2020.09.09 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.384.2020.2.MG
z 9 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1325), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2020 r. (data wpływu 21 maja 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 lipca 2020 r. (data wpływu 30 lipca 2020 r.) na wezwanie tut. organu z dnia 9 lipca 2020 r. znak 0114-KDIP3-1.4011.384.2020.1.MG, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ciążących na Spółce obowiązkach płatnika oraz obowiązków informacyjnych związanych z uczestnictwem pracowników Spółki w programie motywacyjnym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ciążących na Spółce obowiązkach płatnika oraz obowiązków informacyjnych związanych z uczestnictwem pracowników Spółki w programie motywacyjnym.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością („Wnioskodawca”) jest polską spółką kapitałową będącą polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca należy do grupy kapitałowej („Grupa”), która rozważa zmianę aktualnej struktury programu motywacyjnego prowadzonego w formie akcjonariatu pracowniczego („Program Akcjonariatu”). Zgodnie z planowanym rozwiązaniem Spółka byłaby administratorem oraz prowadziłaby obsługę organizacyjną Programu Akcjonariatu. Adresatami Programu Akcjonariatu byliby pracownicy Spółki („Uczestnicy”). W ramach Programu Akcjonariatu Uczestnicy mieliby objąć na preferencyjnych warunkach akcje spółki Y z siedzibą w Luksemburgu („Y”) należącej do tej samej Grupy, co Spółka. Y ma formę spółki komandytowo-akcyjnej prawa luksemburskiego.

Rozważany przez Spółkę model zakłada, że preferencyjne objęcie akcji Y odbyłoby się za pośrednictwem Spółki, która objęłaby akcje Y w celu wydania ich Uczestnikom. Spółka sfinansowałaby koszty objęcia akcji Y ze środków wpłaconych przez Uczestników oraz z własnych środków (tj. z własnych środków sfinansowałaby różnicę pomiędzy kwotą wpłaconą przez Uczestnika, a ceną emisyjną obejmowanych akcji). Akcje byłyby wydawane Uczestnikom przez Spółkę. Nie można wykluczyć, że cześć akcji Y byłaby wydawana Uczestnikom przez Spółkę nieodpłatnie.

W ramach rozważanego modelu objęcia akcji Uczestnicy objęliby zatem akcje Y na preferencyjnych warunkach za cenę niższą niż wartość rynkowa tych akcji, a nawet nieodpłatnie, tj. np. Uczestnik przekaże na rachunek bankowy Spółki kwotę stanowiącą równowartość jednej akcji Y, a w zamian obejmie kilka akcji lub ich objęcie zostanie sfinansowane ze środków Spółki znajdujących się na wydzielonym koncie Spółki.

W regulaminie Programu Akcjonariatu prawo do zbywania akcji Y przez Uczestnika byłoby istotnie ograniczone. W szczególności, objęte przez Uczestnika akcje Y byłyby blokowane na okres 5 lat, tj. w tym okresie Uczestnik nie mógłby ich zbyć (z wyłączeniem ściśle określonych, wyjątkowych przypadków).

Y nie jest jednostką dominującą wobec Spółki.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z tym organ podatkowy pismem z dnia 9 lipca 2020 r. znak 0114-KDIP3-1.4011.384.2020.1.MG wezwał Spółkę do ich uzupełnienia m.in. poprzez doprecyzowanie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego poprzez jednoznaczne wskazanie:

Czy fakt, że Spółka będzie administratorem Programu Akcjonariatu oraz prowadziła będzie obsługę organizacyjną przedmiotowego Programu oznacza, że inny podmiot będzie Organizatorem tego Programu (jeżeli tak, to tut. organ prosi o jego wskazanie), czy też Spółka będzie Organizatorem Programu?
Czy wydanie akcji przez Spółkę na rzecz pracowników Spółki (Uczestników) odbędzie się w imieniu własnym Spółki, czy też w imieniu innego podmiotu, tj. Organizatora przedmiotowego Program?
Co w sensie prawnym oznacza objęcie przez Wnioskodawcę akcji spółki luksemburskiej w celu wydania ich Uczestnikom, tj. czy odbędzie się to w ramach podwyższenia kapitału zakładowego Spółki, a tym samym Spółka stanie się ich pełnoprawnym właścicielem?
Czy uczestnictwo pracowników Spółki w Programie Akcjonariatu, a tym samym preferencyjne nabycie przez pracowników Spółki akcji spółki luksemburskiej, wynikać będzie z postanowień umów o pracę zawartych przez Spółkę z pracownikami lub też innych uregulowań prawnych obowiązujący w Spółce a dotyczący wynagrodzeń pracowników (np. Regulamin Pracy, Wynagradzania itp.)?
Czy też uczestnictwo pracowników Spółki w Programie wynikać będzie z odrębnej umowy dotyczącej przedmiotowego Programu?
Czy koszty organizacji Programu Akcjonariatu ponosić będzie Spółka?
Czy w momencie objęcia akcji przez pracowników Spółki, pracownicy staną się ich właścicielami, tj. będą im przysługiwały prawo głosu, prawo do dywidendy, natomiast pracownicy Spółki nie będą mogli zbyć akcji w okresie 5 letniej blokady?

