Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.575.2019.2.TK
z 28 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2019 r. (data wpływu 23 grudnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 lutego 2020 r. (data wpływu 19 lutego 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania lub odliczenia podatku naliczonego związanego z realizacją przedsięwzięcia pn. „(…)” oraz opodatkowania podatkiem VAT dotacji uzyskanych z WFOŚiGW – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania lub odliczenia podatku naliczonego związanego z realizacją przedsięwzięcia pn. „(…)” oraz opodatkowania podatkiem VAT dotacji uzyskanych z WFOŚiGW. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 18 lutego 2020 r. (data wpływu 19 lutego 2020 r.) o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego oraz stanowisko do pytania pierwszego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Miasto i Gmina (dalej: Gmina, Wnioskodawca) jest zarejestrowane jako czynny podatnik podatku VAT. Gmina wykonuje zadania z zakresu realizacji rządowego programu usuwania azbestu. W tym celu Rada Miasta i Gminy Uchwałą uchwaliła Program usuwania wyrobów zawierających azbest z terenu Miasta i Gminy na lata 2015-2032. W dniu 23 sierpnia 2019 r. Gmina złożyła wniosek o dofinansowanie przedsięwzięcia pn. „(…)”. Pismem z dnia 24 października 2019 r. Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej poinformował, że planuje pomoc finansową ze środków własnych w formie dotacji na wsparcie realizacji przedsięwzięcia. Dofinansowanie wyniesie 92,11% wartości zadania, pozostałe 7,89% Gmina sfinansuje ze środków własnych. Zadanie, o dofinansowanie którego ubiega się Gmina, wpisuje się w uchwalony Program usuwania azbestu, a polegać będzie na zebraniu, transporcie i unieszkodliwieniu 150 Mg wyrobów zawierających azbest z nieruchomości stanowiących własność osób fizycznych zlokalizowanych w granicach administracyjnych Gminy. Odbiorem i utylizacją odpadów zajmie się specjalistyczna firma, którą Gmina wyłoni zgodnie z ustawą Pzp. Z wyłonionym wykonawcą zawarta zostanie przez Gminę umowa na cały zakres zadania. Podstawą rozliczenia będzie faktura wystawiona na Wnioskodawcę. Gmina nie będzie zawierać z mieszkańcami żadnych umów w tym zakresie, w związku z tym mieszkańcy nie będą ponosić żadnych kosztów i dokonywać żadnych wpłat.

W piśmie z dnia 18 lutego 2020 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Wnioskodawca wskazał, że:

