2020.07.23 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT2-3.4011.392.2020.2.KS

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.392.2020.2.KS
z 23 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2020 r. (data wpływu 22 kwietnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 lipca 2020 r. (data wpływu 15 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej.

Z uwagi na braki formalne wniosku, Organ podatkowy pismem z dnia 3 lipca 2020 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.392.2020.1.KS (doręczonym dnia 8 lipca 2020 r.), wezwał Wnioskodawcę na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. W odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 15 lipca 2020 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 15 lipca 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca od 2008 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, której przedmiotem jest między innymi działalność związana z wytwarzaniem oprogramowania (PKD: 60.01.Z). Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Wnioskodawca na podstawie zlecenia od Kontrahentów, świadczy usługi programistyczne polegające na pisaniu kodu źródłowego. Zawarta w ramach współpracy z kontrahentem (Zamawiającym) umowa o świadczenie usług ma charakter umowy „ramowej”, regulującej ogólne zasady współpracy między stronami umowy. Konkretyzacja zadań realizowanych w ramach zawartej umowy o świadczenie usług następuje każdorazowo w trakcie prac, tzn. w momencie, w którym pojawia się projekt oraz podczas oddawania poszczególnych etapów, które można zaimplementować do funkcjonującego kodu (programu). Zamawiający wyznacza wówczas listę zadań do zrealizowania. Wyznaczone zadania obejmują wytworzenie unikalnego kodu źródłowego. Zawsze mają one twórczy charakter polegający na tworzeniu oprogramowania lub modułu przy wykorzystaniu dostępnej wiedzy. Działania te nie mają charakteru działań rutynowych. Wnioskodawca jako przedsiębiorca, ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat i wykonywanie czynności w ramach tej umowy, a w szczególności za rażące zaniedbania. Wnioskodawca ponosi też ryzyko gospodarcze swojej działalności, ponieważ w razie niepowodzenia projektu, straci klienta – Zamawiającego i zaprzestaną z nim współpracy. Czynności zlecone Wnioskodawcy w ramach świadczenia usług na rzecz Zamawiających nie są wykonywane pod kierownictwem, ani w miejscu i czasie wyznaczonym przez Zamawiającego te czynności. W ramach umowy Wnioskodawca tworzy etapowo oprogramowanie lub moduły, natomiast wynagrodzenie otrzymuje na podstawie faktur częściowych za konkretny okres, proporcjonalnie do stopnia postępu prac. Wyznacznikiem obliczenia stopnia postępu prac nad kodem źródłem, a tym samym podstawą wystawiania faktur są roboczogodziny. Całość autorskich praw majątkowych do programu komputerowego Wnioskodawca przenosi na Zamawiających po ukończeniu poszczególnych etapów i przekazaniu kodu do użytkowania poprzez „Repozytorium kodu”.

Wnioskodawca nie nabywa w celu wytworzenia usług ujętych w niniejszym wniosku wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów to znaczy, że Wnioskodawca nie pośredniczy w sprzedaży prac badawczo-rozwojowych innych podmiotów, a tworzy je sam w ramach własnego przedsiębiorstwa. Wnioskodawca pisze kod źródłowy wraz zespołem programistów, którzy są zatrudnieni przez Wnioskodawcę na podstawie umów o pracę oraz umów zlecenie. Tym samym Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności tworzy kod źródłowy od początku do końca w sposób systematyczny. Programy lub moduły do programów są tworzone od podstaw przy użyciu dostępnych języków programowania. Efektem podejmowanej działalności jest unikalny kod komputerowy.

W ramach współpracy z Zamawiającymi, Wnioskodawca tworzy moduły do aplikacji internetowej wspomagające zarządzanie serwisu internetowego oraz wspomagające tworzenie serwisów internetowych. W ramach tego projektu, Wnioskodawca tworzy moduły w postaci kodów źródłowych dodające nowe funkcjonalności, a także poprawiające efektywność całego programu. W tym celu tworzy autorski kod źródłowy, który automatyzuje czynności związane z zarządzaniem i tworzeniem aplikacji internetowych. Prowadzi również prace koncepcyjne oraz wytwarza, rozwija i ulepsza kod oprogramowania, aby móc implementować nowe moduły do kodu programu. Wnioskodawca bierze udział w projektowaniu i implementowaniu (wdrażaniu, pisaniu kodu źródłowego) tego oprogramowania. Celem pracy Wnioskodawcy jest stworzenie oprogramowania zgodnego z oczekiwaniami Zamawiających. W założeniu, ma się to przekładać na oszczędności w czasie potrzebnym do zarządzania serwisem internetowym, co implikuje redukcją niezbędnych osobo-godzin po stronie użytkownika programu, a tym samym kosztów. Do tworzenia, rozwijania i ulepszania omawianego modułu Wnioskodawca wykorzystuje najnowsze technologie związane z projektowaniem i wytwarzaniem oprogramowania.

