Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-2.4012.406.2020.4.SKJ
z 12 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 sierpnia 2020 r. (data wpływu 24 sierpnia 2020 r.) uzupełnionego pismem z dnia 2 listopada 2020 r. (data wpływu 6 listopada 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 dla sprzedaży nieruchomości nr 1 zabudowanej budynkiem handlowo-usługowo-biurowym (pytanie nr 2 z wniosku) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 sierpnia 2020 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 dla sprzedaży nieruchomości nr 1 zabudowanej budynkiem handlowo-usługowo-biurowym (pytanie nr 2 z wniosku).

Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 2 listopada 2020 r. (data wpływu 6 listopada 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 15 października 2020 r. (skutecznie doręczone Stronie w dniu 26 października 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskiem z dnia 4 maja 2020 r. J. K., który wraz z Wnioskodawczynią i wymienionymi dalej osobami jest współwłaścicielem nieruchomości, której dotyczy przedmiot zapytania, wystąpił o interpretację przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych i podatku VAT w związku ze sprzedażą nieruchomości, której również Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem. Sprawa została zarejestrowana pod nr „…”

Pismem z dnia 14 lipca 2020 r. Dyrektor Krajowej Informacji Podatkowej wyjaśnił, że zawarte we wniosku J. K. niektóre pytania nie odnoszą się do sfery jego opodatkowania czy ewentualnego opodatkowania, a dotyczą osób trzecich, tj. pozostałych współwłaścicieli nieruchomości, w tym również i Wnioskodawczyni, co stanowi o wadliwości wniosku, która uniemożliwia udzielenie odpowiedzi na te pytania.

W konsekwencji koniecznym dla wyjaśnienia sytuacji podatkowej Wnioskodawczyni i rozstrzygnięcia powstałych wątpliwości, staje się złożenie odrębnego wniosku i powtórzenie w nim przedstawionego uprzednio już stanu faktycznego i własnej oceny sytuacji, z uwzględnieniem złożonych w wyniku wezwania organu uzupełnień wniosku.

Przechodząc do przedstawienia stanu faktycznego sprawy Wnioskodawczyni wskazuje, że umową z dnia 23 lutego 1991 r. J. K. nabył wraz z mężem Wnioskodawczyni J. M. oraz M. J. współwłasność niezabudowanej nieruchomości gruntowej położonej w „…”, Gmina „…” - każdy w udziale w jej własności, po 1/3 części (działka nr 1 o pow. 0,74 ha - dalej „nieruchomość".

Nieruchomość w chwili nabycia znajdowała się w obszarze przeznaczonym pod lokalizację usług
związanych z obsługą rolnictwa. W przypadku J. K. oraz męża Wnioskodawczyni J. M., nabycie nieruchomości nastąpiło z majątków dorobkowych małżeńskich. Tym samym nabyta nieruchomość stała się współwłasnością małżonków: J. i J.K. (w 1/3 udziału w prawie własności nieruchomości na zasadzie współwłasności małżeńskiej), małżonków: J. i M. M. (w 1/3 udziału na zasadzie współwłasności małżeńskiej) oraz M. J. (1/3 udziału), który w chwili nabycia był stanu wolnego.

Wskazane wyżej osoby zostały wpisane jako współwłaściciele w prowadzonej dla nieruchomości księdze wieczystej nr „…” przez Sąd Rejonowy w „…”.

Niedługo później, bo 5 kwietnia 1991 r. mąż Wnioskodawczyni J. M. zawarł z J. K. oraz M. J. umowę spółki cywilnej, której przedmiotem działalności był: handel artykułami spożywczymi i przemysłowymi, usługi gastronomiczne, hotelarskie, transportowe, produkcja, eksport i akwizycja. Działalność spółki sprowadzała się w praktyce do handlu hurtowego i detalicznego w/w artykułami oraz pośrednictwa w ich sprzedaży. Z uzyskanych informacji wynika, że umowa spółki zawierała bezskuteczne w świetle prawa zapisy dotyczące wniesienia przez wspólników określonej na wstępie nieruchomości, gdyż nie zachowano wymaganej prawem formy aktu notarialnego dla dokonania tej czynności, jak też nie uzyskano zgody pozostałych współwłaścicieli na jej dokonanie, co ostatecznie - przy ich stanowczym sprzeciwie dla wniesienia nieruchomości aportem do spółki, spowodowało, że nieruchomość ta nigdy nie stała się przedmiotem aportu.

