w PLN obliczona od wartości netto w PLN, kwota brutto w PLN obliczona jako suma netto w PLN i VAT w PLN,
2. podawane jest wyłącznie w EURO bez wskazania po jakim kursie nastąpi przeliczenie na PLN. W takim przypadku na fakturze podawana jest umówiona kwota ustalona w EURO jako netto a także wartość netto w PLN przeliczona wg średniego kursu NBP z dnia rozpoczęcia transportu (z podaniem wysokości kursu i tabeli NBP z tego dnia), kwota VAT wyrażona w PLN obliczona jako stawka VAT pomnożona przez wyrażoną w PLN kwotę netto, wartość brutto w PLN wyrażona jako suma netto i VAT podanych w PLN.
   
   

W obu przypadkach wyceny zlecenia w PLN Spółka uznaje, iż wystawia faktury dla polskich kontrahentów w złotówkach (PLN) a podane dodatkowo na fakturze wartości w EURO są dodatkową informacją wynikającą ze zlecenia. Płatność za faktury w obu opisanych przypadkach następuje w walucie polskiej (PLN).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca prawidłowo określa kwotę netto za usługę transportową i VAT w przypadku ustalenia przez strony w zleceniu wyłącznie stawki w EURO bez wskazania kursu do przeliczenia stawki na walutę polską (PLN), czy może prawidłowym do wyceny tej transakcji byłby zgodnie z art. 31a ustawy o VAT- kurs średni NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury (jeżeli faktura wystawiana jest przed powstaniem obowiązku podatkowego) lub z dnia poprzedzającego obowiązek podatkowy jeżeli nie została wcześniej wystawiona faktura...

Zdaniem Wnioskodawcy: niezależnie od tego czy w zleceniu otrzymanym od kontrahenta polskiego określającym umówioną kwotę za usługę transportową w EURO, będzie również podany umówiony kurs po którym należy przeliczyć tę kwotę na złotówki, czy też strony nie wskażą takiego kursu, faktury są wystawiane w złotówkach i jako takie nie podlegają uregulowaniom określonym w art. 31a ustawy o VAT. W związku z tym faktury są wystawiane w walucie polskiej (w PLN) poprawnie a zamieszczenie na fakturze dodatkowo kwoty w EURO oraz kursu z dnia rozpoczęcia usługi lub kursu wskazanego w zleceniu otrzymanym od kontrahenta - jest tylko dodatkową informacją.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 106 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (…).

Stosownie do art. 31a ust. 1 ww. ustawy o VAT, w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Bank na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

W myśl art. 31a ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku gdy zgodnie z przepisami ustawy lub przepisami wykonawczymi do ustawy podatnik może wystawić fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego i wystawi ją w przewidzianym przepisami terminie, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej na tej fakturze, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury.

Natomiast § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.) obowiązującego od dnia 1 grudnia 2008r. stanowi, że faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

Ponadto, w myśl § 5 ust. 3 ww. rozporządzenia, sprzedawca może określić w fakturze również kwoty podatku dotyczące wartości sprzedaży poszczególnych towarów i usług wykazanych w tej fakturze; w tym przypadku łączna kwota podatku może być ustalona w wyniku podsumowania jednostkowych kwot podatku.

W § 5 ust. 6 rozporządzenia wskazano, iż kwoty podatku wykazuje się w złotych bez względu na to, w jakiej walucie określona jest kwota należności w fakturze.

Przytoczone powyżej przepisy wskazują tryb postępowania w przypadku, gdy kwoty wykazane zostały na fakturze w walucie obcej. Żaden z przepisów ustawy ani przepisów wykonawczych do niej nie określa natomiast, które podmioty i w stosunku do jakich transakcji mogą stosować walutę obcą na fakturach dokumentujących dane czynności. Ponadto cytowane przepisy prowadzą do wniosku, iż podmioty dokonujące przeliczania kwot wyrażonych w walutach obcych nie mają dowolności co do wyboru sposobu przeliczania, gdyż zasady takie zostały wyraźnie określone w przywołanych przepisach.

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca świadczy usługi transportowe i spedycyjne na podstawie zleceń otrzymanych od kontrahentów.

W przypadku kontrahentów polskich w zleceniach umówione wynagrodzenie za usługę transportową:

1. podawane jest w EURO ze wskazaniem kursu po jakim należy dokonać przeliczenia kwoty na fakturze w PLN (najczęściej jest to kurs średni NBP z dnia rozpoczęcia transportu). W takim przypadku kiedy strony ustaliły w zleceniu kurs po jakim nastąpi wycena usługi, na fakturze podawana jest umówiona kwota ustalona w EURO jako netto, kwota netto w PLN wg wskazanego w zleceniu kursu, kwota VAT w PLN obliczona od wartości netto w PLN, kwota brutto w PLN obliczona jako suma netto w PLN i VAT w PLN,
2. podawane jest wyłącznie w EURO bez wskazania po jakim kursie nastąpi przeliczenie na PLN. W takim przypadku na fakturze podawana jest umówiona kwota ustalona w EURO jako netto a także wartość netto w PLN przeliczona wg średniego kursu NBP z dnia rozpoczęcia transportu (z podaniem wysokości kursu i tabeli NBP z tego dnia), kwota VAT wyrażona w PLN obliczona jako stawka VAT pomnożona przez wyrażoną w PLN kwotę netto, wartość brutto w PLN wyrażona jako suma netto i VAT podanych w PLN.
   
   

Z powyższego wynika zatem, że strony transakcji umówiły się, iż wynagrodzenie za usługę transportową podawane jest w EURO. Ponadto umówiona kwota ustalona w EURO podawana jest na fakturze jako netto. Skoro więc wartość netto świadczonej usługi transportowej wyrażana jest na fakturze w walucie obcej (w tym konkretnym przepadku w EURO), zatem dla ustalenia wielkości podstawy opodatkowania, wyrażonej w złotych, należy zastosować regulację prawną wskazaną w art. 31a ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którą w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Bank na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane wyżej przepisy, należy stwierdzić, iż o ile faktycznie strony transakcji ustaliły wynagrodzenie za usługę transportową w EURO i ta umówiona kwota wyrażona w EURO podawana jest na fakturze jako netto, wówczas Wnioskodawca dla ustalenia wielkości podstawy opodatkowania, wyrażonej w złotych, winien zastosować regulację prawną wskazaną w art. 31a ust. 1 ustawy o VAT.

Nie można też przyjąć za prawidłowe twierdzenie Wnioskodawcy, że fakturę wystawiono w złotych, a należność w Euro jest informacją dodatkową. Jak wynika z opisu sprawy, strony w umowie cywilnoprawnej umówiły się na wynagrodzenie w Euro. Faktura jest dokumentem potwierdzającym ww. czynność – zatem konsekwentnie musi zawierać cenę usługi również w Euro. Cena ta (w Euro) jest z kolei kwotą stosowaną do określenia podstawy opodatkowania, co zobowiązuje do stosowania postanowień przepisu art. 31a ustawy.

Zatem przyjęty przez Wnioskodawcę sposób przeliczania waluty obcej na walutę polską jest nieprawidłowy.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto zauważa się, iż w zakresie określenia kwoty netto za usługę transportową i podatku VAT w przypadku ustalenia przez strony transakcji wartości usług w Euro oraz kursu, który strony ustaliły do przeliczenia stawki na walutę polską, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.