INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 28.07.2011 r. (data wpływu 01.08.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie stosowania przepisów art. 19 ust. 6 ww. ustawy - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01.08.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie stosowania przepisów art. 19 ust. 6 ww. ustawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest notariuszem. Przepis art. 19 ust. 6 ustawy z dnia 28.07.1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz. U. z 2009 r., Nr 93, poz. 768 z późn. zm.) stanowi, że: jeżeli przedmiotem aktu notarialnego, który ma być sporządzony, lub dokumentu co do którego notariusz ma uwierzytelnić podpis, ma być zbycie praw do spadku albo zbycie lub obciążenie rzeczy lub praw majątkowych uzyskanych tytułem, określonym w art. 1, notariusz może dokonać tych czynności tylko za uprzednią pisemną zgodą naczelnika urzędu skarbowego albo po przedstawieniu zaświadczenia wydanego przez naczelnika urzędu skarbowego potwierdzającego, że nabycie jest zwolnione od podatku, że należny podatek został zapłacony albo zobowiązanie podatkowe wygasło wskutek przedawnienia.

W wielu sprawach zgłaszają się klienci, którzy chcą zbyć nieruchomość lub spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, które to nieruchomości lub prawa nabyli w drodze darowizny zawartej w formie aktu notarialnego sporządzonego przez innego notariusza i przy nabyciu korzystali ze zwolnienia określonego w przepisie art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Przedkładają wypis z aktu notarialnego dokumentującego dokonaną darowiznę, z której wynika stosunek rodzinny darczyńcy i obdarowanego, określony w przepisie art. 4a ust. 1 i który zawiera stwierdzenie notariusza, że podatku od spadków i darowizn nie pobrano na podstawie przepisu art. 4a cytowanej ustawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanej wyżej sytuacji notariusz obowiązany jest uzależniać sporządzenie aktu notarialnego zbycia nieruchomości lub spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu od przedłożenia przez zbywcę pisemnej zgody naczelnika urzędu skarbowego albo zaświadczenia wydanego przez naczelnika urzędu skarbowego potwierdzającego, że nabycie jest zwolnione od podatku, że należny podatek został zapłacony albo zobowiązanie podatkowe wygasło wskutek przedawnienia...

Zdaniem Wnioskodawcy:

W opisanej sytuacji przedkładanie takowego zaświadczenia przez zbywcę jest zbędne i niecelowe, mija się z ratio legis art. 19 ust. 6 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Notariusz jako płatnik podatku od spadków i darowizn, zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn m.in. od darowizny dokonanej w formie aktu notarialnego, sam ustala w każdym konkretnym przypadku, czy takowy podatek się należy, a jeśli tak, jaka jest jego wysokość. W przedmiotowej sprawie umowa darowizny jest zwolniona od podatku na podstawie art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn. Celem tego zwolnienia jest zapewnienie ochrony interesów majątkowych członków najbliższej rodziny ze względu na szczególne powiązania rodzinne. Zwolnienie to ma charakter podmiotowy, nie zależy od wartości przedmiotu darowizny ani żadnych innych czynników poza stwierdzeniem pokrewieństwa pomiędzy stronami. Nie zachodzi obowiązek zgłoszenia darowizny, gdy nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego. Notariusz zgodnie z treścią art. 18 ust. 2 ustawy przekazuje w terminie do siódmego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym została dokonana czynność, naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu ze względu na siedzibę płatnika, odpis sporządzanego aktu notarialnego dotyczącego czynności, z tytułu której jest płatnikiem podatku. Warunki do zwolnienia z art. 4a ustawy podlegają zatem weryfikacji dokonywanej jedynie przez notariusza jako płatnika podatku od spadków i darowizn. Wobec powyższego, skoro notariusz sam dokonuje analizy warunków do zwolnienia od podatku umowy darowizny, inny notariusz nie potrzebuje dodatkowego potwierdzenia w postaci zaświadczenia wydanego przez naczelnika urzędu skarbowego, potwierdzającego jedynie prawidłowo przeprowadzone rozumowanie. Powołuje się na interpretację wydaną w podobnej sprawie przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie dnia 2009.04.09, numer IPPB2/436-40/09-2/MZ. Sprawa tamta dotyczyła czynności dokonywanych jednym aktem notarialnym przez tego samego notariusza, jednak taka sama argumentacja merytoryczna powinna mieć zastosowanie w sytuacji, gdy umowę darowizny zwolnioną od podatku na podstawie art. 4a sporządzał jeden notariusz, a umowę zbycia przez obdarowanego sporządza inny notariusz.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 ze zm.) o podatku od spadków i darowizn powyższemu podatkowi podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu, dalszego zapisu, polecenia testamentowego;
2. darowizny, polecenia darczyńcy;
3. zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.
   
   

W myśl art. 19 ust. 6 ustawy o podatku od spadków i darowizn, jeżeli przedmiotem aktu notarialnego, który ma być sporządzony, lub dokumentu, co do którego notariusz ma uwierzytelnić podpis, ma być zbycie praw do spadku albo zbycie lub obciążenie rzeczy lub praw majątkowych uzyskanych tytułem, określonym w art. 1, notariusz może dokonać tych czynności tylko za uprzednią pisemną zgodą naczelnika urzędu skarbowego albo po przedstawieniu zaświadczenia wydanego przez naczelnika urzędu skarbowego potwierdzającego, że nabycie jest zwolnione od podatku, że należny podatek został zapłacony albo zobowiązanie podatkowe wygasło wskutek przedawnienia.