Po nabyciu nieruchomości, został rozpoczęty proces jej zagospodarowania przez jej współwłaścicieli, poprzez wzniesienie przez nich na nieruchomości budynków i urządzeń stacji paliw. Inwestorami byli współwłaściciele, a dokonywane przez inwestorów nakłady pochodziły z majątków prywatnych. W kolejnych latach następowała rozbudowa przez współwłaścicieli nieruchomości stacji paliw. W grudniu 2001 r. Burmistrz „…” wydał decyzję nr „…” w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego i wydania decyzji o pozwoleniu na budowę dla: M. i J. M., M. J. oraz J. i J. K. na:

1. stacji paliw - zestaw kontenerowy dystrybucji gazu propan - butan typ. s.d.g. pojemność użytkowa 2 x 4,12 m; oraz
2. stacji paliw - budynek handlowo - usługowo - biurowy (powierzchnia zabudowy 185,52 m2, pow. użytkowa 159,23 m2, kubatura 629,5 m3). Która, to inwestycja została zakończona początkiem listopada 2004 r. i dopuszczona do użytkowania na mocy decyzji o pozwoleniu na użytkowanie: znak: „…” z dnia 2 listopada 2004 r.

Wskutek osiągnięcia przez spółkę cywilną określonego w ustawie poziomu przychodów, została ona przekształcona w grudniu 2001 r. w spółkę jawną. Jej przedmiotem jest m.in. sprzedaż hurtowa i detaliczna paliw, prowadzenie stacji paliw, prowadzenie sklepów. W § 7 ust. 4 umowy spółki wskazano, że spółka użytkuje działki o nr. 1 i 2 znajdujące się w miejscowości j. Gmina „…” na podstawie umowy użyczenia.

W umowie spółki już prawidłowo wskazano, że spółka użytkuje nieruchomość na podstawie umowy użyczenia, co odpowiadało stanowisku wszystkich współwłaścicieli. Okoliczność ta została dodatkowo potwierdzona w roku 2002, kiedy to aktem notarialnym zawartym w dniu 28 lutego 2002 r. (rep. „…”), wszyscy współwłaściciele ustanowili bezpłatne prawo użytkowania nieruchomości zabudowanej już wówczas budynkiem stacji paliw, na rzecz spółki jawnej zawartej z mężem Wnioskodawczyni J. M. oraz J. K. i M. J. udziałem.

Zarówno żona J. K., nieżyjąca już J. K., jak i Wnioskodawczyni uzyskiwała dochody z innych źródeł, w tym ze stosunku pracy.

W trakcie korzystania z nieruchomości spółka dokonywała już samodzielnie szeregu nakładów na
nieruchomość w postaci m.in.: budowy wewnętrznej instalacji gazowej (pozwolenie na budowę o nr „…” z dnia 19 lipca 2004 r. Wydane przez starostę „…”, budowy przyłącza gazu - „…” zgłoszenie z dnia 20 lipca 2004 r. oraz wykonanie w budynku stacji instalacji gazowej, grawitacyjnej, jak również zamontowano w nim piec gazowy. Łączna wielkość nakładów nie przekroczyła 30 % wartości nieruchomości, tj. wartości gruntu i wzniesionych przez współwłaścicieli na niej budynków i budowli. Od poczynionych nakładów spółka dokonywała odpisów amortyzacyjnych, jako od nakładów w nieruchomości obce. W tym miejscu Wnioskodawczyni wyjaśnia, że spółka błędnie dokonywała odpisów amortyzacyjnych od wartości wzniesionych na nieruchomości budynków, jak i od nakładów dokonanych na nieruchomości własne, co było oczywistym błędem i stało w sprzeczności wobec dokonywania odpisów amortyzacyjnych od dokonanych przez spółkę nakładów, które zostały wyżej wskazane.

Wnioskodawczyni wyjaśnia, w ślad za złożonymi uprzednio przez J. K. wyjaśnieniami, że:

• spółce jawnej przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia towarów i usług na inwestycje czynione na działce nr 1. Wnioskodawczyni wyjaśnia jednakże, że inwestycje te były dokonywane w latach 2004 i następnych i polegały na: budowie wewnętrznej instalacji gazowej w budynku stacji, budowie przyłącza gazowego do budynku stacji (budynku handlowo-usługowo-biurowego), wykonanie w tym budynku instalacji gazowej, grawitacyjnej oraz zamontowaniu w nim pieca gazowego. Stanowiły one de facto jego ulepszenie. Od zakupu towarów i usług w zakresie prowadzonych przez siebie robót spółka dokonywała odliczeń podatku VAT. Natomiast, sama rozbudowa budynku handlowo-usługowo-biurowego, utwardzenie placu (wybrukowanie) oraz wybrukowanie drogi łączącej stację z drogą publiczną zostało dokonane kosztem poniesionym przez wszystkich współwłaścicieli nieruchomości w roku 2001. Od zakupu towarów i usług na te prace współwłaściciele (ani też z przyczyn oczywistych spółka, bo to nie ona dokonywała zakupu towarów i usług) nie dokonywali żadnych odliczeń w zakresie podatku VAT;
  

• spółka jawna nie ponosiła wydatków na budynek handlowo-usługowo-biurowy lub jego części nakładów stanowiących co najmniej 30 % wartości początkowej budynku lub jego części. Również wartość dokonanych przez spółkę w/w budynku ulepszeń nie przekroczyła poziomu 30 % wartości początkowej budynku;
  

• przed sprzedażą działki nr 1 zostało dokonane rozliczenie nakładów poniesionych przez spółkę jawną, przy czym rozliczenie to nie dotyczyło kosztów związanych z wybudowaniem budynku, gdyż ten został wzniesiony kosztem współwłaścicieli. Rozliczenie dotyczyło opisanych wcześniej ulepszeń, tj. kosztów związanych z budową wewnętrznej instalacji gazowej w budynku, budowie przyłącza gazowego do budynku, wykonanie w budynku instalacji gazowej, grawitacyjnej, zamontowaniu w budynku pieca gazowego. Spółka jawna wystawiła wszystkim współwłaścicielom, w tym także i Wnioskodawczyni, faktury obejmujące w/w wartości nakładów w proporcji uwzględniającej udział każdego ze współwłaścicieli w prawie własności nieruchomości;
  

• obiekty znajdujące się na działce nr 1, tj. budynek handlowo-usługowo-biurowy (budynek stacji), utwardzenie placu i drogi dojazdowej zostało dokonane nie przez spółkę jawną, a przez współwłaścicieli nieruchomości i ich kosztem;
  

• w roku 2001 współwłaściciele nieruchomości dokonali jego rozbudowy do 185,52 m2 na podstawie decyzji burmistrza miasta „…” nr „…” w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego i wydania decyzji o pozwoleniu na budowę dla: M. i J. M., M. J. oraz J. i J. K. Decyzja ta obejmowała również zezwolenie dla tych osób na posadowieniu na działce zestawu kontenerowego dystrybucji gazu propan - butan typ. s.d.g.
  

• natomiast wykonanie wewnętrznej instalacji gazowej w budynku handlowo-usługowo-biurowym (budynek stacji) nastąpiło na podstawie decyzji Starosty „…” z dnia 19 lipca 2004 r. znak „…” , która została wydana na spółkę jawną;
  

• na chwilę obecną, działka nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, ani też nie wydano wobec niej decyzji o warunkach zabudowy. Sformułowania tego rodzaju znalazły się w dokumentach wydawanych przez organy prowadzące ewidencję działki na potrzeby zawarcia umowy przenoszącej własność i zostały one w niej zamieszczone w części dotyczącej opisu przedmiotu sprzedaży. Wnioskodawczyni chciała wiernie oddać opis stanu faktycznego. Co do prawnych podstaw prowadzenia robót budowlanych na działce (rozbudowa budynku, utwardzenie placu i drogi, przyłącz gazu, wykonanie instalacji gazu) to były to wskazane wyżej decyzje o pozwoleniach na budowę.
  

• Wnioskodawczyni osobiście nie wykorzystywała działki nr 1 do żadnych czynności, czy to zwolnionych, czy to opodatkowanych, czy też niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Nieruchomość była wykorzystywana gospodarczo jedynie przez spółkę jawną do sprzedaży detalicznej paliw. W budynku stacji prowadzona była także sprzedaż artykułów spożywczych i motoryzacyjnych. Spółka nie prowadziła na stacji sprzedaży zwolnionej czy też nieopodatkowanej podatkiem VAT.
  
  
  

W dniu 11 marca 2020 r. współwłaściciele nieruchomości dokonali jej sprzedaży spółce jawnej pod firmą „…” z siedzibą w „…”. W dacie sprzedaży stanowiąca nieruchomość działka nr 1 była określona jako tereny mieszkaniowe o powierzchni 0,46 ha oraz grunty rolne RIVa o powierzchni 0.28 ha. Działka ta nie była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, ani też nie wydano wobec niej decyzji o warunkach zabudowy.

Z tytułu sprzedaży nieruchomości naliczono i odprowadzono podatek od czynności cywilnoprawnych uznając, że dokonana czynność sprzedaży nie jest objęta podatkiem od towarów i usług.

Na tle przedstawionego wyżej stanu faktycznego, z uwagi na rozbieżne poglądy organów podatkowych, jak i sądów administracyjnych, zasadnym staje się złożenie wniosku o udzielenie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, jak i podatku VAT.

Wnioskodawczyni podkreśla, że zbyta nieruchomość nigdy nie była własnością spółki, a korzystanie z niej przez spółkę następowało wyłącznie na podstawie umowy bezpłatnego użyczenia, a nie umowy najmu, dzierżawy, czy leasingu, czy innej odpłatnej umowy. Wnioskodawczyni nie czerpała z niej żadnych dochodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy dokonana sprzedaż opisanej w stanie faktycznym nieruchomości winna być objęta podatkiem VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca uważa, że transakcja sprzedaży nieruchomości nie powinna być objęta podatkiem od towarów i usług, a w konsekwencji winna być objęta podatkiem od czynności cywilnoprawnych. W ocenie Wnioskodawczyni winno znaleźć tu zastosowanie zwolnienie przedmiotowe wynika z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, wedle którego zwalnia się od podatku: dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy: dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim albo pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. W przedmiotem sprawie nie zachodzi żadna ze wskazanych w tym przepisie przesłanek wyłączających zwolnienie podatkowe.

Podkreślić należy, że od września 2019 r. obowiązuje znowelizowany przepis art. 2 ust. 14 ustawy VAT, wedle którego przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich: a) wybudowaniu lub b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej. Tym samym ustawodawca odstąpił od warunku, który przymiot pierwszego zasiedlenia nadawał jedynie czynnościom oddającym nieruchomość do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Przedmiotowa nieruchomość była wykorzystywana za zgodą część współwłaścicieli, za zgodą pozostałych na potrzeby prowadzenia przez nich, w ramach spółki cywilnej (a następnie po obowiązkowym przekształceniu) w ramach spółki jawnej. Wedle wiedzy Wnioskodawczyni, przepisy podatkowe traktują wspólników spółek osobowych, w tym spółek jawnych na równi z osobami prowadzącymi indywidualną działalność gospodarczą, co tym samym pozwala zastosować wynikającą z przywołanego wyżej przepisu zasadę, również do sytuacji opisanej we wniosku.

Wnioskodawczyni podnosi również, że w chwili nabycia przedmiotowej nieruchomości nie obowiązywały w Polsce przepisy o podatku VAT. Zakup nieruchomości nie był zatem objęty tym podatkiem, a w konsekwencji nie mogło być mowy o jakichkolwiek odliczeniach tego podatku przez kupujących. Nadto dokonywane przez korzystającą z nieruchomości spółkę inwestycje (ulepszenia), nie przekroczyły łącznie 30 % wartości początkowej wzniesionych na nieruchomości przez współwłaścicieli obiektów. W konsekwencji sprzedaż nieruchomości winna być również oceniana przez pryzmat zwolnienia podatkowego z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że zarówno nieruchomość, jak i udziały w niej spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a jej sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust.1 ustawy.

Pojęcie „świadczenie usług”, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 wyjaśnione jest w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT jako każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy.

Ponadto w myśl art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy wskazuje, że opodatkowaniu podlega jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności m.in. do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie.

Analizując treść powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy należy zauważyć, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy tego przepisu, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów.

W konsekwencji należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług (ewentualnie nieodpłatne zrównane z odpłatnym świadczeniem), jednak aby takie czynności podlegały opodatkowaniu muszą być one wykonywane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Według art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 z późn. zm.), przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Zatem umowa użyczenia jest z natury umową nieodpłatną. Umowa użyczenia nie przenosi własności rzeczy. Powyższe oznacza, że oddanie do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia jest nieodpłatnym świadczeniem usług.

Należy zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

Według art. 15 ust. 1 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pojęcie działalności gospodarczej na podstawie art. 15 ust. 2 cyt. ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie w sytuacji, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatkiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Należy wskazać, że sprzedaż składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku, przedmiotowa nieruchomość była przedmiotem nieodpłatnej umowy użyczenia na rzecz spółki. Tym samym należy uznać, że nieruchomość zabudowana budynkiem handlowo-usługowo-biurowym przez cały okres posiadania nie służyła celom osobistym Wnioskodawczyni. Zatem należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni dokonując transakcji zbycia udziału w nieruchomości będzie działała w charakterze podatnika podatku VAT, a planowana transakcja będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż – 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym w treści ustawy przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Wobec tego dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Biorąc zatem pod uwagę ten zapis należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Przepis ten wskazuje, jakie muszą zostać spełnione warunki aby sprzedaż budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Z regulacji tych wynika, że prawo do zwolnienia przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów będących przedmiotem sprzedaży nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że istnieje możliwość rezygnacji ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Jednakże przepis ogranicza prawo tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust.1 pkt 10 tej ustawy.

W sytuacji, gdy nie zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy o VAT, należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1. towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
2. przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów ustawy o VAT zwolnienie od podatku dostaw nieruchomości, w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Znaczenie ma tutaj każdorazowe, kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących danej dostawie. Istotny jest fakt, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna.

W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Wobec powyższego, co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku, również sprzedaż gruntu będzie korzystała ze zwolnienia od podatku.

Natomiast według art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 z późn. zm.) ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny).

W celu ustalenia, czy w analizowanej sprawie dla dostawy przedmiotowej nieruchomości zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku od towarów i usług należy przede wszystkim określić, czy w odniesieniu do wskazanej nieruchomości miało miejsce pierwsze zasiedlenie.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą możliwości objęcia podatkiem od towarów i usług transakcji sprzedaży udziału w zabudowanej budynkiem handlowo-usługowo-biurowym nieruchomości nr 1.

Analizując przedstawione we wniosku okoliczności w odniesieniu do definicji pierwszego zasiedlenia należy stwierdzić, że transakcja dostawy udziału w zabudowanej budynkiem handlowo-usługowo-biurowym działce nr 1, dokonana w dniu 11 marca 2020 r., nie nastąpiła w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. W sprawie będącej przedmiotem wniosku doszło do pierwszego zasiedlenia (używania) tego budynku. Budynek handlowo-usługowo-biurowy znajdujący się na działce nr 1 był wykorzystywany od 2004 r. na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej przez współwłaścicieli w ramach Spółki. Zatem dokonana w dniu 11 marca 2020 r. przez Wnioskodawczynię transakcja sprzedaży udziału w nieruchomości zabudowanej ww. budynkiem, nastąpiła po upływie dwóch lat od pierwszego zasiedlenia.

W związku z powyższymi okolicznościami, dla ww. transakcji dostawy udziału w nieruchomości zabudowanej budynkiem handlowo-usługowo-biurowym zostały spełnione warunki do zastosowania zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W związku ze sprzedażą udziału w ww. nieruchomości zabudowanej budynkiem handlowo-usługowo-biurowym, bezzasadne jest badanie możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a i pkt 2 ustawy o VAT, ponieważ zwolnienia te mają zastosowanie jedynie do dostawy budynków, budowli lub ich części nieobjętej zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 tej ustawy.

Biorąc zatem pod uwagę wynikające z wniosku okoliczności sprawy i powołane przepisy prawa, sprzedaż udziału Wnioskodawcy w opisanej nieruchomości podlega zwolnieniu od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29 ust. 8 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że w zakresie objętym pytaniem nr 1 wniosku zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Dodatkowo wskazać należy, że stroną wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest Wnioskodawca- jako współwłaściciel nieruchomości. Wobec tego, niniejsza interpretacja nie ma mocy wiążącej dla pozostałych współwłaścicieli, jak również nie wywołuje względem nich skutków podatkowo-prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.