INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 lipca 2011 r. (data wpływu 3 sierpnia 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 października 2011 r. (data wpływu 31 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług:

• jest prawidłowe – w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania innych materiałów reklamowych, których jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, przekraczają 10 zł,
• jest nieprawidłowe – w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania innych materiałów reklamowych, których jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 3 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie m.in. opodatkowania nieodpłatnego przekazania innych materiałów reklamowych. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 28 października 2011 r. (data wpływu 31 października 2011 r.) o oryginał pełnomocnictwa dla osoby występującej w imieniu Wnioskodawcy z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej, doprecyzowanie opisu stanu faktycznego, własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego oraz o brakującą opłatę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W związku z nowelizacją od dnia 1 kwietnia 2011 r. ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie polegającym na nadaniu nowego brzmienia art. 7 ust. 2 tej ustawy zachodzi konieczność poddania pod ocenę organu wydającego interpretację indywidualną następujących zdarzeń występujących w Spółce:

1. W toku swojej działalności Spółka ponosi wydatki z tytułu zakupu artykułów spożywczych na potrzeby sekretariatu i biur, które to artykuły spożywcze są zużywane jako drobne poczęstunki dla klientów odwiedzających Spółkę, szkoleń klientów, podczas akcji promocyjnych, zużywane w trakcie narad pracowniczych, spotkań pracowników poszczególnych działów, w trakcie procesu sporządzania inwentury. Przy nabyciu tych towarów Spółce przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego.
2. Spółka zakupuje usługi gastronomiczne w związku z pobytem pracowników Spółki na spotkaniach z kontrahentami w restauracjach. W trakcie tych spotkań w restauracjach spożywane są artykuły spożywcze, które zostają wyszczególnione na fakturze zakupu jako towar, niezależnie od usługi gastronomicznej. Tak więc bywa, że obok usługi gastronomicznej Spółka nabywa także towary, które są zużywane w trakcie pobytu w restauracji na potrzeby spotkania z kontrahentem.
   W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż w związku z nabyciem towarów przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości.
3. Spółka zakupuje drukowane materiały reklamowe i informacyjne oraz prezenty małej wartości i próbki. Wszystkie wspomniane w zdaniu poprzednim kategorie towarów Spółka wydaje nieodpłatnie swoim kontrahentom lub potencjalnym kontrahentom. Przy nabyciu tych materiałów Spółce przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego.
   W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż drukowane materiały reklamowe i informacyjne zawierają logo oraz nadrukowane informacje o Spółce.
4. Spółka kupuje pozostałe materiały reklamowe (nie będące drukowanymi materiałami reklamowymi i informacyjnymi w rozumieniu art. 7 ust. 3 ustawy) i przekazuje je na cele reklamowe, to jest wydaje nieodpłatnie do salonów, kontrahentów.
   W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż w związku z nabyciem towarów przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości.
5. Spółka nabywa drobne przedmioty o charakterze upominków, nie posiadające logo Spółki i wydaje te upominki nieodpłatnie swoim kontrahentom, na przykład jako upominki świąteczne.
6. Spółka nabywa towary i przekazuje je na cele osobiste pracownika Spółki, przy czym nie chodzi tutaj o towary, co do których istnieje wynikający z przepisów bhp obowiązek ich dostarczenia pracownikowi przez pracodawcę.
7. Spółka swoje wyroby jak i zakupione towary zużywa na potrzeby remontów i własnych inwestycji.
   W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż na potrzeby remontów i własnych inwestycji zużywa wytworzone przez siebie wyroby ceramiki sanitarnej oraz zakupione wyroby sanitarne (np. kabina prysznicowa).
8. Spółka wydaje wyroby oraz zakupione towary na potrzeby reklamy oraz Spółka wydaje pojedyncze egzemplarze swoich produktów jako próbki.
   W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż na potrzeby reklamy przekazuje wszystkie towary i wyroby znajdujące się w jego ofercie katalogowej. Ww. towary i wyroby Wnioskodawca przekazuje swoim kontrahentom. Zdaniem Wnioskodawcy, pojedynczy egzemplarz, np.: sedesu, bidetu, umywalki stanowi niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj i kategorię towarów i zachowuje skład, wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne towaru. Wydawane na potrzeby reklamy towary i wyroby Wnioskodawca wydaje w ilościach dostosowanych do liczby placówek handlowych i wielkości salonów ekspozycyjnych danego kontrahenta.
9. Spółka w ramach akcji reklamowo-marketingowych wysyła do swoich klientów poza granicami Polski (na terytorium Unii Europejskiej oraz na terytoria poza Unią Europejską) m.in. wyroby, towary oraz tak zwane ekspozytory, przeznaczone na ekspozycję i reklamę.
   
