Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.139.2020.1.MM
z 25 marca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2020 r. (data wpływu 5 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie braku prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od zakupów towarów i usług w związku z realizacją projektu pn.: „Przebudowa miejsc postojowych dla rowerów oraz rozbudowa obiektów małej architektury w (…)” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie braku prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od zakupów towarów i usług związanych w związku z realizacją projektu pn.: „Przebudowa miejsc postojowych dla rowerów oraz rozbudowa obiektów małej architektury w (…)”.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina (…) jest jednostką samorządu terytorialnego wykonującą zadania, dla realizacji których została powołana. Gmina jest czynnym podatnikiem VAT. Gmina wykonuje czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zwolnione od podatku oraz opodatkowane podatkiem VAT. Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT), co miesiąc składa do Urzędu Skarbowego deklaracje VAT-7.

Gmina zamierza zrealizować projekt pod nazwą „Przebudowa miejsc postojowych dla rowerów oraz rozbudowa obiektów małej architektury w (…)”, który sfinansowany zostanie ze środków Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. Planowana do realizacji operacja zakłada przebudowę miejsc postojowych dla rowerów oraz rozbudowę obiektów małej architektury na działkach nr ewid. 1, 2, 3 w (…) w Gminie (…). Planowane do wykonania prace to roboty przygotowawcze, ułożenie nawierzchni, chodników, przestawienie wiaty na rowery, montaż obiektów małej architektury, ławek i stolików.

Realizowana operacja wykorzystuje lokalne zasoby przyrodnicze i turystyczne z uwagi na to, że miejscowość (…) jest położona w otulinie (…) Parku Narodowego. Podstawowymi funkcjami dla obszaru opracowania uznano rekreację i wypoczynek dla wszystkich osób zamieszkujących miejscowość. Obiekty mają służyć dla rowerzystów i mieszkańców wsi (…). Zaprojektowano obiekty małej architektury ławki i stoliki. Wykonany zostanie również dodatkowy chodnik od ulicy w kierunku kościoła z małym okrągłym placem, na środku którego postawiona zostanie kapliczka. Wykonany zostanie dodatkowy chodnik o szerokości 1,0 m wzdłuż ogrodzenia od strony zachodniej.

Gmina nie będzie czerpała z wybudowanej infrastruktury żadnych korzyści ekonomicznych.

Infrastruktura będzie wybudowana w celu zwiększenia atrakcyjności turystycznej Gminy (…) poprzez budowę i modernizację ogólnodostępnej i niekomercyjnej infrastruktury turystycznej i rekreacyjnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gmina (…) ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług wykorzystywanych do realizacji projektu?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina (…) nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług wykorzystywanych do realizacji projektu.

Zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019, poz. 2200, dalej: ustawa o VAT) prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT.

Czynnościami opodatkowanymi są wszelkie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

W związku z powyższym prawo do odliczenia VAT naliczonego od nabyć związanych z realizacją projektu przysługiwałoby Gminie o tyle, o ile wybudowane obiekty służyłyby sprzedaży opodatkowanej VAT. Skoro projekt jest przeznaczony do nieodpłatnego i ogólnego użytku mieszkańców, nie ma miejsca na opodatkowanie świadczonych usług VAT. Wykorzystanie miejsc postojowych dla rowerów będzie wpisywało się w działalność publiczną i kulturalną Gminy, nie zaś działalność gospodarczą. Gmina w związku z funkcjonowaniem miejsc postojowych i pozostałych obiektów małej architektury nie będzie prowadzić żadnej sprzedaży, ani odnosić jakichkolwiek korzyści finansowych.

W związku z powyższym, skoro przedmioty inwestycji będą ogólnodostępne i nieodpłatne, nie będą źródłem opodatkowanej sprzedaży VAT, zatem Gmina nie będzie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupów.

Ponadto w ramach opisywanego zadania Gmina nie działa jako podatnik VAT, zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 pkt 6, który to z grona osób prawnych i jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, wyłącza organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych na nie odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane o ile nie są one wykonywane na podstawie umów cywilno-prawnych.

Skoro Gmina nie działa w rzeczonej sprawie jako podatnik VAT, czynność wyjmująca ją spod jurysdykcji ustawy o VAT nie może podlegać opodatkowaniu tymże podatkiem i nie można skorzystać z prawa przysługującemu wyłącznie podatnikom VAT do odliczenia podatku naliczonego od zakupu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106) – zwanej dalej ustawą – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Według art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższych regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE. L. Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 10 powołanej ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy, w szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Ponieważ tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Generalnie zatem wyłączone z opodatkowania podatkiem od towarów i usług są czynności wykonywane przez podmioty prawa publicznego (organy władzy publicznej i urzędy obsługujące te organy) w ramach sprawowanego przez nie władztwa publicznego.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina (…) jest jednostką samorządu terytorialnego wykonującą zadania, dla realizacji których została powołana. Poza czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT, zwolnionymi od podatku, gmina wykonuje również czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Gmina jest wobec tego czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT i składa do Urzędu Skarbowego miesięczne deklaracje VAT-7. Gmina zamierza zrealizować projekt pod nazwą „Przebudowa miejsc postojowych dla rowerów oraz rozbudowa obiektów małej architektury w (…)”, który sfinansowany zostanie ze środków Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 r. Planowana do realizacji operacja zakłada przebudowę miejsc postojowych dla rowerów oraz rozbudowę obiektów małej architektury na działkach nr ewid. 1, 2, 3 w (…) w Gminie (…), a w szczególności: roboty przygotowawcze, ułożenie nawierzchni, chodników, przestawienie wiaty na rowery, montaż obiektów małej architektury, ławek i stolików. Podstawowymi funkcjami dla obszaru opracowania uznano rekreację i wypoczynek dla wszystkich osób zamieszkujących miejscowość. Celem inwestycji jest zwiększenia atrakcyjności turystycznej Gminy (…) poprzez budowę i modernizację ogólnodostępnej i niekomercyjnej infrastruktury turystycznej i rekreacyjnej, a więc Gmina nie będzie czerpała z wybudowanej infrastruktury żadnych korzyści ekonomicznych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy Gmina ma prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją inwestycji pn. „Przebudowa miejsc postojowych dla rowerów oraz rozbudowa obiektów małej architektury w (…)”.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie związek taki nie występuje. Z opisu sprawy wynika bowiem, że Gmina realizuje przedmiotowy projekt w ramach zadań własnych nałożonych na nią ustawą o samorządzie gminnym. Tym samym Gmina nabywając towary i usługi nie będzie dokonywała ich zakupu w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co oznacza, że w tym przypadku nie będzie działała w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca, zadanie inwestycyjne pn. „Przebudowa miejsc postojowych dla rowerów oraz rozbudowa obiektów małej architektury w (…)” nie będzie generowało przychodów, które byłyby opodatkowane podatkiem VAT. Zatem, w rozpatrywanej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie są spełnione, i tym samym Wnioskodawca – na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy – nie ma możliwości odliczenia podatku naliczonego z faktur związanych z realizacją przedmiotowego zadania.

W konsekwencji, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „Przebudowa miejsc postojowych dla rowerów oraz rozbudowa obiektów małej architektury w (…)” - ponieważ – jak wynika z okoliczności sprawy – nabyte towary i usługi związane z realizacją ww. zadania nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.