Wytwarzanie, rozwijanie i ulepszanie oprogramowania ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności o charakterze twórczym, podejmowanej w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany) w celu zwiększenia zasobów wiedzy lub wykorzystywania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W ramach współpracy z Zamawiającymi Wnioskodawca wytwarza nowy moduł – oprogramowanie, który dodaje nowe funkcjonalności.

Do składania wniosków o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej w tym zakresie zachęca podatników Ministerstwo Finansów w pkt 75 „Objaśnień podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP Box”. Ze względu bowiem na dynamikę zmian w budowie i funkcjonowaniu programów komputerowych, a także ze względu na brak wykształconej praktyki stosowania przepisów o IP Box w tej materii, ogólne objaśnienia podatkowe nie stanowią adekwatnej instytucji prawnej zapewniającej ochronę prawnopodatkową dla Wnioskodawcy.

Wnioskodawca podkreśla, że wytwarza oprogramowanie na podstawie wskazanej umowy ramowej z Zamawiającymi. Umowa nie przewiduje wyłącznej licencji na korzystanie z stworzonego/ulepszanego/rozwijanego produktu. Ponadto, Wnioskodawca pragnie wskazać, że oprogramowanie to cały czas powstaje, jest rozwijane oraz ulepszane, a także jednocześnie po zakończeniu etapu udostępniane do użytkowania Zamawiającemu.

Przeniesienie autorskich praw majątkowych na Zamawiających następuje po ukończeniu etapu, a więc z chwilą ukończenia danej części kodu i przekazania go Zamawiającym.

Wnioskodawca w związku z prowadzoną działalnością oraz realizacją projektów jakimi są oprogramowania komputerowe poniósł koszty związane z zakupem sprzętu komputerowego oraz zakupem licencji na oprogramowanie. Do kosztów poniesionych w związku z prowadzoną działalnością zaliczyć można również koszty usług księgowych, które umożliwiają właściwe rozliczenie.

W związku z obowiązującymi od dnia 1 stycznia 2019 r. regulacjami IP Box, Wnioskodawca chciałby skorzystać z przepisów art. 30ca i art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania odnośnie do dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego (art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) za okres od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 31 grudnia 2019 r., tj. za cały 2019 r.. W konsekwencji, Wnioskodawca zamierza w zeznaniu rocznym za 2019 r. rozliczyć dochód uzyskany z autorskiego prawa do programów komputerowych w ramach opisanej współpracy z Zamawiającymi z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%. Wnioskodawca prowadzi od dnia 1 stycznia 2019 r. odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ewidencję, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa wart. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przypadających na każde wyżej wymienione prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac, obejmującą wydatki od początku realizacji działalności zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, do końca danego miesiąca kalendarzowego. Każda ewidencja jest prowadzona oddzielnie dla każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Projekt polegający na wytworzeniu całego oprogramowania opisanego we wniosku jest koordynowany przez wyznaczonych do tego członków zespołu, a planowanie rozkładu pracy na poszczególne osoby w zespole odbywa się w formie negocjacji pomiędzy tymi osobami. Wnioskodawcy przysługują prawa autorskie do stworzonego kodu źródłowego. Przeniesienie autorskich praw majątkowych na Zamawiających następuje dopiero z chwilą ustalenia utworu, a więc z chwilą ukończenia danego elementu oprogramowania i przekazania go Zamawiającym.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wyjaśnił, że sformułowanie „pisze kod źródłowy wraz zespołem programistów” oznacza kolektywne wykonywanie czynności, jaką jest tworzenie kodu źródłowego. Wspomniany kod źródłowy był tworzony przez Wnioskodawcę oraz zatrudnione przez Niego osoby na podstawie umowy zlecenia oraz umowy o pracę. Zgodnie z zapisami poszczególnych umów, prawa wytworzone przez zatrudnione osoby przechodzą na Wnioskodawcę. Podkreślić należy, że ostatecznie twórcą oprogramowania jest Wnioskodawca oraz to Jemu przysługują prawa autorskie. Prace wykonywane przez zleceniobiorców mają zatem charakter pomocniczy w całym projekcie. Natomiast w wyniku przekazania praw autorskich przez Repozytorium kodu, przechodzą na ostatnim etapie na zamawianego.

Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę wskazana w przedmiotowym wniosku jest działalnością twórczą. Charakter twórczy polega na tym, że Wnioskodawca wykorzystując swoją wiedzę i umiejętności, a także pracę swoich pracowników, tworzy nowy kod źródłowy, który jest unikatowy ze względu na swoją konstrukcje oraz działanie.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności ulepsza oprogramowanie komputerowe wytworzone przez siebie, ale również ulepsza oprogramowanie komputerowe, którego nie wytworzył (np. w wyniku przejęcia projektu od innej firmy). Należy podkreślić, że praca na oprogramowaniu komputerowym, którego Wnioskodawca nie wytworzył, często wymaga tworzenia nowego kodu źródłowego, nowego oprogramowania, który ostatecznie staje się spójną częścią całego oprogramowania. Wnioskodawca we skazanym stanie faktycznym działa na zlecenie podmiotu będącego właścicielem tego oprogramowania.