1. Warunki udziału mieszkańców w przedmiotowym dofinansowaniu będzie określała uchwała Rady Miasta i Gminy w sprawie ustalenia zasad i trybu finansowania przedsięwzięcia związanego z realizacją „(…)”. Zgodnie z ww. uchwałą, mieszkańcy zainteresowani odbiorem azbestu z ich posesji zobowiązani będą złożyć do Urzędu Miasta i Gminy stosowne wnioski, o wykonanie tych czynności. Po rozpatrzeniu wniosków Gmina podejmie działania mające na celu usunięcie wyrobów zawierających azbest z posesji osób fizycznych. Wnioski rozpatrywane będą według kolejności wpływu do Urzędu Miasta i Gminy. Termin składania wniosków określa ww. uchwała. W przypadku niewykorzystania środków po realizacji wniosków w pierwszym terminie przewiduje się dodatkowy nabór wniosków. Informacja o naborze wniosków zamieszczona zostanie na stronie internetowej Urzędu Miasta i Gminy, na tablicy ogłoszeń Urzędu Miasta i Gminy oraz zostanie podana za pomocą systemu (…).
2. Z otrzymanego dofinansowania Gmina pokryje usuwanie (odbiór) zalegających na posesjach mieszkańców odpadów zawierających azbest, transport zdemontowanych pokryć dachowych oraz unieszkodliwienie (utylizację) na składowisku odpadów. Przedmiotowym dofinansowaniem nie jest objęty demontaż pokryć dachowych. Odbiór wyrobów azbestowych nastąpi z posesji mieszkańców, którzy sami, we własnym zakresie (na swój koszt) dokonali wcześniej demontażu pokryć dachowych z budynków mieszkalnych lub gospodarczych, nie wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej.
3. Wysokość otrzymanego dofinansowania nie jest uzależniona od ilości osób fizycznych biorących udział w zadaniu, lecz od ilości m² przekazanych na składowisko odpadów niebezpiecznych materiałów zawierających azbest oraz odbioru ww. materiałów zalegających na prywatnych posesjach. Wnioskodawca mając na uwadze regulamin udzielania dofinasowania na ww. cel przez WFOŚiGW dokonał rozeznania cenowego wśród firm specjalizujących się w odbiorze, transporcie i utylizacji wyrobów zawierających azbest. Na podstawie oszacowania kosztu za m² ww. usługi oraz ustalenia zapotrzebowania wśród mieszkańców Miasta i Gminy na ww. usługę, a także mając na uwadze możliwości finansowe Gminy, Wnioskodawca złożył wniosek do WFOŚiGW na zadanie polegające na odbiorze, transporcie i utylizacji (…) ton wyrobów zawierających azbest od mieszkańców Gminy. Wartość zadania wynosi (…) zł, z tego (…) zł, są to środki, które Miasto i Gmina otrzyma z Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska w Gospodarki Wodnej. Natomiast (…) zł to środki pochodzące z budżetu Gminy.
4. Gmina będzie zobowiązana rozliczyć się z otrzymanych środków finansowych z Wojewódzkim Funduszem Ochrony Środowiska po zakończeniu realizacji zadania. Po zakończeniu całości zadania Gmina zobowiązana jest przedstawić do Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej zestawienie poniesionych wydatków i kserokopie dokumentów, tj. faktur, protokołów odbioru, dowodów zapłaty i innych związanych z realizacją przedsięwzięcia. Zestawienie to stanowi jednocześnie podstawę do otrzymania dofinansowania i rozliczenie zadania. Jednocześnie Wnioskodawca informuje, że Gmina nie będzie zawierać żadnych umów z właścicielami posesji na wykonanie prac związanych z realizacją ww. zadania. Mieszkańcy nie będą ponosić żadnych odpłatności w tym zakresie ani na rzecz Gminy, ani na rzecz wykonawcy.
5. Realizacja przedsięwzięcia pn. „(…)” jest uzależniona od otrzymania dofinansowania z Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Przedmiotowe zadanie, w takim zakresie jak wyżej opisano, zostało przygotowane pod potrzeby złożenia wniosku o dofinansowanie do WFOŚiGW. Gmina ma otrzymać dofinansowanie z WFOŚiGW na poziomie 92,11%. Tylko 7,89% kosztów całego zadania Wnioskodawca ma pokryć z budżetu Gminy. W sytuacji, gdyby Gmina nie otrzymała dofinansowania na ww. zadanie, nie realizowałaby ww. przedsięwzięcia z uwagi na brak środków w budżecie Gminy na ten cel.
6. Gmina nie może przeznaczyć przedmiotowego dofinansowania na inny cel niż ten, o którym mowa we wniosku. Nie spełnienie tego warunku skutkowałoby natychmiastowym rozwiązaniem umowy o dofinansowanie zawartej pomiędzy Gminą a WFOŚiGW oraz zwrotem otrzymanego dofinansowania.
7. Gmina otrzymuje środki finansowe na realizację zadania z Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w wysokości 92,11% zrealizowanych wydatków. Środki te przyznawane są na zasadzie refundacji faktycznie poniesionych przez Gminę wydatków. W przypadku niezrealizowania zadania Gmina nie otrzyma dofinansowania
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w wyżej opisanym zdarzeniu przyszłym Gmina, jako zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług, jest i będzie uprawniona do odzyskania lub odliczenia podatku VAT?
2. Czy dotacje uzyskane z WFOŚiGW powinny być opodatkowane podatkiem VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, wykonując zadania z zakresu realizacji rządowego programu usuwania azbestu nie działa on jako podatnik VAT, a wykonywane świadczenia nie stanowią po jego stronie czynności podlegających opodatkowaniu. Oznacza to, że dotacja otrzymana na pokrycie kosztów realizacji programu nie jest dopłatą do ceny, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, nie będzie służyć działalności opodatkowanej Gminy. W związku z tym nie będzie ona zobowiązania do naliczenia i odprowadzenia podatku VAT w tym zakresie. Planowane przedsięwzięcie będzie realizowane w ramach zadań własnych gminy, określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1 i pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506 ze zm. – u.s.g.), tj. z zakresu ochrony środowiska i unieszkodliwienia odpadów komunalnych. Otrzymane środki nie są przeznaczone na prowadzenie przez Gminę działalności gospodarczej, tylko na realizację zadania własnego gminy, polegającego na wywiązaniu się z prawnego obowiązku usuwania azbestu z terenu gminy. Ponadto zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 15 ust. 6 ustawy o VAT (Dz.U.2018.2174 ze zm. – ustawa o VAT), Gmina realizując zadanie własne jako organ władzy publicznej pozostaje poza ramami aktywności gospodarczej i tym samym poza zakresem VAT, skoro nie wykonuje czynności opodatkowanych tym podatkiem, nie generuje obrotu. Stanowisko Gminy poparte jest wyrokiem WSA w Lublinie z dnia 3 kwietnia 2019 r., sygn. akt I SA/Lu 930/18 i Wyrokiem WSA w Opolu z dnia 13 czerwca 2018 r., sygn. akt I SA/Op 131/15.

