Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.540.2019.2.KT
z 25 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 września 2019 r. (data wpływu 17 września 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 listopada 2019 r. (data wpływu 14 listopada 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania świadczonych usług za międzynarodowy transport towarów opodatkowany stawką podatku VAT w wysokości 0% – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 września 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania świadczonych usług za międzynarodowy transport towarów opodatkowany stawką podatku VAT w wysokości 0%. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 listopada 2019 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna, jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym dla potrzeb realizacji transakcji wewnątrzwspólnotowych UE. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest transport samochodowy, krajowy i zagraniczny. Strategicznym klientem Zainteresowanego jest polski podmiot gospodarczy Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, będący czynnym podatnikiem podatku VAT, zarejestrowanym również dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych UE.

Wnioskodawca będzie świadczył usługi transportowe na rzecz krajowego odbiorcy usługi przewozu towarów w transporcie międzynarodowym z krajów trzecich na terytorium Unii Europejskiej. Towar jest sprowadzany z Chin, Korei i Wietnamu. Wysyłany jest na warunkach DAP, co oznacza, że wszystkie koszty transportu, w tym koszty, które powstaną w Polsce są pokrywane przez sprzedającego (stronę wysyłającą). Wnioskodawca dostarcza kontenery z terminala kolejowego (miasto 1, miasto 2, miasto 3) na odprawie tranzytowej (T1) do miejsca docelowego, gdzie dokonywana jest odprawa ostateczna. Po odprawie ostatecznej generowany jest dokument SAD (Jednolity dokument administracyjny). Odprawa celna dokonywana jest na terenie Polski, lub innego Państwa członkowskiego.

Usługi transportu międzynarodowego towarów świadczone przez Wnioskodawcę w całości realizowane są na terenie UE, niemniej jednak stanowią część transportu międzynarodowego, gdyż dotyczą one transportu z kraju trzeciego do Polski, a potem dostarczane na terytorium kraju lub do krajów UE (Czechy, Portugalia, Niemcy).

Wnioskodawca posiada dokumenty, o których mowa w art. 83 ust 5 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174) tj.:

• morski list przewozowy,
  

• fakturę wystawioną przez Wnioskodawcę,
  

• dokument potwierdzający odbiór przesyłki po odprawie celnej,
  

• inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim.
  
  

Wymienione dokumenty pozwalają precyzyjnie określić miejsce nadania towaru, które znajduje się w kraju trzecim oraz numery poszczególnych ładunków.

Wnioskodawca chciałby zastosować dla wyżej wymienionych usług transportowych preferencyjną stawkę podatku VAT 0%.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że kontrahent na rzecz którego Wnioskodawca świadczy usługi, jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.). Zainteresowany nie posiada i nie będzie posiadał potwierdzonego przez urząd celno-skarbowy dokumentu, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości świadczonej przez Wnioskodawcę usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu usług. Zakresem postawionego we wniosku pytania z uwagi na miejsce rozpoczęcia i zakończenia usługi, którą będzie świadczył Wnioskodawca jest usługa transportu, która rozpoczyna się i kończy na terytorium Polski oraz usługa transportu, która rozpoczyna się na terytorium Polski, natomiast jej zakończenie jest na terytorium innego niż Polska kraju UE.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi transportu towarów na rzecz polskiego podatnika podatku VAT, usług stanowiących część składową transportu międzynarodowego, realizowanego w związku z importem towarów z Chin, Korei i Wietnamu do Polski z odprawą celną na terenie Polski, lub innego Państwa członkowskiego stanowi usługę transportu międzynarodowego w rozumieniu art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy o VAT, a tym samym korzysta z preferencyjnej stawki podatku VAT 0%?

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczone usługi międzynarodowego transportu towarów na rzecz polskiego podatnika podatku VAT, związane z importem towarów, dla których odprawa celna dokonywana jest na terenie Polski, lub innego Państwa członkowskiego i dalej dostarczane są do miejsca odbioru na terenie UE, stanowią jedną i niepodzielną kompleksową usługę transportu międzynarodowego w rozumieniu art. 83 ust. 1 pkt 23 opodatkowane stawką podatku VAT 0%.