   

Ponadto, w uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż nie prowadzi ewidencji osób obdarowanych, w związku z czym nieznana jest wartość upominków przekazywanych jednej osobie. Prezenty przekazywane są o różnej wartości, do 10 zł, np.: ołówki, długopisy, kubki, notesy zawierające logo Spółki, jak również powyżej kwoty 10 zł z logo i bez logo. Zdaniem Wnioskodawcy, przekazywane towary spełniają definicję próbek w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w stanie faktycznym nr 4 przekazanie nieodpłatne innych materiałów reklamowych (nie będących drukowanymi materiałami reklamowymi i informacyjnymi w rozumieniu art. 7 ust. 3 ustawy) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, w stanie faktycznym nr 4 przekazanie nieodpłatne innych materiałów reklamowych (nie będących drukowanymi materiałami reklamowymi i informacyjnymi w rozumieniu art. 7 ust. 3 ustawy) podlega opodatkowaniu należnym podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe – w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania innych materiałów reklamowych, których jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, przekraczają 10 zł,
• nieprawidłowe – w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania innych materiałów reklamowych, których jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 3 ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Na mocy art. 7 ust. 4 ustawy, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy (art. 7 ust. 7 ustawy).

Jak wynika z powyższych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tego towaru, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących drukowane materiały reklamowe i informacyjne, bądź spełniających warunki do uznania ich za prezenty o małej wartości lub próbki. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Z opisu sprawy wynika, iż Spółka kupuje pozostałe materiały reklamowe (nie będące drukowanymi materiałami reklamowymi i informacyjnymi w rozumieniu art. 7 ust. 3 ustawy) i przekazuje je na cele reklamowe, to jest wydaje nieodpłatnie do salonów, kontrahentów. W związku z nabyciem towarów Zainteresowanemu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości. Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji osób obdarowanych, w związku z czym nieznana jest wartość upominków przekazywanych jednej osobie. Prezenty przekazywane są o różnej wartości, do 10 zł, np.: ołówki, długopisy, kubki, notesy zawierające logo Spółki, jak również powyżej kwoty 10 zł z logo i bez logo.

W ustawie o podatku od towarów i usług nie zostało zdefiniowane pojęcie materiały reklamowe. Według definicji pochodzącej z innych źródeł (leksykon PWN), przez drukowane materiały reklamowe i informacyjne rozumie się wszelkiego rodzaju cenniki, foldery, broszury, prospekty itp. przygotowane w drodze procesu technologicznego, polegającego na nadrukowaniu informacji na nośniku. Bezsprzecznie za drukowane materiały uznać należy wszelkie druki na papierze, tj. materiały wykonane metodami poligraficznymi. Dlatego też zasadnym w takiej sytuacji jest posłużenie się wykładnią językową. Według Słownika Języka Polskiego PWN, Warszawa 2005, pod redakcją Elżbiety Sobol, s. 162, termin „drukować” oznacza: 1. „odbijać, wyciskać, wytłaczać litery, teksty na papierze, także desenie, wzory na papierze lub tkaninach za pomocą specjalnych maszyn, pras drukarskich, maszyn drukarskich”; Drukowane słowo „wszelkie pisma, książki, broszury itp.”, 2. „oddawać do druku, wydawać”.

Zatem, wyłącznie materiały, które zawierałyby przede wszystkim informacje na temat działalności Spółki i jej produktów mogą odpowiadać pojęciu drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych.

