Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.739.2019.1.DA
z 20 stycznia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2019 r. (data wpływu 5 grudnia 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 grudnia 2019 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 26 września 1992 r. Wnioskodawca zawarł związek małżeński z J. S. (nazwisko panieńskie żony - P.) i nadal pozostają małżeństwem. Od tego dnia w małżeństwie Wnioskodawcy obowiązuje wspólność majątkowa małżeńska.

W dniu 30 kwietnia 2004 r., na podstawie umowy darowizny (akt notarialny), teściowa Wnioskodawcy - Z. P., darowała żonie Wnioskodawcy do Jej majątku odrębnego, nieruchomość (lokal mieszkalny). Zapis w akcie notarialnym brzmiał: „Z. P. daruje do majątku odrębnego swojej córce J. S. nieruchomość obejmującą lokal mieszkalny”. Sąd w księdze wieczystej wpisał prawo własności nieruchomości na rzecz żony Wnioskodawcy. Lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość, nabyty przez żonę Wnioskodawcy w dniu 30 kwietnia 2004 r. położony jest na ul. …, …. W dniu 8 kwietnia 2015 r., celem uprządkowania spraw majątkowych, Wnioskodawca w formie aktu notarialnego zawarł z żoną umowę majątkową małżeńską, rozszerzającą wspólność majątkową na majątek nabyty przed zawarciem związku małżeńskiego i w czasie trwania małżeństwa przez każdego z małżonków. W dniu 19 maja 2018 r. zmarła teściowa Wnioskodawcy.

W dniu 23 stycznia 2019 r. Wnioskodawca wraz z żoną sprzedali przedmiotowy lokal mieszkalny. W akcie notarialnym dotyczącym umowy jest zapis:

• stawający oświadczyli, że A. S., syn H. i S. oraz J. S., córka M. i Z., są na prawach ustawowej wspólności majątkowej umownie rozszerzonej, na podstawie umowy darowizny z dnia 30 kwietnia 2004 r. oraz umowy majątkowej małżeńskiej z dnia 8 kwietnia 2015 r. – właścicielami nieobciążonej nieruchomości, obejmującej ww. lokal mieszkalny (w …, ul. …),
  

• A. S. i J. S. sprzedają za cenę 75 000 zł prawo własności obejmującej lokal mieszkalny (w …, ul. …).
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dokonane w dniu 23 stycznia 2019 r. odpłatne zbycie nieruchomości obejmującej lokal mieszkalny położony w …, ul. …, powoduje konieczność zapłaty przez Wnioskodawcę podatku dochodowego od osób fizycznych, czy Wnioskodawca musi zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych w związku ze sprzedażą ww. lokalu mieszkalnego?

Zdaniem Wnioskodawcy, od momentu zawarcia związku małżeńskiego, tj. od dnia 26 września 1992 r., w małżeństwie Wnioskodawcy obowiązuje wspólność majątkowa małżeńska. W dniu 30 kwietnia 2004 r. żona Wnioskodawcy otrzymała od swojej matki, na podstawie umowy darowizny, lokal mieszkalny położony w … do majątku odrębnego. Rozszerzenie ustawowej wspólności majątkowej w dniu 8 kwietnia 2015 r. przez włączenie majątku osobistego żony Wnioskodawcy do majątku wspólnego było tylko czynnością organizacyjną, a nie nabyciem nieruchomości. Włączenie do majątku wspólności małżeńskiej, w drodze umowy majątkowej rozszerzenia wspólności ustawowej nieruchomości z majątku odrębnego jednego małżonka, nie jest nabyciem tej nieruchomości przez drugiego małżonka. W związku z tym, nie skutkuje koniecznością zapłaty podatku dochodowego od sprzedaży nieruchomości.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca wskazuje:

• wyrok WSA w Szczecinie z dnia 11 sierpnia 2016 r., sygn. akt I SA/Sz 603/16,
  

• wyrok NSA z dnia 31 maja 2017 r., sygn. akt II FSK 1236/15,
  

• interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 maja 2018 r., nr 0115-KDIT2-1.4011.99.2018.1.MK,
  

• interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 24 kwietnia 2018 r., nr 0114-KDIP3-2.4011.174.2018.2.KP,
  

• wyrok NSA z dnia 13 maja 2016 r., sygn. akt II FSK 1110/14,
  

• wyrok NSA z dnia 22 marca 2017 r., sygn. akt II FSK 456/15,
  

• ustawę z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.),
  

• art. 47-54 ustawy z dnia 25 lutego 2064 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.).
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Wobec powyższego, odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw majątkowych stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, jeżeli zbycie to ma miejsce przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w dniu 26 września 1992 r. Wnioskodawca zawarł związek małżeński i od tego dnia w Jego małżeństwie obowiązuje wspólność majątkowa małżeńska. W dniu 30 kwietnia 2004 r. na podstawie aktu notarialnego żona Wnioskodawcy otrzymała w darowiźnie od swojej matki nieruchomość (lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość), która weszła do jej majątku odrębnego. W dniu 8 kwietnia 2015 r. Wnioskodawca w formie aktu notarialnego zawarł z żoną umowę majątkową małżeńską, rozszerzającą wspólność majątkową na majątek nabyty przed zawarciem związku małżeńskiego i w czasie trwania małżeństwa przez każdego z małżonków, na podstawie której Wnioskodawca wraz z żoną stali się współwłaścicielami ww. lokalu mieszkalnego. W dniu 23 stycznia 2019 r. Wnioskodawca wraz z żoną sprzedali przedmiotowy lokal mieszkalny.