Spółka w uzupełnieniu wniosku z dnia 27 lipca 2020 r. wskazała:

Organizatorem programu akcjonariatu („Program Akcjonariatu”) będącego przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z 18 maja 2020 r. będzie spółka Y (spółka komandytowo-akcyjna) z siedzibą w Luksemburgu („Organizator”).
Organizator wyemituje akcje w celu ich objęcia przez uprawnionych pracowników Spółki, którzy zdecydowali się na udział w Programie Akcjonariatu implementowanym w grupie X przez Organizatora („Uczestników”), ale do wydania akcji dojdzie za pośrednictwem Wnioskodawcy (administratora Programu Akcjonariatu). W związku z tym Spółka nie będzie wydawała akcji we własnym imieniu, ponieważ Spółka będzie jedynie pośrednikiem pełniącym funkcje techniczno-administracyjne.
Objęcie przez Spółkę akcji Organizatora nie odbędzie się w ramach podwyższenia kapitału zakładowego Spółki, ale co najwyżej można to rozpatrywać jedynie w ramach podwyższenia kapitału zakładowego Organizatora. Przy czym w uchwale o podwyższeniu kapitału zakładowego Organizatora będzie wskazane, że akcje są emitowane dla Uczestników (adresatem emisji akcji Organizatora nie będzie Spółka). Dla ułatwienia procesu Spółka - jako administrator programu podejmie czynności techniczne umożliwiające Uczestnikom wejście w posiadanie akcji, które Uczestnicy nabędą/obejmą w ramach Programu Akcjonariatu. Wobec tego, Spółka nie będzie pełnoprawnym właścicielem tych akcji.
Udział Uczestników w Programie Akcjonariatu, a tym samym preferencyjne nabycie przez pracowników Spółki akcji spółki luksemburskiej nie będzie wynikało z umów o pracę, ale z odrębnych uregulowań, w tym w szczególności Regulaminu Programu Akcjonariatu.
Podstawą do objęcia akcji przez Uczestników jest m.in. przedłożenie prawidłowo wypełnionej Deklaracji Przystąpienia do Programu Akcjonariatu.
Spółka sfinansuje koszty objęcia akcji Organizatora ze środków wpłaconych przez Uczestników oraz z własnych środków (tj. z własnych środków sfinansuje różnicę pomiędzy kwotą wpłaconą przez Uczestnika, a ceną emisyjną obejmowanych akcji). W konsekwencji, Spółka poniesie koszt organizacji Programu Akcjonariatu (w zakresie w jakim nie zostanie on poniesiony bezpośrednio przez Uczestników).
W momencie objęcia akcji przez Uczestników, staną się oni ich właścicielami, natomiast nie będą mogli zbyć akcji w okresie 5 letniej blokady.

Od akcji nabywanych w ramach Programu Akcjonariatu nie będzie wypłacana dywidenda, a jedyny zysk z inwestycji może wynikać z ceny sprzedaży ustalonej przez niezależnego rzeczoznawcę. To oznacza, że również po okresie 5-letniej blokady pracownicy nie będą mieli prawa przysługującego akcjonariuszom związanego z prawem do dywidendy.

Zasadniczo do akcji przypisane jest prawo głosu. Uchwały walnego zgromadzenia akcjonariuszy będą wymagały dla swej ważności akceptacji komplementariusza spółki komandytowo-akcyjnej (tj. Organizatora), który ma również wyłączne prawo zarządzania tą spółką. To ograniczenie obowiązuje zarówno w okresie 5-letniej blokady, jak i później.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z rozważaną opisaną w niniejszym wniosku strukturą funkcjonowania Programu Akcjonariatu, tj. przewidującą objęcie akcji Y na preferencyjnych warunkach od Spółki, jako administratora Programu Akcjonariatu, w dacie otrzymania takich akcji, po stronie Uczestników powstanie przychód podatkowy, a w konsekwencji, czy po stronie Spółki powstaną jakiekolwiek obowiązki płatnika podatku dochodowego, w tym obowiązki dokumentacyjne (np. wystawienie informacji PIT-8C)?

Zdaniem Wnioskodawcy, rozważana struktura funkcjonowania Programu Akcjonariatu przewidująca objęcie akcji na preferencyjnych warunkach od Spółki jako administratora Programu Akcjonariatu, po stronie Uczestników nie powstanie przychód podatkowy w dacie otrzymania takich akcji. Brak zaś przychodu podatkowego po stronie Uczestników spowoduje, że na Spółce nie będą spoczywały żadne obowiązki płatnika podatku PIT, w tym również obowiązki dokumentacyjne (np. wystawienie informacji PIT-8C), a Spółka nie będzie miała obowiązku pobrać zaliczki na podatek dochodowy.