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów szczegółowa ewidencja, o której mowa we wniosku, jest prowadzona na bieżąco od początku obowiązania przepisów odnoszących się do wytworzenia kwalifikowanego IP, tj., od początku 2019 r.

W ocenie Wnioskodawcy dochodem z prowadzonej działalności wskazanej w wniosku są dochody osiągnięte z tytułu sprzedaży praw autorskich do wytworzonego kodu źródłowego.

Pod pojęciem „pracownika” należy rozumieć osoby zatrudnione przez Wnioskodawcę na podstawie umów o pracę, ale także osoby zatrudnione na podstawie umów zlecenia.

Osoby zatrudnione przez Wnioskodawcę na podstawie umów o prace bądź umów zlecenie wykonują swoje czynności w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności, wskazanej w stanie faktycznym. Należy podkreślić, że prowadzona jest ewidencja czasu pracy pracowników i zleceniobiorców nad poszczególnymi projektami.

Osoby zatrudnione na podstawie umów zlecenia, nie wykonują zleconych przez Wnioskodawcę prac w ramach prowadzonych przez nich pozarolniczych działalności gospodarczej. Podkreślić należy, że żaden z zleceniobiorców nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wydatki na składki ubezpieczeniowe pracowników zamierza uwzględnić w części finansowanej przez Niego jako płatnika, lecz proporcjonalnie do godzin przepracowanych przy tworzeniu kwalifikowanego prawa własności intelektualnej do ogółu godzin przepracowanych w danym okresie na podstawie umowy zlecenia lub umowy o pracę.

Składki ubezpieczeniowe potrącane z wynagrodzenia pracownika są częścią składową wynagrodzenia brutto pracownika. Wydatki na wynagrodzenie brutto Wnioskodawca zamierza również uwzględnić proporcjonalnie do godzin przepracowanych przy tworzeniu kwalifikowanego prawa własności intelektualnej do ogółu godzin przepracowanych w danym okresie na podstawie umowy zlecenia lub umowy o pracę.

Koszty zakupu sprzętu komputerowego oraz licencji na oprogramowanie zostały przyporządkowane wg. pozycji w KPiR:

poz. 13 – Wnioskodawca w związku ze wskazaną działalnością zakupił zewnętrzny monitor do komputerów …, który był wykorzystywany przez pracowników do wytwarzania kodu źródłowego,

poz. 14 – Wnioskodawca w związku ze wskazaną działalnością zakupił akcesoria niezbędne do połączenia monitora z komputerami …,

poz. 36 – Wnioskodawca zakupił licencję na wersję do oprogramowania … o nazwie … wytworzonego przez …, jest to program wspomagający wytwarzanie oprogramowania,

poz. 72 – Wnioskodawca w związku ze wskazaną działalnością zakupił zewnętrzny monitor do komputerów …, który był wykorzystywany przez pracowników do wytwarzania kodu źródłowego,

poz. 95 – Wnioskodawca w związku ze wskazaną działalnością zakupił zewnętrzny monitor do komputerów …, który był wykorzystywany przez pracowników do wytwarzania kodu źródłowego,

poz. 106 – Wnioskodawca w związku ze wskazaną działalnością zakupił akcesoria do komputerów …,

poz. 107 – Wnioskodawca w związku ze wskazaną działalnością zakupił akcesoria do komputerów …,

poz. 165 – Wnioskodawca w związku ze wskazaną działalnością zakupił akcesoria do komputerów …,

poz. 241 – zakupił licencję na wersję oprogramowania o nazwie … wytworzonego przez …, jest to program wspomagający wytwarzanie oprogramowania,

poz. 245 – Wnioskodawca zakupił roczną licencję do oprogramowania … repozytorium o nazwie … wytworzonego przez …., jest to program wspomagający wytwarzanie oprogramowania,

poz. 252 – Wnioskodawca w związku wskazaną działalnością zakupił akcesoria do komputerów …;

poz. 253 – Wnioskodawca w związku ze wskazaną działalnością zakupił akcesoria do komputerów …,

poz. 254 – Wnioskodawca w związku ze wskazaną działalnością zakupił akcesoria do komputerów …,

poz. 255 – Wnioskodawca w związku ze wskazaną działalnością zakupił akcesoria do komputerów …,

poz. 262 – Wnioskodawca w związku ze wskazaną działalnością zakupił akcesoria do komputerów …,

poz. 263 – Wnioskodawca w związku ze wskazaną działalnością zakupił akcesoria do komputerów …,

poz. 265 – Wnioskodawca w związku ze wskazaną działalnością zakupił akcesoria do komputerów …,

