Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3.4012.56.2019.2.AW
z 11 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2019 r. (data wpływu 3 grudnia 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 31 stycznia 2020 r. (data wpływu 3 lutego 2020 r.) oraz pismem z dnia 31 stycznia 2020 r. (data wpływu 5 lutego 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• uznania czynności polegających na usuwaniu i unieszkodliwieniu wyrobów zawierających azbest z nieruchomości należących do mieszkańców Powiatu za usługi podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT,
• prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z realizacją projektu

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie. Przedmiotowy wniosek uzupełniono dnia 3 i 5 lutego 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, o należną wpłatę oraz o prawidłowy adres elektroniczny do doręczeń.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Powiat jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 13 ustawy o samorządzie powiatowym do zadań Powiatu należy między innymi ochrona środowiska i przyrody.

W związku z powyższym Powiat podejmuje na swoim terenie działania polegające na usuwaniu i unieszkodliwianiu wyrobów zawierających azbest. Na sfinansowanie tego zadania Powiat ubiega się o dotacje z X – zadanie pn. „(…)”. Realizacja zadania wynika z rządowego programu pn. „(…)” przyjętego uchwałą Rady Ministrów z dnia 14 lipca 2009 r., zmienioną uchwałą Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r., który jest kontynuacją „(…)” przyjętego uchwałą Rady Ministrów w dniu 14 maja 2002 r. oraz „(…)” przyjętego uchwałą Rady Powiatu z dnia (…).

Wymogiem Funduszu jest przedłożenie interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, co do możliwości odliczenia podatku VAT przez Powiat. Dotacja uzyskana z X, pokryje 70% kosztów kwalifikowanych związanych z usuwaniem azbestu z nieruchomości, pozostałe 30% kosztów pokryte zostanie z dotacji Gmin. Mieszkańcy nie poniosą w tym zakresie żadnych odpłatności, ani na rzecz Gmin, Powiatu, ani wykonawcy wykonującego zadania oraz nie otrzymują żadnych środków finansowych.

Mieszkańcy Powiatu zainteresowani usuwaniem azbestu z nieruchomości, do których posiadają tytuł prawny składają stosowne wnioski do Urzędów Gmin. Gminy dokonują weryfikacji, następnie na podstawie pozytywnie rozpatrzonych wniosków, przekazują Powiatowi listę nieruchomości, z których należy usunąć azbest. Nie zawiera się z mieszkańcami umów cywilnoprawnych na realizację ww. zadania, odbiór azbestu dokonywany jest na podstawie pozytywnie rozpatrzonego wniosku. Wyspecjalizowany wykonawca, z którym Powiat podpisze umowę na wykonanie przedmiotowego zadania, zostanie wyłoniony w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego, które prowadzone będzie w trybie przetargu nieograniczonego. Przewidywany okres realizacji zadania to: 1 czerwca – 2 października 2020 r.

Wydatki ponoszone przez Powiat w związku z usuwaniem azbestu zostaną udokumentowane fakturami VAT wystawionymi na Powiat z wykazanymi kwotami podatku VAT. Rozliczenia finansowe dotyczące ww. usług nastąpią pomiędzy Powiatem, a wyłonionym wykonawcą. Powiat otrzyma dotacje z X i dotację z Gmin na zasadzie refundacji poniesionych wydatków.

Wysokość otrzymanego dofinansowania nie jest uzależniona od ilości osób biorących udział w zadaniu, lecz od ilości m2 przekazanych na stanowisko odpadów zawierających azbest, powstałych z demontażu pokryć dachowych oraz odbioru ww. materiałów zalegających na prywatnych posesjach.

Wnioskodawca pismem z dnia 31 stycznia 2020 r. uzupełnił przedmiotowy wniosek o następujące informacje:

Ad. 1

Nie. Powiat w trakcie realizacji zadania nie będzie zobowiązany do rozliczania się z otrzymanych środków finansowych. Nastąpi to dopiero po zakończeniu realizacji, zarówno z X (dalej: X), jak i z Gminami.

Ad. 2

W przypadku niezrealizowania zadania Wnioskodawca będzie zobowiązany do zwrotu Gminom otrzymanych środków pieniężnych. Jeśli natomiast chodzi o dotację otrzymaną z X, przekazana ona Powiatowi będzie dopiero po realizacji zadania na zasadzie refundacji poniesionych kosztów, więc nie ma możliwości jej zwrotu.