Zgodnie z brzmieniem art. 24 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych („Ustawa PIT”) jeżeli w wyniku realizacji programu motywacyjnego utworzonego przez (i) spółkę akcyjną, od której podatnik uzyskuje świadczenia lub inne należności z tytułów określonych w art. 12 lub art. 13, (ii) spółkę akcyjną będącą jednostką dominującą w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 37 ustawy o rachunkowości w stosunku do spółki, od której podatnik uzyskuje świadczenia oraz inne należności z tytułów określonych w art. 12 lub art. 13 - podatnik faktycznie obejmuje lub nabywa akcje tej spółki lub akcje spółki w stosunku do niej dominującej, przychód z tego tytułu powstaje w momencie odpłatnego zbycia tych akcji. W myśl art. 24 ust. 11b Ustawy PIT programem motywacyjnym jest system wynagradzania utworzony na podstawie uchwały walnego zgromadzenia przez (i) spółkę akcyjną, dla osób uzyskujących od niej świadczenia lub inne należności z tytułów określonych w art. 12 lub art. 13, albo (ii) spółkę akcyjną będącą jednostką dominującą w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 37 ustawy o rachunkowości w stosunku do spółki, od której osoby uprawnione do otrzymania świadczeń w ramach tego systemu wynagradzania uzyskują świadczenia lub inne należności z tytułów określonych w art. 12 lub art. 13 - w wyniku którego osoby uprawnione do otrzymania świadczeń w ramach tego systemu wynagradzania bezpośrednio lub w wyniku realizacji praw z pochodnych instrumentów finansowych lub realizacji praw z papierów wartościowych, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, lub realizacji innych praw majątkowych, nabywają prawo do faktycznego objęcia lub nabycia akcji spółki określonej w pkt 1 lub 2. Ponadto, stosownie do art. 24 ust. 12a Ustawy PIT powyższe przepisy mają zastosowanie do dochodu uzyskanego przez osoby uprawnione z tytułu objęcia lub nabycia akcji spółek akcyjnych, których siedziba lub zarząd znajduje się na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub państwa, z którym Rzeczpospolita Polska zawarła umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 37 ustawy o rachunkowości jednostką dominującą jest jednostka będącą spółką handlową lub przedsiębiorstwem państwowym, sprawującą kontrolę nad jednostką zależną, w szczególności posiadająca bezpośrednio lub pośrednio większość ogólnej liczby głosów w organie stanowiącym jednostki zależnej.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego, Program Akcjonariatu nie będzie spełniać warunków art. 24 ust. 11 Ustawy PIT, ponieważ dotyczy akcji spółki komandytowo-akcyjnej. Tym niemniej, językowa treść art. 24 ust. 11 Ustawy PIT nie wskazuje, że w razie niespełnienia warunków w nim zawartych, po stronie obejmującego akcje powstaje każdorazowo przychód podatkowy na moment objęcia akcji na preferencyjnych warunkach. Jednocześnie, aby po stronie Spółki powstały jakiekolwiek obowiązki płatnika podatku dochodowego w związku ze sfinansowaniem części lub całości ceny za obejmowane przez Uczestników Programu Akcjonariatu akcje Y, to po stronie Uczestnika musi powstać przychód podatkowy w rozumieniu Ustawy PIT. Niezależnie zaś od treści art. 24 ust. 11 Ustawy PIT, przychód taki powstanie jedynie wówczas, gdy Uczestnik uzyska przysporzenie, które stanowi przychód w rozumieniu podatku dochodowego.

W art. 11 ust. 1 Ustawy PIT ustawodawca zawarł katalog przysporzeń, które w szczególności uznaje za przychody podlegające opodatkowaniu. W myśl art. 11 ust. 1 Ustawy PIT przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. W konsekwencji, aby po stronie podatnika powstał przychód podatkowy musi on otrzymać (mieć postawioną do dyspozycji) wartość, która będzie zwiększała jego majątek. Inaczej mówiąc, przychodem dla podatnika (tut. Uczestnika) może być jedynie faktyczne przysporzenie, które on uzyskuje. Wprawdzie ustawy o podatku dochodowym nie zawierają normatywnej definicji przychodu, jednak z uwagi na przedmiot opodatkowania oraz cel podatku dochodowego należy niewątpliwie uznać, iż przychodem są jedynie faktyczne przysporzenia po stronie podatnika, które mają rzeczywisty, trwały oraz definitywny charakter. Jeżeli natomiast podatnik uzyskuje świadczenie, które nie spełnia jednego z powyższych kryteriów, tj. na przykład nie stanowi rzeczywistego przysporzenia po stronie podatnika z uwagi na swoją niepewną majątkową wartość, wówczas nie powstaje dla podatnika przychód podatkowy. Nie można bowiem mówić o faktycznym wzbogaceniu się podatnika, co jest niezbędne dla powstania przychodu podatkowego (a zatem przyrostu w majątku podatnika).