Dla rozstrzygnięcia omawianej sprawy istotne jest ustalenie, czy włączenie lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, stanowiącego majątek osobisty żony Wnioskodawcy, do majątku wspólnego małżonków w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową stanowi jego nabycie przez Wnioskodawcę w rozumieniu ww. przepisu.

W związku z powyższym wskazać należy, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r., poz. 2086, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Do majątku osobistego każdego z małżonków należą między innymi przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej, przedmioty nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił (art. 33 ww. Kodeksu). Małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa rozszerzająca wspólność majątkową małżeńską uregulowana została w art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Jest to umowa, której celem jest ustanowienie ustroju majątkowego między małżonkami w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej.

Umowy o rozszerzenie wspólności ustawowej w zakresie, w jakim ustanawiają zasadę kształtującą ustrój majątkowy, są stricte umowami majątkowymi małżeńskimi, działają na przyszłość i mają charakter organizacyjny.

W powyższej kwestii wykształciła się jednolita linia orzecznicza sądów administracyjnych prezentująca stanowisko wskazujące, że rozszerzenie wspólności majątkowej małżeńskiej poprzez włączenie do majątku wspólnego nieruchomości wchodzącej uprzednio w skład majątku osobistego jednego z małżonków, nie stanowi nabycia tej nieruchomości przez drugiego z małżonków w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przykładowo, pogląd taki wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 13 maja 2016 r., sygn. akt II FSK 1110/14. Tożsamej oceny dokonano w szeregu innych wyroków NSA i WSA (przykładowo: wyrok NSA z dnia 22 marca 2017 r., sygn. akt II FSK 456/15, wyrok NSA z dnia 13 maja 2016r., sygn. akt II FSK 1110/14, wyrok NSA z dnia 7 kwietnia 2016 r., sygn. akt II FSK 313/14, wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 19 listopada 2013 r., sygn. akt I SA/Rz 949/13, wyrok WSA w Gdańsku z dnia 29 października 2014 r., sygn. akt I SA/Gd 964/14).

Tak więc skoro z chwilą objęcia nieruchomości wspólnością majątkową nie następuje jakiekolwiek wydzielenie części nieruchomości, a żadnemu z małżonków (współwłaścicieli) nie przysługuje własność fizycznie wydzielonej części rzeczy, to nie można przyjąć, że z chwilą rozszerzenia wspólności majątkowej (wspólności ustawowej) strona takiej umowy (żona Wnioskodawcy) wyzbyła się prawa do tej rzeczy.

Tym samym, włączenie do majątku małżonków w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową nieruchomości stanowiącej majątek odrębny jednego małżonka, nie jest nabyciem tej nieruchomości przez drugiego małżonka, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe oznacza, że za datę nabycia przedmiotowego lokalu mieszkalnego, która stanowiła wcześniej majątek odrębny żony Wnioskodawcy, należy przyjąć dzień, w którym żona nabyła tę nieruchomość do majątku odrębnego. W konsekwencji, w wyniku zawarcia w 2015 r. umowy rozszerzającej wspólność ustawową, Wnioskodawca stał się współwłaścicielem przedmiotowej nieruchomości nabytej w 2004 r. (tj. w dacie nabycia nieruchomości do majątku odrębnego przez żonę Wnioskodawcy).

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że Wnioskodawca w momencie zawarcia umowy rozszerzającej wspólność majątkową małżeńską stał się współwłaścicielem lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość od daty jej nabycia przez żonę, tj. od dnia 30 kwietnia 2004 r. W konsekwencji od końca 2004 r. należy liczyć upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, odpłatne zbycie przedmiotowego lokalu mieszkalnego dokonane w dniu 23 stycznia 2019 r., z zastrzeżeniem, że nie nastąpiło w wykonaniu działalności gospodarczej, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu liczonego od końca roku, w którym nastąpiło jego nabycie, nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w konsekwencji nie wystąpi obowiązek uiszczenia podatku w związku z art. 30e ust. 1 tej ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Podkreślić należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Podkreślić należy, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z treści art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. W związku z tym, interpretacje te wywierają skutki prawne jedynie w stosunku do tego podmiotu, do którego są skierowane. Zatem, niniejsza interpretacja indywidualna jest wiążąca dla Wnioskodawcy jako osoby występującej z wnioskiem, natomiast nie wywołuje skutków prawnych dla innych osób (żony Wnioskodawcy).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w…, ul. …, …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.