Wobec braku definicji pojęcia reklamy w ustawie o podatku od towarów i usług również w tym miejscu należy odwołać się do innych dziedzin, w których pojęcie to występuje. I tak: stosując definicję słownikową, za reklamę należy uznać „rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś” (Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa 2002, pod redakcją prof. Mieczysława Szymczaka). Podobnie orzecznictwo sądowe uznaje, że „celem reklamy jest przekazywanie informacji o towarach (usługach) i nakłanianie potencjalnych klientów do ich nabycia; polega ona głównie na prezentowaniu danego towaru, danej usługi, ewentualnie marki (oznakowania produktu lub producenta), cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych i zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych, modnych czy nawet prowokujących, aby skłonić jak największą liczbę potencjalnych nabywców do zakupu (do korzystania z usługi); od strony przedmiotowej można rozróżnić: reklamę towaru, usługi a także marki” (wyrok NSA z dnia 14 listopada 2002 r., sygn. akt I SA/Wr 4097/01). Reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym także poprzez rozpowszechnianie logo firmy.

Niewątpliwie towar z logo jest reklamą. Jednakże należy zauważyć że towary tylko z logo nie są drukowanymi materiałami reklamowym. Umieszczanie samego logo na towarze to za mało – to tylko oznakowanie, graficzny znak towarowy, symbol firmy – aby uznać go za drukowany materiał reklamowy.

Z treści wniosku wynika, iż Spółka kupuje pozostałe materiały reklamowe (nie będące drukowanymi materiałami reklamowymi i informacyjnymi w rozumieniu art. 7 ust. 3 ustawy) i przekazuje je na cele reklamowe, to jest wydaje nieodpłatnie do salonów, kontrahentów.

Wobec powyższego, przekazywane zakupione materiały reklamowe będące przedmiotem przedstawionego stanu faktycznego, nie stanowią drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych w rozumieniu art. 7 ust. 3 ustawy.

Z treści art. 7 ust. 3 w związku z art. 7 ust. 4 ustawy wynika, iż nie podlega opodatkowaniu nieodpłatne przekazanie prezentów o małej wartości, przez które rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary: o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób lub których przekazania nie ujęto w ww. ewidencji, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, iż nie prowadzi ewidencji osób obdarowanych, w związku z czym nieznana jest wartość upominków przekazywanych jednej osobie. Prezenty przekazywane są o różnej wartości, do 10 zł, np.: ołówki, długopisy, kubki, notesy zawierające logo Spółki, jak również powyżej kwoty 10 zł z logo i bez logo.

Wobec powyższego, w przedmiotowej sprawie w przypadku przekazywania kontrahentom lub potencjalnym kontrahentom ww. towarów, nie ma zastosowania wyłączenie z opodatkowania na podstawie art. 7 ust. 3 w związku z art. 7 ust. 4 pkt 1 ustawy, gdyż – jak wynika z opisu sprawy – Spółka nie prowadzi ewidencji osób obdarowanych.

Zatem, Wnioskodawca może skorzystać z wyłączenia z opodatkowania w przypadkach określonych w art. 7 ust. 3 w związku z art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy, czyli w sytuacji nieodpłatnego przekazania ww. materiałów reklamowych, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Natomiast, nieodpłatne wydanie ww. materiałów reklamowych, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, przekraczają 10 zł – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W pozostałych zakresach dotyczących podatku od towarów i usług w dniu 14 listopada 2011 r. wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia: Nr ILPP2/443-1154/11-4/MN, Nr ILPP2/443-1154/11 -5/MN, Nr ILPP2/443-1154/11-6/MN, Nr ILPP2/443-1154/11-8/MN, Nr ILPP2/443-1154/11 -9/MN, Nr ILPP2/443-1154/11-10/MN, Nr ILPP2/443-1154/11-11/MN, Nr ILPP2/443-1154/11 -12/MN. Tut. Organ informuje ponadto, iż w kwestiach dotyczących podatku dochodowego od osób prawnych zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.