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w doktrynie prawa podatkowego, na przykład w komentarzu do Ustawy PIT, którego autorzy stwierdzają, iż: „przychód dla celów podatkowych powinien mieć charakter definitywny oraz jednoznacznie określony. (...) Reasumując, przychód jest to taka zmiana stanu majątkowego, u której podstaw leży zamiar uzyskania przysporzenia i zmiana ta powinna cechować się definitywnością, być określona co do kwoty (bądź w inny wiarygodny sposób wyceniona), a uzyskujący przychód powinien w rezultacie mieć możliwość rozporządzania nim jak właściciel” (G. Dźwigała, Z. Huszcz, P. Karwat, R. Krasnodębski, M. Ślifirczyk, F. Świtała, Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych. Komentarz, Warszawa 2007, s. 177).

W ten sam sposób pojęcie przychodu jest rozumiane w orzecznictwie sądów administracyjnych, na przykład Naczelny Sąd Administracyjny („NSA”) w wyroku z 27 listopada 2003 r., sygn. III SA 3382/02 jednoznacznie podkreślił, iż „zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 i 3 do przychodów zaliczyć można tylko takie wartości, które określają definitywny przyrost majątku podatnika”. W innym wyroku z dnia 14 maja 1998 r., sygn. SA/Sz 1305/97 NSA zaznaczył, iż: „z istoty podatku dochodowego wynika, że jest on ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem - jako źródłem dochodu - jest tylko taka wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa. Otrzymanymi pieniędzmi lub wartościami pieniężnymi są zatem w rozumienia art. 12 ust. 1 pkt 1 omawianej ustawy tylko takie wartości, które powiększają aktywa majątkowe podatnika, a więc takie, którymi może on rozporządzać jak własnymi”. Podobnie wypowiedział się Wojewódzki Sąd Administracyjny („WSA”) we Wrocławiu w wyroku z 30 października 2007 r., sygn. I SA/Wr 861/07. Warto również zaznaczyć, iż analogiczne podejście do uznania uzyskanego świadczenia za przysporzenie, a w konsekwencji za przychód podatkowy prezentuje Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 24 września 2009 r. sygn. IPPB3/423-474/09-2/GJ, oraz Naczelnik Urzędu Skarbowego w Łodzi w interpretacji z 17 stycznia 2006 r., sygn. ŁUS II-2-423/133/05/JB, a także Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 14 listopada 2008 r., sygn. nr ILPB3/423 -506/08-2/EK pisząc, iż: „wskazać należy, iż o przychodzie można mówić wtedy, gdy następuje trwałe i definitywne przysporzenie majątkowe”. Wprawdzie część tych orzeczeń / interpretacji dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych, to jednak z uwagi na analogiczną konstrukcję podatków dochodowych, mają one zastosowanie w niniejszej sprawie.

W świetle powyższych rozważań należy zwrócić uwagę, iż w momencie objęcia przez Uczestnika akcji Y na preferencyjnych warunkach, Uczestnik nie uzyskuje trwałego i ostatecznego przysporzenia. Po pierwsze, wartość akcji Y jest zmienna i po ich preferencyjnym objęciu przez Uczestnika wartość akcji może zarówno wzrosnąć, jak i zmaleć. Nie można nawet z całą pewnością wykluczyć, że na dzień, w którym Uczestnik będzie mógł zbyć akcje (tj. po upływie 5 lat), takie akcje zupełnie stracą na wartości z różnych przyczyn ekonomicznych. Po drugie, Program Akcjonariatu zakłada, że co do zasady Uczestnik nie ma swobody w rozporządzaniu akcjami, gdyż przez okres 5 lat od objęcia nie będzie miał prawa ich zbyć (w szczególnych przypadkach możliwe jest ich odblokowanie przed upływem tego okresu). Powyższe oznacza, że Uczestnik rzeczywiste, trwałe i ostateczne przysporzenie związane z akcjami objętymi za pośrednictwem i ze środków Spółki uzyska dopiero z chwilą zbycia takich akcji. Analogicznie wypowiedział się NSA w wyroku z 13 grudnia 2018 r., sygn. akt II FSK 3311/16 wskazując, że: „akcje są papierami wartościowymi inkorporującymi zarówno prawa, jak i obowiązki akcjonariusza w stosunku do spółki będącej emitentem akcji. Moment uzyskania dochodu z akcji nie jest tożsamy z momentem ich nabycia, bez względu na formę tego nabycia (w niniejszej sprawie - w wyniku nieodpłatnego otrzymania akcji w ramach programu motywacyjnego). Cechą papierów wartościowych, jakimi są akcje, jest to, że generują dochód w przyszłości: w postaci dywidendy, czy też - w przypadku ich odpłatnego zbycia - w postaci różnicy pomiędzy przychodem ze sprzedaży a kosztami poniesionymi na nabycie akcji. W momencie zaś otrzymania akcji na preferencyjnych warunkach przysporzenie, jakie z tego tytułu uzyskuje dana osoba, niezależnie od źródła i przyczyny uzyskania tego przysporzenia, jest jedynie potencjalne. Wbrew twierdzeniom Sądu pierwszej instancji, w stanie faktycznym sprawy realizacja przez uczestnika programu motywacyjnego pochodnego instrumentu finansowego poprzez objęcie akcji nie rodzi przychodu podatkowego, bowiem do majątku Strony nie weszły żadne prawa (przysporzenia majątkowe mające konkretny wymiar finansowy). Uznanie, że przychód powstaje w momencie nieodpłatnego nabycia akcji w ramach programu motywacyjnego prowadziłoby do opodatkowania wartości wyrażonej w pieniądzu, której podatnik w momencie uzyskania akcji nie osiągnął. Otrzymanie akcji nie daje żadnych korzyści, ponieważ akcje są takim składnikiem majątku, który przychód może dać dopiero w momencie ich zbycia w drodze sprzedaży lub zamiany, ewentualnie innych czynności. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, dopiero zbycie akcji pozwala ustalić, jaki dochód podatnik osiągnął przez to, że nabył akcje w drodze programu motywacyjnego, a następnie zbył te akcje. Nabycie akcji samo przez się nie daje żadnego przychodu. W praktyce wygląda to tak, że w chwili nabycia akcji podatnik nie wie, jaki uzyska przychód, bowiem okaże się to dopiero w przyszłości.” Powyższe stanowisko potwierdza również NSA w wyroku z 21 lipca 2017 r., sygn. akt II FSK 1716/15. Podobnie wypowiedział się WSA w Gliwicach w wyroku z dnia 18 czerwca 2019 r., sygn. akt I SA/Gl 264/19, twierdząc, że: „otrzymanie akcji nie daje żadnych korzyści, ponieważ akcje są takim składnikiem majątku, który przychód może dać dopiero w momencie ich zbycia w drodze sprzedaży lub zamiany, ewentualnie innych czynności. Dopiero zbycie akcji pozwala ustalić, jaki dochód podatnik osiągnął przez to, że nabył akcje w drodze programu motywacyjnego, a następnie zbył te akcje.”

