INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 kwietnia 2011 r. (data wpływu 29 kwietnia 2011 r.), uzupełnionym w dniach 7 i 21 lipca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku przy refakturowaniu kosztów nabycia lekarstw i pieluchomajtek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 kwietnia 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniach 7 i 21 lipca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku przy refakturowaniu kosztów nabycia lekarstw i pieluchomajtek.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Fundacja jest organizacją pożytku publicznego. Podstawą prawną jej działalności jest statut, zgodnie z którym celem Fundacji jest niesienie wszelkiej pomocy, w szczególności medycznej i socjalnej osobom starszym, chorym, osobom wymagającym rehabilitacji i opieki medycznej oraz osobom niepełnosprawnym. Cele te są realizowane poprzez:

• udzielanie pomocy medycznej osobom starszym, chorym, osobom wymagającym rehabilitacji i opieki medycznej oraz osobom niepełnosprawnym, w szczególności polegającej na pielęgnowaniu tych osób za pośrednictwem wykwalifikowanego personelu w placówkach Fundacji;
• organizowanie i prowadzenie ośrodków stałego pobytu, zwanych „Domami Opieki”, mających na celu świadczenie pomocy medycznej i opiekowaniu się ludźmi starszymi, chorymi i wymagającymi stałej opieki specjalistycznej oraz niepełnosprawnym;
• prowadzenie placówek opieki medycznej o specjalistycznym wyposażeniu dla osób starszych, chorych i wymagających opieki specjalistycznej oraz niepełnosprawnym.

W oparciu o statut Fundacja prowadzi następujące rodzaje działalności:

1. Dom pomocy Społecznej
2. Dom Opieki
3. Policealna Szkoła opiekunów w Domach Pomocy Społecznej ze Specjalizacją Geriatria i Rehabilitacja.
   
   

Fundacja co miesiąc wystawia faktury pensjonariuszom domu opieki oraz domu pomocy społecznej za pobyt, która jest ze stawką zwolnioną oraz refakturuje leki i pieluchomajtki ze stawką podatku VAT, która widnieje na otrzymanych fakturach VAT za te towary. Faktury wystawiane są przez aptekę na Fundacje za wskazaniem jakiego mieszkańca dotyczą. W uzupełnieniu do wniosku Fundacja wskazuje, iż prowadzi swoją działalność w oparciu o statut oraz ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach i ustawę z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie. Dom Pomocy Społecznej i domy opieki prowadzone są na podstawie ustawy o pomocy społecznej. Fundacja jest podatnikiem VAT czynnym. Opłata za świadczone usługi na rzecz pensjonariuszy jest skalkulowana na podstawie poniesionych kosztów i „wydana” przez Dyrektora Fundacji. Leki i pieluchomajtki (pampersy) nie są wliczane do ceny pobytu (pensjonariusz płaci dodatkowo za te produkty). Nabywane towary są ściśle związane z usługą podstawową i są niezbędne do jej wykonywania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką należy zastosować stawkę podatku VAT dla refakturowanych pieluchomajtek i leków, jeżeli pobyt pensjonariusza jest usługą zasadniczą i jest ze stawką podatku VAT zwolnioną...

Mając na uwadze uchwałę z dnia 8 listopada 2010 r. siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie, sygn. sprawy I FPS 3/10 Fundacja uważa, iż powinna stosować zwolnienie od podatku przy refakturowaniu leków i pieluchomajtek, taką jak dla usługi zasadniczej, która jest zwolniona od podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl przepisu art. 5a ww. ustawy towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów i usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust.1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z treści art. 41 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak w myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a ustawy, wprowadzonym na mocy art. 19 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238 poz.1578), zmienionym treścią art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257 poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Zgodnie z art. 1 pkt 8 lit. a) nowelizacji z dnia 29 października 2010 r., uchyla się – z dniem 1 stycznia 2011 r. – art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług i dodaje pkt 17-41.

Tym samym załącznik nr 4 do ustawy, który zawierał wykaz usług zwolnionych od podatku poprzez ich odwołanie do odpowiedniego symbolu PKWiU, został zastąpiony przez ustawodawcę ujęciem opisowym, którego zakres określono wykorzystując przepisy prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy, wprowadzonym ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476), od dnia 1 stycznia 2011 r., zwalnia się od podatku usługi pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej oraz usługi określone w przepisach o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, a także dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną, na rzecz beneficjenta tej pomocy, wykonywane przez:

1. regionalne ośrodki polityki społecznej, powiatowe centra pomocy rodzinie, ośrodki pomocy społecznej, rodzinne domy pomocy, ośrodki wsparcia i ośrodki interwencji kryzysowej,
2. wpisane do rejestru prowadzonego przez wojewodę:

• domy pomocy społecznej prowadzone przez podmioty posiadające zezwolenie wojewody,
• placówki opiekuńczo-wychowawcze i ośrodki adopcyjno-opiekuńcze,

c. placówki specjalistycznego poradnictwa,

d. inne niż wymienione w lit. a-c placówki zapewniające całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku na podstawie zezwolenia wojewody, wpisane do rejestru prowadzonego przez wojewodę,

e. specjalistyczne ośrodki wsparcia dla ofiar przemocy w rodzinie.

Zgodnie z ustawą z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332), art. 43 ust. 1 pkt 22 otrzymał brzmienie „usługi pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej oraz usługi określone w przepisach o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, a także dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, na rzecz beneficjenta tej pomocy, wykonywane przez”.

Jednocześnie zgodnie z art. 41 ust. 17 cyt. ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit.a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia”.

Z opisu sprawy wynika, iż Fundacja prowadzi m. in. dom pomocy społecznej i dom opieki, w ramach których realizuje, za pośrednictwem wykwalifikowanego personelu, cele statutowe polegające na niesieniu pomocy, w szczególności medycznej i socjalnej osobom starszym, chorym, osobom wymagającym rehabilitacji i opieki medycznej oraz osobom niepełnosprawnym. Pensjonariusze prowadzonych ośrodków wnoszą skalkulowaną na podstawie poniesionych kosztów pobytu opłatę. Dodatkowo ponoszą koszty związane z nabywanymi pieluchomajtkami i lekarstwami, na podstawie refakturowanych na ich rzecz faktur VAT wystawianych przez aptekę na rzecz Fundacji ze wskazaniem, jakiego mieszkańca dotyczą. Fundacja wskazuje, iż nabywane towary są ściśle związane z usługą podstawową i są niezbędne do jej wykonywania.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny w odniesieniu do powołanych przepisów oraz powołanego orzecznictwa stwierdzić należy, przy założeniu, że Fundacja jest podmiotem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług, iż świadcząc usługi w zakresie pomocy społecznej zwolnione na podstawie ww. przepisów od podatku, Fundacja korzysta również ze zwolnienia przy dostawie leków i pieluchomajtek dla pensjonariuszy przebywających w jej ośrodkach.

Należy zaznaczyć, iż zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych do niego dokumentów, w związku z czym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-561 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.