Ad. 3

Nie. Wnioskodawca nie będzie mógł przeznaczyć ww. dofinansowania na inny cel.

Ad. 4

Realizacja zadania jest uzależniona od otrzymania dofinansowania. W przypadku nieotrzymania dofinansowania z X Powiat nie będzie realizował zadania.

Ad. 5

Z mieszkańcami nie będą zawierane umowy. Odbiór azbestu dokonywany będzie na podstawie pozytywnie rozpatrzonego wniosku. W przypadku rezygnacji danego mieszkańca, azbest po prostu nie będzie od niego odbierany, nie będzie się to wiązało z żadnymi konsekwencjami.

Ad. 6

Nie będą zawierane umowy z uczestnikami projektu (mieszkańcami). Warunki odbioru wyrobów zawierających azbest będą jednakowe dla wszystkich właścicieli nieruchomości.

Ad. 7

Powiat zawiera umowę z wykonawcą usuwającym azbest, po cenach rynkowych, a świadczy na rzecz mieszkańców usługę za darmo dzięki dofinansowaniu z X oraz dotacji z Gmin.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (pytanie nr 1 ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 31 stycznia 2020 r.).

1. Czy przedmiotowa usługa świadczona przez Powiat na rzecz mieszkańców jest opodatkowana podatkiem VAT?
2. Czy Powiat jest uprawniony do odliczenia pełnych kwot VAT naliczonego z tytułu wydatków związanych z realizacją zadania?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 31 stycznia 2020 r.) przedmiotowa usługa jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Powiat nabywa bowiem usługi od wyspecjalizowanego podmiotu we własnym imieniu, na rzecz mieszkańców Powiatu. Wchodzi tym samym w rolę podmiotu świadczącego usługę. To Powiat wybiera firmę wykonującą usługi związane z usuwaniem azbestu i zawiera z nią umowę, a faktura tej firmy jest za ww. usługi wystawiana na Powiat. Powiat za swoją usługę na rzecz mieszkańców Powiatu otrzymuje zapłatę w formie dotacji z X oraz z Gmin. Ponieważ mieszkańcy Powiatu nie są zobowiązani do zapłaty na rzecz Powiatu za usługę usuwania azbestu, zatem wyżej wymienione dotacje wpływają bezpośrednio na cenę świadczonej przez Powiat usługi. Mamy więc do czynienia z odpłatnym świadczeniem usług, podlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT, Powiat działa w tym zakresie w charakterze podatnika VAT. Podstawą zaś opodatkowania podatkiem VAT będzie zapłata, jaką Powiat otrzyma za usługę usuwania azbestu świadczoną na rzecz mieszkańców, czyli w tym przypadku suma dotacji otrzymanych z X oraz z Gmin.

Zdaniem Powiatu, świadczona przez Powiat na rzecz jego mieszkańców usługa usuwaniu azbestu podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki obniżonej w wysokości 8%, gdyż usługi tego typu są sklasyfikowane w PKWiU jako 39.00.14.0. Powiat stoi na stanowisku, że do dotacji z X oraz z Gmin należy stosować tę samą stawkę VAT, która ma zastosowanie do przedmiotowej usługi Powiatu, objętej dotowaniem. Ponieważ otrzymana dotacja stanowi kwotę brutto, należy z niej wyodrębnić wartość netto oraz podatek VAT. Do obliczenia kwoty podatku VAT należnego należy zatem posłużyć się metodą „w Stu”. Obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia tych usług powstanie w momencie otrzymania dotacji.

Ponadto, biorąc pod uwagę wydane interpretacje indywidualne:

• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 stycznia 2018 r., sygn. 0115-KDIT1 -1.4012.834.2017.1.RH,
• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 8 lutego 2018 r., sygn. 0115-KDIT1 -1.4012.18.2018.1.JP,
• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 22 lutego 2018 r., sygn. 0112-KDIL4. 4012.708,2017.1.JKU,

oraz wyroków sądów:

• NSA z dnia 23 stycznia 2015 r., sygn. I FSK 2057/13,
• Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie z dnia 11 maja 2017 r., sygn. I SA/Rz 173/17,
• Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku z dnia 15 maja 2018 r., sygn. I SA/Gd 251/18,
• Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy z dnia 5 czerwca 2018 r., sygn. I SA/Bd 297/18,

można stwierdzić, że realizując to zadanie mamy do czynienia z odsprzedażą usług zakupionych przez Powiat na rzecz osób fizycznych będących właścicielami nieruchomości.