Z analizy art. 19 ust. 6 ustawy o podatku od spadków i darowizn wynika, że notariusz może dokonać swoich czynności tylko za uprzednią pisemną zgodą naczelnika urzędu skarbowego albo po przedstawieniu zaświadczenia wydanego przez naczelnika urzędu skarbowego potwierdzającego, że nabycie jest zwolnione od podatku, że należny podatek został zapłacony albo zobowiązanie podatkowe wygasło wskutek przedawnienia.

Ustawodawca nałożył na notariuszy obowiązki, które umożliwiają sprawny wymiar podatku od spadków i darowizn. Jeżeli przedmiotem aktu notarialnego, który ma być sporządzony, lub dokumentu, co do którego notariusz ma uwierzytelnić podpis, ma być zbycie praw do spadku albo zbycie lub obciążenie rzeczy lub praw majątkowych uzyskanych tytułem określonym w art. 1, notariusz może dokonać tych czynności tylko po przedłożeniu jednego z dokumentów wskazanych w ust. 6:

• pisemnej zgody naczelnika urzędu skarbowego albo

• zaświadczenia wydanego przez naczelnika urzędu skarbowego potwierdzającego, że nabycie jest zwolnione od podatku, że należny podatek został zapłacony albo zobowiązanie podatkowe wygasło wskutek przedawnienia.
  
  

Tym samym wymóg przedłożenia odpowiedniego zaświadczenia obejmuje wszelkie rozporządzenia bądź obciążenia spadku bądź rzeczy (praw majątkowych) nabytych tytułem:

• dziedziczenia, zapisu, dalszego zapisu, polecenia testamentowego,

• darowizny, polecenia darczyńcy,

• zasiedzenia,

• nieodpłatnego zniesienia współwłasności,

• zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu,

• nieodpłatnej renty, użytkowania oraz służebności.
  
  

Należy nadmienić, iż zgodnie z art. 306 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) organ podatkowy wydaje zaświadczenia ma żądanie osoby ubiegającej się o zaświadczenie.

W myśl art. 306 a § 2 ustawy zaświadczenie wydaje się, jeżeli:

1. urzędowego potwierdzenia określonych faktów lub stanu prawnego wymaga przepis prawa;
2. osoba ubiega się o zaświadczenie ze względu na swój interes prawny w urzędowym potwierdzeniu określonych faktów lub stanu prawnego.
   
   

Stosownie do zapisu art. 306a § 3 ustawy zaświadczenie potwierdza stan faktyczny lub prawny istniejący w dniu jego wydania. Zaświadczenie wydaje się w granicach żądania wnioskodawcy (art. 306a § 4).

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest notariuszem. Przepis art. 19 ust. 6 ustawy stanowi, że: jeżeli przedmiotem aktu notarialnego, który ma być sporządzony, lub dokumentu co do którego notariusz ma uwierzytelnić podpis, ma być zbycie praw do spadku albo zbycie lub obciążenie rzeczy lub praw majątkowych uzyskanych tytułem, określonym w art. 1, notariusz może dokonać tych czynności tylko za uprzednią pisemną zgodą naczelnika urzędu skarbowego albo po przedstawieniu zaświadczenia wydanego przez naczelnika urzędu skarbowego potwierdzającego, że nabycie jest zwolnione od podatku, że należny podatek został zapłacony albo zobowiązanie podatkowe wygasło wskutek przedawnienia. W wielu sprawach zgłaszają się klienci, którzy chcą zbyć nieruchomość lub spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, które to nieruchomości lub prawa nabyli w drodze darowizny zawartej w formie aktu notarialnego sporządzonego przez innego notariusza i przy nabyciu korzystali ze zwolnienia określonego w przepisie art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Przedkładają wypis z aktu notarialnego dokumentującego dokonaną darowiznę, z której wynika stosunek rodzinny darczyńcy i obdarowanego, określony w przepisie art. 4a ust. 1 i który zawiera stwierdzenie notariusza, że podatku od spadków i darowizn nie pobrano na podstawie przepisu art. 4a cytowanej ustawy. Wnioskodawca pyta, czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym obowiązany jest uzależnić sporządzenie aktu notarialnego zbycia nieruchomości lub spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu od przedłożenia przez zbywcę pisemnej zgody naczelnika urzędu skarbowego albo zaświadczenia wydanego przez naczelnika urzędu skarbowego.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego zgodnie z art. 19 ust. 6 ustawy Wnioskodawca jako notariusz może dokonać swoich czynności dotyczących sporządzenia aktu notarialnego zbycia nieruchomości lub spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu tylko za uprzednią pisemną zgodą naczelnika urzędu skarbowego albo po przedłożeniu zaświadczenia wydanego przez naczelnika urzędu skarbowego potwierdzającego, że nabycie jest zwolnione od podatku, że należny podatek został zapłacony albo zobowiązanie podatkowe wygasło wskutek przedawnienia.

Odnosząc się do argumentacji Wnioskodawcy opartej na treści wskazanej interpretacji organu podatkowego w uzasadnieniu własnego stanowiska, należy stwierdzić, iż co do zasady wiąże ona w sprawie, w której została wydana i nie jest źródłem prawa powszechnie obowiązującego. Tym samym nie stanowi podstawy prawnej przy wydawaniu interpretacji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.