W konsekwencji, przychód Uczestnika nie powstanie na moment preferencyjnego objęcia akcji Y, lecz dopiero z chwilą ich późniejszego zbycia. Odmienna konkluzja, tj. uznanie że już na moment preferencyjnego objęcia akcji przez Uczestnika powstaje przychód podatkowy, prowadziłaby do irracjonalnych skutków podatkowych. Takie stanowisko byłoby bowiem nie tylko niezgodne z definicją przychodu dla celów podatku dochodowego (argumentacja wskazana powyżej), ale przede wszystkim prowadziłoby do podwójnego opodatkowania tego samego przychodu. Na powyższe zwrócił uwagę NSA w wyroku z 10 listopada 2016 r., sygn. II FSK 2243/14 wskazując, że: „aprobata wykładni dokonanej przez skarżący organ i Sąd pierwszej instancji, skutkowałaby tym, że przychód z tytułu nabycia akcji w ramach programu motywacyjnego za cenę niższą od rynkowej byłby opodatkowany dwukrotnie. Po raz pierwszy różnicę między ceną rynkową akcji, a ceną jej nabycia (preferencyjną) uznano za przychód podlegający opodatkowaniu w momencie objęcia (nabycia) akcji. Po raz drugi różnica ta stanowiłaby część przychodu z odpłatnego zbycia tychże akcji. Rozpatrujący sprawę skład orzekający podziela pogląd Naczelnego Sądu Administracyjnego, prezentowany w wyroku z dnia 25 lutego 2015 r., sygn. akt II FSK 96/13, że obowiązujące przepisy nie pozwalały bowiem w takim przypadku ustalić kosztów uzyskania przychodów z art. 22 ust. 1d pkt 2 u.p.d.o.f. Z kolei w art. 30b ust. 2 u.p.d.o.f. (stanowiącym lex specialis) zdefiniowano dochód z odpłatnego zbycia papierów wartościowych (a takim są akcje, stosownie do art. 5a pkt 1 u.p.d.o.f.) jako różnicę między sumą przychodów uzyskanych z odpłatnego zbycia a kosztami uzyskania przychodów określonymi na podstawie art. 22 ust. lf lub 1g lub art. 23 ust. 1 pkt 38, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 13 i 14. Przepisy art. 22 ust. 1f lub 1g dotyczą nabycia akcji w zamian za wkład niepieniężny, nie miałyby zatem zastosowania we wskazanym we wniosku stanie faktycznym. Art. 23 ust. l pkt 38 u.p.d.o.f. pozwala natomiast na odliczenie jedynie wydatków poniesionych na nabycie akcji. Skoro ustawodawca używa w tym przypadku określenia „wydatki”, a nie koszty, to uznać należy, że pozwala na uznanie za koszt uzyskania przychodów jedynie rozchód środków pieniężnych, stanowiący faktyczne zmniejszenie aktywów podatnika. Tym samym (przy uwzględnieniu stanowiska organu o odrębnym opodatkowaniu przychodu z wykonania opcji), w przypadku sprzedaży akcji uzyskanych w ramach omawianego programu motywacyjnego, nie byłoby możliwe uwzględnienie - jako kosztu uzyskania przychodów - wartości opodatkowanego przychodu z tytułu realizacji opcji”. Analogicznie wypowiedział się NSA w wyroku z 25 lutego 2015 r., sygn. akt II FSK 96/13.