W myśl art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Ostateczny odbiorca nie płaci za usługę z powodu pokrycia jej dotacjami.

Powiat jest zobowiązany do naliczenia i odprowadzenia podatku VAT w wysokości wynikającej z otrzymanej faktury VAT za usługę usuwania azbestu. W związku z naliczeniem i odprowadzeniem podatku VAT, przysługuje Powiatowi prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT w pełnej wysokości wynikającej z faktury za usuwanie azbestu. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zdaniem Powiatu, przysługuje mu pełne prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z realizacją ww. zadania. Dofinansowaniu (dotacje) ze środków Funduszu oraz z budżetów Gmin podlegają koszty kwalifikowane poniesione przez Powiat.

Podatek VAT wynikający z faktur za wykonanie usługi nie stanowi wydatku kwalifikowanego, gdyż Powiat ma możliwość jego odliczenia. Dotacje z X oraz z Gmin będą rozliczane do wysokości netto z faktur za usługi usuwania azbestu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Według art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2019 r., poz. 511, z późn. zm.), powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym m.in. w zakresie:

• promocji i ochrony zdrowia (art. 4 ust. 1 pkt 2),
• ochrony środowiska i przyrody (art. 4 ust. 1 pkt 13),
• porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli (art. 4 ust. 1 pkt 15).
  
  

Do zadań powiatu w oparciu o art. 403 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2019 r. poz. 1396, z późn. zm.), należy finansowanie ochrony środowiska w zakresie określonym w art. 400a ust. 1 pkt 2, 5, 8, 9, 15, 16, 18, 21-25, 29, 31, 32 i 38-42 (…).

Zgodnie z art. 400a ust. 1 pkt 8 ww. ustawy należy finansowanie ochrony środowiska i gospodarki wodnej obejmuje przedsięwzięcia związane z gospodarką odpadami.

Z opisu sprawy wynika, że Powiat jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Powiat podejmuje na swoim terenie działania polegające na usuwaniu i unieszkodliwianiu wyrobów zawierających azbest. Na sfinansowanie tego zadania Powiat ubiega się o dotacje z X – zadanie pn. „(…)”. Dotacja uzyskana z X, pokryje 70% kosztów kwalifikowanych związanych z usuwaniem azbestu z nieruchomości, pozostałe 30% kosztów pokryte zostanie z dotacji Gmin. Mieszkańcy nie poniosą w tym zakresie żadnych odpłatności, ani na rzecz Gmin, Powiatu, ani wykonawcy wykonującego zadania oraz nie otrzymują żadnych środków finansowych.

Mieszkańcy Powiatu zainteresowani usuwaniem azbestu z nieruchomości, do których posiadają tytuł prawny składają stosowne wnioski do Urzędów Gmin. Gminy dokonują weryfikacji, następnie na podstawie pozytywnie rozpatrzonych wniosków, przekazują Powiatowi listę nieruchomości, z których należy usunąć azbest. Nie zawiera się z mieszkańcami umów cywilnoprawnych na realizację ww. zadania, odbiór azbestu dokonywany jest na podstawie pozytywnie rozpatrzonego wniosku. Wyspecjalizowany wykonawca, z którym Powiat podpisze umowę na wykonanie przedmiotowego zadania, zostanie wyłoniony w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego, które prowadzone będzie w trybie przetargu nieograniczonego. Przewidywany okres realizacji zadania to: 1 czerwca – 2 października 2020 r.

Wydatki ponoszone przez Powiat w związku z usuwaniem azbestu zostaną udokumentowane fakturami VAT wystawionymi na Powiat z wykazanymi kwotami podatku VAT. Rozliczenia finansowe dotyczące ww. usług nastąpią pomiędzy Powiatem, a wyłonionym wykonawcą. Powiat otrzyma dotacje z X i dotację z Gmin na zasadzie refundacji poniesionych wydatków.