poz. 281 – Wnioskodawca w związku ze wskazaną działalnością zakupił akcesoria do komputerów …,

poz. 282 – Wnioskodawca w związku ze wskazaną działalnością zakupił akcesoria do komputerów …,

poz. 290 – Wnioskodawca w związku ze wskazaną działalnością zakupił licencję roczną do oprogramowania … o nazwie … wytworzonego przez …, jest to program wspomagający wytwarzanie oprogramowania,

poz. 297 – Wnioskodawca w związku ze wskazaną działalnością zakupił licencję roczną do oprogramowania … o nazwie … wytworzonego przez …, jest to program wspomagający wytwarzanie oprogramowania,

poz. 302 – Wnioskodawca w związku ze wskazaną działalnością zakupił akcesoria do komputerów …,

poz. 308 – Wnioskodawca w związku ze wskazaną działalnością zakupił akcesoria do komputerów …,

poz. 310 – Wnioskodawca w związku ze wskazaną działalnością zakupił akcesoria do komputerów …,

poz. 311 – Wnioskodawca w związku ze wskazaną działalnością zakupił zewnętrzny monitor do komputerów …, który był wykorzystywany przez pracowników do wytwarzania kodu źródłowego,

poz. 312 – Wnioskodawca w związku ze wskazaną działalnością zakupił akcesoria do komputerów …,

poz. 313 – Wnioskodawca w związku ze wskazaną działalnością zakupił akcesoria do komputerów …,

poz. 314 – Wnioskodawca w związku ze wskazaną działalnością zakupił akcesoria do komputerów …,

poz. 321 – Wnioskodawca w związku ze wskazaną działalnością zakupił komputery … do amortyzacji do użytku przez pracowników,

poz. 345 – Wnioskodawca w związku ze wskazaną działalnością zakupił akcesoria do komputerów …,

poz. 348 – Wnioskodawca w związku ze wskazaną działalnością zakupił akcesoria do komputerów …,

poz. 350 – Wnioskodawca w związku ze wskazaną działalnością zakupił akcesoria do komputerów …,

poz. 353 – Wnioskodawca w związku ze wskazaną działalnością zakupił komputery … do amortyzacji do użytku przez pracowników, wpis jest kontynuacją amortyzacji,

poz. 350 – Wnioskodawca w związku ze wskazaną działalnością zakupił akcesoria do komputerów … (korekta),

poz. 362 – Wnioskodawca w związku ze wskazaną działalnością zakupił akcesoria do komputerów …,

poz. 368 – Wnioskodawca w związku ze wskazaną działalnością zakupił akcesoria do komputerów …,

poz. 373 – Wnioskodawca w związku ze wskazaną działalnością zakupił akcesoria do komputerów …,

poz. 388 – Wnioskodawca w związku ze wskazaną działalnością zakupił rozszerzoną gwarancję do zakupionych komputerów …,

poz. 397 – Wnioskodawca w związku ze wskazaną działalnością zakupił komputery … Pro do amortyzacji do użytku przez pracowników, wpis jest kontynuacją amortyzacji,

poz. 398 – Wnioskodawca w związku ze wskazaną działalnością zakupił rozszerzoną gwarancję do zakupionych komputerów ....

Wnioskodawca przez „opłaty za prowadzenie księgowości” miał na myśli koszty zlecenia profesjonalnemu podmiotowi prowadzącemu w ramach swojej działalności usługi księgowe prowadzenie rozliczeń bieżących wydatków związanych z prowadzoną działalnością.

Wszystkie wymienione we wniosku koszty zostały faktycznie poniesione przez Wnioskodawcę na prowadzoną bezpośrednio przez Niego działalność wskazaną w wniosku.

Koszt zatrudnienia pracowników jest bezpośrednio powiązany z wytwarzanym kodem źródłowym, ponieważ jest wytwarzany w wyniku pracy pracowników oraz Wnioskodawcy.

Koszt zakupu sprzętu komputerowego jest bezpośrednio powiązany z wytwarzanym kodem źródłowym, ponieważ to na nim pracownicy pracują nad wytworzeniem wspominanego kodu, dodatkowo stanowi to wymóg zapewnienia odpowiedniego sprzętu do pracy, natomiast specyfika sprzętu przekłada się na efektywność pracy.

Koszt zakupu licencji na … jest bezpośrednio powiązany z wytwarzanym kodem źródłowym ponieważ umożliwia uspójnienie środowiska pracy oraz wspomaga w tworzeniu kodu źródłowego, co przekłada się na efektywność pracy.

Koszt zlecenia profesjonalnemu podmiotowi prowadzącemu w ramach swojej działalności usługi księgowe prowadzenie rozliczeń jest bezpośrednio powiązany z wytwarzanym kodem źródłowym, ponieważ zapewnia prawidłowe rozliczanie kosztów związanych z działalnością wskazana we wniosku oraz dochodów z niej pochodzących. Dodatkowo z uwagi na odciążenie Wnioskodawcy z obowiązku prowadzenia spraw księgowych, może On skupić się na swojej działalność, przez co zwiększa się efektywność pracy.

