Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.526.2019.4.MR
z 12 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia z dnia 30 września 2019 r. (data wpływu 3 października 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 grudnia 2019 r. (data wpływu 5 i 10 grudnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działki zabudowanej nr 1 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działki zabudowanej nr 1. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 5 grudnia 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, jednoznaczne stanowisko oraz wymaganą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka”). Spółka prowadzi przedsiębiorstwo zajmujące się produkcją rolniczą.

Spółka jest właścicielem nieruchomości rolnych o łącznej powierzchni około 520 ha. Część nieruchomości jest zabudowana budynkami gospodarczymi, których stan kwalifikuje je do rozbiórki. W ewidencji gruntów i budynków nieruchomości powyższe zostały oznaczone jako: grunty orne, oznaczone symbolem – R oraz grunty rolne zabudowane, oznaczone symbolem – Br. Nieruchomości nie zostały objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy przeznaczenie nieruchomości zostało określone jako: tereny upraw rolnych bez prawa zabudowy. Od powyższych nieruchomości Spółka odprowadza podatek rolny.

Nieruchomości zostały nabyte przez Spółkę w roku 2000 na podstawie umowy sprzedaży zawartej z Agencją Własności Rolnej Skarbu Państwa. Sprzedaż nieruchomości na rzecz Spółki nastąpiła w trybie ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa. Skarb Państwa – Agencja Własności Rolnej Skarbu Państwa nabyła ww. nieruchomości na podstawie decyzji Wojewody z dnia 31 sierpnia 1992 r. w sprawie likwidacji Kombinatu (…).

Po ich nabyciu przez Spółkę nieruchomości nie były oddawane w najem lub dzierżawę. Spółka nie ponosiła również nakładów na nieruchomości, których wartość przekraczałaby 30% ich wartości początkowej.

Spółka planuje sprzedaż części nieruchomości rolnych, w tym nieruchomości zabudowanych posiadanych przez Spółkę.

W uzupełnieniu do wniosku, Wnioskodawca poinformował, że:

1. Jest czynnym podatnikiem podatku VAT.
2. Przedstawia wykaz niektórych działek objętych transakcją, ich numer ewidencyjny, przeznaczenie w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Granowo oraz oznaczenie w ewidencji gruntów i budynków. Wnioskodawca wskazuje przy tym, że dla działek nie wydano miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i zgodnie z jego wiedzą do dnia transakcji taki plan nie zostanie wydany:
   1. działka nr 2 – ciek wodny, oznaczenie: W-RIIIa, teren niezabudowany;
   2. działka nr 3 – teren upraw rolnych bez prawa do zabudowy, oznaczenie: dr, teren niezabudowany;
   3. działka nr 4 – teren zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej, teren środków produkcji rolnej z prawem zmiany na nieuciążliwą działalność gospodarczą, oznaczenie: dr, teren niezabudowany;
   4. działka nr 1 – tereny upraw rolnych bez prawa do zabudowy, oznaczenie: RIIIa, RIIIb, Br-RIIIb, RIVa, Br-RIVa, RIVb, RV, RVI, LIV, LV, N, teren zabudowany;
   5. działka nr 28/2 – tereny upraw rplnych bez prawa do zabudowy, oznaczenie: RIVb, RIVa, N, ŁIV, Łz, RIIIb, RV, W-RV, teren niezabudowany.
   Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że wnosi o wydanie interpretacji w zakresie podatku VAT wyłącznie dla tych działek pomimo faktu, że przedmiotem transakcji objęte będą jeszcze inne działki.
3. Na moment sprzedaży działek niezabudowanych nie zostaną wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, z których wynikało będzie, że stanowią one grunt przeznaczony pod zabudowę.
4. Przed sprzedażą działki zabudowanej nie zostanie wydane pozwolenie na rozbiórkę budynków gospodarczych. Dotyczy to każdej działki i każdego budynku objętego wnioskiem.
5. Wszystkie budynki stanowiące przedmiot transakcji są użytkowane na własne potrzeby Spółki od roku 2000. Zatem, to w roku 2000 doszło do pierwszego zasiedlenia nieruchomości w rozumieniu znowelizowanego art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Od pierwszego zasiedlenia upłynęły 2 lata. Po nabyciu nieruchomości, Spółka nie dokonywała również ulepszeń budynków nakładami o wartości powyżej 30% wartości początkowej.
6. Nieruchomości zabudowane i niezabudowane będące przedmiotem sprzedaży wykorzystywane były do działalności opodatkowanej podatkiem VAT.
7. Spółka nabyła działki zabudowane i niezabudowane na podstawie umowy sprzedaży zawartej w roku 2000 z Agencją Własności Rolnej Skarbu Państwa. Sprzedaż nieruchomości na rzecz Spółki nastąpiła w trybie ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa. Zgodnie natomiast z regulacją art. 2 ust. 1 obowiązującej w momencie zawarcia umowy ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50), opodatkowaniu podlegała sprzedaż towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Pod pojęciem towarów zgodnie z regulacją art. 4 pkt 1 ww. ustawy rozumiało się natomiast „rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności określonych w art. 2, które wymienione są w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej”. Umowy sprzedaży nieruchomości rolnych oraz umowy zawierane w trybie ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa zostały wymienione w załączniku nr 6 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 109, poz. 1245) jako czynności zwolnione od podatku. Z powyższego wynika, że sprzedaż nieruchomości (działek zabudowanych i niezabudowanych) podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ale korzystała ze zwolnienia od opodatkowania VAT.
8. Nabycie przez Spółkę wszystkich działek niezabudowanych i zabudowanych było zwolnione od VAT, zatem Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w stosunku do żadnej z działek. Okoliczność, że Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w sytuacji, gdy transakcja była zwolniona od opodatkowania została potwierdzona m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 września 2014 r.).
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług sprzedaż (dostawa) nieruchomości rolnej (nieruchomości zabudowanej) przez Spółkę opodatkowana będzie podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie wskazanym w piśmie z dnia 5 grudnia 2019 r.), biorąc pod uwagę znowelizowane z dniem 1 września 2019 r. przepisy, sprzedaż przez Spółkę nieruchomości rolnej, nieruchomości zabudowanej, będzie zwolniona od podatku od towarów i usług.

