Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.31.2020.1.ŁS
z 13 marca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 8 stycznia 2020 r. (data wpływu 13 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi termomodernizacyjnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi termomodernizacyjnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem nieruchomości przy ul. G. Budynek jest podzielony na cztery odrębne lokale mieszkalne – każdy z nich posiada własną Księgę wieczystą. Po zakupie ww. nieruchomości w 2018 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem zaczęła gruntowny remont. Zostało wprowadzonych szereg rozwiązań termomodernizacyjnych np.: izolacja stropów, wymiana instalacji grzewczej, wymiana kotła, wymiana stolarki okiennej i drzwiowej oraz została rozpoczęta budowa ściany przeciwpożarowej oraz przygotowanie do wymiany poszycia dachowego oraz jego docieplenia. Drugim współwłaścicielem lokalu nr X jest mąż Wnioskodawczyni – S. M. Lokal nie ma żadnych innych współwłaścicieli. Pozostałe trzy lokale mają innych właścicieli.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z tym, że budynek został podzielony na cztery lokale mieszkalne, lecz każdy z nich stanowi odrębną własność, przysługuje Wnioskodawczyni ulga termomodernizacyjna w zeznaniu rocznym za rok 2019?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przysługuje Jej ulga termomodernizacyjna w zeznaniu rocznym za rok 2019 (i w kolejnych latach) do wysokości limitu i przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych – art. 26h – oraz w rozporządzeniu z dnia 21 grudnia 2018 r. w sprawie określenia wykazu rodzajów materiałów budowlanych, urządzeń i usług związanych z realizacją przedsięwzięć termomodernizacyjnych, ponieważ każdy z poszczególnych właścicieli swych lokali dokonuje inwestycji we własnym zakresie, a lokale nie posiadają żadnej części wspólnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 26h ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) podatnik będący właścicielem lub współwłaścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego ma prawo odliczyć od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1 lub art. 30c ust. 2, wydatki poniesione w roku podatkowym na materiały budowlane, urządzenia i usługi, związane z realizacją przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w tym budynku, określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 10, które zostanie zakończone w okresie 3 kolejnych lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym poniesiono pierwszy wydatek.

W myśl ust. 2 ww. artykułu kwota odliczenia nie może przekroczyć 53 000 zł w odniesieniu do wszystkich realizowanych przedsięwzięć termomodernizacyjnych w poszczególnych budynkach, których podatnik jest właścicielem lub współwłaścicielem.

Wysokość wydatków ustala się na podstawie faktur wystawionych przez podatnika podatku od towarów i usług niekorzystającego ze zwolnienia od tego podatku (art. 26h ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie do art. 26h ust. 4 ww. ustawy, jeżeli poniesione wydatki były opodatkowane podatkiem od towarów i usług, za kwotę wydatku uważa się wydatek wraz z podatkiem od towarów i usług, o ile podatek ten nie został odliczony na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług.

Odliczeniu nie podlegają – zgodnie z art. 26h ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ­ wydatki w części, w jakiej zostały:

1. sfinansowane (dofinansowane) ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej lub wojewódzkich funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej lub zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie;
2. zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub uwzględnione przez podatnika w związku z korzystaniem z ulg podatkowych w rozumieniu Ordynacji podatkowej.

Zgodnie zaś z art. 26h ust. 6 ww. ustawy odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono wydatki.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia wynika, że Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem nieruchomości przy ul. G. Budynek jest podzielony na cztery odrębne lokale mieszkalne – każdy z nich posiada własną Księgę wieczystą. Po zakupie ww. nieruchomości w 2018 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem zaczęła gruntowny remont. Zostało wprowadzonych szereg rozwiązań termomodernizacyjnych np.: izolacja stropów, wymiana instalacji grzewczej, wymiana kotła, wymiana stolarki okiennej i drzwiowej oraz została rozpoczęta budowa ściany przeciwpożarowej oraz przygotowanie do wymiany poszycia dachowego oraz jego docieplenia. Drugim współwłaścicielem lokalu nr X jest mąż Wnioskodawczyni – S. M. Lokal nie ma żadnych innych współwłaścicieli. Pozostałe trzy lokale mają innych właścicieli.

Definicję budynku mieszkalnego jednorodzinnego, o którym mowa w art. 26h ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 5a pkt 18b cytowanej ustawy.

W myśl art. 5a pkt 18b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w ustawie jest mowa o budynku mieszkalnym jednorodzinnym - oznacza to budynek mieszkalny jednorodzinny w rozumieniu art. 3 pkt 2a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r. poz. 1186).

Stosownie natomiast do art. 3 pkt 2a ustawy Prawo budowlane ilekroć w ustawie jest mowa o budynku mieszkalnym jednorodzinnym - należy przez to rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku.

Dokonując zatem analizy wskazanych wyżej przepisów stwierdzić należy, że prawo do odliczenia w ramach ulgi termomodernizacyjnej obejmuje wydatki na realizację przedsięwzięcia termomodernizacyjnego wyłącznie w budynku mieszkalnym jednorodzinnym, czyli w budynku wolno stojącym albo budynku w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służącym zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiącym konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni powzięła wątpliwość czy w związku z tym, że budynek został podzielony na cztery lokale mieszkalne, lecz każdy z nich stanowi odrębną własność, przysługuje Wnioskodawczyni ulga termomodernizacyjna w zeznaniu rocznym za rok 2019.

Mając na uwadze powyższe uregulowania prawne oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni nie jest uprawniona do skorzystania z ulgi termomodernizacyjnej za rok 2019, ponieważ jest Ona współwłaścicielem jednego z lokali mieszkalnych w budynku, w którym wyodrębnione zostały cztery takie lokale, co oznacza, że nie jest współwłaścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego w rozumieniu art. 3 pkt 2a ustawy Prawo budowlane.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.