W związku z powyższym opisem postawiono następujące pytania:

Czy podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu i ulepszaniu oprogramowania komputerowego lub jego części (Oprogramowanie) stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Czy prawo autorskie do oprogramowania komputerowego lub jego części wytwarzanych samodzielnie przez Wnioskodawcę (Oprogramowanie) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Czy wydatki na:
- wynagrodzenie dla pracownika oraz jego składki ubezpieczeniowe w proporcji do godzin przepracowanych przy tworzeniu kwalifikowanego prawo własności intelektualnej oraz
- zakup sprzętu komputerowego,
- zakup licencji na oprogramowanie,
- usługi księgowe,

koszt

Czy dochód ze zbycia prawa autorskiego do oprogramowania komputerowego lub jego części (Oprogramowanie) jest kwalifikowanym dochodem w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Czy w przedstawionym powyżej stanie faktycznym oraz stanowisku Wnioskodawcy do pytań 1-4 możliwe jest zastosowanie przez niego stawki opodatkowania 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu i ulepszaniu oprogramowania komputerowego lub jego części (Oprogramowanie) stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, działalność badawczo-rozwojową wskazuje się jako działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Zgodnie z art. 5a pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, badaniami naukowymi są:

badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce – rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowanych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,
badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce – rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast zgodnie z art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pojęcie prace rozwojowe oznacza prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, czyli działalność obejmująca nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem, z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępne aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia dla Zamawiających nowoczesnych aplikacji m.in. do zarządzania i tworzenia stron internetowych Wytwarzanie, rozwijanie i ulepszanie oprogramowania ma zatem miejsce w ramach działalności badawczo-rozwojowej Wnioskodawcy, a konkretniej prac rozwojowych.

W związku z powyższym, podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu i ulepszaniu oprogramowania komputerowego lub jego części (Oprogramowanie) stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad 2

Prawo autorskie do oprogramowania komputerowego lub jego części wytwarzanych samodzielnie przez Wnioskodawcę (Oprogramowanie) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art, 30ca ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

patent,
prawo ochronne na wzór użytkowy,
prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r., poz. 432),
autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia.

Art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje zamknięty katalog praw własności intelektualnych, z których dochód może zostać objęty preferencyjnym opodatkowaniem. Autorskie prawo do programu komputerowego stanowi jedno z praw własności intelektualnych wskazanych w tym artykule w ust. 2 pkt 8. Przy czym, by można było mówić o „kwalifikowanym” prawie własności intelektualnej przepis ten wymaga również by spełnione zostały dwa kryteria:

przedmiot ochrony jest wytworzony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, oraz
prawo własności intelektualnej podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności tworzy kod źródłowy od początku do końca w sposób systematyczny. Programy lub moduły do programów są tworzone od podstaw przy użyciu dostępnych języków programowania. Efektem podejmowanej działalności jest unikalny kod komputerowy, w konsekwencji program stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, dany kod źródłowy jest wytworzony w ramach prowadzonej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej, jak to zostało wskazane w punkcie 1, więc prawo autorskie do oprogramowania komputerowego lub jego części wytwarzanych samodzielnie przez Wnioskodawcę (Oprogramowanie) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad 3

Wydatki na:

wynagrodzenie dla pracownika oraz jego składki ubezpieczeniowe w proporcji do godzin przepracowanych przy tworzeniu kwalifikowanego prawo własności intelektualnej oraz

zakup sprzętu komputerowego,

zakup licencji na oprogramowanie,

usługi księgowe,

w części, w jakiej będą proporcjonalnie przypisane do przychodów przypadających ze zbycia Oprogramowania, gdzie proporcja zostanie ustalona jako stosunek przychodów ze zbycia Oprogramowania do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie, można uznać za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej, związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika wskazanego w przedmiotowym ustępie, w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej innych niż wymienione w lit d. od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,
nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,
nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Natomiast zgodnie z ust. 5 wyżej wskazanego artykułu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do kosztów, o których mowa w ust. 4 nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualne, w szczególności odsetek opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Wskazane przez Wnioskodawcę koszty w postaci:

wynagrodzenia dla pracowników oraz ich składek ubezpieczeniowych,

zakup sprzętu komputerowego,

zakup licencji na oprogramowanie,

usługi księgowe oraz koszty doradztwa prawnego.

są kosztami faktycznie poniesionymi przez Wnioskodawcę oraz, Jego zdaniem, są związane bezpośrednio z działalnością badawczo-rozwojową odnoszącą się do kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