Ponadto, z pisma z dnia 18 lutego 2020 r. – stanowiącego uzupełnienie wniosku – wynika, że zdaniem Wnioskodawcy, Gmina jako zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług nie będzie uprawniona do dokonania odliczenia podatku naliczonego od wydatków ponoszonych na realizację zadania, polegającego na usuwaniu azbestu z posesji mieszkańców. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy, które obejmują m.in. sprawy ochrony środowiska i przyrody oraz unieszkodliwiania odpadów komunalnych. Mając na uwadze powyższe, Gmina podejmuje na swoim terenie działania polegające na usuwaniu oraz unieszkodliwianiu wyrobów zawierających szkodliwy materiał, jakim jest azbest. W związku z powyższym, pomimo że Gmina jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT, warunki wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie będą spełnione, gdyż Gmina realizując zadanie, nie będzie działać w charakterze podatnika VAT, a usługa na odbiór odpadów, transport i utylizację będzie służyła do czynności niepodlegających opodatkowaniu. Dodatkowo rozliczenie tych usług odbędzie się pomiędzy Gminą a firmą – bez obciążania mieszkańców. Stanowisko Gminy znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego, dotyczących analogicznych przedsięwzięć, polegających na usuwaniu przez gminy azbestu na rzecz mieszkańców – interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 3 sierpnia 2015 r. (sygn. IPTPP1/4512-391/15-2/Msu), interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 7 sierpnia 2015 r. (sygn. IPTPP1/4512-357/15-4/IG).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na wstępie tutejszy organ informuje, że dla spójności interpretacji w pierwszej kolejności udzielono odpowiedzi na pytanie nr 2, a następnie na pytanie nr 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Towarami – w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W myśl art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w rozumieniu art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

W myśl art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy: ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej (pkt 1 ww. przepisu) oraz wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (pkt 3 cyt. przepisu).

W myśl art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Według art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Z przepisu tego wynika, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku.

Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są, czy też nie są opodatkowane, istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania, jest zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.

Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzymuje dofinansowanie, które jest związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taką należy zaliczyć do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zatem, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne – na pokrycie kosztów działalności nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.

Należy uznać, że opodatkowanie subwencji (dotacji) stanowi wyjątek od zasad ogólnych wspólnego systemu VAT. Nie wszystkie subwencje (dotacje) stanowią element podstawy opodatkowania VAT. Jedynie takie, które są subwencjami (dotacjami) związanymi bezpośrednio z ceną dostawy towarów czy ceną świadczenia usług. Wyjątek ten należy interpretować w sposób ścisły. Wykładnia ścisła prowadzi do wniosku, że tylko subwencje bezpośrednio wpływające na cenę transakcji podlegają opodatkowaniu. Natomiast inne subwencje (dotacje) nie wchodzą tym samym do podstawy opodatkowania, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Istotnym zatem dla wykładni art. 29a ust. 1 ustawy, jest wyjaśnienie pojęcia „subwencja bezpośrednio związana z ceną”.

W tym celu istotne znaczenie ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W szczególności, wyroki w sprawach C-184/00 (Office des products wallons ASBL v. Belgian State) oraz C-353/00 (Keeping Newcastle Warm Ltd. v. Commisioners ot Customs and Excise, w skrócie KNW).