Uznanie analizowanej transakcji za dostawę w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT pociąga za sobą konieczność wystawienia przez Spółkę odpowiedniej faktury (art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT) oraz odprowadzenia podatku należnego z tytułu tej transakcji, o ile czynność ta nie jest zwolniona od opodatkowania.

W przypadku dostawy gruntów zabudowanych w pierwszej kolejności należy wskazać, że zgodnie z regulacją art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Powyższe oznacza, że w przypadku nieruchomości zabudowanych, sposób opodatkowania dostawy gruntu uwarunkowany jest zasadami opodatkowania posadowionego na nim budynku/budowli.

W dalszej kolejności należy wskazać, że zgodnie z regulacją art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Definicja pierwszego zasiedlenia zawarta została w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Zgodnie z obowiązującą od dnia 1 września 2019 r. regulacją, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne, budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z powyższych regulacji wynika, że dostawa budynków objęta jest z zasady zwolnieniem od podatku, a zwolnienie to jest wyłączone jedynie w sytuacji, gdy:

1. dostawa ma miejsce przy oddaniu do użytkowania budynku lub budowli pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne po wybudowaniu lub ulepszeniu nakładami o wartości powyżej 30% wartości początkowej;
2. dostawa ma miejsce przed upływem 2 lat od ww. czynności.
   
   

Mając na uwadze treść przytoczonych powyżej regulacji kluczowe znaczenie dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli w niniejszej sprawie ma ustalenie, czy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki okres upłynął od tego momentu.

Zgodnie ze znowelizowanymi przepisami należy uznać, że do pierwszego zasiedlenia wszystkich działek zabudowanych doszło w roku 2000, czyli w roku, w którym Spółka rozpoczęła ich użytkowanie na potrzeby własne. Po nabyciu nieruchomości, Spółka nie dokonywała również ulepszeń budynków nakładami o wartości powyżej 30% wartości początkowej.

Mając na uwadze powyższe należy przyjąć, że pierwsze zasiedlenie działek zabudowanych nastąpiło w roku 2000. Zatem, planowana transakcja będzie korzystać ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Wskazać ponadto należy, że odpłatna dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy jest dokonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności. Zatem zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów oraz czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika działającego w takim charakterze.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wiadomo czynności które podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług mogą stanowić czynności zwolnione od podatku VAT bądź być opodatkowane tym podatkiem.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

I tak, stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z kolei, przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE Rady, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a, do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r., o sygn. akt I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT”.

W świetle powyższego należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do zbycia tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku dostawy budynków, budowli lub ich części niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Powyższe przepisy wskazują, jakie muszą zostać spełnione warunki aby sprzedaż budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Z przepisów tych wynika, że prawo do zwolnienia przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów będących przedmiotem sprzedaży nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Według art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Przy czym podkreślić należy, że niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Ponadto jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub pkt 10a ustawy należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w myśl przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Dodatkowo należy wskazać, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku, również sprzedaż gruntu będzie korzystała ze zwolnienia od podatku.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotem dostawy będzie działka nr 1 zabudowana budynkami gospodarczymi. Wnioskodawca wskazał, że ww. budynki były od roku 2000 wykorzystywane na potrzeby własnej działalności gospodarczej i w tym momencie doszło do ich pierwszego zasiedlenia. Ponadto Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie ww. budynków przekraczających 30% ich wartości początkowej.

W związku z powyższym, Wnioskodawca powziął wątpliwości w kwestii zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla planowanej czynności sprzedaży ww. budynków.

W związku z powyższym należy rozstrzygnąć czy w odniesieniu do wskazanych budynków gospodarczych miało miejsce pierwsze zasiedlenie.

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia należy stwierdzić, że transakcja dostawy budynków gospodarczych nie będzie następowała w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, bowiem doszło już do ich pierwszego zajęcia (używania) najpóźniej w roku 2000, tj. z chwilą wykorzystania ich celem prowadzenia działalności i od tego momentu do chwili sprzedaży minęło więcej niż 2 lata. Ponadto nie zostały poniesione nakłady na ulepszenie ww. obiektów przekraczające 30% ich wartości początkowej, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. W związku z powyższym, dla ww. transakcji zostały spełnione warunki do zastosowania zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W tej sytuacji – uwzględniając zapis art. 29a ust. 8 ustawy – dostawa gruntu, na którym przedmiotowe budynki są posadowione, również będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT.

W związku z tym, że dostawa budynków będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, dalsza analiza zwolnień ww. czynności – wynikająca z przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10a lub pkt 2 ustawy – jest bezpodstawna.

Podsumowując, planowana transakcja sprzedaży działki nr 1 zabudowanej budynkami gospodarczymi będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT, na postawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działki zabudowanej nr 1. Natomiast, kwestia zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek niezabudowanych została załatwiona postanowieniem o zastosowaniu interpretacji ogólnej z dnia 12 grudnia 2019 r., nr 0112-KDIL1-2.4012.647.2019.1.MR.

Ponadto, tut. organ informuje że w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.