W świetle obowiązujących przepisów ustawy o VAT, opodatkowaniu podlega m.in. świadczenie usług za wynagrodzeniem, będące każdym świadczeniem, które nie stanowi dostawy towarów. Prawidłowe określenie stawki VAT dla usług transportowych uzależnione jest przede wszystkim od właściwego określenia miejsca opodatkowania. Miejsce świadczenia usług transportowych uzależnione jest od tego, czy usługi te świadczone są na rzecz podatników, czy też na rzecz podmiotów niebędących podatnikami. Jeżeli usługa międzynarodowego transportu towarów jest wykonywana na rzecz podatnika wówczas zastosowanie znajduje ogólna zasada dla miejsca świadczenia usług, co oznacza, iż miejsce świadczenia wyznaczane jest przez siedzibę usługobiorcy (art. 28b ustawy o VAT).

W przedmiotowej sprawie usługobiorcą jest polski podatnik, zatem miejscem opodatkowania świadczonych usług transportowych jest terytorium Polski. Stawka VAT uzależniona jest od rodzaju tego transportu. Jeśli jest to transport międzynarodowy, wówczas obowiązuje stawka VAT 0%.

Zgodnie z przepisami art. 83 ust. 3 ustawy o VAT ust. 3 pkt b, przez usługi transportu międzynarodowego towarów rozumie się przewóz towarów z miejsca nadania poza terytorium Wspólnoty do miejsca przeznaczenia na terytorium kraju.

Ponadto, zgodnie z przepisami § 6 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2018 r. poz. 2350), obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku VAT stosuje się również do wewnątrzwspólnotowych usług transportu towarów, jeżeli transport ten stanowi część usługi transportu międzynarodowego. Przez wewnątrzwspólnotową usługę transportu towarów, o której mowa w § 6 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia, rozumie się transport towarów, którego rozpoczęcie i zakończenie ma miejsce odpowiednio na terytorium dwóch różnych państw członkowskich.

W przedmiotowej sprawie, kontrahent Wnioskodawcy jest podmiotem krajowym, zatem miejscem świadczenia i opodatkowania przedmiotowej usługi transportu towarów – zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy – jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Świadczone przez Wnioskodawcę przedmiotowe usługi transportu towarów, spełniają definicję wewnątrzwspólnotowej usługi transportu towarów i stanowią część usługi transportu międzynarodowego towarów, o której mowa w art. 83 ust. 3 pkt 1 lit. b ustawy. Tym samym Wnioskodawca będzie uprawniony, na podstawie § 6 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r., do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% dla przedmiotowych usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, spełnia on warunki określone w art. 83 ust. 5 i będzie mógł na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 23 stosować do przedmiotowych usług stawkę podatku VAT właściwą dla międzynarodowego transportu towarów tj. 0%. Zatem, świadczone usługi międzynarodowego transportu towarów na rzecz polskiego podatnika podatku VAT, związane z importem towarów, dla których odprawa celna dokonywana jest na terytorium Polski, jeśli towary dostarczane są do Polski, lub innego państwa członkowskiego UE i dalej dostarczane do miejsca odbioru, stanowią usługę transportu międzynarodowego w rozumieniu art. 83 ust. 1 pkt 23 opodatkowane stawką podatku VAT 0%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Towarami zaś są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z powołanego przepisu art. 5 ust. 1 ustawy wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

Przez terytorium kraju, w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy, rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. Z kolei terytorium państwa trzeciego to, zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy, terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

Przepis art. 2 pkt 7 ustawy wskazuje, że przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi, od tego bowiem zależy, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu tym podatkiem w Polsce, czy też nie.

Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do 28o ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy – na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6;
      
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Powyższy artykuł wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą.

Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej wynikającej z art. 15 ust. 2 ustawy, zgodnie z którym działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z regułą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy – miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Natomiast w myśl art. 28b ust. 2 ustawy – w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Zatem z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika, w rozumieniu art. 28a ustawy, dla których ustawodawca nie przewidział szczególnych zasad ustalania miejsca świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 28f ust. 1a ustawy – miejscem świadczenia usług transportu towarów na rzecz podatnika:

1. posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego są świadczone te usługi, a w przypadku braku takiej siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, jeżeli transport ten jest wykonywany w całości poza terytorium Unii Europejskiej, jest terytorium znajdujące się poza terytorium Unii Europejskiej;
2. posiadającego na terytorium państwa trzeciego siedzibę działalności gospodarczej, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego są świadczone te usługi, a w przypadku braku takiej siedziby działalności lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej posiadającego na terytorium państwa trzeciego stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, jeżeli transport ten jest wykonywany w całości na terytorium kraju, jest terytorium kraju.
   
   

Jak wynika z opisu sprawy przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest transport samochodowy, krajowy i zagraniczny. Zainteresowany będzie świadczył usługi transportowe na rzecz krajowego odbiorcy, tj. polskiego podmiotu gospodarczego. Jak wskazał Wnioskodawca – kontrahent na rzecz którego świadczy usługi, jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy o podatku od towarów i usług. Usługi transportu towarów świadczone przez Wnioskodawcę będą rozpoczynać się i kończyć na terytorium Polski bądź rozpoczynać się na terytorium Polski, a kończyć na terytorium innego niż Polska kraju UE.

Wobec powyższego, w pierwszej kolejności należy wskazać, że w okolicznościach niniejszej sprawy, miejscem świadczenia przez Wnioskodawcę przedmiotowych usług transportowych na rzecz polskiego podmiotu gospodarczego, będzie – stosownie do treści art. 28b ust. 1 ustawy – terytorium kraju.

Odnosząc się zatem do kwestii uznania świadczonych przez Wnioskodawcę usług za międzynarodowy transport towarów opodatkowany stawką podatku VAT w wysokości 0% wskazać należy, że podstawowa stawka podatku, stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednocześnie ustawodawca przewidział obniżone stawki oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów i świadczenia niektórych usług oraz określił warunki stosowania obniżonych stawek i zwolnień. Należy przy tym mieć na względzie, że zastosowanie obniżonej stawki lub zwolnienia od podatku – jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania – możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Jak stanowi art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do usług transportu międzynarodowego.

Przez usługi transportu międzynarodowego, o których mowa w powyższym przepisie, rozumie się, w myśl art. 83 ust. 3 pkt 1 ustawy, przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów:

1. z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej;
2. z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Unii Europejskiej do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium kraju;
3. z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Unii Europejskiej do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju (tranzyt);
4. z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej lub z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Unii Europejskiej do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju.
   
   

Powołany art. 83 ust. 5 ustawy wskazuje, że dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia usług, o których mowa w ust. 1 pkt 23, są w przypadku transportu:

1. towarów przez przewoźnika lub spedytora – list przewozowy lub dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski, konosament żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora), z zastrzeżeniem pkt 2;
2. towarów importowanych – oprócz dokumentów, o których mowa w pkt 1, dokument potwierdzony przez urząd celny, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów;
3. towarów przez eksportera – dowód wywozu towarów;
4. osób – międzynarodowy bilet lotniczy, promowy, okrętowy lub kolejowy, wystawiony przez przewoźnika na określoną trasę przewozu dla konkretnego pasażera.
   
   

Ponadto, na podstawie § 6 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2350), zwanego dalej „rozporządzeniem”, obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się również do:

1. usług transportu towarów, jeżeli transport ten wykonywany jest w całości na terytorium kraju i stanowi część usługi transportu międzynarodowego;
2. wewnątrzwspólnotowych usług transportu towarów, jeżeli transport ten stanowi część usługi transportu międzynarodowego;

(…).