W wyroku C-184/00 Trybunał stwierdził, że pojęcie subwencji (dotacji) bezpośrednio związanych z ceną należy interpretować jako obejmujące wyłącznie subwencje, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, a które są wypłacane przez podmiot trzeci w stosunku do sprzedawcy lub świadczącego. Trybunał argumentował, że w celu ustalenia, czy dotacja stanowi wynagrodzenie, cena towarów i usług musi, co do zasady, być ustalana nie później, niż w momencie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie do zapłaty dotacji dokonane przez osobę, która jej udziela, rodzi korelat, jakim jest prawo beneficjenta do jej otrzymania, ponieważ dokonał on dostawy podlegającej opodatkowaniu. Ten związek pomiędzy dotacją a ceną musi być jednoznacznie widoczny na podstawie indywidualnej analizy okoliczności stanowiących podstawę wypłaty tego wynagrodzenia. Z drugiej strony nie jest konieczne, aby cena towarów lub usług bądź część tej ceny została ustalona. Wystarczy by możliwe było jej ustalenie. Cena, jaką płaci nabywca, musi być ustalana w taki sposób, że zmniejsza się ona w proporcji do dotacji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, co zatem stanowi element ustalenia ceny, jakiej żąda ten ostatni. Trybunał w sprawie będącej przedmiotem rozpoznania wskazał sądowi odsyłającemu szereg wskazówek, stwierdzając, że sąd krajowy musi zbadać obiektywnie, czy fakt, iż dotacja jest wypłacana sprzedawcy lub świadczącemu pozwala mu sprzedawać towary lub świadczyć usługi po cenie niższej, niż musiałby on żądać w braku takiej dotacji. Nie jest konieczne, by dotacja odpowiadała bezpośrednio zmniejszeniu ceny dostarczanych towarów, wystarczy by relacja pomiędzy zmniejszeniem ceny a dotacją, która może być wyrażona ryczałtowo, była istotna.

Z kolei w wyroku w sprawie C-353/00, Trybunał wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki.

Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w tym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał. Jak wskazuje rzecznik, dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle, przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce, dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu), albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT. Tego rodzaju dotacje występowały w przypadku KNW. Istniał bezpośredni związek pomiędzy usługami podatnika a otrzymywanymi dotacjami (dotacje były korelatem usług i wypłacano je tylko w razie ich świadczenia; również kwotowo zależały od liczby usług). Wpływ na cenę również był oczywisty: ostateczny odbiorca nie musiał płacić za usługę właśnie z powodu pokrycia jej dotacją. Mimo że dotacje oczywiście wpływały na działalność przedsiębiorstwa i w sensie ekonomicznym pokrywały część kosztów jego funkcjonowania, przede wszystkim były one związane z ceną. Dlatego też nie można było ich traktować jako pozostających poza podatkiem VAT.

Jeżeli otrzymana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia (tj. świadczenie dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę lub świadczeniobiorca otrzymuje je za darmo), taka dotacja podlega VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można – i należy – potraktować ją jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że z art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że nie ma znaczenia od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę – czy od nabywcy czy od osoby trzeciej, ważne jest aby było to wynagrodzenie za dane konkretne świadczenie lub za konkretną dostawę.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT. Gmina wykonuje zadania z zakresu realizacji rządowego programu usuwania azbestu. W dniu 23 sierpnia 2019 r. Gmina złożyła wniosek o dofinansowanie przedsięwzięcia pn. „(…)”. Pismem z dnia 24 października 2019 r. Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej poinformował, że planuje pomoc finansową ze środków własnych w formie dotacji na wsparcie realizacji przedsięwzięcia. Dofinansowanie wyniesie 92,11% wartości zadania, pozostałe 7,89% Gmina sfinansuje ze środków własnych. Zadanie, o dofinansowanie którego ubiega się Gmina, wpisuje się w uchwalony Program usuwania azbestu, a polegać będzie na zebraniu, transporcie i unieszkodliwieniu 150 Mg wyrobów zawierających azbest z nieruchomości stanowiących własność osób fizycznych zlokalizowanych w granicach administracyjnych Gminy. Odbiorem i utylizacją odpadów zajmie się specjalistyczna firma, którą Gmina wyłoni zgodnie z ustawą Pzp. Z wyłonionym wykonawcą zawarta zostanie przez Gminę umowa na cały zakres zadania. Podstawą rozliczenia będzie faktura wystawiona na Wnioskodawcę. Gmina nie będzie zawierać z mieszkańcami żadnych umów w tym zakresie, w związku z tym mieszkańcy nie będą ponosić żadnych kosztów i dokonywać żadnych wpłat.

Warunki udziału mieszkańców w przedmiotowym dofinansowaniu będzie określała uchwała Rady Miasta i Gminy w sprawie ustalenia zasad i trybu finansowania przedsięwzięcia związanego z realizacją „(…)”. Zgodnie z ww. uchwałą, mieszkańcy zainteresowani odbiorem azbestu z ich posesji zobowiązani będą złożyć do Urzędu Miasta i Gminy stosowne wnioski, o wykonanie tych czynności. Po rozpatrzeniu wniosków Gmina podejmie działania mające na celu usunięcie wyrobów zawierających azbest z posesji osób fizycznych. Wnioski rozpatrywane będą według kolejności wpływu do Urzędu Miasta i Gminy. Termin składania wniosków określa ww. uchwała. W przypadku niewykorzystania środków po realizacji wniosków w pierwszym terminie przewiduje się dodatkowy nabór wniosków. Informacja o naborze wniosków zamieszczona zostanie na stronie internetowej Urzędu Miasta i Gminy (…), na tablicy ogłoszeń Urzędu Miasta i Gmina oraz zostanie podana za pomocą systemu (…).

Z otrzymanego dofinansowania Gmina pokryje usuwanie (odbiór) zalegających na posesjach mieszkańców odpadów zawierających azbest, transport zdemontowanych pokryć dachowych oraz unieszkodliwienie (utylizację) na składowisku odpadów. Odbiór wyrobów azbestowych nastąpi z posesji mieszkańców, którzy sami, we własnym zakresie (na swój koszt) dokonali wcześniej demontażu pokryć dachowych z budynków mieszkalnych lub gospodarczych, nie wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej.

Wysokość otrzymanego dofinansowania nie jest uzależniona od ilości osób fizycznych biorących udział w zadaniu, lecz od ilości m² przekazanych na składowisko odpadów niebezpiecznych materiałów zawierających azbest oraz odbioru ww. materiałów zalegających na prywatnych posesjach. Na podstawie oszacowania kosztu za m² ww. usługi oraz ustalenia zapotrzebowania wśród mieszkańców Miasta i Gminy na ww. usługę, a także mając na uwadze możliwości finansowane Gminy, Wnioskodawca złożył wniosek do WFOŚiGW na zadanie polegające na odbiorze, transporcie i utylizacji (…) ton wyrobów zawierających azbest od mieszkańców Gminy. Gmina będzie zobowiązana rozliczyć się z otrzymanych środków finansowych z Wojewódzkim Funduszem Ochrony Środowiska po zakończeniu realizacji zadania. Po zakończeniu całości zadania Gmina zobowiązana jest przedstawić do Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej zestawienie poniesionych wydatków i kserokopie dokumentów, tj. faktur, protokołów odbioru, dowodów zapłaty i innych związanych z realizacją przedsięwzięcia. Zestawienie to stanowi jednocześnie podstawę do otrzymania dofinansowania i rozliczenie zadania. Jednocześnie Wnioskodawca informuje, że Gmina nie będzie zawierać żadnych umów z właścicielami posesji na wykonanie prac związanych z realizacją ww. zadania. Mieszkańcy nie będą ponosić żadnych odpłatności w tym zakresie ani na rzecz Gminy, ani na rzecz wykonawcy.

Realizacja przedsięwzięcia jest uzależniona od otrzymania dofinansowania z Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Przedmiotowe zadanie, w takim zakresie jak wyżej opisano, zostało przygotowane pod potrzeby złożenia wniosku o dofinansowanie do WFOŚiGW. Gmina ma otrzymać dofinansowanie z WFOŚiGW na poziomie 92,11%. Tylko 7,89% kosztów całego zadania Wnioskodawca ma pokryć z budżetu Gminy. W sytuacji, gdyby Gmina nie otrzymała dofinansowania na ww. zadanie nie realizowałaby ww. przedsięwzięcia z uwagi na brak środków w budżecie Gminy na ten cel.

Gmina nie może przeznaczyć przedmiotowego dofinansowania na inny cel niż ten, o którym mowa we wniosku. Nie spełnienie tego warunku skutkowałoby natychmiastowym rozwiązaniem umowy o dofinansowanie zawartej pomiędzy Gminą a WFOŚiGW oraz zwrotem otrzymanego dofinansowania.

Gmina otrzymuje środki finansowe na realizację zadania z Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w wysokości 92,11% zrealizowanych wydatków. Środki te przyznawane są na zasadzie refundacji faktycznie poniesionych przez Gminę wydatków. W przypadku niezrealizowania zadania Gmina nie otrzyma dofinansowania

W związku z tak przedstawionym opisem sprawy przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy, w pierwszej kolejności, jest stwierdzenie, czy dotacje uzyskane z WFOŚiGW powinny być opodatkowane podatkiem VAT.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku będziemy mieć do czynienia z czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT (tj. odsprzedażą usług zakupionych przez Gminę od wyspecjalizowanego podmiotu na rzecz osób fizycznych z terenu Gminy będących właścicielami nieruchomości biorących udział w zadaniu), a nie z realizacją zadań własnych przez Gminę w charakterze organu władzy publicznej. Wnioskodawca nabywa bowiem przedmiotowe usługi od firmy zajmującej się usuwaniem tego typu odpadów we własnym imieniu, ale na rzecz osób trzecich (mieszkańców), a więc stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, zawierając umowę z wykonawcą na świadczenie ww. usługi, wchodzi w rolę podmiotu świadczącego usługę. Sam fakt, że Gmina nie zawiera z mieszkańcami z terenu Gminy umów cywilnoprawnych na realizację ww. zadania, nie powoduje, że Gmina w tym przypadku działa jako organ władzy publicznej realizujący zadania własne. Trzeba również zauważyć, że to Gmina (nie właściciele nieruchomości) wybiera firmę zajmującą się usuwaniem tego typu odpadów wykonującą usługi polegające na odbiorze zalegających na posesjach mieszkańców odpadów zawierających azbest, transporcie zdemontowanych pokryć dachowych oraz unieszkodliwieniu (utylizacji) na składowisku odpadów i zawiera z nią umowę, a faktura z tytułu świadczenia ww. usług zostanie wystawiona na Gminę jako nabywcę usług.

Środki finansowe pozyskane przez Gminę (dotacja uzyskana z WFOŚiGW) w tym przypadku są przeznaczone na realizację konkretnego zadania związanego z zebraniem, transportem i unieszkodliwieniem wyrobów zawierających azbest z nieruchomości stanowiących własność osób fizycznych z terenu Gminy.

W konsekwencji, środki te należy uznać za wynagrodzenie z tytułu świadczenia usługi przez Gminę na rzecz właścicieli nieruchomości, uiszczane przez podmiot trzeci (tj. podmiot przekazujący dofinansowanie – WFOŚiGW). Przedmiotowa dotacja nie może więc zostać uznana za dotację kosztową przeznaczoną na ogólną działalność Gminy, jej celem bowiem nie jest dotowanie całej działalności Gminy, ale konkretnych czynności wykonywanych w ramach ww. przedsięwzięcia. Potwierdza to okoliczność, że Gmina nie może przeznaczyć dotacji uzyskanych z WFOŚiGW w ramach przedsięwzięcia pn. „(…)” na inny cel.

Otrzymana dotacja pokrywać będzie do 92,11% wydatków poniesionych w związku z realizacją przedsięwzięcia, natomiast w pozostałe 7,89% Gmina sfinansuje ze środków własnych. Mieszkańcy nie będą ponosić żadnych kosztów i dokonywać żadnych wpłat w związku z usunięciem wyrobów zawierających azbest z danej posesji. Skoro więc ostateczny odbiorca usługi nie musi za tę usługę uiszczać na rzecz Gminy żadnych opłat z powodu przyznanego dofinansowania, to należy stwierdzić, że dofinansowanie to bezpośrednio wpływa na cenę świadczonej usługi, gdyż pozwala usługobiorcy korzystać z niej za darmo.

