Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB3/423-453/12-4/MF
z 20 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 13 grudnia 2012 r. (data wpływu 14 grudnia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 marca 2013 r. (data wpływu 8 marca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania przychodu po stronie nowo utworzonej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z tytułu nieodpłatnego świadczenia wspólnika będącego członkiem zarządu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 grudnia 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania przychodu po stronie nowo utworzonej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z tytułu nieodpłatnego świadczenia wspólnika będącego członkiem zarządu.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), pismem z dnia 28 lutego 2013 r., nr IPTPB3/423-453/12-2/MF, (doręczonym w dniu w 4 marca 2013 r.), wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie, dnia 8 marca 2013 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 6 marca 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza zawiązać jednoosobową spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, w której byłby jedynym wspólnikiem. Podatnik będzie osobiście zarządzał spółką jako jedyny członek zarządu. Głównym przedmiotem działalności gospodarczej zawiązanej spółki będzie zarządzanie nieruchomościami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

Na podstawie przepisów tej ustawy, zarządzanie nieruchomościami obejmuje m.in. następujące czynności:

1. zapewnienie właściwej gospodarki ekonomiczno-finansowej nieruchomości,
2. zapewnienie bezpieczeństwa użytkowania i właściwej eksploatacji nieruchomości,
3. zapewnienie właściwej gospodarki energetycznej w rozumieniu przepisów Prawa energetycznego,
4. bieżące administrowanie nieruchomością,
5. utrzymanie nieruchomości w stanie niepogorszonym zgodnie z jej przeznaczeniem,
6. uzasadnione inwestowanie w nieruchomość.
   
   

Zgodnie z art. 184 ust. 3 przywołanej regulacji, prowadzenie działalności w zakresie zarządzania nieruchomościami na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest możliwe, w przypadku gdy czynności z zakresu zarządzania nieruchomościami będą wykonywane przez zarządców nieruchomości. Zarządcą nieruchomości z kolei może być tylko osoba fizyczna posiadająca licencję zawodową nadaną w trybie przepisów ustawy (art. 184 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami).

Stąd, Wnioskodawca jako osoba posiadająca licencję zawodową w tym zakresie, będzie świadczył nieodpłatnie na rzecz potencjalnych klientów spółki czynności zarządzania nieruchomościami. Wspólnik chce w ten sposób wesprzeć swoją spółkę na etapie jej powstania i rozwoju. Ograniczy przez to koszty jej funkcjonowania. W przeciwnym razie spółka byłaby zmuszona nawiązać na jakiejkolwiek podstawie prawnej (umowa o pracę, umowa cywilnoprawna) współpracę z licencjonowanym zarządcą. Generowałoby to dodatkowe koszty, trudne do zaakceptowania w początkowej fazie istnienia i funkcjonowania spółki.

Do nieodpłatnego świadczenia usług, o których powyżej mowa, Wnioskodawca będzie zobowiązany na podstawie stosownego postanowienia zawartego w akcie założycielskim spółki (na zasadzie art. 159 Kodeksu spółek handlowych, który umożliwia nakładanie na wspólników inne obowiązki oprócz wniesienia wkładów na pokrycie udziałów).

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż przedmiotowe usługi będą świadczone odpłatnie. Wynika to z treści złożonego wniosku, w którym wskazano, że: „Głównym przedmiotem działalności gospodarczej zawiązanej spółki będzie (...)”. Działalność gospodarcza w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej to m.in. zarobkowa działalność usługowa; powyższe uzasadnia odpłatny charakter usług zarządzania nieruchomościami.

Wnioskodawca będzie świadczył nieodpłatnie usługi, o których mowa powyżej, jednocześnie nie prowadząc działalności gospodarczej. Obowiązek nieodpłatnego świadczenia usług będzie wynikał ze stosownych postanowień aktu założycielskiego spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Klientami - stroną zawartych umów będzie zawiązana przez Wnioskodawcę spółka.

Wnioskodawca zostanie powołany na członka zarządu przez zgromadzenie wspólników, które będzie do tego uprawnione na podstawie postanowień aktu założycielskiego spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, co wynika z art. 201 § 4 Kodeksu spółek handlowych.

Zakres obowiązków Wnioskodawcy jako członka zarządu nie będzie taksatywnie wymieniony w akcie założycielskim spółki z ograniczoną odpowiedzialnością czy też aktach wewnętrznych spółki (takich jak np. regulamin pracy zarządu). Podstawą będzie treść przepisu art. 201 § 1 Kodeksu spółek handlowych – prowadzenie spraw spółki i reprezentowanie spółki; przywołana norma ogólna jest uzupełniona o brzmienia przepisów art. 204 i art. 208 Kodeksu spółek handlowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy usługi polegające na podejmowaniu czynności obejmujących zarządzanie nieruchomościami świadczone na rzecz klientów Spółki zawiązanej przez Wnioskodawcę będą stanowiły nieodpłatne świadczenie dla Spółki w rozumieniu przepisów art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczone przez Niego usługi obejmujące zarządzanie nieruchomościami na rzecz klientów spółki, nie będą stanowiły nieodpłatnego świadczenia i w konsekwencji nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, gdyż Wnioskodawca jako jedyny wspólnik ma określone uprawnienia majątkowe korporacyjne (np. prawo do dywidendy, prawo do udziału w sumie likwidacyjnej spółki) oraz możliwość odpłatnego zbycia posiadanych udziałów w spółce. Mają one charakter wymiernego ekwiwalentu świadczonych przez Niego usług na rzecz spółki. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi ograniczą znacząco koszty funkcjonowania spółki (brak konieczności nawiązywania odpłatnej współpracy z licencjonowanym zarządcą nieruchomości) i wpłyną na wypracowywany przez spółkę dochód, który następnie będzie wypłacany wspólnikowi.

Wnioskodawca zauważa, iż w podobnym duchu wyrażono się w piśmie - interpretacji Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2002 r., sygnatura PB4/AK-031-23/02. Zawarto tam następujące stwierdzenie: „W przypadku (...) świadczeń wspólników na rzecz spółki nie można uznać, że spółka uzyskała nieodpłatne świadczenie, nawet jeżeli nie zostało określone z tego tytułu dodatkowe wynagrodzenie wspólników. W takim bowiem przypadku wynagrodzeniem wspólnika jest prawo do udziału w zysku tej osoby prawnej.”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do treści art. 201 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037, ze zm.), zarząd prowadzi sprawy spółki i reprezentuje spółkę. Stosownie do § 3 tego unormowania do zarządu mogą być powołane osoby spośród wspólników lub spoza ich grona. Zgodnie natomiast z § 4 tego przepisu członek zarządu jest powoływany i odwoływany uchwałą wspólników, chyba że umowa spółki stanowi inaczej. Przy czym „powołanie” jest ogólnym terminem obejmującym każdą formę prowadzącą do nawiązania stosunku organizacyjnego do pełnienia funkcji. Od woli spółki zależy, czy powołanie będzie wyłączną podstawą wykonywania obowiązków, czy też nawiązana będzie umowa o pracę, czy umowa o zarządzanie. Przepisy Kodeksu spółek handlowych nie łączą wykonywania funkcji członka zarządu z wynagrodzeniem. Zatem, należy przyjąć, iż możliwa jest i przez prawo dopuszczalna sytuacja pełnienia funkcji członka zarządu bez wynagrodzenia. Z powyższego wynika, iż wykonywanie czynności wynikających z prawa handlowego, a właściwych dla wypełnienia obowiązków zarządu spółki, może być nieodpłatne.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) – z zastrzeżeniem wypadków, o których mowa w art. 21 – przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. W sytuacji, gdy koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 powołanej ustawy).

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii. Zgodnie z ww. przepisem, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń (art. 12 ust. 1 pkt 1 - 2 omawianej ustawy).

Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych można stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, mająca definitywny charakter, powiększająca jego aktywa, którą może on rozporządzać jak własną.

Wobec powyższego, źródłem przychodu w rozumieniu ww. ustawy są wszelkie stany, zdarzenia lub czynności (a także zespoły zdarzeń lub czynności), które powodują uzyskiwanie przychodu - są przyczyną jego powstawania. Źródło przychodów można określić szeroko, w sposób ogólny (np. rodzaj działalności prowadzonej przez podatnika), jak i w sposób bardziej precyzyjny (np. stosunek prawny, którego stroną jest podatnik; składnik majątku podatnika). W szczególności, źródłami przychodów są stany, zdarzenia lub czynności będące powodem (podstawą, przyczyną) uzyskania przez podatnika przysporzeń i wartości wymienionych w art. 12 ust. 1 tej ustawy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzuje również, co należy rozumieć przez „nieodpłatne świadczenie”, ograniczając się jedynie do wskazania, w art. 12 ust. 6 i 6a, sposobu i kryteriów ustalania wartości nieodpłatnych i częściowo odpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 6 ww. ustawy, wartość nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu - w wysokości równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu,
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (taką definicję zawierają m.in. uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r., sygn. akt II FPS 1/06). Nieodpłatnym świadczeniem, jest zatem uzyskana przez podatnika wymierna korzyść majątkowa niezwiązana z poniesieniem wydatków, powstaniem kosztów, z obowiązkiem uiszczenia wynagrodzenia lub inną formą ekwiwalentu.

Natomiast pojęcie „świadczenia” rozpatrywane z punktu widzenia zobowiązaniowego, tj. w świetle postanowień art. 353 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), zgodnie z którym zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. Świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu (art. 353 § 2).

Zatem w świetle art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, musi dojść do stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie, zwiększając w ten sposób swoje przychody podatkowe. Dla celów podatkowych za nieodpłatne świadczenia należy przyjmować te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy. Warunkiem uznania nieodpłatnego świadczenia za przychód – co wynika z literalnego brzmienia art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest jego otrzymanie przez podatnika. Nie wystarczy samo zawarcie umowy o nieodpłatne świadczenie, lecz konieczne jest jej wykonanie.

W ramach stosunków łączących spółkę kapitałową ze wspólnikami takiej spółki szczególną rolę odgrywają świadczenia wynikające z umowy spółki. Do takich świadczeń zaliczyć można m.in. obowiązek wniesienia wkładu na kapitał zakładowy spółki, obowiązek wnoszenia dopłat uchwalonych przez zgromadzenie wspólników, pełnienie funkcji w organach spółki itp. W przypadku tego rodzaju świadczeń wspólnika na rzecz Spółki nie można uznać, że Spółka uzyskała nieodpłatne świadczenie, nawet jeżeli nie zostało określone z tego tytułu dodatkowe wynagrodzenie wspólnika.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zamierza zawiązać jednoosobową spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, w której byłby jedynym wspólnikiem. Wnioskodawca będzie osobiście zarządzał spółką jako jedyny członek zarządu. Głównym przedmiotem działalności gospodarczej zawiązanej spółki będzie zarządzanie nieruchomościami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

Wnioskodawca wskazuje, iż zgodnie z art. 184 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami, prowadzenie działalności w zakresie zarządzania nieruchomościami na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest możliwe, w przypadku gdy czynności z zakresu zarządzania nieruchomościami będą wykonywane przez zarządców nieruchomości. Zarządcą nieruchomości z kolei może być tylko osoba fizyczna posiadająca licencję zawodową nadaną w trybie przepisów ustawy (art. 184 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami).

Wnioskodawca jako osoba posiadająca licencję zawodową w tym zakresie, będzie świadczył nieodpłatnie na rzecz potencjalnych klientów spółki czynności zarządzania nieruchomościami. Wspólnik chce w ten sposób wesprzeć swoją spółkę na etapie jej powstania i rozwoju. Ograniczy przez to koszty jej funkcjonowania. W przeciwnym razie spółka byłaby zmuszona nawiązać na jakiejkolwiek podstawie prawnej (umowa o pracę, umowa cywilnoprawna) współpracę z licencjonowanym zarządcą. Generowałoby to dodatkowe koszty, trudne do zaakceptowania w początkowej fazie istnienia i funkcjonowania spółki.

Do nieodpłatnego świadczenia usług Wnioskodawca będzie zobowiązany na podstawie stosownego postanowienia zawartego w akcie założycielskim spółki (na zasadzie art. 159 Kodeksu spółek handlowych, który umożliwia nakładanie na wspólników inne obowiązki oprócz wniesienia wkładów na pokrycie udziałów).

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż przedmiotowe usługi będą świadczone odpłatnie. Wynika to z treści złożonego wniosku, w którym wskazano, że: „Głównym przedmiotem działalności gospodarczej zawiązanej spółki będzie (...)”. Działalność gospodarcza w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej to m.in. zarobkowa działalność usługowa; powyższe uzasadnia odpłatny charakter usług zarządzania nieruchomościami.

Wnioskodawca będzie świadczył nieodpłatnie usługi, o których mowa powyżej, jednocześnie nie prowadząc działalności gospodarczej. Obowiązek nieodpłatnego świadczenia usług będzie wynikał ze stosownych postanowień aktu założycielskiego spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Klientami - stroną zawartych umów będzie zawiązana przez Wnioskodawcę spółka.

Wnioskodawca zostanie powołany na członka zarządu przez zgromadzenie wspólników, które będzie do tego uprawnione na podstawie postanowień aktu założycielskiego spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, co wynika z art. 201 § 4 Kodeksu spółek handlowych.

Zakres obowiązków Wnioskodawcy jako członka zarządu, nie będzie taksatywnie wymieniony w akcie założycielskim spółki z ograniczoną odpowiedzialnością czy też aktach wewnętrznych spółki (takich jak np. regulamin pracy zarządu). Podstawą będzie treść przepisu art. 201 § 1 Kodeksu spółek handlowych – prowadzenie spraw spółki i reprezentowanie spółki. Przywołana norma ogólna jest uzupełniona o brzmienia przepisów art. 204 i art. 208 Kodeksu spółek handlowych.

Cechą świadczenia nieodpłatnego jest okoliczność, że otrzymujący takie świadczenie nie jest zobowiązany do wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Oznacza to, że świadczenie uzyskane przez podatnika w sytuacji, gdy spełniający świadczenie uzyskuje albo ma uzyskać w przyszłości wzajemnie jakieś inne przysporzenie majątkowe, nie ma charakteru nieodpłatnego. Jeżeli zatem Wnioskodawca będzie świadczył na rzecz spółki nieodpłatnie usługi polegające na zarządzaniu nieruchomościami, bez wynagrodzenia, wystąpi przysporzenie majątkowe mające konkretny wymiar finansowy, polegające na tym, iż spółka nie będzie zobowiązana płacić za korzystanie z usług zarządzania nieruchomościami świadczonych na rzecz innych podmiotów, będących klientami spółki kapitałowej.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż nieodpłatnie świadczone usługi obejmujące zarządzanie nieruchomościami przez członka zarządu będącego jedynym wspólnikiem na rzecz jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, w celu wykonania usług dla klientów tej spółki, stanowią dla Spółki nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W konsekwencji, spółka powinna wykazać przychód na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę pisma Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2002 r., nr PB4/AK-031-23/02, należy zauważyć, iż dotyczy ono świadczeń wynikających z umowy spółki. W piśmie tym stwierdzono, iż „W ramach stosunków łączących spółkę kapitałową ze wspólnikami takiej spółki szczególną rolę odgrywają świadczenia wynikające z umowy spółki. Do takich świadczeń zaliczyć można między innymi obowiązek wniesienia wkładu na kapitał zakładowy spółki, obowiązek wnoszenia dopłat uchwalonych przez zgromadzenie wspólników, pełnienie funkcji w organach spółki itp. W przypadku tego rodzaju świadczeń wspólników na rzecz spółki nie można uznać, że spółka uzyskała nieodpłatne świadczenie, nawet jeżeli nie zostało określone z tego tytułu dodatkowe wynagrodzenie wspólników. W takim bowiem przypadku wynagrodzeniem wspólnika jest prawo do udziału w zysku tej osoby prawnej.” Nie można zatem twierdzić, iż ma ono zastosowanie do wszelkich świadczeń wspólników na rzecz spółki kapitałowej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.