Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.545.2019.3.JS
z 11 marca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 grudnia 2019 r. (data wpływu 11 grudnia 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania zapłaty należności wynikającej z faktury wystawionej przez dostawcę towarów na rachunek bankowy innego podmiotu z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2019 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania zapłaty należności wynikającej z faktury wystawionej przez dostawcę towarów na rachunek bankowy innego podmiotu z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

A.(dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest polskim rezydentem podatkowym oraz zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym i prowadzi działalność gospodarczą w zakresie (…).

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca nawiązał współpracę ze spółką z siedzibą w Niemczech (dalej: „E.”). E. w ramach prowadzonej działalności nawiązuje współpracę z dostawcami i nabywcami towarów na poszczególnych rynkach krajowych w taki sposób, że zrzesza i kojarzy odpowiednio nabywców i dostawców, oraz występuje w roli pośrednika w tych transakcjach. W sytuacji objętej niniejszym wnioskiem E. nie uczestniczy w obrocie towarami, tj. nie nabywa na własną rzecz towarów, jak również ich nie odsprzedaje. Innymi słowy, dostawa towarów odbywa się wyłącznie pomiędzy krajowym dostawcą towarów (będącym zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym) i nabywcą (również będącym zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, np. Wnioskodawcą) – dostawca dokumentuje dokonaną dostawę fakturą wystawianą bezpośrednio na rzecz Wnioskodawcy. Natomiast udział E. w transakcji sprowadza się jedynie do przekazywania płatności za Faktury wystawione przez dostawców i związanej z tym odpowiedzialności za przekazanie płatności w określonym terminie w związku z otrzymaną informacją o kwocie do zapłaty (E. otrzymuje zestawienie faktur wystawionych przez dostawców), o czym w dalszej części wniosku.

Wnioskodawca dzięki współpracy z E. uzyskał dostęp do oferty wybranych dostawców z Polski, jak również może korzystać z korzystniejszych warunków handlowych. Współpraca z E. obejmuje także uczestnictwo w specyficznym modelu płatności za zakupione towary (centralny system rozliczeń), opisanym poniżej.

E.zawiera umowy z zrzeszonymi dostawcami towarów oferując przejęcie odpowiedzialności za zobowiązanie wynikające z faktury wystawionej przez dostawcę na rzecz danego nabywcy (dalej we wniosku już jako Wnioskodawca) w zamian za prowizję należną od dostawcy (del credere). Ostatecznie zapłata należności wynikającej z faktury wystawionej przez dostawcę towarów na rzecz Wnioskodawcy jest dokonywana przez E., natomiast Wnioskodawca zobowiązuje się w takim przypadku do zapłaty w określonym terminie, należności wynikającej z faktury otrzymanej od dostawcy na rzecz E.

Termin zapłaty przez Wnioskodawcę na rzecz E. jest uzależniony od momentu wystawienia faktury za dostawę towarów przez dostawcę. Z reguły Wnioskodawca ma obowiązek uregulowania należności na rzecz E. wynikających z faktury do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dostawca wystawił fakturę, przy czym termin ten może być dłuższy. Wnioskodawca może skorzystać z dodatkowego wydłużenia terminu zapłaty należności wynikającej z faktury, przy czym wówczas w tym dodatkowym okresie naliczane są odsetki należne E. od kwoty nieuregulowanej należności, w umówionej wysokości. Warunki dotyczące sposobu ustalenia wysokości prowizji del credere należnej E. z tytułu przejęcia zobowiązania do uregulowania należności wynikającej z faktury wystawionej przez dostawcę są ustalane pomiędzy E. a dostawcą towarów. Ponadto, w zależności od ustalonego terminu zapłaty, dostawca przyznaje Wnioskodawcy rabat w postaci skonta.

Mając na uwadze powyższe, do przekazywania płatności w centralnym systemie rozliczeń używany jest rachunek bankowy prowadzony przez bank z siedzibą w Polsce (rachunek rozliczeniowy w rozumieniu art. 49 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe, Dz. U. z 2018 r., poz. 2187 ze zm.; dalej: Prawo bankowe) na rzecz podmiotu z siedzibą w Niemczech (spółki zależnej E.), a właścicielem rachunku jest spółka zależna E. Na ten rachunek bankowy wpływają zarówno wpłaty dokonywane przez np. Wnioskodawcę występującego w roli nabywcy towarów, z tego rachunku są również regulowane płatności za faktury wystawione przez dostawców. Spółka zależna E. nie posiada w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności, nie jest również podatnikiem żadnych podatków w Polsce, a więc nie jest zarejestrowana w Polsce dla celów podatkowych. Tak więc, w opisywanym modelu płatności, Wnioskodawca dokonując zakupów towarów od dostawcy będącym polskim podatnikiem VAT czynnym, dokonuje zapłaty należności wynikających z otrzymanych faktur (zawierających podatek od towarów i usług) na rachunek bankowy wskazany przez E., który jest rachunkiem bankowym prowadzonym przez bank z siedzibą w Polsce dla podmiotu niebędącego podatnikiem VAT w Polsce – podmiot ten nie wykonuje bowiem w Polsce czynności opodatkowanych. Dostawca towarów w zakresie wystawionej faktury otrzymuje zapłatę z rachunku bankowego wskazanego przez E, na zasadach omówionych w niniejszym wniosku. W konsekwencji, rachunek bankowy, na który Wnioskodawca dokonuje zapłaty w związku z zakupem towarów od dostawcy będącego polskim zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, nie widnieje w wykazie podatników, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.; dalej: Ustawa VAT) – na rachunek spółki zależnej wskazanej przez E. Zapłata na rzecz dostawcy, według zasad opisanych w niniejszym wniosku następuje na rachunek bankowy wskazany przez dostawcę towarów będącego podatnikiem VAT czynnym, który to rachunek widnieje w wykazie, o którym mowa w art. 96b ust. 1 Ustawy VAT.

Opisane w niniejszym wniosku zakupy towarów są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Zarówno wartość transakcji zawieranych pomiędzy Wnioskodawcą a polskimi dostawcami będącymi podatnikami VAT czynnymi, jak również wartość brutto faktur wystawianych na rzecz Wnioskodawcy przez tych dostawców może przekraczać kwotę 15.000 zł.

Zakup towarów od dostawcy będącego zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym w modelu płatności opisanym w niniejszym wniosku (zakup za pośrednictwem E.) może dotyczyć także towarów wymienionych w załączniku nr 15 do Ustawy VAT.

W związku z powyższym opisem w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 1):

Czy w stanie prawnym obowiązującym od 1 listopada 2019 r., w okolicznościach wskazanych w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca dokonując zapłaty należności wynikającej z faktury wystawionej przez dostawcę towarów na rachunek bankowy wskazany przez E. w opisanym we wniosku modelu płatności, która to faktura opiewa na wartość brutto równą przynajmniej kwocie 15.000 zł i dokumentuje dostawę towarów wymienionych w załączniku nr 15 do Ustawy VAT, jest obowiązany do dokonania płatności przy zastosowaniu mechanizmu podzielonej płatności, o którym mowa w art. 108a ust. 1a Ustawy VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w stanie prawnym obowiązującym od 1 listopada 2019 r., w okolicznościach wskazanych w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca dokonując zapłaty należności wynikającej z faktury wystawionej przez dostawcę towarów na rachunek bankowy wskazany przez E. w opisanym we wniosku modelu płatności, która to faktura opiewa na wartość brutto równą przynajmniej kwocie 15.000 zł i dokumentuje dostawę towarów wymienionych w załączniku nr 15 do Ustawy VAT, nie jest obowiązany do dokonania płatności przy zastosowaniu mechanizmu podzielonej płatności, o którym mowa w art. 108a ust. 1a Ustawy VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy (w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1):

Zgodnie z art. 108a ust. 1a Ustawy VAT, przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Ponadto, w myśl art. 108a ust. 1b Ustawy VAT, podatnik obowiązany do wystawienia faktury, o której mowa w art. 106e ust. 1 pkt 18a, jest obowiązany do przyjęcia płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.

W myśl art. 108a ust. 2 Ustawy VAT, zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności polega na tym, że:

1. zapłata kwoty odpowiadającej całości albo części kwoty podatku wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek VAT;
2. zapłata całości albo części kwoty odpowiadającej wartości sprzedaży netto wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek bankowy albo na rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, dla których jest prowadzony rachunek VAT, albo jest rozliczana w inny sposób.
   
   

W przypadku stwierdzenia, że podatnik dokonał płatności z naruszeniem ust. 1a, naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celno-skarbowego ustala dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30% kwoty podatku przypadającej na nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, wykazane na fakturze, której dotyczy płatność. W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się (art. 108a ust. 7 Ustawy VAT).

Dodatkowo, zgodnie z art. 106e ust 1 pkt 18e Ustawy VAT, w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy faktura powinna zawierać wyrazy „mechanizm podzielonej płatności”.

Niezastosowanie się do przepisów dotyczących obowiązkowego mechanizmu podzielonej płatności (split payment), a więc dokonanie płatności z naruszeniem art. 108a ust. 1a Ustawy VAT skutkuje określonymi sankcjami dla podmiotu, który uchybił obowiązkom nałożonym Ustawą VAT, w tym nałożeniem sankcji administracyjnej w postaci dodatkowego zobowiązania podatkowego.

Mając na uwadze okoliczności wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, przedmiotem zakupów realizowanych przez Wnioskodawcę od dostawców zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni mogą być w określonych sytuacjach również towary wymienione w załączniku nr 15 do Ustawy VAT, a kwota brutto z tak wystawianych faktur może być równa lub wyższa niż 15.000 zł. Tak więc, co do zasady, płatności z faktur wystawionych przez tych dostawców będą spełniać przesłanki wymienione w art. 108a ust. 1a Ustawy VAT. Na uwagę zasługuje jednak fakt, że zobowiązanie z faktur wystawionych przez dostawcę, zawierających podatek VAT, zostaje przejęte przez E., a więc to E. wchodzi w stosunek zobowiązaniowy istniejący dotychczas pomiędzy Wnioskodawcą a dostawcą w związku z wystawioną fakturą dokumentującą dostawę towarów z załącznika nr 15 do Ustawy VAT. Wnioskodawca dokonując płatności na rachunek bankowy wskazany przez E. niejako „zwraca” kwotę wyłożoną przez E. na uregulowanie zobowiązania wynikającego z faktury.

Uwzględniając jednak przywołaną już powyżej argumentację, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przy tak ułożonym stosunku zobowiązaniowym pomiędzy Wnioskodawcą, E. oraz dostawcą, zobowiązanie wynikające z faktury i płatność na podstawie faktury zawierającej podatek VAT wykonuje zasadniczo E. ze względu na przejęcie odpowiedzialności za to zobowiązanie, i w razie stwierdzenia, że dana transakcja udokumentowana fakturą podlega obowiązkowemu mechanizmowi podzielonej płatności, to obowiązek dokonania zapłaty w mechanizmie podzielonej płatności spoczywa co do zasady na E., a nie na Wnioskodawcy.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż przy tak ułożonym stosunku zobowiązaniowym pomiędzy Wnioskodawcą, E. oraz dostawcą, zobowiązanie wynikające z faktury i płatność na podstawie faktury zawierającej podatek VAT wykonuje zasadniczo E. ze względu na przejęcie odpowiedzialności za to zobowiązanie, i w razie stwierdzenia, że dana transakcja udokumentowana fakturą podlega obowiązkowemu mechanizmowi podzielonej płatności, to obowiązek dokonania zapłaty w mechanizmie podzielonej płatności spoczywa co do zasady na E., a nie na Wnioskodawcy. W konsekwencji, w odniesieniu do płatności przekazywanych przez Wnioskodawcę na rachunek bankowy wskazany przez E. w związku z przeniesieniem odpowiedzialności z Wnioskodawcy na E. za zobowiązanie wynikające z faktury wystawionej przez dostawcę towarów w okolicznościach wskazanych w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, nie znajdzie zastosowania obowiązek dokonania zapłaty w mechanizmie podzielonej płatności. Obowiązek ten wystąpi jednak w odniesieniu do zapłaty dokonywanej przez E. na rzecz dostawcy towarów, ponieważ w wyniku objęcia należności wynikającej z faktury centralnym systemem płatności, na Wnioskodawcy nie ciąży już obowiązek uiszczenia zapłaty z faktury na rzecz dostawcy. Dostawca nie oczekuje zatem zapłaty od nabywcy, lecz od E. Nie sposób zatem twierdzić, aby to Wnioskodawca był obowiązany do zastosowania mechanizmu podzielonej płatności w zakresie zapłaty, jakiej dokonuje na rachunek bankowy wskazany przez E.

Podsumowując, Wnioskodawca dokonując zapłaty należności wynikającej z faktury wystawionej przez dostawcę towarów na rachunek bankowy wskazany przez E. w opisanym we wniosku modelu płatności, która to faktura opiewa na wartość brutto równą przynajmniej kwocie 15.000 zł i dokumentuje dostawę towarów wymienionych w załączniku nr 15 do Ustawy VAT, nie jest obowiązany do dokonania płatności przy zastosowaniu mechanizmu podzielonej płatności, o którym mowa w art. 108a ust. 1a Ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie wskazać należy, że ustawą z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 1751) z dniem 1 listopada 2019 r. wprowadzono do regulacji krajowych m.in. nowy blok przepisów zawartych w rozdziale 1a w art. 108a-108e ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020, poz. 106, zwana dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”) dotyczący tzw. mechanizmu podzielonej płatności (split payment).

Zgodnie z art. 108a ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, którzy otrzymali fakturę z wykazaną kwotą podatku, przy dokonywaniu płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury mogą zastosować mechanizm podzielonej płatności.

W myśl art. 108a ust. 1a ww. ustawy przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Jak wynika z art. 108a ust. 1b ww. ustawy podatnik obowiązany do wystawienia faktury, o której mowa w art. 106e ust. 1 pkt 18a, jest obowiązany do przyjęcia płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.

Stosownie do art. 108a ust. 1c ustawy przepisy ust. 1-1b stosuje się odpowiednio do płatności, o których mowa w art. 19a ust. 8. W takim przypadku w komunikacie przelewu, o którym mowa w ust. 3, podatnik w miejsce informacji, o której mowa w ust. 3 pkt 3, wpisuje wyraz „zaliczka”.

Zgodnie z art. 108a ust. 1d ustawy w przypadku dokonania potrącenia, o którym mowa w art. 498 Kodeksu cywilnego, przepisów ust. 1a i 1b nie stosuje się w zakresie, w jakim kwoty należności są potrącane.

W myśl art. 108a ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności polega na tym, że:

1. zapłata kwoty odpowiadającej całości albo części kwoty podatku wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek VAT;
2. zapłata całości albo części kwoty odpowiadającej wartości sprzedaży netto wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek bankowy albo na rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, dla których jest prowadzony rachunek VAT, albo jest rozliczana w inny sposób.
   
   

Jak stanowi art. 108a ust. 3 – zapłata z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności dokonywana jest w złotych polskich przy użyciu komunikatu przelewu udostępnionego przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową, przeznaczonego do dokonywania płatności w mechanizmie podzielonej płatności, w którym podatnik wskazuje:

1. kwotę odpowiadającą całości albo części kwoty podatku wynikającej z faktury, która ma zostać zapłacona w mechanizmie podzielonej płatności;
2. kwotę odpowiadającą całości albo części wartości sprzedaży brutto;
3. numer faktury, w związku z którą dokonywana jest płatność;
4. numer, za pomocą którego dostawca towaru lub usługodawca jest zidentyfikowany na potrzeby podatku.
   
   

Zgodnie z art. 108a ust. 5 – w przypadku gdy płatność zostanie dokonana w sposób określony w ust. 2 na rzecz podatnika innego niż wskazany na fakturze, o której mowa w ust. 3 pkt 3, podatnik, na rzecz którego dokonano tej płatności, odpowiada solidarnie wraz z dostawcą tych towarów lub usługodawcą za nierozliczony przez dostawcę towarów lub usługodawcę podatek wynikający z tej dostawy towarów lub tego świadczenia usług do wysokości kwoty otrzymanej na rachunek VAT.

Na podstawie art. 108a ust. 6 - odpowiedzialność solidarna podatnika, o którym mowa w ust. 5, jest wyłączona w przypadku dokonania przez tego podatnika płatności na rachunek VAT dostawcy towarów lub usługodawcy wskazanego na fakturze, o której mowa w ust. 3 pkt 3, albo zwrotu otrzymanej płatności na rachunek VAT podatnika, od którego otrzymano tę płatność, niezwłocznie po powzięciu informacji o jej otrzymaniu, w kwocie otrzymanej na rachunek VAT. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio.

Wskazana wyżej ustawa z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, z dniem 1 listopada 2019 r. wprowadziła również m.in. katalog towarów i usług, w stosunku do których mechanizm podzielonej płatności ma zastosowanie obligatoryjne.

I tak, zgodnie z art. 108a ust. 1a ustawy o VAT obowiązującym od dnia 1 listopada 2019 r., przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.

W myśl art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r., Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r., poz. 1292 ze zm.), dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.
   
   

W myśl art. 108a ust. 1b ustawy o VAT, podatnik obowiązany do wystawienia faktury, o której mowa w art. 106e ust. 1 pkt 18a, jest obowiązany do przyjęcia płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o VAT, w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. –Prawo przedsiębiorców, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 ustawy – faktura powinna zawierać – wyrazy „mechanizm podzielonej płatności.”

Na podstawie art. 108a ust. 7 ustawy, w przypadku stwierdzenia, że podatnik dokonał płatności z naruszeniem ust. 1a, naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celno-skarbowego ustala dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30% kwoty podatku przypadającej na nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, wykazane na fakturze, której dotyczy płatność. W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się.

Natomiast w myśl art. 108a ust. 8, przepisu ust. 7 nie stosuje się, jeżeli dostawca lub usługodawca rozliczył całą kwotę podatku wynikającą z faktury, która została zapłacona z naruszeniem ust. 1a.

Jak stanowi art. 105a ust. 1 ustawy, podatnik, o którym mowa w art. 15, na rzecz którego dokonano dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy, odpowiada solidarnie wraz z podmiotem dokonującym tej dostawy za jego zaległości podatkowe, w części podatku proporcjonalnie przypadającej na dostawę dokonaną na jego rzecz, jeżeli w momencie dokonania tej dostawy podatnik wiedział lub miał uzasadnione podstawy do tego, aby przypuszczać, że cała kwota podatku przypadająca na dokonaną na jego rzecz dostawę lub jej część nie zostanie wpłacona na rachunek urzędu skarbowego.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jest polskim rezydentem podatkowym oraz zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie handlu artykułami techniki sanitarnej, grzewczej i instalacyjnej. W ramach tej działalności, Wnioskodawca nawiązał współpracę ze spółką z siedzibą w Niemczech („E.”). Spółka E. nawiązuje współpracę z dostawcami i nabywcami towarów na poszczególnych rynkach krajowych w taki sposób, że zrzesza i kojarzy odpowiednio nabywców i dostawców, oraz występuje w roli pośrednika w tych transakcjach. W sytuacji objętej niniejszym wnioskiem E. nie uczestniczy w obrocie towarami, tj. nie nabywa na własną rzecz towarów, jak również ich nie odsprzedaje. Innymi słowy, dostawa towarów odbywa się wyłącznie pomiędzy krajowym dostawcą towarów (będącym zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym) i nabywcą (również będącym zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, tj. Wnioskodawcą). Dostawca dokumentuje dokonaną dostawę fakturą wystawianą bezpośrednio na rzecz Wnioskodawcy. Natomiast udział E. w transakcji sprowadza się jedynie do przekazywania płatności za faktury wystawione przez dostawców i związanej z tym odpowiedzialności za przekazanie płatności w określonym terminie w związku z otrzymaną informacją o kwocie do zapłaty (E. otrzymuje zestawienie faktur wystawionych przez dostawców).

Spółka E. zawiera umowy z zrzeszonymi dostawcami towarów, oferując przejęcie odpowiedzialności za zobowiązanie wynikające z faktury wystawionej przez dostawcę na rzecz danego nabywcy (Wnioskodawcy) w zamian za prowizję należną od dostawcy (del credere). Ostatecznie zapłata należności wynikającej z faktury wystawionej przez dostawcę towarów na rzecz Wnioskodawcy jest dokonywana przez E., natomiast Wnioskodawca zobowiązuje się w takim przypadku do zapłaty w określonym terminie, należności wynikającej z faktury otrzymanej od dostawcy na rzecz E. Termin zapłaty przez Wnioskodawcę na rzecz E. jest uzależniony od momentu wystawienia faktury za dostawę towarów przez dostawcę. Wnioskodawca może skorzystać z dodatkowego wydłużenia terminu zapłaty należności wynikającej z faktury, przy czym wówczas w tym dodatkowym okresie naliczane są odsetki należne E. od kwoty nieuregulowanej należności, w umówionej wysokości. Warunki dotyczące sposobu ustalenia wysokości prowizji del credere należnej E. z tytułu przejęcia zobowiązania do uregulowania należności wynikającej z faktury wystawionej przez dostawcę są ustalane pomiędzy E. a dostawcą towarów Ponadto, w zależności od ustalonego terminu zapłaty, dostawca przyznaje Wnioskodawcy rabat w postaci skonta. Spółka zależna E. nie posiada w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności, nie jest również podatnikiem zarejestrowanym w Polsce.

Wnioskodawca dokonując zakupów towarów od dostawcy będącym polskim podatnikiem VAT czynnym, dokonuje zatem zapłaty należności wynikających z otrzymanych faktur (zawierających podatek od towarów i usług) na rachunek bankowy wskazany przez E., który jest rachunkiem bankowym prowadzonym przez bank z siedzibą w Polsce dla podmiotu niebędącego podatnikiem VAT w Polsce (Spółka E. nie wykonuje bowiem w Polsce czynności opodatkowanych VAT). Dostawca towarów w zakresie wystawionej faktury otrzymuje zapłatę z rachunku bankowego wskazanego przez E. W konsekwencji, rachunek bankowy, na który Wnioskodawca dokonuje zapłaty w związku z zakupem towarów od dostawcy będącego polskim zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, nie widnieje w wykazie podatników, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, tj. na rachunek spółki zależnej wskazany przez E. Zapłata na rzecz dostawcy, według zasad opisanych w niniejszym wniosku następuje na rachunek bankowy wskazany przez dostawcę towarów będącego podatnikiem VAT czynnym, który to rachunek widnieje w wykazie, o którym mowa w art. 96b.

Wątpliwości Wnioskodawcy, będące przedmiotem niniejszego zapytania, dotyczą zasad rozliczenia takiej transakcji w relacji: Wnioskodawca – Spółka E., tj. czy w stanie prawnym obowiązującym od 1 listopada 2019 r., w okolicznościach wskazanych w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, dokonując zapłaty należności wynikającej z faktury wystawionej przez dostawcę towarów na rachunek bankowy wskazany przez E., która to faktura opiewa na wartość brutto równą przynajmniej kwocie 15.000 zł i dokumentuje dostawę towarów wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy VAT, jest obowiązany do dokonania płatności przy zastosowaniu mechanizmu podzielonej płatności, o którym mowa w art. 108a ust. 1a ustawy.

Wskazać należy, że mechanizm podzielonej płatności co do zasady stosowany jest przez nabywcę, który reguluje w tej formie płatności swojemu dostawcy za nabyte towary lub usługi. W praktyce, może jednak dojść do sytuacji, w których płatność przy zastosowaniu mechanizmu podzielonej płatności zostanie dokonana na rzecz podatnika innego niż dostawca towarów lub usługodawca. Przypadki takie mogą mieć miejsce zarówno w wyniku pomyłki przy wypełnianiu komunikatu przelewu (niewłaściwe dane nabywcy), jak i świadomego działania (płatność realizowaną za pośrednictwem podmiotu trzeciego, w szczególności – firm faktoringowych).

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy zauważyć należy, że wskazany we wniosku model płatności, w którym Wnioskodawca płaci należność wynikającą z faktury wystawionej przez dostawcę towarów na rachunek bankowy wskazany przez spółkę zależną (E.), natomiast zapłata należności wynikającej z faktury na rzecz dostawcy jest dokonywana przez E., odpowiada działalności faktoringowej. Działalność w formie faktoringu polega na wykupie przez faktora (podmiot zewnętrzny, bank itp.) od faktoranta (przedsiębiorcy) wierzytelności z tytułu sprzedawanych przez niego usług bądź towarów dla kontrahentów, zobowiązanych do zapłaty.

Umowa faktoringu w polskim porządku prawnym jest umową nienazwaną. Do działalności tej mają zatem zastosowanie przepisy art. 509 § 1 i § 2 ustawy 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, dalej: „K.c.”) mówiące o swobodzie przelewu wierzytelności.

W art. 509 § 1 K.c. wskazano, że wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

W § 2 tego artykułu wskazano, że wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

W myśl art. 518 § 1 K.c. osoba trzecia, która spłaca wierzyciela, nabywa spłaconą wierzytelność do wysokości dokonanej zapłaty.

A zatem przepisy ustawy o VAT dopuszczają sytuacje, w których regulowanie należności między kontrahentem a dostawcą regulowane jest przy udziale podmiotu trzeciego. Możliwe jest zatem, aby nabywca towaru lub usługi zlecił innemu podmiotowi (faktorowi, bankowi) dokonywanie w jego imieniu płatności wynikających z otrzymywanych faktur przy zastosowaniu mechanizmu podzielonej płatności.

Bez znaczenia jest przy tym fakt, czy przejęcie (nabycie) wierzytelności przez podmiot trzeci (faktora) następuje na podstawie art. 509 lub też art. 518 Kodeksu cywilnego, gdyż w obu przypadkach podmiot ten (faktor) uzyskuje prawo otrzymania spłaty nabytych, wcześniejszych wierzytelności dostawcy towarów lub usług. Późniejsza spłata zobowiązań przez nabywcę towarów lub usług (Wnioskodawcę), na rzecz faktora w obu przypadkach powinna być dokonywana w mechanizmie podzielonej płatności.

Zatem w sytuacji, w której nabywca towarów lub usług płaci należność do faktora, w związku z przeniesieniem przez dostawcę praw do wierzytelności za dostawę towarów lub usług na faktora, dla nabywcy ma zastosowanie obowiązek dokonania płatności z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności wobec faktora. Oznacza to, że nabywca płacący do faktora jest objęty reżimem regulacji obligatoryjnego MPP, jeżeli są spełnione ustawowe przesłanki do zapłaty w MPP. W takim wypadku płatność do faktora powinna być dokonana w MPP.

Jak wynika z opisu sprawy, spółka zależna E. przejmuje odpowiedzialność za zobowiązania wynikające z faktury wystawionej przez dostawcę na rzecz Wnioskodawcy. Zapłata należności wynikającej z faktury wystawionej przez dostawcę towarów na rzecz Wnioskodawcy jest dokonywana przez E., natomiast Wnioskodawca zobowiązuje się do zapłaty w określonym terminie, należności wynikającej z faktury otrzymanej od dostawcy na rzecz E. Jak wynika z opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, termin ten jest uzależniony od momentu wystawienia faktury za dostawę towarów przez dostawcę. Z reguły Wnioskodawca ma obowiązek uregulowania należności na rzecz E. wynikających z faktury do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dostawca wystawił fakturę, przy czym termin ten może być dłuższy, wówczas w tym dodatkowym okresie naliczane są odsetki należne E. od kwoty nieuregulowanej należności, w umówionej wysokości. Wnioskodawca dokonuje zatem, na rachunek podmiotu innego niż dostawca, zapłaty należności stanowiącej zapłatę za towary objęte przedmiotowymi fakturami, których wartość brutto jest równa kwocie co najmniej 15.000 zł, dokumentujących dostawę towarów wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy o VAT.

Wobec powyższego, analiza powołanych regulacji prawnych i przedstawionego opisu sprawy prowadzi do stwierdzenia, że na mocy przepisu art. 108a ust. 1a ustawy – obowiązującego od dnia 1 listopada 2019 r. – obowiązek zastosowania mechanizmu podzielonej płatności obejmuje należności (wierzytelności) będące spłatą zobowiązań Wnioskodawcy (A.) wobec spółki E. Płatność regulowana przez Wnioskodawcę na rzecz spółki E. stanowi zapłatę za dostawę towaru. Zatem spłata zobowiązań przez nabywcę towarów (Wnioskodawcę), na rzecz spółki E. powinna być dokonywana w mechanizmie podzielonej płatności.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w kwestii objętej pytaniem oznaczonym we wniosku nr 1, zgodnie z którym – w stanie prawnym obowiązującym od 1 listopada 2019 r. – w okolicznościach wskazanych w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, dokonując zapłaty należności wynikającej z faktury wystawionej przez dostawcę towarów na rachunek bankowy wskazany przez E. w opisanym we wniosku modelu płatności, która to faktura opiewa na wartość brutto równą przynajmniej kwocie 15.000 zł i dokumentuje dostawę towarów wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy VAT, Wnioskodawca nie jest obowiązany do dokonania płatności przy zastosowaniu mechanizmu podzielonej płatności, o którym mowa w art. 108a ust. 1a ustawy – należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie, Organ informuje, że w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, tj. w zakresie objętym pytaniem Wnioskodawcy oznaczonym we wniosku nr 2, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Nadmienić należy, że przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie indywidualnej sytuacji prawnopodatkowej Wnioskodawcy. Natomiast przedmiotowa interpretacja nie rozstrzyga w zakresie praw i obowiązków spoczywających na spółce zależnej E. ani na dostawcy towarów. Zaznacza się, że w niniejszej interpretacji udzielono odpowiedzi wyłącznie w zakresie zadanego pytania i przedstawionego opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Inne kwestie, nieobjęte pytaniami, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Organ podkreśla, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym, a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego, interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.