W analizowanym zakresie, przepisy dotyczące ustalenia dochodu ze zbycia papierów wartościowych (w tym art. 30b ust. 2 Ustawy PIT) od czasu wydania powyższych orzeczeń sądowych nie zmieniły się. W konsekwencji, na gruncie przepisów podatkowych (art. 30b ust. 2 pkt 4 Ustawy PIT) Uczestnik w przypadku zbycia akcji będzie musiał rozpoznać przychód podatkowy w wysokości ceny sprzedaży. Koszty uzyskania przychodów będą mogły natomiast zostać ustalone na zasadzie art. 22 ust. 1f lub art. 23 ust. 1 pkt 38 Ustawy PIT. To oznacza, że - w przypadku rozpoznania przez Uczestnika przychodu już na moment preferencyjnego objęcia akcji brzmienie wyżej wskazanych przepisów nie upoważnia do uwzględnienia takiej kwoty przychodu w przyszłych kosztach uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia akcji przez Uczestnika. Ekonomicznie zatem oznaczałoby to podwójne opodatkowanie tego samego dochodu, co z kolei byłoby niezgodne z konstrukcją podatku dochodowego, ale również z przepisami Konstytucji RP.

W konsekwencji, z uwagi na powyższe, po stronie Spółki nie powstaną jakiekolwiek obowiązki płatnika podatku (w tym obowiązki dokumentacyjne), gdyż w związku z udziałem w Programie Akcjonariatu, tj. objęciem akcji na preferencyjnych warunkach, w dacie otrzymania takich akcji lub ich sfinansowania ze środków znajdujących się na wydzielonym koncie Spółki, po stronie Uczestników nie powstanie przychód podatkowy.

Powyższe stanowisko potwierdza jednolite orzecznictwo sądów administracyjnych, w tym w szczególności NSA. Przykładowo, NSA w wyroku z 2 lutego 2018 r. sygn. II FSK 142/16 wskazał, że: „dopiero zbycie akcji pozwala ustalić, jaki dochód podatnik osiągnął przez to, że nabył akcje w drodze programu motywacyjnego, a następnie zbył te akcje. Nabycie akcji samo przez się nie daje żadnego przychodu. W praktyce wygląda to tak, że w chwili nabycia akcji podatnik nie wie, jaki uzyska przychód, bowiem okaże się to dopiero w przyszłości.”

Dodatkowo, NSA podkreślił, że: „W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia zarysowanej wyżej kwestii spornej ma także zakaz podwójnego opodatkowania tożsamych wartości tym samym podatkiem. Zasada ta, wypływająca również z norm konstytucyjnych, w powiązaniu z szerszym kontekstem systemowym (wymagającym oceny przepisów regulujących opodatkowanie przychodów z tytułu zbycia papierów wartościowych oraz rozliczania kosztów uzyskania przychodów) winna być uwzględniona przy dokonywaniu wykładni mających w sprawie zastosowanie przepisów prawa materialnego. Na tle prawa podatkowego konstytucyjna zasada równości oznacza postulat zachowania równomierności w opodatkowaniu podatkami przez wprowadzenie powszechnego i proporcjonalnego opodatkowania. Powszechność opodatkowania oznacza opodatkowanie wszystkich podatników na tych samych zasadach (por. postanowienie NSA z 5 kwietnia 2011 r., I FSK 525/10, CBOSA). W orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego (por. wyrok z dnia 22 maja 2002 r. sygn. akt K 6/02) i Naczelnego Sądu Administracyjnego (por. wyrok z 11 czerwca 2010 r., I FSK 972/09, CBOSA) wskazuje się, że podwójne opodatkowanie stoi też w sprzeczności z zasadami wyrażonymi w art. 84 i art. 217 Konstytucji RP. Nie sposób nie zauważyć, że aprobata wykładni dokonanej przez Ministra Finansów skutkowałaby tym, że przychód z tytułu nabycia akcji w ramach programu motywacyjnego opodatkowany byłby dwukrotnie: po raz pierwszy w momencie ich nieodpłatnego nabycia, po raz drugi z momentem odpłatnego zbycia tychże akcji”. Analogicznie wypowiedział się NSA w wyrokach: z 14 listopada 2017 r., sygn. akt II FSK 2729/15, z dnia 21 lipca 2017 r., sygn. akt II FSK 1716/15, z dnia 21 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 1725/14, z dnia 10 listopada 2016 r., sygn. akt II FSK 2243/14 oraz z dnia 23 listopada 2016 r., sygn. akt II FSK 3675/14.

Dodatkowo również organy podatkowe w wydanych indywidualnych interpretacjach podatkowych potwierdzają, iż w dacie objęcia akcji przez uczestników programu akcjonariatu pracowniczego, na preferencyjnych warunkach, nie powstaje przychód po stronie uczestników programu akcjonariatu pracowniczego, lecz co najwyżej dopiero na moment odpłatnego zbycia takich akcji. Takie stanowisko potwierdził m.in. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej („DKIS”) uznając za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, w wydanej interpretacji indywidualnej z dnia 21 marca 2017 r., sygn. akt: 3063-ILPB-1.4511.393.2016.2.KF, w której wnioskodawca twierdził, że „w sytuacji, gdy w ramach Programu Motywacyjnego Wnioskodawca obejmie lub nabędzie akcje w Spółce Akcyjnej (czy to bezpośrednio od Spółki Akcyjnej, czy poprzez Spółkę Zależną), w momencie objęcia (nabycia) akcji, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem PIT. Dochód ten bowiem będzie podlegać opodatkowaniu według zasad ogólnych jako dochód ze zbycia udziałów/akcji w chwili odpłatnego zbycia akcji. Nie wystąpi też dochód z tytułu opcji na nabycie lub objęcie akcji (bądź innych instrumentów finansowych) uprawniających do nabycia lub objęcia akcji, gdyż Program Motywacyjny nie przewiduje jakichkolwiek instrumentów finansowych”.

Zdaniem organów podatkowych, w wyniku objęcie w ramach programu akcjonariatu pracowniczego akcji spółki zagranicznej przez pracownika spółki polskiej, które to akcje są wydawane przez spółkę polską (jako organizatora i administratora programu), po stronie spółki polskiej nie powstaną obowiązki dokumentacyjne. Takie stanowisko prezentuje DKIS w wydanej interpretacji indywidualnej z dnia 21 lutego 2020 r., sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.779.2019.1.IR: „Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest administratorem oraz prowadzi obsługę organizacyjną programu motywacyjnego Program Akcjonariatu. W ramach Programu Akcjonariatu Uczestnicy - pracownicy Wnioskodawcy - mają objąć na preferencyjnych warunkach akcje spółki A. z siedzibą w ..., która ma formę spółki komandytowo-akcyjnej. (...) Tym samym należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że w dacie objęcia na preferencyjnych warunkach akcji spółki. ... przez Uczestników Programu Akcjonariatu, będących pracownikami Wnioskodawcy, nie będą na Nim ciążyć obowiązki płatnika poboru zaliczki na podatek dochodowy ani obowiązki informacyjne”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ustawy 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1325), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższe, na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki, tj.:

obliczenie,
pobranie,
wpłacenie

- podatku, zaliczki.

Z kolei płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8 Ordynacji podatkowej, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony, o czym stanowi art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej.

Zasadą jest, że obowiązek prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania, obliczenia i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych ciąży na podatnikach. Niemniej jednak, w odniesieniu do licznych sytuacji zasada ta została wyłączona przez ustawodawcę przez nałożenie obowiązków płatnika na podmioty wypłacające podatnikowi (stawiające do dyspozycji podatnika) należności stanowiące jego dochody (przychody).

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1426), wprowadza system poboru podatku przez płatnika w przypadkach wskazanych w Rozdziale 7: „Pobór podatku lub zaliczek na podatek przez płatników”.

Jak wynika z przepisów przywołanego Rozdziału 7, ustawodawca ustanowił obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych przez:

określenie rodzaju podmiotu dokonującego wypłaty (realizacji) świadczeń na rzecz podatników, przy czym rodzaj podmiotu jest określany poprzez wskazanie jego formy organizacyjnej, jego statusu bądź roli, jaką podmiot ten pełni w relacji z podatnikiem oraz

określenie kategorii przychodów (dochodów) w odniesieniu do których na ww. podmiotach ciążą obowiązki płatnika podatku.

Podstawowym warunkiem dla rozważań o obowiązkach płatnika jest jednak istnienie relacji: udzielający świadczenia (płatnik) - uzyskujący świadczenie (podatnik).

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne - to jest nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu - przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Jednocześnie stosownie do art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Na podstawie art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b powoływanej ustawy).

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.

W myśl art. 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy.

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b (art. 12 ust. 3 cytowanej ustawy).

Zgodnie z art. 31 powołanej ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W myśl art. 38 ust. 1 cytowanej ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Wątpliwości Spółki budzi kwestia, ciążących na Spółce obowiązkach płatnika oraz obowiązkach informacyjnych, tj. czy Spółka będzie zobowiązana do poboru zaliczek na podatek dochodowy z tytułu otrzymania przez pracowników Spółki akcji spółki zagranicznej oraz wystawienia Uczestnikom z tego tytułu informacji PIT-8C.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego i jego uzupełnienia, Spółka należy do grupy kapitałowej, która rozważa zmianę aktualnej struktury programu motywacyjnego prowadzonego w formie akcjonariatu pracowniczego. Organizatorem programu akcjonariatu będzie spółka komandytowo-akcyjna z siedzibą w Luksemburgu. Organizator wyemituje akcje w celu ich objęcia przez uprawnionych pracowników Spółki, ale do wydania akcji dojdzie za pośrednictwem Spółki. Spółka byłaby administratorem oraz prowadziłaby obsługę organizacyjną Programu. Spółka nie będzie wydawała akcji we własnym imieniu, ponieważ Spółka będzie jedynie pośrednikiem pełniącym funkcje techniczno-administracyjne. Adresatami Programu byliby pracownicy Spółki. Udział Uczestników w Programie Akcjonariatu, a tym samym preferencyjne nabycie przez pracowników Spółki akcji spółki luksemburskiej nie będzie wynikało z umów o pracę, ale z odrębnych uregulowań, w tym w szczególności Regulaminu Programu. Podstawą do objęcia akcji będzie m.in. przedłożenie prawidłowo wypełnionej Deklaracji Przystąpienia do Programu. W ramach Programu Uczestnicy mieliby objąć na preferencyjnych warunkach akcje spółki z siedzibą w Luksemburgu, należącej do tej samej Grupy kapitałowej. Spółka luksemburska ma formę spółki komandytowo-akcyjnej prawa luksemburskiego. Preferencyjne objęcie przez Uczestników akcji spółki luksemburskiej odbyłoby się za pośrednictwem Spółki, która objęłaby akcje w celu wydania ich Uczestnikom. Objęcie przez Spółkę akcji Organizatora nie odbędzie się w ramach podwyższenia kapitału zakładowego Spółki. Spółka nie będzie pełnoprawnym właścicielem tych akcji. Spółka sfinansuje koszty objęcia akcji ze środków wpłaconych przez Uczestników oraz z własnych środków Spółki (tj. różnicę pomiędzy kwotą wpłaconą przez Uczestnika, a ceną emisyjną obejmowanych akcji). Akcje byłyby wydawane Uczestnikom przez Spółkę. Uczestnicy Programu objęliby akcje spółki luksemburskiej na preferencyjnych warunkach za cenę niższą niż wartość rynkowa tych akcji lub nieodpłatnie, tj. Uczestnik przekaże na rachunek bankowy Spółki kwotę stanowiącą równowartość jednej akcji spółki luksemburskiej, a w zamian obejmie kilka akcji lub ich objęcie zostanie sfinansowane ze środków Spółki znajdujących się na wydzielonym koncie Spółki. W momencie objęcia akcji przez Uczestników, staną się oni ich właścicielami, natomiast nie będą mogli zbyć akcji w okresie 5 letniej blokady. Od akcji nabywanych w ramach Programu Akcjonariatu nie będzie wypłacana dywidenda, a jedyny zysk z inwestycji może wynikać z ceny sprzedaży ustalonej przez niezależnego rzeczoznawcę. Po okresie 5-letniej blokady pracownicy nie będą mieli prawa przysługującego akcjonariuszom związanego z prawem do dywidendy.

W pierwszej kolejności należy rozważyć, czy pracownicy Spółki będą otrzymywać przedmiotowe akcje od Spółki, czy też od innego podmiotu, tj. spółki z siedzibą w Luksemburgu. Obowiązki płatnika po stronie Spółki mogłyby bowiem powstać wyłącznie w odniesieniu do sytuacji udzielania przez Spółkę świadczeń na rzecz swoich pracowników uczestniczących w Programie.

Wymaga podkreślenia, że o tym, czy świadczenie uzyskiwane przez podatnika jest przychodem ze stosunku pracy, decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik, czy także inna osoba, niezwiązana z pracodawcą. Istotne jest także to, czy istnieje związek prawny lub faktyczny danego świadczenia z istniejącym stosunkiem prawnym.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz przywołane przepisy prawa nie można uznać, że otrzymywane przez pracowników Spółki akcje na preferencyjnych warunkach, związane z uczestnictwem w Programie Akcjonariatu, organizowanym przez spółkę luksemburską będą przez nich uzyskiwane od Spółki jako pracodawcy. W opisanej sytuacji podmiotem przekazującym świadczenia będzie bowiem spółka komandytowo-akcyjna z siedzibą w Luksemburgu., natomiast Spółka będzie tylko pośrednikiem pełniących tylko funkcje techniczno-administracyjne.

Skoro Spółka nie będzie podmiotem dokonującym opisanych we wniosku świadczeń na rzecz pracowników, po stronie Spółki nie powstaną obowiązki płatnika określone w art. 31 i art. 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, niezależnie od kwalifikacji podatkowej opisanych we wniosku świadczeń po stronie pracowników Spółki jako podatników, ani obowiązki informacyjne.

Tym samym należy zgodzić się ze Spółką, że w dacie otrzymania na preferencyjnych warunkach akcji spółki zagranicznej przez Uczestników Programu, będących pracownikami Spółki, nie będą na Spółce ciążyć obowiązki płatnika ani obowiązki informacyjne, tj. wystawienia informacji PIT-8C.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie kwestia istnienia po stronie Spółki obowiązków płatnika oraz obowiązków informacyjnych określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Niniejsza interpretacja indywidualna nie rozstrzyga natomiast, czy uzyskane przez pracowników Spółki świadczenia są przychodami w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tym przychodami z określonych źródeł przychodów. Kwestie te nie są bowiem decydujące dla wyjaśnienia indywidualnej sprawy Spółki i jej obowiązków jako płatnika w zakresie poboru zaliczki na podatek dochodowy i obowiązków informacyjnych.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych oraz przywołanych wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego - wskazać należy, że orzeczenia te dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, jak również powołane wyroki dotyczą konkretnych spraw podatników osądzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin