Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.504.2019.2.TK
z 22 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 września 2019 r. (data wpływu 19 września 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 listopada 2019 r. (data wpływu 20 listopada 2019 r.) oraz pismem z dnia 19 listopada 2019 r. (data wpływu 21 listopada 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania podatku poniesionego w związku z realizacją inwestycji pn. „(…)” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania podatku poniesionego w związku z realizacją inwestycji pn. „(…)”. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 19 listopada 2019 r. (data wpływu 20 listopada 2019 r.) oraz pismem z dnia 19 listopada 2019 r. (data wpływu 21 listopada 2019 r.) poprzez doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego, przeformułowanie pytania oraz podpis.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Gmina planuje inwestycję pn. „(…)”.

Planowana inwestycja realizowana będzie w obrębie 3 miejscowości.

Zadanie zakłada wykonanie robót budowlanych w 3 lokalizacjach o charakterze publicznym, służących niekomercyjnie mieszkańcom obszaru Lokalnej Grupy Działania. W miejscowości zaplanowano zmodernizowanie kompleksu rekreacyjno-sportowego oraz modernizację dwóch świetlic wiejskich, w oparciu o sporządzone kosztorysy inwestorskie i dokumentację projektową. Rozliczenie inwestycji nastąpi w oparciu o faktury VAT i protokoły odbioru potwierdzające realizację inwestycji.

Efekt realizacji projektu dla społeczności lokalnej:

1. wykonanie doposażenia terenu rekreacyjnego w niezbędny sprzęt stanowiący siłownię zewnętrzną, elementy placu zabaw,
2. remont i modernizacja dwóch świetlic wiejskich, stanowiących centra aktywności wiejskiej.
   
   

Obiekty mają charakter terenów użyteczności publicznej, nieodpłatnej i ogólnodostępnej dla wszystkich jej użytkowników, obiekty są w większości jedynymi gromadzącymi osoby miejscami stanowiącymi kulturalne centra aktywności swoich miejscowości, przez co realizują cel szczegółowy, jakim jest przeciwdziałanie wykluczeniu społecznemu i poprawa warunków życia mieszkańców wsi, w tym grup defaworyzowanych, m.in. kobiet mieszkających na terenach wiejskich.

Całkowita wartość projektu: zł.

Koszty kwalifikowane: zł.

Źródła finansowania:

• 63,63 % – Program Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020;
• 36,37 % – środki własne Gminy.
  
  

W związku z ubieganiem o przyznanie dofinasowania w ramach PROW 2014-2020 Gmina złożyła oświadczenie o braku możliwości odzyskania podatku VAT. Gmina jest zobligowana do przedłożenia w Urzędzie Marszałkowskim interpretacji indywidualnej, celem uzyskania refundacji poniesionych nakładów finansowych.

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Ww. inwestycja będzie odbywać się w ramach wykonywania zadań własnych gminy na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 2, 10 i 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.), tj. zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy, w szczególności zadania własne obejmują sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego, kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych, utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych.

Gmina po realizacji inwestycji nie będzie pobierała opłat za korzystanie ze zmodernizowanej infrastruktury.

Faktury związane z realizacją projektu wystawione zostaną na Gminę. Efekty realizacji zadania nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Ponadto, Gmina będzie realizowała przedmiotowy projekt w ramach zadań własnych nałożonych na nią ustawą o samorządzie gminnym. Zatem w tym zakresie będzie działała w ramach reżimu publicznoprawnego, w tym przypadku Gmina nie będzie ponosiła wydatków w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a tym samym nabywając towary bądź usługi nie będzie działała w charakterze podatnika VAT. W świetle powołanych przepisów prawa należy zatem stwierdzić, że w przedstawionej sprawie warunki uprawniające do odliczenia podatku, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, nie będą spełnione. Gmina realizując powyższe zadania inwestycyjne nie będzie bowiem działała, jako podatnik VAT, a wydatki związane z wykonaniem tego zadania nie będą służyły czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT. Oznacza to, że Gmina nie będzie miała prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione w związku z realizacją zadania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku).

Czy w związku z planowaną realizacją inwestycji pn. „(…)” – Gmina ma możliwość odzyskania poniesionego kosztu podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno w trakcie realizacji projektu, jak i po jego zakończeniu, Gmina nie ma możliwości odzyskania w żaden sposób poniesionego kosztu podatku VAT, którego wysokość została określona we wniosku o dofinansowanie projektu. Brak możliwości odzyskania podatku VAT wynika z faktu, że Gmina jest płatnikiem podatku VAT tylko do umów cywilno-prawnych – art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., Nr 710, z późn. zm.), oraz że zrealizowane inwestycje nie będą wykorzystywane na cele związane z czynnościami opodatkowanymi – art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., Nr 710, z późn. zm.).

W związku z powyższym Gmina realizując projekt nie może odzyskać w żaden sposób poniesionego kosztu podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Art. 87 ust. 1 ustawy stanowi, że w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z przedstawionego wyżej przepisu wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym
(Dz. U. z 2019 r., poz. 506, z późn. zm.) – gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Jak stanowi art. 6 ust. 1 powołanej ustawy – do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Według art. 7 ust. 1 pkt 2, 10, i 15 cyt. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy:

• gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego;
• kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych;
• utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych.
  
  

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina planuje inwestycję pn. „(…)”.

Planowana inwestycja realizowana będzie w obrębie 3 miejscowości.

Zadanie zakłada wykonanie robót budowlanych w 3 lokalizacjach o charakterze publicznym, służących niekomercyjnie mieszkańcom obszaru Lokalnej Grupy Działania. W miejscowości zaplanowano zmodernizowanie kompleksu rekreacyjno-sportowego oraz modernizację dwóch świetlic wiejskich, w oparciu o sporządzone kosztorysy inwestorskie i dokumentację projektową.

Obiekty mają charakter terenów użyteczności publicznej, nieodpłatnej i ogólnodostępnej dla wszystkich jej użytkowników, obiekty są w większości jedynymi gromadzącymi osoby miejscami stanowiącymi kulturalne centra aktywności swoich miejscowości, przez co realizują cel szczegółowy, jakim jest przeciwdziałanie wykluczeniu społecznemu i poprawa warunków życia mieszkańców wsi, w tym grup defaworyzowanych, m.in. kobiet mieszkających na terenach wiejskich.

Inwestycja będzie odbywać się w ramach wykonywania zadań własnych gminy na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 2, 10 i 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym.

Gmina po realizacji inwestycji nie będzie pobierała opłat za korzystanie ze zmodernizowanej infrastruktury.

Faktury związane z realizacją projektu wystawione zostaną na Gminę. Efekty realizacji zadania nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Gmina realizując ww. inwestycję będzie działać jako organ administracji publicznej i może korzystać ze środków prawnych o charakterze władczym. W takim ujęciu Gmina nie będzie mogła być uznana za podatnika, gdyż będzie realizować zadania własne służące zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie związek taki nie wystąpi. Z okoliczności sprawy wynika bowiem, że Gmina będzie realizować opisaną inwestycję w ramach zadań własnych nałożonych na nią ustawą o samorządzie gminnym, zatem w tym zakresie będzie działać w ramach reżimu publicznoprawnego. W analizowanym przypadku Gmina nie będzie ponosić wydatków w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym nabywając towary i/lub usługi nie będzie działać w charakterze podatnika podatku VAT. Zatem warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione, a Gmina nie będzie miała prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją przedmiotowej inwestycji.

W związku z wydatkami poniesionymi na realizację ww. inwestycji Gmina nie będzie miała również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2019 r., poz. 714, z późn. zm.). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. złożenie zgłoszenia rejestracyjnego i pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Gmina w stosunku do przedmiotowej inwestycji nie będzie działać jako podatnik podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, nie będzie miała zastosowania regulacja powołanego wyżej rozporządzenia.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Gmina realizując inwestycję pn. „(…)” nie będzie mogła odzyskać zapłaconego podatku związanego z realizacją ww. inwestycji.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.