Wysokość otrzymanego dofinansowania nie jest uzależniona od ilości osób biorących udział w zadaniu, lecz od ilości m² przekazanych na stanowisko odpadów zawierających azbest, powstałych z demontażu pokryć dachowych oraz odbioru ww. materiałów zalegających na prywatnych posesjach. Powiat w trakcie realizacji zadania nie będzie zobowiązany do rozliczania się z otrzymanych środków finansowych. Nastąpi to dopiero po zakończeniu realizacji, zarówno z X jak i z Gminami. W przypadku niezrealizowania zadania Wnioskodawca będzie zobowiązany do zwrotu Gminom otrzymanych środków pieniężnych. Jeśli natomiast chodzi o dotację otrzymaną z X, przekazana ona Powiatowi będzie dopiero po realizacji zadania na zasadzie refundacji poniesionych kosztów, więc nie ma możliwości jej zwrotu. Wnioskodawca nie będzie mógł przeznaczyć ww. dofinansowania na inny cel. Realizacja zadania jest uzależniona od otrzymania dofinansowania. W przypadku nieotrzymania dofinansowania z X Powiat nie będzie realizował zadania. W przypadku rezygnacji danego mieszkańca, azbest po prostu nie będzie od niego odbierany, nie będzie się to wiązało z żadnymi konsekwencjami. Nie będą zawierane umowy z uczestnikami projektu (mieszkańcami). Warunki odbioru wyrobów zawierających azbest będą jednakowe dla wszystkich właścicieli nieruchomości. Powiat zawiera umowę z wykonawcą usuwającym azbest, po cenach rynkowych, a świadczy na rzecz mieszkańców usługę za darmo dzięki dofinansowaniu z X oraz dotacji z Gmin.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą w pierwszej kolejności kwestii, czy przedmiotowa usługa świadczona przez Powiat na rzecz mieszkańców podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W myśl art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Według art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Z przepisu tego wynika, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku.

Stwierdzić ponadto należy, że z art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że nie ma znaczenia od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę – czy od nabywcy czy od osoby trzeciej, ważne jest aby było to wynagrodzenie za dane konkretne świadczenie lub za konkretną dostawę.

Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są, czy też nie są opodatkowane istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.

Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzymuje dofinansowanie, które jest związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taką należy zaliczyć do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Istotnym zatem dla wykładni art. 29a ust. 1 ustawy jest wyjaśnienie pojęcia „subwencja bezpośrednio związana z ceną”.

W tym celu istotne znaczenie ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W szczególności wyroki w sprawach C-184/00 (Office des products wallons ASBL v. Belgian State) oraz C-353/00 (Keeping Newcastle Warm Ltd. v. Commisioners od Customs and Excise, w skrócie KNW).

I tak, w wyroku w sprawie C-184/00 TSUE stwierdził, że sam fakt, że dofinansowanie wpływa na ostateczną cenę świadczenia, nie ma znaczenia dla uznania, czy powinno ono zwiększać podstawę opodatkowania VAT. W praktyce bowiem, prawie zawsze dofinansowanie działalności podatnika wpływa w jakiś w sposób na poziom stosowanych przez niego cen. Elementem istotnym, wpływającym na ewentualne włączenie dofinansowania do podstawy opodatkowania, jest natomiast stwierdzenie, czy dotacje są przekazywane w celu dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług. Ponadto, Trybunał stwierdził, że sformułowanie – dotacje bezpośrednio związane z ceną – należy interpretować w taki sposób, aby dotyczyło ono jedynie dotacji odpowiadających całości lub części wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług, które wypłacane są sprzedawcy lub dostawcy przez stronę trzecią.

Z kolei w wyroku w sprawie C-353/00, Trybunał wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki.

Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w tym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał. Jak wskazuje rzecznik, dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle, przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce, dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu), albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT. Tego rodzaju dotacje występowały w przypadku KNW. Istniał bezpośredni związek pomiędzy usługami podatnika a otrzymywanymi dotacjami (dotacje były korelatem usług i wypłacano je tylko w razie ich świadczenia; również kwotowo zależały od liczby usług). Wpływ na cenę również był oczywisty: ostateczny odbiorca nie musiał płacić za usługę właśnie z powodu pokrycia jej dotacją. Mimo, że dotacje oczywiście wpływały na działalność przedsiębiorstwa i w sensie ekonomicznym pokrywały część kosztów jego funkcjonowania, przede wszystkim były one związane z ceną. Dlatego też nie można było ich traktować jako pozostających poza podatkiem VAT.

Jeżeli otrzymana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia (tj. świadczenie dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę lub świadczeniobiorca otrzymuje je za darmo), taka dotacja podlega VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można – i należy – potraktować ją jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku mamy do czynienia z czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT (tj. odsprzedażą usług zakupionych przez Powiat od wyspecjalizowanej firmy na rzecz mieszkańców, a nie z realizacją zadań własnych przez Powiat w charakterze organu władzy publicznej). Powiat nabywa przedmiotowe usługi od firmy zewnętrznej, która dokona usługi usuwania i unieszkodliwienia wyrobów zawierających azbest z posesji mieszkańców Powiatu. Zatem Powiat, stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, zawierając umowę z wykonawcą na świadczenie ww. usługi, wchodzi w rolę podmiotu świadczącego usługę. Powiat nie zawiera z mieszkańcami umów cywilnoprawnych na realizację ww. zadania, podstawę do podjęcia stosownych działań przez Powiat w tym zakresie stanowią zgłoszenia złożone przez zainteresowanych mieszkańców. Powiat (nie właściciele nieruchomości) organizuje wykonanie zadania i to on jako nabywca otrzymuje faktury od firmy świadczącej usługę usuwania azbestu. Płatność za wykonaną usługę nie będzie pochodzić bezpośrednio od mieszkańców Powiatu lecz z dotacji, co nie zmienia istoty sprawy, że w niniejszym przypadku dochodzi do odpłatnego świadczenia usług, do którego Powiat zobowiązał się pozytywnie rozpatrując złożone przez mieszkańców wnioski. Trzeba również zauważyć, że to Powiat (a nie mieszkańcy) dokonał wyboru wykonawcy prac dotyczących zadania związanego z usuwaniem azbestu z terenu Powiatu.

Środki finansowe pozyskane przez Powiat z X, w tym przypadku są przeznaczone na realizację konkretnego zadania związanego z usunięciem azbestu pochodzącego z nieruchomości należących do konkretnych podmiotów będących właścicielami tych nieruchomości. W konsekwencji środki te stanowią wynagrodzenie z tytułu świadczenia usługi przez Powiat na rzecz właścicieli nieruchomości uiszczane przez podmiot trzeci (tj. podmiot dokonujący dofinansowania). Otrzymana dotacja pokrywa 70% kosztów kwalifikowanych związanych z usuwaniem azbestu z nieruchomości, pozostałe 30% kosztów pokryte zostanie z dotacji Gmin, (właściciele posesji nie będą bowiem zobowiązani do ponoszenia na rzecz Powiatu jak również wykonawców żadnej opłaty za usunięcie i unieszkodliwienie wyrobów zawierających azbest). Ostateczny odbiorca usługi nie musi za tę usługę płacić z powodu przyznanego dofinansowania. Dofinansowanie to bezpośrednio wpływa na cenę świadczonej usługi, pozwala usługobiorcy korzystać z niej bezpłatnie.

W związku z powyższym, stwierdzić należy, że świadczenia, polegające na realizacji prac w zakresie usuwania i unieszkodliwiania wyrobów zawierających azbest z budynków będących własnością mieszkańców z terenu Powiatu, będą stanowiły odpłatne świadczenia usług, które – zgodnie z przywołanym art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Powiat, w związku z ww. czynnościami wystąpi w charakterze podatnika tego podatku.

Podkreślić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku lub zwolnienie z opodatkowania tym podatkiem.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jak stanowi art. 146aa ust. 1 pkt 1-2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

W pozycji 152 załączniku nr 3 do ustawy, zawierającego wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, wymienione zostały „Usługi związane z odkażaniem i czyszczeniem” (PKWiU 39.00.1).

Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku gdy ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują dla danego świadczenia obniżonej stawki, bądź zwolnienia należy je opodatkować według 23% stawki podatku.

Powyższy zapis wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 8% podlegają wszystkie usługi mieszczące się w grupowaniu PKWiU 39.00.1 „Usługi związane z odkażaniem i czyszczeniem”.

Z wniosku wynika, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi usuwania azbestu klasyfikuje on do grupowania 39.00.14.0 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów Usług (dalej: PKWiU) jako „Usługi związane z odkażaniem budynków”. Zatem, należy stwierdzić że świadczona przez Powiat na rzecz jego mieszkańców usługa usuwaniu azbestu podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki obniżonej w wysokości 8%, gdyż usługi tego typu są sklasyfikowane w PKWiU jako 39.00.14.0.

Podsumowując, Powiat wykonując usuwania i unieszkodliwiania wyrobów zawierających azbest będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT. Usługi te, stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy i poz. 152 załącznika nr 3 do niej – podlegają opodatkowaniu stawką obniżoną w wysokości 8%, jeżeli – jak wskazuje treść wniosku – są klasyfikowane w grupowaniu PKWiU 39.00.14.0.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego jako nr 1, należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT związanego z wydatkami na realizację projektu polegającego na usuwaniu i unieszkodliwianiu wyrobów zawierających azbest z budynków będących własnością mieszkańców z terenu Powiatu, należy wskazać, że podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego, zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych regulacji prawnych wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast, w myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem, podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT, jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie związek taki będzie występować, bowiem w ramach realizowanego Zadania Powiat dokona zakupu usług w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym dokonując zakupów będzie działać w charakterze podatnika podatku VAT.

Jednocześnie należy wskazać, że ani przepisy ustawy, ani też rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zwolnienia dla świadczenia usług w zakresie demontażu, załadunku, transportu, unieszkodliwiania wyrobów zawierających azbest. Jak rozstrzygnięto powyżej – usługi te, stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy i poz. 36 załącznika nr 3 do niej – podlegają opodatkowaniu stawką obniżoną w wysokości 8%, jeżeli – jak wskazuje treść wniosku – są klasyfikowane w grupowaniu PKWiU 39.00.14.0.

Analiza opisu sprawy oraz przywołanych przepisów prawa prowadzi zatem do wniosku, że w niniejszej sprawie spełniony zostanie podstawowy warunek uprawniający do odliczenia podatku od towarów i usług – ponoszone wydatki na usługi, o których mowa we wniosku, związane będą bowiem z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Powiat będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki związane z realizacją zadania. Przy czym prawo to będzie przysługiwało, o ile nie wystąpią przesłanki negatywne wymienione w art. 88 ustawy.

Podsumowując, Powiat będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT, związanego z wydatkami na realizację zadania pn. „(…)”.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

W związku z powyższym tutejszy Organ wskazuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponadto, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę we wniosku wyroków NSA tut. Organ wyjaśnia, że wskazane wyroki zostały potraktowane jako element argumentacji Wnioskodawcy, są to jednak rozstrzygnięcia odnoszące się do indywidualnej sprawy i co do zasady wiążą one stronę postępowania w konkretnych, indywidualnych sprawach, nie rozciągając swojego oddziaływania na inne, choćby podobne lub zbieżne sprawy. Zatem wskazane we wniosku wyroki sądu nie mają wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.

Jednocześnie należy podkreślić, że pojęcie „kosztu kwalifikowalnego” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym. W związku z powyższym nie zajęto stanowiska w tej sprawie.

W tym miejscu zauważyć należy, że na podstawie ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 1751):

• art. 5a ustawy, otrzymuje brzmienie – towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych,
• art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1,
• załącznik nr 3 wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7% – zmiany załącznika wynikające z art. 1 pkt 27 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw.
  
  

Zauważyć jednak należy, że – zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r. – przepisy art. 2 pkt 15, 20, 21 i 30, art. 5a, art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. b i c i pkt 4 lit. b tiret drugie, art. 29a ust. 15 pkt 3, art. 41 ust. 2, 2a, 12, 12c-12f, 13 i ust. 14e pkt 3, art. 43 ust. 20, art. 83 ust. 1 pkt 1, 14 i 15, art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b tiret pierwsze i art. 120 ust. 1 pkt 1 lit. a-d i pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1 oraz załączników nr 3, 10 i 12 do ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się od dnia 1 kwietnia 2020 r., z zastrzeżeniem ust. 3.

Natomiast, w okresie od dnia 1 listopada 2019 r. do dnia 31 marca 2020 r. przepisy art. 2 pkt 15, 20, 21 i 30, art. 5a, art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. b i c i pkt 4 lit. b tiret drugie, art. 29a ust. 15 pkt 3, art. 41 ust. 2, 2a, 12, 12c, 13 i ust. 14e pkt 3, art. 43 ust. 20, art. 83 ust. 1 pkt 1, 2, 14 i 15, art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b tiret pierwsze i art. 120 ust. 1 pkt 1 lit. a-d i pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1 oraz załącznika nr 2, załącznika nr 3, z wyłączeniem poz. 72-75, załącznika nr 10, z wyłączeniem poz. 32-35, oraz załącznika nr 12 do ustawy zmienianej w art. 1 stosuje się w brzmieniu dotychczasowym.

Zatem od dnia 1 listopada 2019 r. do dnia 31 marca 2020 r. stosuje się wyżej powołane przepisy i załącznik nr 3 w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 października 2019 r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.