W związku z powyższym należy uznać, że świadczenia, do wykonania których Gmina zobowiązała się w ramach wniosków złożonych przez mieszkańców, będą stanowić odpłatne świadczenia usług, które – zgodnie z przywołanym art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Gmina, w związku z ww. czynnościami wystąpi w charakterze podatnika tego podatku.

Tym samym, dotacje przyznane Gminie z WFOŚiGW na realizację ww. przedsięwzięcia (w wysokości 92,11% jego całkowitych kosztów) w zakresie, w jakim stanowić one będą pokrycie ceny usług świadczonych na rzecz mieszkańców Gminy, będą podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, z tytułu wykonania przez Gminę usług w zakresie zbioru, transportu i unieszkodliwiania wyrobów zawierających azbest z nieruchomości należących do mieszkańców, a Wnioskodawca będzie działał w tym zakresie jako podatnik VAT.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 213, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i ar. 114 ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

Zaznaczenia wymaga, że zastosowanie obniżonych stawek podatku lub zwolnienia od podatku możliwe jest tylko wówczas, gdy wynika to wprost z ustawy lub przepisów wykonawczych do ustawy.

Jednocześnie należy wskazać, że ani przepisy ustawy, ani też rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zwolnienia dla świadczenia usług w zakresie zbioru, transportu i unieszkodliwienia pokryć dachowych zawierających azbest. Zatem czynności te będą opodatkowane podatkiem od towarów i usług przy zastosowaniu właściwej stawki podatku VAT.

Podsumowując, dotacje uzyskane z WFOŚiGW powinny być opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest nieprawidłowe.

Ponadto wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odzyskania lub odliczenia podatku naliczonego związanego z realizacją opisanego przedsięwzięcia.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego, zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Z przywołanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT lub/i niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast, na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem, podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT, jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.

Jak wskazano powyżej, dotacje przyznane Gminie z WFOŚiGW na realizację ww. przedsięwzięcia (w wysokości 92,11% jego całkowitych kosztów) w zakresie, w jakim stanowić one będą pokrycie ceny usług świadczonych na rzecz mieszkańców Gminy, będą podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, z tytułu wykonania przez Gminę usług w zakresie zbioru, transportu i unieszkodliwiania wyrobów zawierających azbest z nieruchomości należących do mieszkańców, a Wnioskodawca będzie działał w tym zakresie jako podatnik VAT. Ponadto ani przepisy ustawy, ani też rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zwolnienia dla świadczenia usług w zakresie zbioru, transportu i unieszkodliwienia pokryć dachowych zawierających azbest. Zatem czynności te będą opodatkowane podatkiem od towarów i usług przy zastosowaniu właściwej stawki podatku VAT.

Analiza opisu sprawy oraz przywołanych przepisów prawa prowadzi zatem do wniosku, że w niniejszej sprawie będzie spełniony podstawowy warunek uprawniający do odliczenia podatku od towarów i usług, tzn. ponoszone wydatki na usługi, o których mowa we wniosku, związane będą z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Gmina będąca czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług – wbrew stanowisku Wnioskodawcy – będzie uprawniona do odliczenia podatku naliczonego związanego z realizacją przedsięwzięcia pn. „(…)”. Przy czym prawo to będzie przysługiwało, o ile nie wystąpią przesłanki negatywne wymienione w art. 88 ustawy.

Tym samym w przypadku, gdy w rozliczeniu za dany okres rozliczeniowy wystąpi nadwyżka podatku naliczonego nad należnym i Gmina zadeklaruje ją do zwrotu na rachunek bankowy, to Wnioskodawcy będzie przysługiwało z tego tytułu prawo do zwrotu podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

Podsumowując, w wyżej opisanym zdarzeniu przyszłym Gmina, jako zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług, jest i będzie uprawniona do odzyskania lub odliczenia podatku VAT.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy zakresie pytania nr 1 jest nieprawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Podkreślić również należy, że powołane przez Wnioskodawcę wyroki Sądów oraz wydane interpretacje indywidualne są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych, przy czym stany te są całkowicie odmienne od przedstawionego przez Wnioskodawcę. Dlatego też nie mogą one wpływać na stanowisko tutejszego organu w niniejszej sprawie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.