W sytuacji, kiedy dany koszt poniesiony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą nie jest możliwy do przypisania do przychodów osiągniętych z zbycia kwalifikowane prawa własności intelektualnej, zdaniem Wnioskodawcy, można wykorzystać proporcję. Proporcja zostanie ustalona jako stosunek przychodów ze zbycia Oprogramowania do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, wskazane w pytaniu nr 3 koszty można uznać za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej, związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad 4

Dochód ze zbycia prawa autorskiego do oprogramowania komputerowego lub jego części (Oprogramowanie) jest kwalifikowanym dochodem w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. Z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym. W ust. 7 powyższego artykułu ustawodawca wskazał, że dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W ramach umowy Wnioskodawca tworzy etapowo oprogramowanie lub moduły, natomiast wynagrodzenie otrzymuje na podstawie faktur częściowych za konkretny okres, proporcjonalnie do stopnia postępu prac. Wyznacznikiem obliczenia stopnia postępu prac nad kodem źródłem, a tym samym podstawą wystawiania faktur są roboczogodziny. Całość autorskich praw majątkowych do programu komputerowego Wnioskodawca przenosi na Zamawiających po ukończeniu poszczególnych etapów i przekazaniu kodu do użytkowania poprzez „Repozytorium kodu”.

Zdaniem Wnioskodawcy, dochód ze zbycia prawa autorskiego do oprogramowania komputerowego lub jego części (Oprogramowanie) jest kwalifikowanym dochodem w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad 5

W przedstawionym powyżej stanie faktycznym oraz stanowisku Wnioskodawcy do pytań 1-4 możliwe jest zastosowanie przez niego stawki opodatkowania 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Zgodnie z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Natomiast zgodnie z ust. 2 wyżej wskazanego artykułu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Wnioskodawca prowadzi od dnia 1 stycznia 2019 r. odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ewidencję, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde wyżej wymienione prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac, obejmującą wydatki od początku realizacji działalności zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, do końca danego miesiąca kalendarzowego. Każda ewidencja jest prowadzona oddzielnie dla każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z stanowiskiem przedstawionym do pytań 1-4, prowadzona przez Niego działalność stanowi działalność badawczo-rozwojową. Prawo autorskie do oprogramowania komputerowego lub jego części wytwarzanych samodzielnie przez Wnioskodawcę (Oprogramowanie) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własność intelektualnej, natomiast dochód ze zbycia powyższego prawa autorskiego jest kwalifikowanym dochodem.

Podsumowując, na podstawie przedstawionego powyżej stanu faktycznego oraz stanowiska Wnioskodawcy do pytań 1-4 możliwe jest zastosowanie przez niego stawki opodatkowania 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej – oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 5a pkt 39 i 40 powoływanej ustawy.

I tak, w myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych, oznacza to:

badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668),
badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei, w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r., poz. 85, z późn. zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą:

badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub Oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, podkreślić wyraźnie należy, że w celu stwierdzenia, czy Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazane w art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową, należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Po drugie, z art. 5a pkt 38 ww. ustawy wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Najbardziej właściwą definicją systematyczności prowadzenia działalności B+R jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona, ani też od istnienia planu, co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Nie ma również wymogu ciągłego lub długotrwałego prowadzenia działalności przez podatnika, by uznać daną działalność za działalność spełniającą kryterium systematyczności, albo też by podatnik musiał planować tego rodzaju działalność na przyszłość. Podobnie, nie ma wymogu, aby podatnik otworzył działalność na przykład na okres trzech miesięcy lub nawet jednego miesiąca lub jednego tygodnia lub jednego dnia w celu przeprowadzenia określonego projektu badawczo-rozwojowego, jeżeli takie działania są uzasadnione charakterem i planowanym rezultatem działalności badawczo-rozwojowej. W każdym z powyższych przypadków zostanie bowiem spełnione kryterium systematyczności działalności prowadzonej przez podatnika. Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe, jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwie rodzaje aktywności, tj.: (i) badania naukowe (zdefiniowane w art. 5a pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz (ii) prace rozwojowe (o których mowa w art. 5a pkt 40 ww. ustawy).

Należy zwrócić uwagę na podkreślone wyłączenie zawarte w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które pomimo ulepszenia istniejących usług oraz innych operacji w toku z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość) nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Z opisu wniosku wynika, Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, której przedmiotem jest między innymi działalność związana z wytwarzaniem oprogramowania. Wnioskodawca na podstawie zlecenia od Kontrahentów, świadczy usługi programistyczne polegające na pisaniu kodu źródłowego. Wyznaczone przez Kontrahenta zadania obejmują wytworzenie unikalnego kodu źródłowego. Zawsze mają one twórczy charakter polegający na tworzeniu oprogramowania lub modułu przy wykorzystaniu dostępnej wiedzy. Działania te nie mają charakteru działań rutynowych. Całość autorskich praw majątkowych do programu komputerowego Wnioskodawca przenosi na Zamawiających po ukończeniu poszczególnych etapów i przekazaniu kodu do użytkowania poprzez „Repozytorium kodu”. Wnioskodawca pisze kod źródłowy wraz zespołem programistów, którzy są zatrudnieni przez Wnioskodawcę na podstawie umów o pracę oraz umów zlecenie. Tym samym Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności tworzy kod źródłowy od początku do końca w sposób systematyczny. Programy lub moduły do programów są tworzone od podstaw przy użyciu dostępnych języków programowania. Efektem podejmowanej działalności jest unikalny kod komputerowy. Do tworzenia, rozwijania i ulepszania Wnioskodawca wykorzystuje najnowsze technologie związane z projektowaniem i wytwarzaniem oprogramowania. Wytwarzanie, rozwijanie i ulepszanie oprogramowania ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności o charakterze twórczym, podejmowanej w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany) w celu zwiększenia zasobów wiedzy lub wykorzystywania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępne aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia dla Zamawiających nowoczesnych aplikacji m.in. do zarządzania i tworzenia stron internetowych. W ramach współpracy z Zamawiającymi Wnioskodawca wytwarza nowy moduł – oprogramowanie, który dodaje nowe funkcjonalności. Przeniesienie autorskich praw majątkowych na Zamawiających następuje po ukończeniu etapu, a więc z chwilą ukończenia danej części kodu i przekazania go Zamawiającym. Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę wskazana w przedmiotowym wniosku jest działalnością twórczą. Charakter twórczy polega na tym, że Wnioskodawca wykorzystując swoją wiedzę i umiejętności, a także pracę swoich pracowników, tworzy nowy kod źródłowy, który jest unikatowy ze względu na swoją konstrukcje oraz działanie. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności ulepsza oprogramowanie komputerowe wytworzone przez siebie, ale również ulepsza oprogramowanie komputerowe, którego nie wytworzył (np. w wyniku przejęcia projektu od innej firmy). Należy podkreślić, że praca na oprogramowaniu komputerowym, którego Wnioskodawca nie wytworzył, często wymaga tworzenia nowego kodu źródłowego, nowego oprogramowania, który ostatecznie staje się spójną częścią całego oprogramowania. Wnioskodawca we skazanym stanie faktycznym działa na zlecenie podmiotu będącego właścicielem tego oprogramowania. Wnioskodawca prowadzi na bieżąco od dnia 1 stycznia 2019 r. odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ewidencję, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa wart. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przypadających na każde wyżej wymienione prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac, obejmującą wydatki od początku realizacji działalności zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, do końca danego miesiąca kalendarzowego. Każda ewidencja jest prowadzona oddzielnie dla każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz cytowane wyżej przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że przedstawione we wniosku działania, spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż są podejmowane w sposób systematyczny, mają twórczy charakter, podejmowane są w celu zwiększana zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Rozpatrując z kolei kwestię uznania wskazanych we wniosku wydatków na:

zakup sprzętu komputerowego,

zakup licencji na oprogramowanie,

usługi księgowe,

w części w jakiej będą proporcjonalnie przypisane do przychodów przypadających ze zbycia Oprogramowania, Organ wskazuje, że określenie działalności badawczo-rozwojowej jest pojęciem szerszym niż działalność badawczo-rozwojowa skutkująca wytworzeniem kwalifikowanego IP. To oznacza, że zakres działalności badawczo-rozwojowej będzie zawsze obejmować całość działań podatnika zmierzających do wytworzenia kwalifikowanego IP oraz, że działania te nigdy nie będą wykraczać poza działalność badawczo-rozwojową. Jeżeli zatem podatnik realizuje działalność badawczo-rozwojową to niewątpliwie projekty realizowane przez niego związane z powstaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, chronionego prawem autorskim, stosownie do art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.), stanowią jej część.

Należy zatem przyjąć, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktyczne poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 ww. ustawy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

[(a+b) x 1,3]/ (a+b+c+d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d), od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,
nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d), od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,
nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

W odniesieniu do powyższego należy zauważyć, że zgodnie z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty poniesione faktycznie przez podatnika, uwzględniane pod literą „a” we wzorze na wyliczenie wskaźnika, przez który przemnażany jest dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągnięty w roku podatkowym to koszty związane z prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalnością badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, a nie koszty działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 26e ustawy, zawężone do tzw. kosztów kwalifikowanych.

Z art. 30ca ust. 5 ww. ustawy wynika, że do kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Zgodnie natomiast z akapitem 39 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5, koszty kwalifikowane winny być uwzględniane we wskaźniku niezależnie od metody ich ujmowania w kosztach podatkowych, zgodnie z ogólnymi zasadami podatkowymi. Dlatego też koszty dla celów kalkulacji wskaźnika należy rozumieć szerzej (funkcjonalnie w kontekście ww. Raportu OECD), niż w odniesieniu do ustalania kosztów uzyskania przychodów na gruncie pozostałych przepisów ustawy o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podejście nexus koncentruje się na wykazaniu związku między:

wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem/rozwojem/ulepszeniem kwalifikowanych IP w ramach prowadzonej przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej,

kwalifikowanymi IP,

dochodami uzyskanymi z kwalifikowanych IP.

Koncentrując się zatem na wykazaniu powyższego związku, dokonując oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego należy ocenić to, czy wydatki ponoszone przez podatnika, przy zachowaniu właściwej proporcji, mogą zostać uznane za koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej (art. 30ca ust. 4 cyt. ustawy litera a) wzoru określającego wysokość kwalifikowanego dochodu), abstrahując w tym przypadku od kwalifikacji tych kosztów do celów ustalania dochodu w świetle ustawy o podatku dochodowym.

Podkreślenia wymaga, że ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika i nie zmienia zasad traktowania kosztów dla innych celów, w tym do obliczania dochodu, który jest przemnażany przez ten wskaźnik.

Jak wskazuje Wnioskodawca we wniosku, w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej ponosi wydatki na zakup sprzętu komputerowego, zakup licencji na oprogramowanie, usługi księgowe.

Wobec powyższego, za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym ponoszone wydatki w zakresie, w jakim przeznaczane są na wytworzenie Oprogramowania, w tym obliczone według powyższej proporcji przychodów ze zbycia Oprogramowania do przychodów ogółem, należy uznać za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się natomiast do kwestii uznania wydatków na wynagrodzenie dla pracownika oraz jego składki ubezpieczeniowe w proporcji do godzin przepracowanych przy tworzeniu kwalifikowanego prawo własności intelektualnej, należy wskazać, że z opisu sprawy wynika, że osoby zatrudnione przez Wnioskodawcę na podstawie umów o prace bądź umów zlecenie wykonują swoje czynności w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności, wskazanej w stanie faktycznym. Żaden z zleceniobiorców nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej. Wnioskodawca wydatki na składki ubezpieczeniowe pracowników zamierza uwzględnić w części finansowanej przez Niego jako płatnika, lecz proporcjonalnie do godzin przepracowanych przy tworzeniu kwalifikowanego prawa własności intelektualnej do ogółu godzin przepracowanych w danym okresie na podstawie umowy zlecenia lub umowy o pracę. Składki ubezpieczeniowe potrącane z wynagrodzenia pracownika są częścią składową wynagrodzenia brutto pracownika. Wydatki na wynagrodzenie brutto Wnioskodawca zamierza również uwzględnić proporcjonalnie do godzin przepracowanych przy tworzeniu kwalifikowanego prawa własności intelektualnej do ogółu godzin przepracowanych w danym okresie na podstawie umowy zlecenia lub umowy o pracę.

Wobec tego, wydatki na wynagrodzenie dla pracownika oraz jego składki ubezpieczeniowe w proporcji do godzin przepracowanych przy tworzeniu kwalifikowanego prawo własności intelektualnej, mogą stanowić koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienionych pod lit. a) wskaźnika nexus, ponieważ są związane z prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalnością badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi również kwestia kwalifikacji dochodu ze zbycia praw autorskich do Oprogramowania lub jego części oraz możliwość skorzystania przez Wnioskodawcę z ulgi Innovation Box.

Zauważyć należy, że przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od dnia 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

patent,
prawo ochronne na wzór użytkowy,
prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r., poz. 432),
autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 ww. ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W myśl art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie bowiem z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji. Zgodnie z art. 30cb ust. 3 ww. ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box.

W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Wskazać także należy, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej, i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy, czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem, że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) jest prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenia efektów prac badawczo-rozwojowych.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy stwierdzić należy, że kwalifikowane prawo własności intelektualnej to prawo własności spełniające łącznie trzy warunki:

zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej;

należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;

podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczypospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że Oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Stąd Oprogramowanie komputerowe może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszeniem jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia.

Na podstawie powyższych informacji należy stwierdzić, że autorskie prawo do Oprogramowania komputerowego lub jego części wytwarzane/ulepszone/rozwinięte przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dochód ze zbycia tego prawa lub jego części stanowi kwalifikowany dochód w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w związku z art. 30ca ust. 7 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Jednocześnie należy dodać, że mimo uznania przez Organ za adekwatną, tj. znajdującą uzasadnienie w opisie sprawy, „proporcję” zaproponowaną przez Wnioskodawcę, nie jest wykluczona możliwość zastosowania innych metod ustalania tej proporcji w przypadku jej weryfikacji w postępowaniu dowodowym przez właściwy organ podatkowy. Wybór metody ustalania odpowiedniej proporcji zależy bowiem od okoliczności faktycznych konkretnej sprawy. Pełna weryfikacja stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej będącej poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której mają zastosowanie przepisy określone w art. 14h ustawy – Ordynacja podatkowa.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin