2020.11.04 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-1.4012.475.2020.1.PS
z 4 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 września 2020 r. (data wpływu 17 września 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży działek będących we wspólności małżeńskiej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 września 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży działek będących we wspólności małżeńskiej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 24 września 2019 r. zawarto w (…) poświadczoną notarialnie umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości gruntowej. Wnioskodawca wraz z mężem wyrazili w niej chęć sprzedaży nieruchomości gruntowych firmie z siedzibą w (…), działającej przez pełnomocnika P.L. W umowie właściciele zobowiązali się sprzedać, a nabywca zobowiązał się kupić nieruchomości po określonej cenie i przed określoną datą po spełnieniu określonych warunków, które w odniesieniu do działki nabywca zobowiązał się zbadać. Przedmiotowe nieruchomości zostały nabyte przez sprzedających do majątku osobistego małżonków w następujący sposób:

Pierwotnie zakupione zostały działki o numerach (przedmiotowe działki zostały nabyte bez konkretnego celu prywatnego czy też inwestycyjnego. Działki nabyto okazyjnie od osób prywatnych. Działki, które uzyskano w wyniku zamiany z Urzędem Gminy zostały zamienione za działki, które nabyto z pobudek identycznych, jak wskazano wyżej):

Nr 1 (działka w użytkowaniu wieczystym) nabyta aktem notarialnym z dnia 14 grudnia 2006 r. od osoby prywatnej,

Nr 2 (działka w użytkowaniu wieczystym) nabyta aktem notarialnym z dnia 24 stycznia 2007 r. od osoby prywatnej.

W przypadku obu transakcji nie odprowadzono podatku od towarów i usług.

Z działki nr 2 została wydzielona działka numer 2/1, następnie przeznaczona pod budowę drogi publicznej, a pozostałą część stanowi działka 2/2 o powierzchni 0,0517 ha.

Z działki nr 1 została wydzielona działka numer 1/1, która została przeznaczona pod budowę drogi publicznej. Pozostała część tj. działka numer 1/2 została ponownie podzielona i powstały z niej m.in. działki o numerach 1/3, a także 1/4, która została następnie zamieniona z urzędem gminy (aktem notarialnym z dnia 26 czerwca 2018 r.) na obecną działkę numer 3.

W skład planowanej do sprzedaży dla firmy nieruchomości wchodzą 3 działki:

1/3 (niezabudowana działka w użytkowaniu wieczystym o powierzchni 0,1629 ha),

2/2 (niezabudowana działka w użytkowaniu wieczystym o powierzchni 0,0517 ha),

3 (niezabudowana działka - własność o powierzchni 0,0362 ha).

Przedmiotowe działki leżą w obrębie (…), powiat (…), woj. (…) pomiędzy ulicami (…)a (…). Według uproszczonego wypisu z rejestru gruntów działka 1/3 ma adres: (…), natomiast dalsze działki nie posiadają adresu. Brak również aktualnie obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, natomiast ustalono dla nich kierunki zagospodarowania, jako tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Urząd Gminy działki nr 1 i 2 określił jako skupiska istniejącej zabudowy mieszkaniowo-usługowej. Przedmiotowe nieruchomości są niezabudowane. Od czasu nabycia nie były wykorzystywane w żaden sposób, ani dla celów prywatnych ani dla celów działalności gospodarczej.

Od momentu nabycia właściciele nie ponosili żadnych nakładów finansowych, ani nakładów pracy na rozwinięcie nieruchomości. Działki nie były uzbrajane, ogradzane, wyposażane w żadne instalacje infrastrukturalne. W przeszłości nie podejmowano żadnych działań formalnych ani rzeczywistych zmierzających do zwiększenia wartości działki. Nie były również prowadzone żadne działania reklamowo-marketingowe, których przedmiotem były przedmiotowe nieruchomości. Relację pomiędzy stronami zainicjował nabywca, poprzez działalność agenta, zajmującego się wyszukiwaniem terenów pod inwestycje firmy, tj. budowę sklepów. Nie były także przedmiotem dzierżawy ani innych umów z osobami trzecimi.

Na mocy umowy przedwstępnej udzielono nabywcy pełnomocnictwa, w zakresie uzyskiwania zgód/decyzji/informacji od organów administracji publicznej oraz wykonywania wszelkich czynności zmierzających do finalnego uzyskania pozwolenia na budowę. Wnioskodawca wraz z mężem zobowiązali się także uzyskać z Krajowej Informacji Skarbowej niniejszą interpretację indywidualną. Nabywca na swój koszt, działając na podstawie pełnomocnictw Wnioskodawcy, przedstawił zamiar przygotowania nieruchomości do inwestycji.

Zawarta między Wnioskodawcą a nabywcą umowa, stanowi umowę przyrzeczenia sprzedaży pod warunkiem. Jako warunki konieczne do zawarcia przyrzeczonej umowy wskazano:

uzyskanie przez nabywcę prawomocnej, wykonalnej i ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy, z której wynikać będzie możliwość zabudowania działki zgodnie z planami inwestycyjnymi spółki;
uzyskanie przez nabywcę prawomocnej, wykonalnej i ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę, z której wynikać będzie możliwość zabudowania działki zgodnie z planami inwestycyjnymi spółki;
uzyskanie przez nabywcę warunków technicznych usunięcia kolizji infrastruktury technicznej z planowanym obiektem handlowym;
uzyskanie przez nabywcę prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji wydanej przez właściwy organ - zarządcę drogi, zezwalającej na lokalizację zjazdu na przedmiotową nieruchomość z drogi publicznej, przy której znajduje się nieruchomość;
uzyskanie pozostałych zgód/decyzji/postanowień i potwierdzenie charakteru oraz stanu nieruchomości (np. niestwierdzenie ponadnormatywnego zanieczyszczenia), niezbędne do przeprowadzenia na nieruchomości procesu inwestycyjnego, a także uzyskanie przez spółkę przyłączy kanalizacyjnych, energetycznych, wodnych, kanalizacji deszczowej;
Wnioskodawca zobowiązał się uzyskać własnym kosztem i staraniem interpretację indywidualną prawa podatkowego w zakresie podatku VAT dot. opodatkowania przedmiotowej transakcji.

Nabywcy udzielono pełnomocnictwa z prawem do udzielania kolejnych pełnomocnictw. Pełnomocnictwo obejmuje prawo do działania w imieniu Wnioskodawcy w zakresie niezbędnym do uzyskania finalnego pozwolenia na budowę oraz wykonania niezbędnych przyłączy infrastruktury technicznej (np. podłączenie do sieci wodnej). Pełnomocnictwo obejmuje występowanie przed organami administracji publicznej celem uzyskania finalnego pozwolenia na budowę lokalu handlowego. Pełnomocnictwo obejmuje w szczególności prawo do uzyskania decyzji/wykonania czynności wymienionych w pkt 2 (a-e) niniejszego pisma.

Wnioskodawca wraz z mężem są osobami fizycznymi, związanymi małżeńską wspólnością majątkową. Prowadzą działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej: przedsiębiorstwo handlowo-produkcyjno-usługowe w zakresie kodu PKD 32.99 i są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług. Wnioskodawca wraz z mężem prowadzą również gospodarstwo rolne jako rolnicy ryczałtowi. Mają również małżeńską wspólność majątkową.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisane we wniosku zdarzenie przyszłe – sprzedaż nieruchomości na rzecz firmy, z którą Wnioskodawca podpisał umowę przedwstępną – będzie stanowiło dla Wnioskodawcy czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie:

dana czynność musi być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług;
dana czynność musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej także jako „ustawa”) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Udziały w nieruchomościach oraz prawa rzeczowe do nieruchomości zostały określone jako towar dyrektywą 2006/112/WE.

Przedmiotowa transakcja stanowi zatem odpłatną dostawę towaru. Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towaru będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Podatnikiem podatku VAT jest bowiem osoba fizyczna, osoba prawna, lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, prowadząca działalność gospodarczą bez względu na jej cel i rezultat. Kluczowym zatem jest ustalenie, czy transakcja zbycia nieruchomości ma związek z prowadzeniem działalności gospodarczej. Charakter transakcji determinuje w tym przypadku, czy czynność ma znamiona działalności zarobkowej.

Wnioskodawca z mężem dokonują sprzedaży składnika majątku osobistego. Z punktu widzenia Wnioskodawcy, nawiązanie relacji z Nabywcą było dziełem przypadku, gdyż firma zgłosiła się do niego sama, działając poprzez agenta poszukującego na rzecz Nabywcy terenów pod inwestycje. Agent odnalazł działkę w konsekwencji własnej inwencji, nie zaś poprzez znalezienie jakiegokolwiek ogłoszenia. Transakcja zbycia działki nie była zatem w żaden sposób zaplanowana ani przewidywana przez sprzedających. Od momentu nabycia do chwili nawiązania kontaktu z Nabywcą Wnioskodawca ani jej mąż nie czerpali także żadnych pożytków z tytułu posiadania nieruchomości - nie dzierżawili jej, nie wykorzystywali w prowadzonej działalności gospodarczej, nie uprawiali także ziemi. Nie można zatem uznać, że nieruchomość stanowiła dla Wnioskodawcy bądź jego małżonka źródła dochodu, ani też przedmiotu prowadzonej działalności związanej z obrotem nieruchomościami.

Podsumowując Wnioskodawca uważa, że transakcja zbycia przedmiotowych nieruchomości nie może zostać uznana za podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 6 i pkt 7 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą VAT”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

określone udziały w nieruchomości,
prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359).

Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. Kodeksu oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

W oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy – zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Zaznaczyć należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem tego podatku.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – o czym mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż, przekazanie bądź darowizna majątku osobistego – tj. majątku, który nie został nabyty w celu odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej – przez osobę fizyczną.

Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego również stanowi działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy w celu dokonania sprzedaży zbywca podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W kwestii opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. TSUE orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT.

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki, wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego typu obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, przybierające formę zorganizowaną, na przykład nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wraz z mężem są osobami fizycznymi, związanymi małżeńską wspólnością majątkową. Prowadzą działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej, która jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca wraz z mężem prowadzą również gospodarstwo rolne jako rolnicy ryczałtowi.

Pierwotnie Wnioskodawca wraz z mężem zakupili do majątku wspólnego działki nr 1 i 2, które zostały podzielone, a jedna z wydzielonych działek została zamieniona z działką będącą własnością Gminy. Przedmiotem sprzedaży będą działki nr 3, 1/3 i 2/2. Wnioskodawca zawarł umowę przedwstępną oraz udzielił pełnomocnictwa do działania w Jego imieniu.

Od momentu nabycia działek właściciele nie ponosili żadnych nakładów finansowych, ani nakładów pracy na nieruchomości. Działki nie były uzbrajane, ogradzane, wyposażane w żadne instalacje infrastrukturalne. W przeszłości nie podejmowano żadnych działań formalnych ani rzeczywistych zmierzających do zwiększenia wartości działek. Nie były również prowadzone żadne działania reklamowo-marketingowe, których przedmiotem były przedmiotowe nieruchomości. Na mocy umowy przedwstępnej udzielono nabywcy pełnomocnictwa, w zakresie uzyskiwania zgód/decyzji/informacji od organów administracji publicznej oraz wykonywania wszelkich czynności zmierzających do finalnego uzyskania pozwolenia na budowę. Wnioskodawca wraz z mężem zobowiązali się także uzyskać z Krajowej Informacji Skarbowej niniejszą interpretację indywidualną. Nabywca na swój koszt, działając na podstawie pełnomocnictw Wnioskodawcy, przedstawił zamiar przygotowania nieruchomości do inwestycji.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy w związku ze sprzedażą nieruchomości, będących we wspólności małżeńskiej, czynność ta podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Analizując okoliczności przedstawione we wniosku w świetle obowiązujących przepisów ustawy należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie wystąpiły okoliczności, które łącznie wskazują, że sprzedaż działek nr 3, 1/3, 2/2 będących we wspólności małżeńskiej będzie działalnością gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy i podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów, dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar, z jakim została zrealizowana, i okoliczności, w jakich ją wykonano. Oznacza to, że w niniejszej sprawie przeanalizować należy całokształt działań, jakie Wnioskodawca podjął w odniesieniu do działki będącej przedmiotem planowanej sprzedaży.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 95 § 1 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. Czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego, o czym stanowi § 2 powyższego artykułu.