Przy czym, stosownie do § 6 ust. 2 rozporządzenia, przepisy ust. 1 pkt 1-3 stosuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika odpowiednich dokumentów, o których mowa w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy.

W świetle § 6 ust. 3 rozporządzenia, przez wewnątrzwspólnotową usługę transportu towarów, o której mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się transport towarów, którego rozpoczęcie i zakończenie ma miejsce odpowiednio na terytorium dwóch różnych państw członkowskich.

Z powyższych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość opodatkowania usług transportowych, spełniających definicję transportu międzynarodowego (lub będących ich częścią), stawką podatku w wysokości 0%, pod warunkiem posiadania wskazanych w ustawie dokumentów.

Jak wynika bowiem z art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy, prawo podatnika do zastosowania dla usług międzynarodowego transportu towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że w wyniku przewozu towaru z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim. Istotą przywołanego przepisu jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem transportu rzeczywiście przekroczyły granicę z państwem trzecim. Podstawowe znaczenie dla udokumentowania międzynarodowego transportu towarów ma list przewozowy stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, który potwierdzałby okoliczność, że nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim. Dopuszczalne są też inne dokumenty, przy czym ustawodawca nie określił jakie to mają być dowody, jednak muszą one jednoznacznie, w sposób niebudzący wątpliwości, potwierdzać spełnienie ww. wymogu.

Ponadto, aby móc skorzystać z preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%, w sytuacji gdy ma miejsce przewóz towarów z kraju trzeciego na terytorium UE – oprócz dokumentów, o których mowa w pkt 1, podatnik powinien posiadać dokument potwierdzony przez urząd celny, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów. Wynika to wprost z przepisu art. 83 ust. 5 pkt 2 ustawy.

Analiza okoliczności sprawy w kontekście wyżej powołanych przepisów wskazuje, że Wnioskodawca będzie świadczył usługę transportu towarów rozpoczynającą i kończącą się na terytorium Polski, stanowiącą usługę, o której mowa w § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia. Z kolei w sytuacji, gdy świadczona przez Zainteresowanego usługa transportu towarów będzie rozpoczynać się na terytorium kraju, natomiast jej zakończenie nastąpi na terytorium innego niż Polska kraju UE, wówczas przedmiotowe usługi będą stanowić wewnątrzwspólnotową usługę transportu towarów, o której mowa w § 6 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia. Opisane ww. usługi transportu towarów świadczone przez Wnioskodawcę spełniają przesłanki do uznania ich za usługę stanowiącą część usługi transportu międzynarodowego, bowiem dotyczą one transportu towarów z kraju trzeciego do Polski lub na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Odnosząc się z kolei do możliwości zastosowania przez Wnioskodawcę do ww. świadczonych usług stawki podatku w wysokości 0% należy wskazać, że warunkiem do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% – jak wyżej wskazano – jest posiadanie dokumentów wymienionych w art. 83 ust. 5 pkt 1 i 2 ustawy. Powyższe warunki znajdują zastosowanie również w odniesieniu do usług, o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia, ponieważ § 6 ust. 2 rozporządzenia odsyła do dokumentów wymienionych w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy, który z kolei zawiera zastrzeżenie odnoszące do pkt 2 (tj. towarów importowanych).

Mając zatem na uwadze powyższe należy stwierdzić, że skoro – jak wynika z okoliczności sprawy – Zainteresowany nie posiada i nie będzie posiadał potwierdzonego przez urząd celno-skarbowy dokumentu, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości świadczonej przez Wnioskodawcę usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów, to tym samym nie będzie miał prawa do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0%. W związku z powyższym przedmiotowe usługi transportu towarów stanowiące część usługi transportu międzynarodowego świadczone przez Wnioskodawcę będą podlegały opodatkowaniu podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniami, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o opis sprawy. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.