Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.392.2020.1.MD
z 20 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2020 r. (data wpływu 20 kwietnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania odliczeń z tytułu ulgi rehabilitacyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania odliczeń z tytułu ulgi rehabilitacyjnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną, poruszającą się na wózku inwalidzkim. Posiada umiarkowany stopień niepełnosprawności o symbolach 07-S i 05-R wydany dnia 8 lipca 2019 r. Orzeczenie o niepełnosprawności (…) wydane zostało na stałe przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności w …. Poprzednie orzeczenie o niepełnosprawności było wydane na czas określony do dnia 31 maja 2019 r.

Dnia 7 listopada 2019 r. Wnioskodawczyni zakupiła na fakturę drzwi balkonowe z niskim progiem i okno z obniżoną klamką w celu poprawienia funkcjonowania, przystosowania mieszkania do Jej niepełnosprawności.

W roku 2019 Wnioskodawczyni otrzymywała dochody opodatkowane według skali podatkowej z emerytury, którą Wnioskodawczyni otrzymuje z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w …, Nr świadczenia emerytalnego B.

Budynek, w którym Wnioskodawczyni dokonała wymiany drzwi balkonowych i okna posiadających obniżony próg i obniżone klamki otwierające, jest budynkiem mieszkalnym, w którym Wnioskodawczyni zamieszkuje. Budynek ten podlega pod Spółdzielnię Mieszkaniową.

Wnioskodawczyni mieszka z mężem, który również jest osobą niepełnosprawną, posiada stopień niepełnosprawności 07-S, 05-R w stopniu znacznym. Orzeczenie (…) wydane przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności do dnia 30 września 2022 r.

Wydatki, które Wnioskodawczyni poniosła na zakup drzwi balkonowych i okna nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, Zakładowego Funduszu Aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, a także ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Całe wydatki zostały opłacone ze środków Wnioskodawczyni i nie zostały Jej zwrócone w jakiejkolwiek innej formie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w zaistniałej sytuacji Wnioskodawczyni może odliczyć wydatki poniesione na zakup i wymianę drzwi balkonowych i okna z obniżonym progiem i obniżonymi klamkami od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej, z art. 26 ust. 1 pkt 6 i art. 26 ust. 7a pkt 1?

Zdaniem Wnioskodawczyni, wydatek związany z wymianą drzwi balkonowych i okna z obniżonym progiem i obniżonymi klamkami został dokonany w celu ułatwiania otwierania i zamykania drzwi i okna, a także w celu ułatwiania przejazdu przez obniżony próg wózkiem inwalidzkim. W ocenie Wnioskodawczyni mieści się w wydatkach w ramach ulgi rehabilitacyjnej określonej w:

• art. 26 ust. 1 pkt 6 – wydatkach na cele rehabilitacyjne oraz wydatkach związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne;
• art. 26 ust. 7a pkt 1 – który za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb i art. 30da-30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 1 powołanej ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

W myśl art. 26 ust. 7b cytowanej ustawy wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Stosownie do art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Z art. 26 ust. 7d przywołanej ustawy wynika, że warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Na podstawie art. 26 ust. 7f ww. ustawy ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   
   
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
      
   2. znaczny stopień niepełnosprawności;
   
   
2. II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   
   
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
      
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
      

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną, poruszającą się na wózku inwalidzkim. Posiada umiarkowany stopień niepełnosprawności o symbolach 07-S i 05-R wydany dnia 8 lipca 2019 r. Orzeczenie o niepełnosprawności (…) wydane zostało na stałe przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności w …. Poprzednie orzeczenie o niepełnosprawności było wydane na czas określony do dnia 31 maja 2019 r. Dnia 7 listopada 2019 r. Wnioskodawczyni zakupiła na fakturę drzwi balkonowe z niskim progiem i okno z obniżoną klamką w celu poprawienia funkcjonowania, przystosowania mieszkania do Jej niepełnosprawności. W roku 2019 Wnioskodawczyni otrzymywała dochody opodatkowane według skali podatkowej z emerytury, którą Wnioskodawczyni otrzymuje z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w …, Nr świadczenia emerytalnego B. Budynek, w którym Wnioskodawczyni dokonała wymiany drzwi balkonowych i okna posiadających obniżony próg i obniżone klamki otwierające, jest budynkiem mieszkalnym, w którym Wnioskodawczyni zamieszkuje. Budynek ten podlega pod Spółdzielnię Mieszkaniową. Wnioskodawczyni mieszka z mężem, który również jest osobą niepełnosprawną, posiada stopień niepełnosprawności 07-S, 05-R w stopniu znacznym. Orzeczenie (…) wydane przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności do dnia 30 września 2022 r. Wydatki, które Wnioskodawczyni poniosła na zakup drzwi balkonowych i okna nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, Zakładowego Funduszu Aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, a także ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Całe wydatki zostały opłacone ze środków Wnioskodawczyni i nie zostały Jej zwrócone w jakiejkolwiek innej formie.

Rozpatrując czy wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię w 2019 r. na wymianę drzwi balkonowych z niskim progiem i okna z obniżonymi klamkami podlegają odliczeniu od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej jako wymienione w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, koniecznym jest ustalenie znaczenia użytych w przepisie pojęć „adaptacja” i „wyposażenie”. Zgodnie z językowym znaczeniem terminu „adaptacja” to „przystosowanie do innego użytku, przerobienie dla nadania innego charakteru, np. w budownictwie przeróbka budynku” (Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1994). Natomiast „wyposażenie” to urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś”.

Adaptacją mieszkania lub budynku mieszkalnego jest zatem przeróbka, mająca mu nadać inny charakter, przystosować do innego użytku, natomiast wyposażenie mieszkania oraz budynku mieszkalnego – to przydanie jemu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zatem adaptacja i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej egzystowanie w tym lokalu (budynku), biorąc pod uwagę rodzaj niepełnosprawności. Stąd też w przypadku każdego niepełnosprawnego, wydatki na adaptację i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego mogą być inne, gdyż powinny odzwierciedlać potrzeby wynikające z niepełnosprawności.

Dokonując wykładni zawartego w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcia adaptacji i wyposażenia mieszkań oraz budynków mieszkalnych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności wskazać należy, iż w doktrynie zwraca się uwagę, że przez adaptację i wyposażenie, o których mowa w powyższym przepisie, należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania (budynku), które umożliwia lub ułatwia życie w nim osobie niepełnosprawnej.

Pojęcie „adaptacja” rozumieć należy więc jako „przystosowanie”, które jednak niekoniecznie oznaczać musi „ulepszenie”, czy „przekształcenie” zaistniałego stanu rzeczy – w tym przypadku warunków mieszkaniowych dla potrzeb osoby niepełnosprawnej.

Dokonanie adaptacji mieszkania lub budynku mieszkalnego do innych potrzeb i jego wyposażenie w nowe elementy rzeczowe ma – dla uznania wydatków poniesionych na nie za wydatki na cele rehabilitacyjne – znaczenie tylko o tyle, o ile u podstaw takiej adaptacji lub wyposażenia leżą potrzeby wynikające z niepełnosprawności podatnika lub osoby pozostającej na jego utrzymaniu.

Mając zatem na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane powyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię na wymianę drzwi balkonowych z niskim progiem i okna z obniżonymi klamkami w celu poprawienia funkcjonowania, przystosowania mieszkania do Jej niepełnosprawności stanowią wydatki na adaptację mieszkania i budynku mieszkalnego oraz jego wyposażenie, odpowiadające potrzebom wynikającym z niepełnosprawności Wnioskodawczyni.

Zatem powyższe wydatki Wnioskodawczyni może odliczyć od dochodu w zeznaniu podatkowym za 2019 r. w ramach ulgi rehabilitacyjnej określonej w art. 26 ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.