W myśl art. 96 Kodeksu cywilnego, umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo).

Stosownie do art. 98 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Zgodnie z art. 99 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie. W myśl § 2 powołanego artykułu, pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

Pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonuje w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony (art. 108 Kodeksu cywilnego).

Z regulacji art. 109 Kodeksu cywilnego wynika, że przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca zgodnie z postanowieniami umowy przedwstępnej udzielił nabywcy pełnomocnictwa, w zakresie: uzyskania prawomocnej, wykonalnej i ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy, uzyskania prawomocnej, wykonalnej i ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę, uzyskania warunków technicznych usunięcia kolizji infrastruktury technicznej z planowanym obiektem handlowym, uzyskania prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji wydanej przez właściwy organ - zarządcę drogi, zezwalającej na lokalizację zjazdu na przedmiotową nieruchomość z drogi publicznej, przy której znajduje się nieruchomość, uzyskania pozostałych zgód/decyzji/postanowień i potwierdzenie charakteru oraz stanu nieruchomości (np. niestwierdzenie ponadnormatywnego zanieczyszczenia), niezbędne do przeprowadzenia na nieruchomości procesu inwestycyjnego, a także uzyskanie przez spółkę przyłączy kanalizacyjnych, energetycznych, wodnych, kanalizacji deszczowej.

Fakt, że ww. działania nie będą podejmowane bezpośrednio przez Wnioskodawcę, ale przez osoby trzecie, nie oznacza, że pozostają bez wpływu na sytuację prawną Zainteresowanego. Po udzieleniu pełnomocnictwa czynności wykonane przez osoby trzecie wywołają skutki bezpośrednio w sferze prawnej Wnioskodawcy (mocodawcy). Z kolei osoby trzecie, dokonując ww. działań, uatrakcyjnią przedmiotową działkę będącą nadal własnością Wnioskodawcy. Działania te, dokonywane za pełną zgodą Wnioskodawcy, wpłyną generalnie na podniesienie atrakcyjności nieruchomości jako towaru i wzrost jej wartości. Do czasu zawarcia umowy przyrzeczonej nieruchomość będzie własnością sprzedającego i będzie podlegała wielu czynnościom. Wszystkie te czynności z punktu widzenia podatku VAT zostaną „wykonane” w sferze podatkowoprawnej Wnioskodawcy. W tym kontekście bez znaczenia pozostaje okoliczność wykonywania ww. czynności przez potencjalnego nabywcę. W efekcie dokonywanych czynności dostawie podlegać będzie nieruchomość o zupełnie innym charakterze niż w chwili zawarcia umowy przedwstępnej, gdyż wystąpił lub wystąpi szereg czynności powodujących zwiększenie atrakcyjności nieruchomości i ostatecznie jej sprzedaż.

Zatem, w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca podejmując opisane wyżej czynności, zaangażował środki podobne do tych, jakie wykorzystują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami.

W ocenie tut. Organu uznać należy, że podejmowane przez Wnioskodawcę działania oraz dokonane czynności wykluczają sprzedaż udziału w przedmiotowej działce jako wykonaną w ramach zwykłego zarządu majątkiem osobistym, i jednocześnie dowodzą, że zostanie wypełniona definicja prowadzenia działalności gospodarczej zawarta w art. 15 ust. 2 ustawy, a sam Wnioskodawca działa jako podatnik podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Podsumowując powyższe, należy stwierdzić, że opisana we wniosku sprzedaż działek o nr 3, 1/3 i 2/2, będących we wspólności małżeńskiej, będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatna dostawa towarów zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

W kwestii skutków prawnych jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że w myśl art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez Panią M.Z., zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla męża (współwłaściciela działki).

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin